Roger Casier
- zondag 24 december 2017
KERSTMIS ANNO 2017
Zoals elke avond rond die tijd verwittigde ik mijn kleine vriendin er van dat we ons wandelingetje gingen maken .
Mijn kleine vriendin dat is Milou , onze kleine zwarte deugniet . Een schipperke . Wie ooit een schipperke in huis heeft gehad weet waarover ik spreek…
Het was een maanlichte nacht en toen ik buiten kwam zag ik duidelijk de Lisseweegse toren het landschap beheersen , zelfs nadrukkelijker dan overdag , dominant boven de sluimerende polders met de contouren van enkele eenzame knotwilgen .
Ik startte zoals gewoonlijk mijn wandelingetje langs de nu uitgestorven Zeelaan .
Overdag het toneel van denderend vrachtverkeer , opgejut , opgejaagd …
Ik verwonder mij telkens over het grote verschil met overdag en mijzelf de vraag stellend hoe het zou zijn moest het altijd zo zijn .
Zo vredig en rustig .
Die avond had ik onmiddellijk bij het buitenkomen een vreemd gevoel . Er was iets . Iets vreemds .Het was geen avond zoals de andere . Het was zo stil dat ik Miloutje hoorde snuffelen naast mij in de grasberm .
Na 200 meter stak ik zoals gewoonlijk de baan over , naar het landwegeltje , tussen de velden , dat naar de schaapstal liep en zoals gewoonlijk was ik na enkele stappen helemaal tot rust gekomen . Een paar stappen van de grote baan , je houdt het niet voor mogelijk , ligt een klein paradijs .
Dit is het land van Reynaert de vos , van Zoef de haas , van moeder Gans , van Floere het boskonijn, van muizen en mollen en reigers ,van vleermuizen en uilen . Ze zijn terug gedrongen op dat kleine lapje grond met een heus bos en wat verwilderd struikgewas .
Vreemd , dacht ik weer , hoe stil het is …… Maar plots , eerst dacht ik dat ik droomde , hoorde ik muziek , hemelse muziek . Een viool zoals ik er nog nooit een hoorde , klagend , droevig …en opeens werd het lichter aan de hemel en hoorde ik gezang.... Ik herkende de melodie : “Geen wonder dat ik ween ……” Ik stond daar midden in het veld , stokstijf , met open mond , te luisteren .
PAUL SEVERS
Ik was niet echt bang omdat het zo mooi , ja bijna bovenaards , klonk . Ik keek naar Milou en dat was nog raarder, want anders reageerde zij onmiddellijk met hels geblaf en gegrom en nu was zij olympisch kalm … En toen , ik vergeet het nooit meer van heel mijn leven , dat geruis van vleugels , die zilveren stem die zei : “ Gegroet Roger , vrede zij met u “ .
In een kortstondige reflex dacht ik aan een grap maar dat was rap voorbij toen ik de bevallige verschijning zag die minzaam naar mij lachte en mij geruststellend wenkte om nader te komen …
Ik probeerde iets te zeggen maar mijn stem stokte in mijn keel en Milou gaf nog geen enkel teken van onrust of boosheid . Zij stond het wezen rustig aan te kijken alsof ze al heel haar leven nooit iets anders had gezien…
“ Ik ben een engel “ zei ze , en vreemd genoeg geloofde ik haar . Zij (of Hij ) was gekleed in een heel lichtblauw gewaad , blonde lokken met daarop een klein zilveren kroontje … Zij ( laten we het op “ZIJ “ houden ) draaide zich half om zodat ik haar prachtige vleugels kon bewonderen . “ Wij ,mijn collega’s en ik , zitten diep in de problemen “ vervolgde ze “ Wij zijn op zoek naar de Drie Koningen,maar vinden ze niet. Je moet weten , Roger, vroeger waren wij met veel meer , met vele duizenden en we leefden met zijn allen op een enorme grote witte wattige wolk en we waren gelukkig .
Maar door de zure regen is onze wolk beetje bij beetje uiteen gevallen . Veel lieve engelen zijn er af gevallen en afgescheurd naar andere wolken en nu zijn we hier verdeeld in allemaal kleine wolkjes, het een wa groter dan t ander natuurlijk en op een daar van woont er een wilde boerenengel ( maar dat is een heel ander verhaal ). Kleine groepjes engelen wonen op die wolkjes en hebben nog weinig contact met elkaar . Er zijn er zelfs die helemaal alleen , eenzaam en verbitterd , op een heel klein wolkje leven en door iedereen in de steek zijn gelaten .
De herders zijn ons deze week komen tellen toen zij ons hoorden zingen … " Zij gaf , bijna onmerkbaar , een teken met haar hand en nu was gans de lucht gevuld met engelen en engelengezang . Niemand moet mij geloven , maar toen begon ik echt te denken dat ik dood was , en ik kneep in mijn eigen arm . Een blauwe plekke was het resultaat . “ Geen wonder dat ik ween … “ “Oh Oh engel , kom bij mij, oh oh dicht bij mij …… “ “En “ ging de Engel verder “ het schijnt dat de DRIE KONINGEN een recept hebben om onze wolken weer bijeen te krijgen en aan elkaar te hechten , maar ze zijn spoorloos . " Nu hebben wij al vaker gehoord dat u al vele engelen op de goede weg hebt gezet “ vervolgde ze , “ en wij vroegen ons af of u ons niet kon helpen “ “ Dat treft “ zei ik “ Ik ken namelijk de Drie Koningen heel goed . Ik heb ze laatst nog gezien op de kampioenenviering van onze duivenclub . Ze waren er gevraagd door het bestuur . Het zit namelijk zo dat verleden jaar Sint Niklaas op bezoek kwam maar dat kwam te duur uit en de Drie Koningen kwamen helemaal gratis . Vandaar … Jammer genoeg zijn ze daar niet meer . Ze zijn vertrokken naar Thailand . Om te gaan onderhandelen over het kerstgebeuren . Omdat het in Bethlehem altijd zo koud is , rond die tijd , zouden ze graag verhuizen naar Bangkok , ook uit energiebesparende overwegingen .
