Roger Casier
- donderdag 15 februari 2018
Er zitten in mijn leven nogal wat onrechtvaardigheden .
Sommige zijn al lang verteerd . Opgelost in de nevels van het verleden .
Mijn karakter botste vaak met gefrustreerde kwelduivels .
Hoe moet je zoiets omschrijven ? ZE waren er en ik had ze door en ik ging in het verweer .
Met mijn karakter kon ik een goede sportman geworden zijn . Rik Van Steenbergen was mijn idool .
Er waren mannen van mijn leeftijd die in de weekends koersten . Ze reden samen met mij naar school met hun koersfiets .
Ik reed ze uit de wielen ... Met een gewone fiets ...Ik wilde koersen maar het mocht niet van thuis . Geen geld , te gevaarlijk ...
Ik was heel goed in basketbal . Ik kreeg aanbiedingen ...Het mocht niet van thuis .
Mijn droom was Architect worden . Er was geen geld en de vakschool was het hoogst haalbare .
Je kon dat ook bereiken, veel later , met avondschool na het werk , maar eenmaal aan de slag komt dat er niet meer van .
En na het werk waren er de duiven ......Och..ik heb er geen spijt van .
In andere artikels heb ik episoden uit mijn leven beschreven .
Politiek ...Groot-Brugge ...in 1988 haalde ik 735 voorkeurstemmen . Er werd een schepen gebombardeerd met 715 stemmen .
Ik pikte het niet ! En we waren weer vertrokken ...maar ik heb het verteerd .
Omwille van de politiek vloog ik buiten op mijn werk en ik kwam in een staatsschool terecht als onderhoudsman .
Ook daar werd ik gekloot . Gepest ! Ik werd er voor het eerst gecommandeerd door een vrouw . Een tang ! Sigrid was de naam .
Zij liet mij in het grasveld een put maken van 7 op 7 meter en een grote halve meter diep . Die put zou gevuld worden met zand .
Een zandbak voor de kleintjes . Toen het klaar was en alle aarde weg gevoerd , in het zweet mijns aanschijns , zei ze : “ De plannen zijn gewijzigd , de put moet op een andere plaats komen ....”
Machtsmisbruik in het kwadraat . Ik heb het verteerd .
Moest je nog leven , beste Sigrid , en dit lezen , het is u vergeven . Maar kom mij nooit iets vragen hé ....
Het was uiteraard niet al kommer en kwel .
Er was ook plaats voor wat romantiek . Er zijn ook heel mooie tedere herinneringen .
Meisjes ...meiden van 16 , midden in de sixties . In 1964 reden ze in Las Vegas rond op scootertjes in gezelschap van Elvis .
Hier was het wel een beetje minder maar dromen van ...is ook leuk !
Dus ja , kom ik terug naar die zaken die mijn karakter gevormd hebben .
Ik kende wel een paar meisjes . Ik had een grote zus met vriendinnen . Ik had nichtjes van mijn leeftijd .
Ik zou bijna schrijven ...Meisjes hadden voor mij geen geheimen meer , maar dat klinkt zo raar , en dus houd ik het op... dat ik meisjes gewoon was .
En er zaten echt wel hele leuke tussen . Meisjes kunnen betere kameraden zijn dan jongens .....
Op school en in de kerk werden wij echter angstvallig van elkaar gescheiden .
En in de aanloop naar onze plechtige communie moesten wij ‘s morgens voor schooltijd naar de “ lering “ om van ons goede christenen te maken .
We leerden de catechismus van buiten ...waar is GOD ? God is overal ...De 10 geboden en ...het 6 de gebod ...Doe nooit wat onkuisheid is ???
Meisjes links , Jongens rechts . Meisjesschool , Jongensschool . Maar na schooltijd liepen we gewoon door elkaar .
Ik was niet van gisteren en niet op mijn tong gevallen ( Toen al niet ! ) en het botste .
De gensters sprongen er soms af maar ik plooide niet . Ik was veel te fier ( en nog altijd ! )
Efkens buigen ja , zoals het riet langs de Damse Vaart onder het geweld van de storm ,
maar een storm duurt zelden langer dan 3 dagen en dan staat het riet terug recht !
Terug naar de vakschool . Gelegen langs de weidestraat te Assebroek . 20 minuten te voet van het station van Brugge
( Ik kan het weten want in de helse winter van 1962-63 moest de fiets aan de kant )
Een vakschool , alleen voor jongens . Aan de overkant van de straat een staatsschool ...alleen voor meisjes !
Dat is vragen om problemen . En die waren er heel duidelijk .
