- woensdag 26 februari 2020
Pestkop
Laat me hier als eerste vertellen dat de naam Pestkop niet door mij is bedacht. Die eer komt Gert-Jan Beute toe die deze naam op een briefje had geschreven bij een duivenmelker. Hij had hem geadviseerd bij mij een afspraak te maken voor het onderzoek van zijn probleemduiven. Deze liefhebber vroeg me de duiven ook te onderzoeken op de Pestkop. Ik vroeg hem wat dat was, waarop de man antwoordde: ‘Nou ja, die bacterie van U’. Nu is het natuurlijk helemaal niet mijn bacterie. Ik trof deze bacterie in 2014 louter toevallig aan bij een liefhebber uit Duitsland. Deze man speelde, volgens eigen zeggen, al jaren belabberd en kon haast geen weduwnaar overhouden, laat staan de jonge duiven. Ieder jaar was catastrofaal al meer dan zes jaar, vertelde hij.
Nadat ik zijn duiven onderzocht had, en net als het grote aantal collega’s dat hij gedurende die 6 jaar had bezocht niets kon vinden, adviseerde ik hem een bacteriologisch onderzoek te doen. Daarop liet de man me een stapel uitslagen zien. Waaruit bleek dat er meer antibiotica gegeven waren in de loop der jaren dan ik in mijn praktijk aanwezig heb. Sterke middelen, lichte middelen, combinaties je kon het zo gek niet bedenken of het was gebruikt. Allerhande middelen had de man te vergeefs geprobeerd en helemaal niets had geholpen. Sterker nog het leek alleen maar erger te worden. Ook bij alle onderzoeken die waren uitgevoerd was niets gevonden.
Ik kon me voorstellen dat het een zeer grote frustratie voor de liefhebber was. Hij was teleurgesteld toen hij mij hoorde zeggen dat ik het ook niet wist wat de duiven mankeerden. Hij had ver moeten rijden en had meer verwacht. Hij vroeg of hij toch nog even de gevonden Trichomonaden mocht zien. In die tijd had ik mijn camera niet altijd aan staan. Net als andere duivenartsen dacht ook ik toen nog dat dit niet nodig was. Wij duivenartsen dachten alles te kunnen zien door alleen de microscoop te gebruiken zonder beeldscherm. Niets zou minder waar blijken. De Trichomonaden waren op het beeldscherm als puntjes te zien. De liefhebber vroeg me toen of ik het beeld kon vergroten. Zo gezegd Zo gedaan. Toen gingen voor de eerste keer mijn ogen open, dat wij duivenartsen mogelijk allemaal iets wezenlijks over het hoofd zagen door niet altijd met de camera te werken met beeldscherm.
Ik ben inmiddels de mening toegedaan dat duivenonderzoek zonder beeldscherm en camera niet alleen een volstrekt gemiste kans is, maar dat het ook een onderzoek dat onvolledig plaats vindt. Een goed duivenonderzoek vereist een microscoop camera en beeldscherm. Waarom? Met het blote oog zijn deze vermaledijde pestkoppen niet te zien onder de microscoop. Om ze wel te kunnen zien is de contrastmogelijkheid van de camera nodig.
Nadat we de bacterie eenmaal gevonden hadden, kwamen we erachter dat bij liefhebbers waarbij oude duiven meer dan gemiddeld achterbleven, maar ook liefhebbers waar de jongen veel meer achterbleven dan normaal, vaak duiven hadden die dragers van deze kiemen waren in meerdere of mindere mate. Toen we eenmaal zo ver waren konden we veel liefhebbers daadwerkelijk van hun problemen afhelpen. Door gericht te kuren tegen deze kiem en de nodige maatregelen te nemen die nodig zijn om te voorkomen dat de kiem weer de kop op steekt. 'Meten is weten'.
We hebben er toen een tweetal jaren over gedaan om de ware naam van deze kiem te achterhalen. Aanvankelijk werden we door laboratoria op het verkeerde spoor gezet, waardoor onnodig veel tijd verloren ging. Via DNA techniek bleek het om de kiem Pseudomonas aeruginosa type ATCC 10143 te gaan. Steeds opnieuw werd deze kiem vastgesteld middels DNA onderzoek. Dit is wel belangrijk om te weten. Er zijn immers ruim 200 verschillende Pseudomonas bacteriën.
