- zaterdag 20 juli 2019
Woensdag 17 juli - Sufer nufer -
Het is al een tijd lang bijzonder weer, weer. De specialisten hebben het er maar lastig mee en onze vleugelaars niet minder, toch blijft het natuurlijke selectie, dus doorspelen maar. Alsof we een keuze hebben, thuishouden levert alleen maar een hok vol onbekende onbeminde op, ook geen optie. Waren de jaarlingen twee weken terug op zeejacht met de zuidoostenwind, afgelopen zaterdag werden ze precies de tegenovergestelde kant opgejaagd onder bewolkt hemeldek, ook weer een lering. Als de dan maar thuiskomen is het een prima opleiding. Gelijk ook een middaglossing, na ja om twaalf uur komt in ieder geval in de richting. Het was maar een midfondvlucht op papier, toch voor de meesten meer dan zes uur op de vleugels en twee nachten mand in realiteit pittiger dan een normaal verlopen dagfondvlucht, prima zo. De hele avond aankomsten en toch nog wat lege plaatsen bij het invallen van de nacht. Pas laat op de zondagochtend weer een aankomst, tot in de avond, weinig te klagen of ze wel genoeg uren op de vleugels krijgen. Laat ik ze deze week maar weer thuis en volgende week weer een midfond met de week erop de laatste dagfond? Ben er nog niet uit, wel alvast verwend met HE mengeling. Ze beulen hoeft ook weer niet, daarbij, de rapste ruiers onder de laten hebben inmiddels hun vijfde pen losgelaten en kleine veertjes vliegen al in het rond, weinig ideaal. Ze hoeven alleen maar thuis te komen, volgend jaar stappen verder. Wonderbaarlijk hadden de groene ring doffers het juist goed doorstaan, de duivinnen een knauw gekregen, heb er wel iets van een bedenking, lees oorzaak bij. Vandaag de duivinnen eindelijk in bad en vanmiddag meer dan vijftig minuten uit beeld, hoef je niet te geloven trouwens. Op een duivin na die zondag net na de middag terug kwam, die had het wat sneller bekeken. Als ze meegaan dan zullen zulke rust krijgen, maar een flinke portie diervriendelijkheid toedienen. Gisteravond een ploegje naar de middellandse zee gestuurd, de havenstad aan het einde van het Rhônedal. Een absolute internationale klassieker, welke vaak traag verloopt, al lijkt het deze keer niet in het voordeel van de achterkant te gaan uitlopen. Als de weerkaarten niet liegen dan hebben ze wind achter na het verlaten van het dal, niet echt in het voordeel voor de achterkant of er moet al een halve tornado waaien. Het is niet anders, noem het een leerschool en gewoon zoals het is, wie weet betaald het zich nog eens uit in een volgende editie ontdek je plekje. We gaan het zien. Het is wel bijzonder weer, goed van begin april af grotendeels de wind vanaf de Noordzee met de bijbehorende blauwe lijnen pakket. Na vorig jaar een uitzonderingsjaar zonder lijnenstelsel en met extreme warmte, zitten we terug in de selectie van de jaren daarvoor. Is weer even wennen, denk dat vele selecties daardoor flink uitgedund zijn, al zul je daar weinig over lezen. Gewoon een kwestie van tellen op de uitslagen en bij inkorven. Dezelfde namen van twee seizoen terug weer naar voren komen. Doe jij je jongen africhten? Schijnt dat de broers uit Arendonk wisten dat je tien dagen voor en tien dagen na de langste dag beter niet kan doen, heb er niet zo op gelet. Door het plannen van de jonge garde pas op de klassieke bouwvakdatum te gaan inzetten, dit jaar maar weer eens voor gekozen ze zelf op weg te helpen. Net achter de Lemmer een eerste keer is garantie voor lang wachten, terwijl ze het hok zouden moeten kunnen zien. Na veertig minuten de hele ploeg ineens boven de hokken, kon weer adem gehaald worden. Ja het is toch je toekomstploeg, wil je niet op zo'n truttige manier in de Bermuda driehoek zien