De eerste dag van mijn nieuwe leven in de vakschool .... Er stond daar een vlaggenmast met op 1 meter boven de grond een ijzer er door om het touw aan vast te leggen . Ik klom er op ! En de eerwaarde heer prefect ( die later aalmoezenier werd wegens ... ) kreeg het in de mot en ik moest daar blijven hangen aan die paal , steunend op die ijzers ... Tot de bel ging ...Tot vermaak van iedereen .....DE TOON WAS GEZET !
En dan kregen we vanop de trappen van de schoolingang duidelijke richtlijnen .
Ik kende daar niemand en daar stond ik dan te luisteren naar iemand die oorlogsverklaringen af legde .
Daar kwam het op neer . Het was onder andere ten strengste verboden om contact te hebben met de leerlingen van de overkant ( het woord “ Meisjes “ werd opzettelijk vermeden , niet uit gesproken ). Inbreuken daarop zouden onmiddellijke uitsluiting voor gevolg hebben . AMAAI !!!
En van de ene dag op de andere werden die doodgewone meisjes gebombardeerd tot verboden vruchten .
3 de jaar afdeling bouw . 1963 .
Achter ons zie je de nieuwe klaslokalen die wij aan het bouwen waren .
En in het begin ging dat goed ..zelfs heel het eerste jaar . Maar hoe gaat dat ?..
Gaandeweg werden de meisjes van de overkant bekenden . Ik kwam ze elke dag tegen , zij te voet , ik met de fiets . En op den duur ken je de gezichtjes van buiten , mooie snoetjes en hele mooie snoetjes ...En soms zwaaiden ze al eens naar me , trokken mijn aandacht ...
En in de lente van 1964 , kwam het door de kriebels ? Ik weet het niet meer . Feit is dat ik van mijn fiets stapte om nader kennis te maken . Wat er gezegd werd weet ik niet meer juist ...Ik ken wel nog hun namen : Rita , Germaine en Emelienne .
Ze waren altijd samen .
Die laatste , vond ik , had een rare naam die niet bij haar paste . Ze was mooi , blond en fijn , een beetje mysterieus ...
Rita had al een lief , van mijn school nog wel , een die een paar jaar hoger zat dan ik . Ik moest hem de groeten doen .... “ The go between ...” De liefdesbode ...
Zij vrijden in het geniep en zorgden er wel angstvallig voor om niet samen gezien te worden ( Wat een tijden hé )
Germaine was een heel lieve . Het moederlijke type . Ik heb geen een van de drie ooit terug gezien maar ik denk dat Germaine wellicht verpleegster zal geworden zijn ...
En dan hadden we nog het meisje met de rare naam ....Zij was een stil watertje ...En ik ga hier niet ontkennen dat er tussen ons niet iets was ....Een heimelijke steelse speelse blik . Moet ik er een tekening bij maken ? Een lieve glimlach rond een lieve mond ....De manier waarop ze “ HELLO “ zei ...
Maar goed . Ik begon te verlangen naar die ontmoetingen daar ergens in de Weidestraat op weg naar school ...
En het ging goed en er bloeide iets moois . En toen die fatale morgen ...De aalmoezenier ( hij was dat toen nog niet , maar voor het gemak noem ik hem zo omdat ik zijn naam niet wil uit spreken , niet uit schrik NEE ! maar uit AFKEER ! ) stak ons voorbij met zijn camionette , volgepropt met leerlingen die hij af gehaald had aan het station van Brugge ....
En hij stond mij uiteraard op te wachten toen ik , met bonzend hart , de school binnen reed , mij bewust van wat er mij boven het hoofd hing !
Het viel uiteindelijk nog mee , maar als ik nog één keer met een meisje zou gezien worden vloog ik onmiddellijk de laan uit ....
En ik schreef een brief naar mijn 3 vriendinnen en toen ze mij ‘s anderendaags enthousiast begroetten stak ik de brief uit , zonder van mijn fiets te komen , hen verbouwereerd achter latend ...
Een prille liefde in de kiem gesmoord ? We gaan het nooit met zekerheid weten . Na al die jaren weet ik het nu toch wel zeker ...Emelienne was verliefd op mij en wat ik ook zeker weet is dat meisjes van 16 anders zijn dan jongens van 16 . Jongens zijn dommer , veel dommer , tenminste op sommige vlakken ....
En in juni van 64 hield onze school , zoals elk jaar trouwens , een open deur dag . IEDEREEN WELKOM !
