Antibiotica en Paratyfus

 

Het was al in de jaren negentig van de vorige eeuw duidelijk dat het overmatige gebruik van antibiotica het risico in hield, dat de bacteriën die ze moesten bestrijden zich meer en meer te weer zouden stellen tegen deze middelen.Oude gewoontes zijn moeilijk te veranderen, dus gebeurde er in die jaren bitter weinig om het gebruik van antibiotica, in te perken. Veel artsen en in de duivensport ook de liefhebbers waren bang om het gebruik van antibiotica sterk te verminderen omdat ze angst hadden dat duiven dan veel meer met ziekten te maken zouden krijgen. Het was in die tijd heel gebruikelijk om preventieve kuurtjes te geven zonder dat duiven symptomen van ziekten hadden. 

                                                

Dit is in deze tijd nog maar moeilijk voor te stellen, maar destijds was het eerder regel dan uitzondering. Alternatieve mogelijkheden werden maar door heel weinig liefhebbers serieus genomen. De duiven kregen zo veel antibiotica voor hun kiezen dat ze inderdaad afhankelijk werden van antibiotica. De darmflora die inmiddels is omgedoopt naar Microbioom kreeg door de vele antibiotica klap op klap. In plaats van een gezond microbioom waren de darmen van veel duiven bevolkt met sterk verzwakte goede bacteriën. 

Het resultaat was dat de ziekteverwekkers vrij spel kregen en de duiven om de haverklap ziek maakten. Dat op zijn beurt deed de liefhebbers opnieuw naar de medicijnenpot te grijpen. Een vicieuze cirkel die alleen te doorbreken was door het roer radicaal om te gooien. Dat vereiste bij de liefhebbers die gewoon waren om vaak medicijnen te geven, moed. 

Natuurlijke middelen
We zien in de praktijk echter de laatste jaren een sterke toename van het gebruik van natuurlijke middelen om het microbioom gezond te houden, meestal met veel succes. Een gezond microbioom is bijna synoniem voor gezonde duiven. Maar hoewel het in de praktijk dus wel degelijk werkt zijn er toch nog genoeg liefhebbers die overtuigd moeten worden. 

Zoals gezegd oude gewoonten laten zich moeilijk veranderen.

                                                

Radeloos verloren.
Een helder voorbeeld dat illustreert hoe overmatig gebruik van antibiotica de duiven achteruit helpen in plaats van vooruit zijn de preventieve antibioticumkuurtjes in het najaar tegen paratyfus. Steeds vaker zien we liefhebbers die stom verbaasd zijn als ze zien dat ze een week of drie na een veertiendaagse kuur tegen paratyfus plotseling geconfronteerd worden met dikke gewrichten ten gevolge van de paratyfus. Deze duiven zijn meestal dan reddeloos verloren. 

                                                

Ik heb dit fenomeen nog niet zo lang geleden al een besproken maar omdat ik in het najaar weer diverse gevallen de revue zag passeren kan het geen kwaad er toch nog eens aandacht aan te besteden.

Allereerst dient gezegd te worden dat men zodra het vliegseizoen voorbij is tot aan het nieuwe vliegseizoen, mogelijk met uitzondering voor een behandeling tegen het geel op de eieren, indien nodig, met de handen van de antibiotica dient af te blijven. Niet alleen vernietigt men onnodig de goede darmbacteriën als men te pas en te onpas antibiotica geeft, het heeft ook een negatief effect op de capaciteit van de duiven om zelf een effectieve weerstand op te bouwen. De duiven blijven onnodig veel langer afhankelijk van deze middelen.

Paratyfuskuur.
Terug naar de paratyfuskuur. Preventief vind ik die zonder meer onzinnig. Ik vergelijk het steevast met een paracetamol die ik in september neem om te voorkomen dat ik in december hoofdpijn krijg. Natuurlijk, er komen in het najaar klinische uitbraken van paratyfus voor. Dan kan het nodig zijn om de aangetaste dieren individueel te behandelen met medicijnen, of, als alle dieren ziek zijn, onder geleide van een gevoeligheidstest van de aangetoonde bacterie, alle duiven.