verdwijnen. Dan de enorme sprong naar de vuilstort aan de A6, prachtig weer en met een bloedgang uit beeld niet te volgen, verwachte minsten dat ze wat opgepikt hadden van hun eerste uitstapje en voor mij thuis zouden zijn. Vergeet het maar, vijfenvijftig minuten en de hele ploeg kwam terug uit het noordwesten, terwijl er een noordenwind blies. Zeg jij het maar. Vorige week een beetje een kamikaze oefening, had weer eens niet opgelet en doe er een lading sturm und drang bij en de toverdrank spoelt over de rand. De jongen gaan op de ochtend altijd eerst voor een normale trainsessie naar buiten, voordat ze ingepakt worden. Leek wel aardig, flink bewolkt dat wel, wel van die mooie blauwe omgekeerde dekbedden in de lucht, zou goed moeten zijn. Tot ze ingepakt waren, toch maar eens op de radar gekeken en jawel vanaf de zee een naderend regenfront. Dacht het wel voor te kunnen blijven en met een rotgang naar de carpoolstrook bij het vissersdorp. Ze stonden te trappelen van ongeduld dus maar snel los en gingen hoog de lucht in, en hoger, en hoger. Moest nog in Joure zijn, dus eerst daar naartoe voordat de terugkeer naar de hokken kon worden ingezet. Op de terugweg over de A6 hing er hoog boven het Tjeukemeer een ploeg te zwerven in de grootte zoals die van mij, inmiddels was er een uur verstreken, het weer verslechterd en in die omgeving zitten er geen collega's met deze aantallen jongen. Zwaar vermoeden dat het de mijne waren, nog niet zoveel opgeschoten. Bij aankomst bij de hokken de bevestiging, na anderhalf uur nog geen veer in het hok, vijfentwintig kilometer heb ik het over. Eerst maar naar huis de maag vullen en met loden schoenen terug naar de hokken, en wat was het stil. Ken je dat weer waar alleen hoog in de bewolking een enkele meeuw of zwaluw rondjes aan het draaien zijn? Soms voel je zelfs alleen het gedreun van scheepsmotoren op het IJsselmeer en hoor je verder nik, spookweer. Nou dat dus. Deur open van het jonge duivenhok en ik kreeg een paar boze blikken van de complete ploeg jongen, heel bijzonder, zo van dit doe je niet weer kameraad. Kan het mij verbeelden natuurlijk. Denk dat ze een tweetal uren onderweg zijn geweest, konden wel een olifant op, heb ze dat dan ook maar gevoerd, fondmengeling met HE, tot ze geen boe of bah meer konden zeggen. Je kent het wel van die bolle kroppen, hadden ze best verdient. Normaal bestaat hun menu uit half Fond en half Start, noem het een lichte mengeling waar ze mee uit de startblokken schieten in de ochtend en prima zonder dwang een uur tot anderhalf zich vermaken uit beeld. Achteraf denk ik een mooie leerschool, kennen ze dat ook maar vast die voor ons onzichtbare muur in de lucht, wie weet betaald het zich nog eens uit. Duurde wel even voordat mijn hartritme weer op peil was, leuke hobby. Maar goed dat de coach ook zelf drie keer per week flinke rondes rent, wordt de pomp ook sterker van vermoed ik. Vandaag maar weer eens op pad, hele ochtend een gesloten wolkendek waar ze hun uur wegtrekken en thuiskomen eerst hadden kunnen oefenen. Even wachten tot het blauw verscheen, ingepakt en weer naar de carpoolstrook. Was nog wel voor ze thuis, scheelde niet alles. Eerst twee lossen, dan een ploegje van vijftien en voordat zij geland waren het peloton boven de hokken. Zouden ze het nu doorhebben? Ze gaan nog wel steeds om Lemmer heen, zullen later de vloeibare oversteek nog wel leren te maken, scheelt toch weer tijd en energie. Denk jij het zonder africhten te moeten of willen doen, prima joh, noem het selectie ook goed. Hier gaat het op mijn manier, rustig opbouwen, ook bij nufer weer. Het is geen keus, we hebben er mee te maken, aanpassen en testen maar. Succes
