Roger Casier

Het is eigenaardig hoe bij het schrijven van deze novelle er steeds nieuwe beelden op de voorgrond komen in mijn geest .
Je zou bijna geloven dat dit een soort therapie is . Een verwerking van ....
Ach nee , mijn leven was niet alleen maar kommer en kwel . Er waren veel schone momenten , belangrijke gebeurtenissen , mijlpalen .
Ik sta gewoon even stil bij de feiten die van mij de mens gemaakt hebben die ik nu ben .
Ik heb mij nooit geschaamd over mijn afkomst , over mijn ouders .
Maar als tiener heb ik mij wel geschaamd over onze schrijnende armtierigheid .
Toen wij 16 waren kwamen veel leerlingen met zo’n sportbrommer naar school . Dat tuig werd dan met jaloerse blikken bewonderd door hen die dat om de een of andere reden niet kregen ...

Ik had niet eens eens een deftige regenjas . Het gebeurde dan ook geregeld dat ik na driekwartier fietsen , in de regen , doornat op school belandde .
En dan moesten mijn kleren dan maar drogen aan de mast , aan mijn lijf dus ! Ik was wel wat gewoon , want wij wasten ons altijd  buiten aan de pomp , weer of geen weer !
Ik was 20 jaar toen ik voor het eerst een ECHT bad nam !!
Maar goed , ik begon daar over te zagen . Het begon mij tegen te steken van de “ Flandrien “ uit te hangen .
En vader kaartte het probleem aan bij zijn oudste broer , mijn peter Firmin . Die hadden toch wel een oude regenjas liggen zeker ! Nog van mijn kozijn André , afkomstig uit zijn legerdienst .
Het ding werd opgediept ergens in een schuurtje en had reeds dienst gedaan als vloerbescherming bij het schilderen van vogelkooitjes . Vangkooien die donkergroen geschilderd werden om er zo natuurlijk mogelijk uit te zien . Mijn regenjas was dus ongewild een voorloper van de camouflagevesten voor leger, jacht en visvangst .

Ik sputterde tegen ...ik zou dat niet aan doen . Nooit !! Maar er was geen andere optie . Ik had al genoeg gekost en het kon er niet meer van af .
En dus deed die lange smerige aftandse regenjas dienst bij regenweer . Ik was zodanig beschaamd om daar op school mee gezien te worden dat ik het ding , een paar honderd meter voor school , af deed , oprolde en wegmoffelde onder mijn boekentas .
Er was wel enige verwondering dat ik in zo’n weer zo goed als droog bleef maar ik maakte mij er van af met de opmerking dat het bij “ ons “ niet regende ....
Na mijn eerste vakantiejob kreeg ik dan eindelijk een regenjas die toonbaar was !
De oude jas deed later dienst toen ik ging vissen langs de Damse vaart . Ik viel helemaal niet op tussen het riet en dat kwam goed van pas want karpers kunnen vanuit het water  vreemde , verdachte  zaken  op de oever , goed waarnemen .
En nog later heb ik hem geschonken aan Tom Manders                ( Dorus )  die er twee motten in vond ( Charlotte en Bas ) en er een liedje over gemaakt heeft . 

Ik moest daar dikwijls aan denken toen ik tussen 1987 en 2005 dagelijks met de bromfiets naar het werk reed in alle soorten  weer .
Wat een luxe dat ik kon beschikken over een simpele regenbroek die je billen droog hielden ...