Er is daar in de streek ook een probleem met de bemoeienissen van de Amerikaanse president over de plaats van Jeruzalem .
Daar komen gegarandeerd vodden van !
Ook de datum zou verlegd moeten worden naar eind november , samenvallend met “ Loi Krathong “, het Thaise feest van het licht , dat altijd doorgaat bij de laatste volle maan van november .
“ Bangkok ken ik “ antwoordde de engel “ Het is daar altijd warm en wij hebben daar collega’s die het zo warm hebben dat ze zonder kleren dansen voor de toeristen “ terwijl ze zedig met neergeslagen ogen naar de grond keek .
” Ik heb vernomen dat zelfs de plaats van het kerstmisgebeuren al gekend is “ zei ik . In het Wat Phra Kaew , het paleis van de koning . Gedaan met dat geknoei in die koude kerststal .
Indien de prijs meevalt zal men ook uw collega’s vragen voor een act . Desnoods worden er wat palen bijgezet . Ook die onnozele geschenken zijn verleden tijd . Het goud , de wierook en mirre worden vervangen door een bak Duvel , een koppel duivenjongen van de Belgische Kampioen en een bakje Brussels witloof , kwestie van ons land wat te promoten “ zei ik .
“ Dat is allemaal heel schoon “ sprak de Engel bedroefd “ Maar daarmee zijn wij nog niet geholpen “ “Niet wanhopen “ zei ik “ Ik heb namelijk in mijn porte-feuille nog een oud receptje zitten van mijn vader . Het heeft altijd gewerkt op kleine schaal en ik ben er zeker van , als je het een beetje straffer maakt dat het bij jullie ook zal werken . “ En met bevende vingers van de emotie prutste ik het vergeeld papiertje te voorschijn en zei tegen de Engel : “Heb je iets om te schrijven ? Ik ga het voorlezen “ Je neemt wat bereidwilligheid en voegt daar heel langzaam luisterbereidheid aan toe . Dan ga je alle inspraak gaan zoeken die je maar kan vinden en verzamel die in een grote pot. Een nachtje laten rusten en ’s anderendaags heel vroeg bij het opkomen van de zon voeg je een halve liter respect toe . Je zal zien dat tegen de avond er hier en daar in de pot wat eigenbelang zwemt . Je vist die er uit en gooit die onmiddellijk in de vuilnisemmer Vervolgens moet je proberen om 3 kilo verstand te vinden ( dat zal wellicht het moeilijkste zijn …… ) en giet het over de kruiden samen met 3 liter liefde .Na nog een nachtje trekken is de drank klaar om gezeefd te worden en te vernevelen over de wolken en je zal zien , ze zullen steeds maar dichter naar elkaar toegroeien . “ En nu “ zei ik “ wordt het zo stilletjes aan tijd dat ik naar huis ga want mijn echtgenote zal ongerust worden “
De Engel glimlachte , kwam op mij toe en stekte mij vast .
Het was de eerste keer dat ik omarmd werd door een Engel en ik kreeg het er helemaal warm van .
“ Je bent een Engel ! “ zei ze . “ Nee ! “ zei ik “ Gij zijt een Engel ! “
En toen kregen wij beiden de slappe lach . Miloutje danste rond ons , eveneens uitgelaten blaffend . En dat was het signaal voor de samen getroepte engelen om opnieuw te zingen … “ Adeste fideles, laeti triumfhantes Venite , venite in Thailand “
“ Als dank wordt ik vanaf nu uw bewaarengel , Roger . Tot ziens ! “ en bij deze woorden steeg ze op , haar collega’s vervoegend , door het gat in de ozonlaag , hoog aan de hemel . Met tranen in de ogen ,zwaaide ik , ontroerd , tot ze helemaal uit het zicht verdwenen waren. Niemand mag ooit nog tegen mij zeggen dat engelen niet bestaan .
En op de terugweg dacht ik een beetje kwaadaardig dat de volgende klimaattoppen best wel weer mochten mislukken van mij , omdat als het gat in de ozonlaag open bleef , ik misschien mijn hemelse vrienden wel terug zou zien ……
Thuis zat ik in de vlammetjes van mijn pelletkachel te staren met Miloutje op mijn schoot en mijn echtgenote zei : " Je bent zo stil ? Is er iets ? "
" Ik heb een engel gezien , zei ik , veel engelen ..."
" Ge moogt zoveel niet meer drinken " zei ze , schaterlachend ....
" Lach maar , als de klimaattop mislukt , komen ze volgend jaar terug en dan geef ik een groot feest ! " antwoordde ik . " En dan spelen we samen met VT4 , DE SLIMSTE ENGEL , en dan moogt ge mee doen omdat gij MIJN engel zijt ...."
Het vervolg van de gebeurtenissen op die kerstavond is niet voor publicatie vatbaar .
KERSTMIS ANNO 2017