Van oudsher wordt deze kiem als vrij onschuldig beschouwd, omdat het om een zogenaamde facultatief pathogene bacterie handelt. D.w.z. een bacterie die incidenteel ziekte kan verwekken. Alle dierenartsen leren tijdens de studie, dat we niet te veel aandacht aan deze kiemen hoeven te besteden. Omdat een gezond lichaam deze kiemen wel aan zou kunnen. Nu is het zo dat als een van deze soorten in het oor van een hond terecht komt, het dier grote kans loopt om levenslang een chronische oorontsteking daardoor op te lopen. Ook mensen die chemo ondergaan kunnen aan een besmetting met deze kiem sterven! Dus deze kiem is niet altijd zo onschuldig. Het hangt van de omstandigheden af. Ruim antibioticum gebruik werkt op termijn het uitselecteren van deze kiem in de hand, omdat hij maar voor zo verdomde weinig middelen gevoelig is.
In de praktijk zien we weinig zieke duiven door deze kiem. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat er altijd weinig of geen aandacht aan deze bacterie is besteedt. Duivenartsen zijn vooral gefocust op ziekten. Maar duivensport is topsport geworden en een kiem die de oriëntatie aantast kan daarom wel degelijk een groot probleem zijn voor de duiven tijdens de wedvluchten.
Retrospectief kunnen we zeggen dat de naam van Baytril® als wondermiddel ooit is gevestigd, doordat het destijds werkte tegen deze kiem. Geen enkele duivenarts stelde de kiem vast, maar we wisten wel dat probleemduiven baat hadden bij Baytril®. Waarom, dat wisten we dus niet echt, maar het hielp wel. Maar dat was destijds. Inmiddels is Baytril®, in veel gevallen, nagenoeg onwerkzaam tegen deze kiem. Sterker nog we zien deze kiem steeds vaker bij liefhebbers die kwistig met Baytril® werken. Of met de Poolse variant. Iets dat we de laatste jaren in toenemende mate gebeurt. Verenigingen waar deze flessen Poolse Baytril onderling gedeeld worden, lopen soms gezamenlijk tegen de lamp, doordat ze de bacterie juist opkweken met zijn allen.
In het algemeen kan gezegd worden dat deze bacterie dus uitgeselecteerd wordt door het gebruik van middelen die niet werkzaam zijn tegen deze kiem. Liefhebbers die niet mee doen aan het delen van deze flessen krijgen de bacterie desondanks dan via het drinkwater in de reismanden. Dus waar Baytril® lange tijd als wondermiddel gold omdat het duiven die achterbleven of niet wilden vliegen weer aan de gang trokken, is dat nu helaas vaker niet, dan wel nog het geval. Tenminste als men dan juist de pech heeft deze pestkop bij de duiven te hebben. In andere gevallen kan men natuurlijk wel degelijk effect zien van het middel. Eerlijk is eerlijk.
Niet iedere Pseudomonas is dus een probleem voor duiven. Net zo min als iedere Salmonella een probleem is bij duiven. Er zijn meer dan 500 verschillende Salmonella’s maar toch is er maar een die een probleem vormt bij de duiven. Dat is de Salmonella typhimurium variëteit Kopenhagen. Datzelfde geldt dus nu voor de Pseudomonas, zo lijkt het. We vonden immers bij de duiven nagenoeg alleen het eerder genoemde type.
In toenemende mate raken de meeste collega’s, op een enkele verdwaalde duivenarts na, inmiddels wel in meerdere of mindere mate overtuigd van de mogelijkheid van het bestaan van deze kiem. Maar zoals zo vaak worden nieuwe inzichten vaak eerst afgeschoten vooraleer ze omarmd worden. Sommige andere belangen remmen de acceptatie dan lange tijd af. Geld gaat dan voor wetenschap.
Er is echter nog genoeg over deze kiem en zijn werkelijke belang voor de duivensport niet bekend. Dat vraagt allemaal nog om gedegen onderzoek. Wie weet komt het er uiteindelijk ooit van.
