- zaterdag 13 juli 2019
Best een enerverend, lees inspannend, weekendje achter de schouders, mede dankzij de IWBingo of was het drie op een rij mispoes? Nooit zo goed in spelletjes geweest, komt ook zeker niet in de top twintig tijdverspilling favorieten voor. De ploeg voor de reis retour Catalonië ingekort naar een vijftal, als je mijn voorgaande krabbelarij hebt gevolgd dat weet je vast nog links en rechts wat redenen. Achteraf geen moeite mee. Ben blij met de bewezen veteranen voortijdig naar de kweekstal te hebben doorverwezen in plaats van nog een keer te testen op de verst mogelijke dracht. Zo een beetje om mij heen aan het luisteren al mooi wat potentieel bewezen kweekmateriaal nog onderweg. Signalen die je mag oppakken, zeker als op je eigen stal dit ook vanuit het niets lijkt te zijn ingezet. Het volgende gaat als een uitvlucht klinken dat er uiteindelijk drie wandelaar weduwnaars die kant op gingen voor een laatste kans, plus twee weduwen uit het windbreekhok. Deze laatste twee zeker niet de minderen, toppers is nog wat anders, beide wel al eens mijn eerste op Agen en Dax in voorgaande seizoenen. Ga de verwachtingsknop nog wat verder loslaten door te tikken dat beider ega's in de voorbereiding ontvallen waren, ook niet echt motiverend. Zo verliep het voorseizoen, twijfelachtig of ze volgend jaar weer jongen laat grootbrengen tijdens de voorbereiding. Blijven leren en testen. Toch, het blijft de moeder aller klassiekers een machtige belevenis, altijd zwaar en toch altijd komen de aankomsten los en raken de prijzen op de zondag wel verdient. De moderne marathonista kan geweldig veel verdragen. Zaterdag zou maar voor een paar uitzonderlijke vliegenisten boven de 1300km haalbaar blijken, stuk voor stuk kopwerk op het hoogste niveau. Front na front mochten ze doorboren, wat je er ook van vindt, onmogelijk is het zeker niet. Tot in het donker voor de hokken liggen wachten, tegen beter weten in en toch? Zondagochtend toch wat wiebelig nog wakker geworden, op de meldsites kijkend. Daar kwamen de aankomsten vlot op gang en op het middaguur streek de eerste eindelijk neer op het windbreekgaashok. Een bezoeker kwam net ervoor verkondigen dat hij een Barca vlieger zou zien landen, mijn hoon kon rap ingetrokken worden toen vanaf het IJsselmeer de vleugels werden gestreken. Heb de man gelijk een lettercontract aangeboden, zit over twee weken geketend bij de hokken. Zaterdag nog bericht uit Ierland ontvangen dat de tiende plek op de Kings Cup uit een duivin van de kweekstal in Nijemirdum kwam. Deze legendarische race start dicht aan de kust van Frankrijk, waarna het Kanaal overgestoken moet worden, dan het grote eiland, Ierse zee om het groene eiland te bereiken, goed 660 kilometer over een uniek racecircuit, maar weinig die dit kunnen. De moeder blijkt een volle zus van de eerste uit Catalonië, ook bijzonder. De soort is goed, de manager is zijn organisatie opnieuw aan het opbouwen, neem er de tijd voor. Als ik zo om mij heen kijk zijn er meer aan toe. Dit voorjaar wisten de wijzen nog te verkondigen dat vorig seizoen zo zwaar was geweest, dat zou niet meer voorkomen. Ja zeker, dit jaar toch nog een schep er bovenop en weer veel ruimte voor nieuwe talenten. Bij jou niet? Dan heb je ze nog niet in de mand gehad zeker? Had ik al gezegd hier de jaarlingen met de rem er op te spelen, dat dus. Systemen gaan goed tot ze mis gaan, mag op een bordje, en daarna mag je aanpassen, omdat de natuur systemen laat kraken, geen jaar hetzelfde in ons zeeklimaat. Zij die zich het beste kunnen aanpassen aan de veranderingen zullen zich voortplanten, zo werkt de natuur, dus dan maar in de volg stand. En als de dorpsomroepers onder ons luidkeels willen laten weten dat het allemaal veel eenvoudiger is, zit ik vast in de goede richting te denken, spreken is net niet goud. Zondagmiddag later nog een tweede aankomst, de favoriet van het stel, mocht natuurlijk een dag of zelfs een halve dag vroeger komen, toch verheugd om ze te mogen begroetten. Ze zitten met zijn tweeën mooi bij te komen in het verder lege windbreekhok, denk er aan om ze volgend jaar nog een keer die kant op te sturen, kan nog veel veranderen, zeker in mijn planning. De voorbereiding op de drie afsluitende internationals in volle gang, waarbij donderdag de twee en drie jaarsen richting midden Frankrijk gingen voor nog wat extra kilometers, ook weer een leerproces en kijken wat mogelijk is. Jammer genoeg zaten de weer hobbyisten een zaterdaglossing in de weg, maar joegen ze zondag wel door een blauwe lijn midden op het traject. Jammer van de dag minder herstel, heb wel prachtig op de zondagavond kunnen genieten van de aankomsten op een bijna klassieke Friese dagfondvlucht. Natuurlijk niet mee voor het klatergoud, alleen helemaal zoek gespeeld worden zeker niet aan de orde, met dank aan de omstandigheden uiteraard. De ervaring gaat dan meetellen, de blauwe uitgeruste ringen voorop in de strijd. Maandagochtend vroeg de laatste binnengelaten, prima training, al denk ik dat de duivinnen het beter verwerkt hebben dan hun ega's. Of er tijd genoeg is om ze klaar te krijgen voor een reis door het Rhonedal twijfelachtig, waren wel even tien plus uren op de vleugels door een front en vooral koude kopwind. Drie opties, dus nog keuze genoeg, ook al nadert de finish met grote stappen. Een driejaarse weduwnaar raakt het papier zelfs nog met een snee in zijn zij, rovers op de kust. Drie hechtingen verder en zijn seizoen zit er op voordat het goed en wel begonnen is, zo jammer, en door naar volgend jaar, het is niet anders. Een dag binnenblijven, een warm handbad en de voerbakken met Superkweek gevuld, compleet en eenvoudig opneembaar, voor mij bewezen als ideaal herstelvoer na extreme opdrachten, op naar de volgende grote opdracht begint op het moment van binnenkomst.