En een paar dagen daar voor hielden “ de meiden “ mij met man ( vrouw ) en macht tegen met de melding dat ze zouden komen . Ze kunnen ons dat niet verbieden , zeiden ze . De schrik sloeg mij rond het hart . “ Doe het niet !! “ smeekte ik met aandrang . DOE HET NIET !!
Open deur ...wij werden geacht van in onze werkplaats een oefening te maken ...een muurtje metselen ...school in volle werking ...
Mijn ouders zouden ook komen . Nooit in mijn leven heb ik mij zo in het nauw gedreven gevoeld als toen ...
Ik stond daar te metselen , het ene oog op het muurtje gericht , het andere op de ingang . God in den hemel ....
Want plots waren er daar 3 giechelende meiden ....Op hun zondags , verboden vruchten . En ze stonden rond mij , vrolijk , uit gelaten , terwijl ik met een rode kop verder metselde . Heel de goegemeente had het in de mot ...de leraars inbegrepen ...die meiden waren op zijn minst goeie kennissen van mij ...brrrrrr
Ik zei tegen hen ....ga a.u.b . weg . Doe mij dat niet aan ...GA WEG GODVERDOMME !
En de lieve kleine blonde snapte het als eerste en ze verlieten de werkplaats ...
Ik had een vakleraar , een zekere Willy Crevits . Een kreem van een vent . Een toffe gast . Hij was nonkel van , Jawel , Hilde Crevits ...
En toen mijn kwelgeesten weg waren kwam hij naar mij toe en hij vroeg mij op samenzweerderstoon : “ Wie van de drie is het ? “
Eerst wilde ik niet antwoorden maar hij bleef aandringen en om er vanaf te zijn zei ik : “ De kleinste van de drie “
“ Goeie keuze ! “ was het antwoord .
En dan waren daar ook mijn ouders ...Ze hadden al een praatje gemaakt met Eerwaarde Heer Directeur en de conclusie was, dat het met mij redelijk goed ging , maar dat “ Hij “ niet content was over mijn “ vrijage “ ....
Ik zei : “ Ach moeder , er is geen vrijage en als ik in ons dorp met Marietje van de beenhouwer of Louise van de bakker , sta te babbelen , dan stoort niemand zich daar aan en hier breekt de hel los ....”
En toen werd het vakantie en zoals reeds gezegd moest ik mee naar de bouwwerf . Geen tijd voor amoureuze toestanden . Anders ging ik zeker wel pogingen ondernomen hebben om ...
Na de vakantie waren de meiden weg ...naar een andere school . Einde verhaal ...
Het 4 de jaar Bouw . 1964 . Ik in t midden , zittend .
James Dean ...een rebel....een voorbeeld ?
ROGER CASIER 1964
Een paar jaar later ontmoette ik opnieuw een meisje van 16 . Mijn eerste grote liefde en opnieuw werden er stokken in de wielen gestoken . De droom was opnieuw van korte duur .
En toen ik 23 was probeerde ik het opnieuw met een meisje van ....16 ! Derde keer goeie keer want na 45 jaar zijn we nog altijd samen en tijd heelt alle wonden .
Je zou kunnen denken dat mijn leven een aaneenschakeling is van botsingen , van nederlagen , teleurstellingen , in het zand bijten ...
Nee, NEE !! Ik heb ook dikwijls gewonnen . Ik heb directeuren in het zand doen bijten ...Ik heb er de laan doen uit sturen , omdat ik ze ontmaskerd had . Omdat ze hun boekje te buiten gingen . Drank , diefstal , pesterijen ....
Ik wilde het hier alleen maar hebben over hoe iemands karakter gevormd wordt . Ze hebben mij een dienst bewezen .
Moeder zei tegen vader ....” Neem hem maar mee , zulle , want hier thuis kan ik hem geen baas . “ En dus ik overal mee . Gaan vissen , naar het duivenlokaal , naar nonkel Firmin ...
Het omgekeerde gebeurde ook toen moeder elke zondag naar haar moeder trok , met de tram naar Brugge . Ik moest mee . Vader moest “ thuis wachten “ bij de kleintjes en ik daar nog eens bij....dat was hem te veel .....
Zodoende was ik kind ten huize bij de mensen van de VERLOREN HOEK op ST Anna te Brugge .
En zo werd ik een heel sociaal iemand , graag onder de mensen , altijd bereid om te helpen , om mee te werken , te luisteren , maar..... niet tegen mijn kar rijden hé ....en geen dreigende vingertjes , want daar ben ik allergisch aan ...
( in het 4 de en laatste deel maak ik een sprongetje naar het heden ...Facebook ...mijn ervaringen met ...)
Tot dan !