PreviSal.
Dus bij klinische uitbraken wordt het verhaal dus iets anders, ofschoon ik moet zeggen dat ik er vele malen de voorkeur aan ben begonnen te geven om te werken met PreviSal bij alle duiven en alleen de aangetaste en zieke duiven individueel te behandelen. Dat is een moeilijk opgave voor veel liefhebbers, vastgeroest als ze zijn in het gebruik om alles te behandelen als er slechts enkele dieren ziek zijn. Dat is tientallen jaren heel gebruikelijk geweest onder liefhebbers en onder dierenartsen. Zelfs nu nog zijner dierenartsen die gewoon radicaal alle duiven op de antibiotica zetten. 

                                                 

Inmiddels weten we in de wetenschap dat niet alleen ziekteverwekkers afgedood worden door antibiotica maar dat dus ook de vele goede en nuttige darmbacteriën een forse klap op de kop krijgen. De afgelopen maanden hebben we weer liefhebbers gezien, die ik met eerdere nieuwsbrieven niet bereikt had, die dikke knobbels op de vleugels van meerdere duiven zagen kort na de preventieve kuur die ze gegeven hadden. De duiven hadden dan dus latent een paratyfus besmetting. Helaas zijn deze bacteriën ook niet gek en hebben ze zich, door overmatig antibioticumgebruik in het algemeen, te weer gesteld tegen de te gebruiken middelen. 

                                                  

Gevolg massieve resistentie. Wat kan er dan gebeuren als men dan blindelings een kuur van 14 dagen geeft tegen paratyfus zonder dat men weet welk middel het beste werkt? Kiest men in die gevallen onverhoopt voor een middel waar de paratyfus bacil resistentie heeft opgebouwd, dan zal dit middel niet helpen tegen deze bacterie. Sterker nog hij zal sterker uit de strijd komen omdat de bacteriën die nog een beetje gevoelig opgeruimd worden en de echte die hards overblijven.  Voor de kuur was er in de darm een labiel evenwicht. De goede darmbacteriën hielden dat ziekteverwekkers in toom en zorgden ervoor dat ze zich niet massaal begonnen te ontwikkelen.  

Door het geven van die kuur met een middel dat niet werkt, zien we dan ook dat de goede darmbacteriën sterk worden aangetast waardoor ze hun beschermende werking tegen de schadelijk paratyfus bacil niet meer kunnen uitvoeren. De goede bacteriën verminderen sterk in aantal terwijl de paratyfus bacil hierdoor juist meer groeiruimte kan krijgen wat dus kan leiden tot een klinische uitbraak van paratyfus. 

Genoeg duivenliefhebbers die zelf voor dokter spelen gaan dan kuren met een ander middel dat tegen deze ziekte moet werken. Dat kan er toe leiden dat men nog verder de vernieling in draait als de bacterie ook nog eens ongevoelig is voor dat nieuwe middel. De goede darmbacteriën worden nog verder teruggedrongen. Goede darmbacteriën hebben zo veel belangrijke functies voor de gezondheid van de duif. De conditie kan hierdoor voor langere tijd verstoord worden. Alleen al doordat de productie van vitamines door de bacteriën achterop kan raken wat tot relatieve tekorten bij de duiven kan leiden.

Als U een klinische uitbraak heeft met paratyfus laat U dierenarts dan deze bacterie opkweken en een antibiogram maken, zodat U weet welk middel nog werkzaam is in Uw geval. Behandel dan de aangetaste duiven liefst individueel. 

Wij zien dus goede resultaten door de niet zieke duiven tegelijkertijd te behandelen met een product als PreviSal dat de ziekteverwekkers minder kan geeft om zich te ontwikkelen terwijl het dus juist als voedsel dient voor de goede darmbacteriën waardoor die opbloeien en kunnen helpen de paratyfus elders zijn heil te gaan laten zoeken.

Tijdens de kweek op eigen hok geef ik de duiven voor de kweek tien dagen tarwekiemolie. Vanaf de koppeling Kweekolie die ik samen met PreviSal, Basiskern en Bio BMT aan het voer kleef.

Eigen duiven
Ik ben bij de eigen duiven begonnen die dagelijks te verstrekken tijdens de kweek. Wel verlaag ik de dosering tot de helft, om ook weer niet te veel te geven over een langere periode. Dat bevalt goed. Als de jongen uitkomen dat ben ik de oude duiven al een paar dagen ook kweeksupport extra aan het geven. Ik moet zeggen dat ik al een aantal jaren heel tevreden ben over deze aanpak.


Maar in de duivensport zijn er vele wegen die naar Rome leiden. Dus men doet het beste wat op het eigen hok het beste werkt.

                                         
 

Succes. 


Peter Boskamp