Zondag 23 december 2018. 23 December alweer, over 2 dagen is het Kerst. In de tropen voelt dit anders dan in Europa. Ik schreef het vorig jaar al toen ik voor de eerste keer in mijn leven Kerstmis buiten Europa vierde. Toen was de locatie Kuala Lumpur en waren de dames over om in de vorm van een vakantie (uitgebreid) kennis te maken met deze metropool.
Dit jaar zitten we nog wat Zuidelijker namelijk op het op het Zuidelijk halfrond gelegen Bali en voelt het nog “meer anders”. Hier voelt kerst nog veel verder weg. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat Bali nog wat Zuidelijker ligt dan KL. Iets meer dan 3 uur vliegen zelfs en dat is toch al gauw de afstand van Amsterdam naar Zuid Portugal. Het is dan ook de eerste keer van mijn leven dat ik tijd doorbreng op het Zuidelijk halfrond. Veel anders is het hier niet behalve het feit dat de zon hier al even voor zes ’s morgens opkomt en al omstreeks 18:30 uur ondergaat. Grofweg een uurtje eerder dan in KL.
Figuurlijk is het wel anders omdat het op dit eiland wemelt van de toeristen die uiterst zomers gekleed hun vakantie of gewoon hun leven door brengen. Hipper dan hip. Strand, surfen en zee associeer ik nu niet direct met het feest dat ik 50 jaar op een totaal andere wijze vierde. Warm bij de kachel en hopend op sneeuw. (meestal regen).
Figuurlijk vooral omdat Bali qua leefwijze nog verder weg is van de Westerse wereld met al zijn kersttradities. Men doet wel een beetje zijn best. Ook hier schalt op dit moment de kerstmuziek uit de luidsprekers van het ontbijttentje waar we iedere dag het eerste voedsel van de dag tot ons nemen. Tegelijkertijd is er echter sprake van een kortgerokte Balinese serveerster en in bikini geklede passanten. Het horen van een kerstliedje is dan toch wel een beetje een vreemde gewaarwording.
Los van de temperatuur natuurlijk en de wijze waarop men hier een kerstboom creëert is de Balinese leefwijze dus totaal niet afgestemd op kerst. Hier hangt men behoorlijk intensief een eigen vorm van het Hindoeïsme aan. Met zijn vele, in deze tijd versierde, tempels en offerbakjes op de stoep van ieder huis.
Ook de verandering in familieomstandigheden maakt Kerstmis dit jaar bepaald anders dan oorspronkelijk gepland. We zouden deze feestelijke dagen doorbrengen met mijn zwager en zijn gezin in het bijzijn van mijn schoonmoeder. In letterlijke zin is de situatie niet anders maar door het terminale ziektebeeld zal de beleving 1000% anders zijn. In plaats van overwinteren zal Bali immers nu het “eindstation” voor mijn schoonmoeder worden. Weliswaar in het bijzijn van al haar naasten maar toch.
Om een lang verhaal kort te maken het kerstgevoel is bij ons ver te zoeken!
DE NPO EN DE AFDELING ZEELAND
Met grote belangstelling las ik gisteren de nieuwsbrief “OP DE HOOGTE”. De editie van deze week was een soort goed nieuws show in het kader van GPS2021. De kerstboodschap incluis, waarvan het downloaden ondanks de goede WIFI verbinding wel heel erg lang duurde.
Het meest opmerkelijk echter was de liefdesverklaring tussen de Afdeling Zeeland en de NPO. Eens zo ongeveer gezworen vijanden maar nu een soort partners in crime. Nu is “crime” niet het juiste woord maar het water moet de Zeeuwen wel bijna tot aan de lippen gestegen zijn om deze move te maken. Kennelijk waren de West-Brabanders niet van plan het lelijke eendje van de hedendaagse Nederlandse duivensport te adopteren. Nadat eerst overigens de Zuid Hollanders al eerder aangegeven hadden niet met de Zeeuwen in zee te willen gaan. Iets dat vermoedelijk ook gold voor onze Zuiderburen. Dit laatste is overigens pure speculatie mijnerzijds maar ik weet zeker dat een deel van Zeeland zich sterker verbonden voelt met de Vlamingen dan met “den Hollanders”.
Echter het is nu de NPO die de drenkeling de helpende hand reikt onder het motto Luctor et Emergo. Financieel gaat het de Zeeuwen in onze mooie sport alles behalve voor de wind. Al in het vroege voorjaar van 2018 hoorde ik dat Afdeling 1 zo goed als failliet zou zijn. Geverifieerd heb ik dit toen niet maar gezien de recente ontwikkeling en vooral tussen de regels doorlezende moet het wel serieus mis zijn.