Het personeel werd geacht van na het werk ONMIDDELLIJK  naar huis te gaan en niet te blijven hangen in de bar of andere plaatsen .
Ik werd dus eigenlijk , naar mijn gevoel , tot verklikker gebombardeerd , en dat stond mij helemaal niet aan .
Is nooit mijn stijl geweest !! Er was echter geen andere keuze want onregelmatigheden die niet gemeld werden en later toch uit kwamen zouden voor mij tot onmiddellijk ontslag leiden !
Dat was een benarde situatie want ik maakte er vrienden , ook vrienden die soms dingen deden die ...en soms deed ik een oogje dicht !
Wat ik daar allemaal gezien heb in die nachtelijke uren is onvoorstelbaar . Die zaken hebben ongetwijfeld bij gedragen tot de levenswijsheid waar ik nu over bezit .
Ik heb er de grote bonzen van de vakbond leren kennen ...ik heb ze ook naar hun kamer zien kruipen , soms ...
Ik heb praatjes gemaakt met vedetten toen ze er kwamen optreden ...Eddy Wally , Paul Severs , Wendy van Wanten , Joe Harris , Johnny   White ...
Ik heb er stiekem van de kaviaar en de kreeft geproefd bestemd voor de partijbonzen .
Ik heb er mijn geloof in de politiek , in de vakbond , en gedeeltelijk ook  in de mensen verloren .
Ik heb daar gezien hoe een paar mensen een heel bedrijf kunnen verzieken .
Op zeker ogenblik zaten wij opgescheept met een maître die voor problemen zorgde . Een zekere G.V.H . Laten we het op zijn initialen houden .  
De man deugde niet . Aan geen kanten . Hij dronk . Mateloos ....en als hij gedronken had was hij agressief .
Hij pestte het personeel , de dienstertjes ,  speelde mensen tegen elkaar uit . Zette ze tegen elkaar op ...
Tevens zorgde hij er wel voor op goede voet te staan met het hart , het zenuwcentrum van de Floreal  ...directie en receptie .
Hij was een heel goede stielman . Perfect 4-talig . Ervaring zat , ook met grote evenementen en banketten . Een organisatietalent .
En wat alleen in de Floreal mogelijk was .... hij bracht het tot onderdirecteur !!

Hij heeft toen wellicht gedacht dat er voor hem geen grenzen meer waren  want toen was het hek helemaal van de dam  . Hij organiseerde clandestiene  feestjes na de werkuren , verplichtte het personeel er aan mee te doen , maakte ze medeplichtig .
Ik weigerde eerst om mee te doen maar hij vernederde me in het bijzijn van het ander personeel , maakte mij belachelijk , klootte en pestte mij op alle mogelijke smerige manieren .
Zo’n gasten hebben het vaak door dat je bang bent om je job te verliezen . Ik was bijna 50 en dan liggen jobs niet voor het rapen .
Hij verplichtte mij om mee te drinken , alhoewel dat voor mij verboden was wegens  van dienst ...
Toen ik zag dat het helemaal uit de hand liep en er dingen gebeurden die echt niet meer konden , greep ik in !
Toen het personeel “ uit geklokt  “ was om bijvoorbeeld 1 uur ‘s nachts en geacht werd van niet meer aanwezig te zijn en er om 4 uur nog steeds volop sloten drank vloeiden , stuurde ik iedereen naar huis , onderdirecteur inbegrepen .
De morgen daar op  heb ik mijn baas in gelicht . Ik heb hem op het hart gedrukt om geen slachtoffers te maken , geen ontslagen . Gewoon orde op zaken stellen uit noodzaak en allerlei andere overwegingen zoals onder andere  veiligheid  .

Mr Madou verzekerde mij dat hij met G.V.H. zou spreken en dat er geen gevolgen zouden zijn .
Toen werd het pas menens .... Ik was vakbondsafgevaardigde ...beschermd ...mijn baas was ...de vakbond zelf ! , daar ergens ver weg  in de ivoren toren te Brussel !!! Niet evident maar pijnlijk waar !!
Voor mij was dat de zoveelste uitdaging . De strijd tegen het onrecht , de corruptie .
G.V.H . ging tegen mij te keer  als een dolle hond . Het heeft geen naam wat ik toen moest door staan . Hij achtte zichzelf ongenaakbaar , onaantastbaar .
Veel dienstertjes trokken huilend naar huis . Zijn tactiek was simpel en smerig .
Hij gebruikte zijn charme ...zij deelden hun zwakke plekken met hem , hun soms problematisch privé-leven , liefdesleven .
Strikt vertrouwelijk , maar hij vernederde hen , maakte hen belachelijk door de geheimen te grabbel te gooien ...
Een klein voorbeeld , een typerend voorbeeld ....
Veel meisjes waren niet lang naar school geweest . Ze schreven de bestellingen van de klanten neer  op  van die notaboekjes .
Er was er ene die voor een klant een “ Poire Williams “ nodig had en ze had op haar boekje geschreven “ Pwaar Wiljams “ .
Hij had het briefje onderschept uit de vuilnisbak en hield er de zot mee ....TYPEREND !!