Kritisch ten aanzien van deze kiem blijf ik zelf ook. Het feit alleen dat deze bacterie bij duiven gevonden wordt, die veel te laat thuis komen of gedesoriënteerd op korte afstand van het hok opgeraapt kunnen worden, waarbij deze bacterie in ruime mate voor handen is, mag niet automatisch tot de conclusie leiden dat het de veroorzaker van deze ellende is. Evenwel blijkt dat als deze kiem onder controle wordt gebracht de problematiek van de duiven ook voorbij is. Het zou echter ook nog kunnen dat deze bacterie een marker is voor een andere oorzaak dat deze problemen veroorzaakt. Feit is echter, dat als duiven deze problemen hebben en deze bacterie gevonden wordt de problemen met een gerichte kuur opgelost kunnen worden.
Inmiddels zag ik een uitslag bij een liefhebber hieruit bleek dat ook de faculteit van Diergeneeskunde in Utrecht de bacterie had vastgesteld. In Duitsland is een Universiteit van plan een onderzoek op te starten. Dus beetje bij beetje wordt het serieuzer genomen. Het wordt ook tijd.
Wat is naar mijn stellige overtuiging de oorzaak van het frequenter voorkomen van deze bacterie? Juist ja, een te ruim gebruik van medicijnen. Het is niet verwonderlijk dat de artsen die het gebruik van antibiotica zo veel mogelijk, uit hun marketing oogpunt, proberen te promoten, zich tegen het bestaan van deze kiem keren. Logisch want dat schaadt de verkoop van hun middelen die hier meestal immers niet of nauwelijks meer tegen werken. De duivensport is hiermee echter niet gediend. Het zou echter juist om de geneeskunde moeten gaan in de duivensport. Niet om de verkoop van zo veel mogelijk medicijnen.
Deze hele pantomime over deze bacterie doet me denken aan een uitspraak van mijn grootmoeder vroeger als ze zich weer ergerde over belangrijke zaken die onder het tapijt moesten blijven. De notabele die tegen de geestelijke zei: ‘houden jullie ze dom, dan houden wij ze arm.’ De ontkenning van het bestaan van deze kiem heeft hier veel van weg.
Er zijn dus nagenoeg geen antibiotica die tegen deze bacterie werken. Het geven van een willekeurig middel ‘tegen de koppen’ of ‘voor de darmen’, zonder gedegen onderzoek, kan bij aanwezigheid van de Pseudomonas de problemen, op termijn, vaak alleen maar verergeren. Kortstondig is er verbetering te bespeuren in deze gevallen, doordat andere, ook aanwezige kiemen wel aangepakt worden, wat dan tot deze verbetering leidt. Maar het echte probleem wordt daarmee niet opgelost. Zo krijgt men het idee dat het niet meer gaat zonder medicijnen en raakt men verslaafd aan al die potjes en zakjes zonder blijvend effect. Korte tijd later wordt men meestal weer met dezelfde problemen geconfronteerd. Een gedegen onderzoek. Een gerichte kuur en ondersteuning van de weerstand zorgt voor blijvend effect.
Maar wie zei ook weer: ‘Een genezen patiënt, is een verloren klant’?
Bent U een van die liefhebbers die keer en opnieuw medicijnen moeten gebruiken om mee te kunnen blijven doen. Denkt U ook dat het niet zonder medicijnen meer kan? Een gedegen onderzoek en de juiste diagnose zou U dan wel eens van het tegendeel kunnen overtuigen.
Succes.
** Voorjaarsbeurs Expo
Houten viert haar 25 jarig Bestaan.
------------------------------------------------------------
** Voorjaarsbeurs informatie
------------------------------------------------------------
Editie: 25e Voorjaarsbeurs
Ons standnummer: 294
Datum: 28 februari, 29 februari en 1 Maart 2020 in Expo Houten
Vrijdag: 16.00 - 20.00 uur
Zaterdag: van 9.00 - 17.00 uur
Zondag: van 9.00 - 14.00 uur
** Actie- Kweekpakket.
------------------------------------------------------------
https://bonyfarma.us14.list-manage.com/track/click?u=0e1ecc802c3e8ba725d780100&id=bb0f29e048&e=ddd2a38fdf
€ 96,35