In de 24 slides lange presentatie (!) van de plannen staat veel en niet veel! Echter er sprongen een paar woorden uit. Sanering, regionalisatie, inkorfcentra en een gezonde begroting 2019 (lees met een positief saldo). In gewoon Nederlands de huidige organisatie-opzet en vooral de ophaalroutes langs veel kleine inkorflokalen kan niet meer gefinancierd worden met het aantal ingekorfde duiven. Om weer financieel gezond te worden moet het aantal ophaalpunten sterk beperkt worden. Hoe dit precies in zijn werk zal gaan verraden de vele slides nog niet helemaal maar ook hier heeft een goed verstaander een half woord nodig.
Het streven is namelijk te komen tot 8 tot 10 sterke regionale centra. Centra waar de duiven kunnen worden aangebracht door de (kleine) basisvereniging en of waar kan worden ingekorfd. Ieder weldenkend mens weet dat dit al spoedig zal leiden tot de opheffing van de kleine basisverenigingen. Niet te vermijden overigens maar regionalisatie “bekt” wat lekker dan “opheffing”.
Het bestuur NPO is zoals inmiddels algemeen bekend een voorstel van deze sterke, lees grote, regionale verenigingen. Verenigingen die dan in de toekomst steeds meer de rol van de afdeling(en) gaan overnemen. Een voorbeeld zoals het zou moeten wordt ook genoemd DC Nishoek, een citaat van de voorzitter van de NPO om dit te verduidelijken: “Een regionaal duiven inkorfcentrum in de Bevelanden. Daar zijn een aantal verenigingen met elkaar en met succes samen gegaan, en hebben daar iets unieks neergezet ”Duivensport totaal”. Alle disciplines kunnen daar terecht, beleving alom, zelfs voor de trainingsduiven. Dat duivencentrum is inmiddels Nationaal en Internationaal bekend en past helemaal in onze vernieuwingsdrang, neergelegd in GPS2021. Let wel dat zeg ik niet omdat het zo mooi is, maar omdat sportief gezien de sport en het spel daar begerenswaardig is”.
De immer enthousiaste voorzitter van de NPO gaat nog een stapje verder in de lokale pers, die (heel positief) ook bij de bijeenkomst aanwezig was waarop de plannen werden gepresenteerd. Hij wordt diverse malen geciteerd en omdat de citaten zo leuk zijn geef ik ze hieronder maar even weer. Bron PZC, het regionale dagblad van Zeeland:
“De voorzitter kwam woensdagavond naar Lewedorp om de plannen toe te lichten aan de Zeeuwse liefhebbers en om een samenwerkingsovereenkomst te tekenen tussen de NPO, de afdeling Zeeland en de Stichting Nishoek. Dit partnership voorziet erin dat Kruiningen, nu al verzamelplaats voor Zeeuwse duiven, het kloppend hart van de Zeeuwse duivensport wordt.
Van der Kruk: ,,Daar willen we een regionaal duivensportcentrum moderne stijl inrichten, dat verbinding heeft met andere sporten en met de samenleving. Het heeft mogelijkheden om veel mensen te ontvangen die bijvoorbeeld samen duivenwedstrijden kunnen volgen vanaf een tribune. Zo willen we in 2019 proberen de duivensport naar iedere Zeeuw toe te brengen.”
“Het is het eerste partnership in Nederland en Van der Kruk hoopt op een vliegwieleffect van deze pilot. Ook op het gebied van digitalisering geldt de provincie als proeftuin. ,,Iedere wedstrijd kan online live gevolgd worden en ook het transport, lossingen en aankomsten. Dat is ook interessant omdat we de invloed van het water kunnen monitoren op de trek en aankomst van duiven.’’
De afdeling Zeeland is de kleinste van de elf afdelingen in Nederland. ,,Qua krimp heeft de afdeling het best zwaar te verduren’’, weet Van der Kruk. Momenteel telt de afdeling nog maar 800 actieve leden. ,,Met het partnership en de digitalisering willen we de duivensport in Zeeland weer op de kaart zetten en voor iedereen interessant maken”.
Als je het mij vraagt erg ambitieuze plannen. Optimistisch dat wel maar ik zie nog niet zo snel een legertje buitenstaanders letterlijk op de tribune plaatsnemen. Hoogstens omdat het bier in de gemiddelde duivenclub stukken goedkoper is dan in welke lokale kroeg dan ook. Alhoewel bier om 7, 8 of 9 uur ’s morgens zal toch niet echt een trekker zijn.
Voor de rest zullen deze buitenstaanders snel van een koude kermis thuiskomen want een lossing duurt 30 seconden en daarna is het een kwestie van uren wachten voordat er tekening in de strijd komt, als alle duiven dan ook daadwerkelijk live gevolgd zouden kunnen worden. Iets dat ik nog waag te betwijfelen. Integratie van GPS in de vaste voetring en deze dan verplicht stellen is de enige oplossing maar dit terzijde.
Persoonlijk zou ik dit op sommige wedvluchten wel interessant vinden, vooral in het kader van de waarheidsvinding over trek, massa, ligging, etc. Ik ben echter al meer dan veertig jaar besmet met het virus dat duivensport heet maar of dit echter voor “de gewone Zeeuw” (=Nederlander) ook echt zo interessant is ….. Ik waag het wederom te betwijfelen. Wedvluchten vinden op zaterdag plaats en dit is voor de meeste gezinnen de familiedag bij uitstek.
