- maandag 27 april 2020
Immuniteit
Als de Coronaviruspandemie ons iets kan leren, dan is het wel dat het van essentieel belang is om de gezondheid te optimaliseren. In de media wordt steevast de melding gemaakt dat slachtoffers vooral immuun gecompromitteerde oudere mensen zijn met onderliggende andere medische problemen, dan wel jongeren die meer medische problemen meesjouwden. Af en toe slechts, is er een melding van mensen die kerngezond waren voordat ze in de problemen kwamen.
Mensen met een goede immuniteit zouden relatief weinig problemen ondervinden van het virus. Waarbij niet meegedeeld wordt, wat dan relatief weinig is. Van kort bij hoorde ik toch verhalen van mensen die dachten met messen in hun longen te worden gestoken. Dit virus is niet te onderschatten.
Bij duiven zagen we afgelopen jaren iets soortgelijks. Er kwam plotseling een nieuwe Australische variant op de proppen die zich blijkbaar mengde met een inlandse onschuldigere variant. Deze nieuwe variant gaf aanleiding tot massieve sterfte bij jonge duiven. In een andere nieuwsbrief maakte ik al een melding van de wonderbaarlijke genezing van duiven die bijna dood waren, door ze heel hoog gedoseerd ieder uur vitamine C te geven. Wetenschappelijke literatuur maakt melding dat vitamine C in hele hoge dosering een antivirale werking heeft.
Daarnaast is in de literatuur te lezen dat vitamine C door zijn antioxidant werking de schade die door het virus kan ontstaan kan reduceren. Dat bleek ook toen duiven na 12 uur hoge doseringen vitamine C te hebben ontvangen weer normaal aten en volledig herstelden in de meerderheid van de gevallen.
Voorkomen is beter dan Genezen. De entstof die inmiddels beschikbaar is tegen het Rotavirus (in combinatie met Paramyxo) werkt overigens zeer doeltreffend.
Toch hadden niet alle hokken last van dit virus. Dat kan toeval zijn. Maar we zagen ook minder problemen op hokken waar de nodige aandacht aan preventieve gezondheidszorg werd gedaan, in vergelijking met de hokken waar men gewoon was drie tot vier keer in de week met de antibioticumpotten en zakjes rond te gaan.
Na mezelf 35 jaar nu te hebben bezig gehouden met het optimaliseren van de darmgezondheid, kan ik met overtuiging zeggen dat het optimaliseren van de darmgezondheid een belangrijke factor is in het voorkomen van ziekten bij duiven in het algemeen.
Hippocrates stelde duizenden jaren geleden al dat iedere ziekte zijn oorsprong vindt in de darm. Alleen zijn we dit in de medische professie nogal uit het oog verloren door de aanname dat we alle ziekten wel met antibiotica konden uitroeien. Dat is een totale misvatting gebleken.
Wat we zien is dat door het overmatige gebruik van antibiotica door liefhebbers, al dan niet daarin gestuurd door hun dierenarts, op veel hokken een nagenoeg totale afhankelijkheid van antibiotica is ontstaan. Deze liefhebbers zijn degene die roepen dat het niet meer kan duiven te spelen zonder regelmatig antibiotica te verstrekken.
Deze misvatting is zo hardnekkig dat ik mijn stem spaar om daar nog langer tegenin te gaan. We zien in toenemende mate bij ons in de kliniek mensen die heel goed spelen zonder overmatig naar de medicijnpot te grijpen. Alleen maar door oog te hebben of te ontwikkelen voor het optimaliseren van en goede darmgezondheid.
We moeten goed beseffen dat in de darm ontelbare soorten (goede) darmbacteriën en virussen leven. Zonder deze hoeders van de gezondheid zouden de duiven het niet weten te overleven. Het geheel van deze darmbewoners is er gebaat bij dat de eigenaar van de darm in leven blijft en goed gezond. Dus zullen ze er alles aan doen om gezamenlijk soortgenoten die kwaad in zin hebben in toom te houden. In plaats van gelijk naar de antibioticumpot te grijpen kan het in een aantal gevallen veel verstandiger zijn om de darm te ondersteunen met producten die de goede bewoners een handje helpen de indringers te verjagen. Voorbeelden hiervan zijn onder andere de Previsal bij aanvallen met Coli of Salmonella. Zieke dieren kan men dan eventueel met medicijnen behandelen. Het verstrekken van ‘preventieve’ kuurtjes aan de gezonde duiven kan soms averechts werken. Dit zien we in het najaar steeds meer optreden.
Het verstrekken van antibiotica bij de eerste verschijnselen van ziekte bij een paar duiven, kan op de langere termijn een verwoestend effect hebben op het microbioom van de darm als dit te pas en te onpas wordt gedaan op deze manier. Dat dit nog steeds vaker regel dan uitzondering is geeft me te denken. Los van de opbouw van resistentie tegen deze gebruikte middelen zien we ook dat de goede darmbewoners ook massaal afgeslacht worden door deze middelen. Met bacteriologisch onderzoek is dit vast te stellen.
Wetenschappelijk onderzoek in de VS bracht aan het licht dat bij iedere gift antibiotica er permanent drie soorten darmbacteriën verwijderd worden. Als we dan bedenken dat deze bacteriën, die dus nooit meer terugkomen, noodzakelijk zijn voor het in stand houden van het gezonde microbioom, dan is het niet moeilijk voor te stellen dat op termijn dit microbioom verminderd veerkrachtig wordt. Dat heeft tot gevolg dat op termijn meer indringers hun kans gaan ruiken en het de liefhebber er dan vaker toe aanzet om weer antibiotica in te zetten.
Het paard wordt op die manier achter de wagen gespannen. Ik maak regelmatig mee dat liefhebbers zeggen dat de infecties steeds vaker optreden en dat deze dus wel steeds sterker worden. Dat is deels waar. Maar dan vooral door liefhebbers als hemzelf die te vaak antibiotica inzetten als dat niet nodig is.
Er zijn zeker aandoeningen die de inzet van antibiotica en andere medicijnen noodzakelijk maken, maar iedere keer naar de medicijnpot grijpen om alle duiven ‘preventief’ te behandelen zodra een of enkele van de duiven ziektesymptomen vertoond is niet meer van deze tijd.
Sommige gewoontes zijn echter moeilijk af te wennen.
Mijn advies. Heeft U een of twee duiven die ziek zijn. Probeer dan een diagnose te (laten) stellen. Isoleer deze duiven en behandel ze zo nodig individueel. Kies daarnaast vaker voor natuurlijke ondersteunende middelen die de immuniteit ondersteunen zodat de duiven zelf weerbaarder worden om indringers te kunnen weren omdat het microbioom, de darmgezondheid geoptimaliseerd is.
Verzwakte immuunsystemen, of dat nu komt door onderliggende darmziekten, longziekten, ouderdom, stress, straling, gebrekkige voeding, overbevolking en ga zo maar door maakt organismen gevoeliger voor agressieve indringers. Dit kunnen we nu allemaal zien bij de mens bij deze Coronavirus-uitbraak.
Succes,
Peter Boskamp
