- vrijdag 26 juli 2019
Dinsdag 23 juli - Koren -
Ja dat duurde even. De laatste weken van het oude duivenseizoen blijken best inspannend, ook niet overdrijven, alleen overlappen gebeurtenissen elkaar soms op ongelukkige momenten. Opletten is het devies, en laat dat nou niet altijd mijn sterkste punt zijn, weer eens vol overtuiging bewezen. Zullen we eens optimistisch beginnen en in mineur eindigen, of toch andersom? Misschien wat vroegtijdig mineur, mogelijk is het gewoon een goede selectie geweest, alleen op dit moment is het hoofdkwartier er nog niet uit, nog wat zwevende vragen. Veroorzaakt door de ploeg jaarlingen die naar de dagfond waren, natuurlijk het overgrote deel is gewoon terug op de hokken, alleen mij wat teveel nog onderweg en dat knaagt. Was het de te korte herstelperiode na de meer dan pittige midfond en het onderschatten van de dagfond. Het leek toch een prima vlucht, al bleek hier aan de westkant toch wel een ander verloop gaande, die padvinders toch te ver meegegaan met de roedelleiders lijkt het op. Zal een combinatie van factoren zijn. Die zondag thuis waren gekomen op twee na die goed hersteld leken, de nog niet opgeknapte de mand ingedaan. In vergelijk een doffertje dat diep op de zondagochtend kwam is normaal thuis, de eerste van vorige week niet, en zo zijn er nog wat scheve vergelijkingen. De kale laatjes en voorheen zwervers normaal thuis, toch wat geleerd dan? Bij het inkorven nog even werken aan een pootje van een doffertje, leek dat hij een veertje onder de nagel had, kon het niet goed zien. Bij het verwijderen, bloeden dus, kon weer mee naar huis, geluk of pech, zal het je volgend jaar melden. Heb het voor nu wel bekeken met ze, volgend jaar maar verder naar een grotere sprong. Was een rommelig jaar voor ze, konden maar amper het papier raken, soms zomaar wel en dan weer helemaal niet. Waren ook twee ploegjes van verschillende leeftijden bij elkaar gedrukt, verre van ideaal vanaf de start. Eindresultaat is dit dus, vermoed wel dat het koren er nog tussen zit, de meesten konden toch twee weken achter elkaar flink uren op de vleugels aan met meerdere nachten mand onder totaal verschillende omstandigheden normaal thuiskomen. Ook een deel late jongen overgehouden, zullen de domste niet zijn. Ze verhuizen na het seizoen naar de afdelingen van de ouden, mooi aantal dat wel, wat ik er van moet of mag verwachten, zal mij benieuwen. Nog een eind weg en het staat zomaar voor de deur, hun bestemming lijkt wel bekend, kijk er alweer naar uit. De internationale klassieker vanaf de middellandse zee dan maar? Vrijdag op de vroege ochtend los, werd bericht dat ze met wind achter zou zijn gestart, al was de live windfinder het daar niet mee eens. Bleek ook geen gejaagd door de wind, verwacht ook niet dat ze als kanonskogels door het Rhônedal worden geschoten. Onder goede omstandigheden houden ze de twaalfhonderd meter aan, zal de warmte en bijzondere parcours ook mee te maken hebben. Zoals verwacht kwamen ze een heel eind en net te kort om de polder te passeren op de eerste dag. Kwestie van vooraf rekenen en rustig de oogjes toe te doen, en dan in de vroege ochtend maar weer verder gluren. Zo gezegd zo gedikkie daan. Had geen wekker nodig, ook bijzonder, en op tijd van huis naar de hokken, nog geen aankomst gemist. Zou net even benen strekken tot ik in de verte achter mij de piep hoorde, toch de aankomst gemist. Bij het melden van de eerste, de tweede piep, en dus ook die aankomst gemist, lekker handig weer. Verwacht mij niet juichend door tuinen te vliegen, gewoon voeren, poortjes weer dicht en maar eens opzoeken waar we geëindigd zijn. Dat viel best nog mee, in de fondunie lijst, ja ik weet ook wel dat het marginaal succes is, wel een stap in de goede richting. Daarbij het deelnemersveld waar we nu tegen mogen strijden is wel op het hoogste niveau met de grootste spreiding en mag zonder schaamte woorden