Ik ben echter misschien te realistisch (anderen noemen dit zelfs pessimistisch) en ik hoop oprecht dat de Zeeuwen en de NPO gaan realiseren wat ze elkaar nu plechtig beloven en niet dat het zojuist gesloten huwelijk eindigt zoals zovele huwelijken. Namelijk in een vechtscheiding. Ik zit dan ook op mijn denkbeeldige tribune om dit proces aandachtig te volgen.
OP EIGEN HO(N)K
Zitten we nu dus weer in Canggu. Inmiddels voor de tweede week in een aardig appartementje met de toepasselijke naam “The Apartments”. We hebben met een paar buurhuisjes zelfs een gedeeld zwembadje en als we de poort uitlopen kijken we direct op een kleine sawa. Best te doen allemaal.
Overigens is het Zuidelijk deel van Bali super misschien zelfs wel hyper toeristisch. Overal wordt gebouwd, tenminste aan iedere doorgaande straat. Sawa’s zullen over een jaar of drie vermoedelijk alleen buiten de toeristische straten/gebieden nog te zien zijn. Vooral in het binnenland of in het Noorden.
In dit laatste deel van Bali bevonden wij ons dus begin deze week. 3 dagen in de meer dan prachtige Villa in Lovina. Aan de Noordzijde van Bali dus en dit in combinatie met de trip er heen gaf mij in ieder geval een beeld van het min of meer ongerepte authentieke Bali. Met forse bergen, met prachtige natuur, mooie plateau akkerbouw (of wat daarvoor doorgaat) en nog weinig nieuwbouw in de kleine dorpjes. Heel anders dan de semi stedelijke agglomeratie in het Zuiden (rond Denpasar).
3 dagen met een meer dan uitstekende verzorging door de zeer vriendelijke en behulpzame staf van de Villa. Je wordt bijna letterlijk behandeld als een koning.
Niet alleen in de Villa maar ook tijdens de geboekte excursies. Zo gingen we bijvoorbeeld op een ochtend dolfijnen kijken. De privé chauffeur bleek ook de privé stuurman van het uiterst Balinese bootje. Geen moeite was hem te groot om ons uiteindelijk de dolfijnen te doen zien (een spectaculair gezicht en opmerkelijk genoeg doen ze in de vrije natuur bijna dezelfde kunstjes als in het Dolfinarium). Dit alles voor een uiterst vriendelijke prijs.
Ons korte bezoek aan Villa Bloom was dus een meer dan groot succes. Zelden heb ik zulke relaxte dagen meegemaakt. Zorgeloos en dat voor een meer dan uitstekende prijs kwaliteit verhouding. Degenen die geïnteresseerd zijn in een dergelijk verblijf moeten maar eens kijken op: https://www.facebook.com/pg/VillaBloomBali/reviews/?ref=page_internal
Tenslotte nog even terug naar de Duivenwereld. Komende week is de week van de duivenactiviteiten. Volop duivenactiviteiten omdat naast de pensionado’s ook de werkenden in deze periode van het jaar volop tijd hebben om hun vrije tijd te vullen met hun zo geliefde hobby.
Zo bezocht ik zelf altijd graag de verkoop van Willem de Bruijn in Thorn. Dit jaar moet ik de verkoop op 27 december voor de tweede keer op rij missen maar degenen die wel tijd hebben zou ik zeker aanraden eens een bezoekje te brengen. Niet alleen kun je tegen een kleine vergoeding (koperskaart) een kind van echte topduiven / topkwekers in je handen nemen, ook kun je er vaak aan het eind van de verkoop voor enigszins schappelijke prijzen duiven kopen. Gek genoeg zijn duiven aan het eind van de verkoop altijd goedkoper dan aan het begin. Zelfs als ze dezelfde afstamming hebben ….. https://www.deduif.be/nl/veilingen/willem-de-bruijn-75-jonge-duiven
Een andere duivenactiviteit waarbij ik verstek moet laten gaan is het forum dat PV Insulindepost uit Amsterdam Oost organiseert op zaterdag 29 december. In het Clublokaal aan de Tergouwstraat (nabij het Muiderpoort station) zullen vanaf 20:30 uur 3 Noord Hollandse topspelers en een jonge dierenarts uit de provincie Zuid Holland/Utrecht achter de tafel plaatsnemen. Het betreft respectievelijk en in willekeurige volgorde, Richard van de Berg uit de Kwakel (combinatie Baas&Berg), Martijn Kramer uit Wormer (combinatie M&M Kramer), Jan Schutte uit Amsterdam Noord (combinatie Schutte&Zoon) en Stefan Göbel (dierenartsen van der Sluis/Göbel). Het forum zal onder leiding staan van Jos Nijman uit Heemskerk (eveneens een topspeler). https://www.facebook.com/1453967081516817/photos/gm.326536498183608/2224435857803265/?type=3&theater
Tot volgende week,
Michel