als nationaal gebruiken bij de prestaties. Toch weer anders, begin helemaal onder aan de onderste tree tegen internationaal gelauwerde namen en hun door geselecteerde kolonies. Vooruit, de start is niet helemaal van onder af, ben nog wel alleen maar een toeschouwer tussen meer ervaren strijders, die de fouten al langer uit hun systeem hebben. Daar bots ik nog regelmatig tegenaan zoals je gelezen hebt als het goed is. Heb alleen door vallen en opstaan geleerd. Gebeurt bij een ander ook, anders stonden ze allemaal constant vooraan, zoek ze maar eens op die dat jaren achter elkaar zonder terugval doen, juist ja. Er voor weg lopen ook een keuze. Hoeveel de prestaties in de voorbereiding zeggen is weer een nieuw raadsel. Twee weken terug was deze ploeg nog mee op een pittige dagfond van zeshonderd kilometer, dag uitstel en laat los, storing op de vlieglijn met avond aankomsten. Mijn eerste Rhônedal crosser kwam van die dagfond 's avonds in het donker op kwart voor elf te laat thuis. De laatste duivin van die vlucht de volgende ochtend rond vijf uur, was nu mijn derde voor een prijsje ergens in het midden, zeg het maar. In ieder geval toch een stap in de goede richting en nieuwen voor volgend jaar schoolreisje richting Catalonië. Blijft bijzonder dat dezen bijna elfhonderd kilometer in de vleugels hadden en toch amper gewichtsverlies. De kosten zijn hoger uiteraard maar ze krijgen dan blijkbaar ook een luxe behandeling met rieten vloermatten als bodembedekking, de ruimte in de manden als doorslaggevende factor. Veel minder concurrentiestrijd en daarmee gepaard gaande onnodige stress. Probeer dat maar eens in het verstand van de grote massa te krijgen, probleempje denk ik. Proberen het al jaren voor elkaar te krijgen, alleen staan de schreeuwers met competitievervalsing op de lip de oplossing in de weg. Op termijn gebeurt het toch wel, schreeuwers verdwijnen in de tijd. Gisteren nog de tweejaarse doffers naar de kasteelstad aan de middellandse zee gestuurd. Een week meer rust na de dagfond welke hun laatste voorbereiding was, zien of dat zich nog uitbetaald. Had er nog één meer die kant op willen sturen. Doe bij inkorven altijd nog stuitluis controle en bij het doffertje dat de laatste twee keer op ochtend terug kwam bleek de linkerkant boven de stuit een pluk nieuwe pluimen te zijn ingegroeid. Was de oorzaak van zijn twee missers ook verklaard, roverwerk. Maar besloten thuis te houden, heeft hij last van gehad, volgend jaar maar weer eens proberen, en dat was twee. Nu nog de voorbereiding van de laatste internationale klassieker en dan mogen we weer naar volgend jaar uitkijken. De Catalonië duivinnen zitten op eieren in het windbreekgaashok, herstelden zo mooi na de grote reis. Als ze goed in orde zijn mogen ze laten zien of ze beter tot hun recht komen in deze positie. Verder nog tweejaarse duivinnen die op de eerste international mee waren, afgelopen zaterdag nog de laatste vitessevlucht als voorbereiding gekregen. En dan heb je dus drie dagen op rij duiven wachten, op zich niks mis mee, alleen voor mijn goudviscomplex niet altijd even handig. Teveel gelet op de lossingstijd van de weduwen en gemist dat de klokken op de middag al uitgerekend zouden worden, tot een telefoontje mij uit de ligstoel liet schieten. Dacht met een bloedgang, uurtje rijden tot het inzetlokaal, je mag er wat voor over hebben, wel tijd goed te kunnen maken. Daar dachten de wegwerkers heel anders over, en een zoektocht door de polder als gevolg. Heb het gisteravond maar goedgemaakt bij de clubmensen, gelukkig konden ze het geduld opbrengen. Allemaal avonturen, had vast anders gekund. De jongen lijken inmiddels te begrijpen wat er van hun verwacht wordt, voor de hitte uit nog maar eens op pad geholpen. Ze beginnen behoorlijk veer los te laten, ze moeten het er maar mee doen, thuiskomen van de padvinderij is voldoende. Volgende week de grote mand in toch?
