Zondag 11 november 2018. Dit keer ben ik maar eens naar buiten gegaan om het weekstuk te tikken. Op het terras staat al enige tijd een tafel van het Zweedse woonwarenhuis die hiervoor uitermate geschikt is. De overkapping van het terras zorgt daarnaast voor een aangename temperatuur en voldoende schaduw. Voor mens en laptop, dit laatste om het beeld zichtbaar te houden.

Eerder deze morgen keek ik, binnen nog, naar het tweede deel van de NPO Ledenraad die gisteren plaatsvond. Het eerste deel keek ik “live” waarbij het bijzonder storend was dat gedurende de eerste minuten er geen geluid was. Vooral de opening van de voorzitter leed hieronder. Hiervan kreeg ik niets mee, en met mij alle anderen die de moeite namen de ledenraad te volgen. Klungelig als je het mij vraagt temeer daar het streamen vermoedelijk niet gratis was. Klungelig bovendien omdat de opening van de voorzitter vaak al een indicatie geeft hoe de sfeer van de bijeenkomst zal zijn/worden. Vooral doordat het op voorhand voorspelde vuurwerk wellicht invloed zou hebben op de woordkeuze van de voorzitter was ik meer dan geïnteresseerd in de eerste minuten van de ledenraad. Helaas pindakaas.

Ook ben/was ik nieuwsgierig of er in de opening nog iets gezegd zou worden (of kort daarna) over het niet meer op de agenda staan van het dramatische voorstelinzake de sectorindeling (ingediende door de afdeling Noord Holland).

Dit voorstel was namelijk van de agenda verdwenen. Vermoedelijk doordat het teruggetrokken is na het gekrakeel dat er afgelopen week over ontstond. Gek genoeg staat hierover geen letter op de site van afdeling 6. Het was toch een kleine moeite geweest om een en ander even toe te lichten.

Ook gek is dat in de agenda van de NPO vergadering hierover niets vermeld wordt (of heb ik slecht gelezen). Het voorstel lijkt van de aardbodem verdwenen. Het staat niet meer in de agenda gekoppeld aan de editie van Op de hoogte van deze vrijdag maar ook staat er niets meer in de agenda die was gekoppeld aan Op de hoogte van 2 november. De OPH waarin ik het vorige week voor het eerst las.

Als ik eerlijk ben stoort dit mij een beetje. Volgens mij moet een agenda een x aantal dagen voor een vergadering vaststaan en niet tussentijds worden aangepast. Als een indiener een voorstel wil terugtrekken dient dit naar mijn smaak altijd op de vergadering, in dit geval ledenraad, te gebeuren. Een aanwezige kan dan nog om een toelichting vragen.

Daarnaast speelt het simpele feit dat je bij het tussentijds aanpassen als het ware de geschiedenis vervalst. In het huidige digitale tijdperk lijkt het hierdoor of het voorstel nooit bestaan heeft. De agenda die gekoppeld was aan ODH van 2 november lijkt namelijk gekoppeld aan dezelfde bestanden als die van OPH van 9 november.

Terug naar de vergadering zelf, ik keek namelijk niet voor niets zo’n 4,5 uur naar de beelden. Iets waar ik geen spijt van heb maar waarvan ik wel dacht “was het mij dit waard” en nog meer “wat heeft het mij nu aan informatie opgeleverd”. Om een antwoord op de laatste vraag te geven, “weinig”.

Een ding werd echter zeer duidelijk.  Beslissingen nemen en de consequenties van beslissingen overzien is niet een van de sterkste punten in de duivenwereld. Lees onder de kiesmannen en wellicht zelfs het NPO bestuur. Gisteren werd er namelijk geen enkele echt concrete beslissing genomen. Op het voorstel van de gezamenlijke afdelingen over het aantal kiesmannen per afdeling na. Dit voorstel om in het vervolg per 500 leden 1 kiesman te hebben werd niet aangenomen. Voor het overige werd er geen enkele keer gestemd en werd er vooral uitgesteld. Soms naar de hele korte termijn (bij het Nationaal Vliegprogramma) en soms naar de ledenraad van maart. Of zelfs nog verder in de tijd.

Het is wat mij betreft vooral pappen en nathouden. Ritueel dansen tussen groeperingen die al lang met elkaar in gesprek zijn over dezelfde onderwerpen. Iets dat in iets andere woorden ook werd gezegd door het scheidende bestuurslid. Het schiet allemaal niet erg op.

Er wordt daarnaast veel gepraat maar toch gek genoeg wordt de communicatie als slecht aangemerkt. Objectief beoordelen kan ik dit helaas niet, daarvoor zijn er te veel in- en formele overlegvormen. Bijeenkomsten waarvan de uitkomsten niet worden gedeeld met de “gewone leden”. Het betreft overlegvormen tussen NPO en afdelingen, NPO en secties, NPO en commissies en tussen de afdelingen onderling. Ook lijken de afspraken die in deze sessies gemaakt worden verre van bindend. Getuige bijvoorbeeld de uitkomst van de enige stemming.

Het lijkt al bij al veel op achterkamertjes politiek. Een beetje schimmig. Hierover schreef ik al eerder. Het leek overigens eventjes te werken, vooral voor het huidige NPO bestuur toen het pas was aangetreden. Echter door de komst van de secties is het er niet eenvoudiger op geworden om alle kikkers in de kruiwagen te houden. De afdelingen lijken zich namelijk niet gerealiseerd te hebben wat de komst van deze nieuwe bestuurslaag voor hen betekend heeft.

De secties zijn namelijk nog jong (vaak letterlijk) en direct. Ze maken vooral de wensen die al lang bij de gewone liefhebbers leven concreet. Dit past natuurlijk niet altijd in de kraam van vooral de afdelingen om het eufemistisch te verwoorden.

Toch zullen de afdelingen m.i. moeten veranderen. Door de komst van de secties en hun invloed op de uiteindelijk toch te nemen besluiten zullen de afdelingen water bij de wijn moeten doen. Anno 2018 kun je geen landelijke sportbond hebben die qua besluitvorming geknecht wordt door “provinciale” statuten en/of reglementen. Ik ben verre van een expert op dit gebied maar naar mijn bescheiden mening zullen deze zaken afgestemd/geüniformeerd moeten worden voordat er echt stappen gemaakt kunnen worden.

Een simpel voorbeeld om dit uit te leggen is het zogenaamde Nationaal Vliegprogramma. Als dit al wordt aangenomen op de ingelaste Ledenraad van 1 december aanstaande, staat het de afdelingen nog steeds vrij om in hun eigen vliegprogramma hiervan af te wijken. Dit is namelijk in de statuten van de afdelingen verankerd. De stevige tante uit afdeling 8 wees hier herhaaldelijk en wellicht iets te nadrukkelijk op. Iemand van buiten onze sport zou dan ook de simpele vraag stellen, “waarom besteed je zoveel tijd aan iets als een afdeling het toch niet hoeft uit te voeren”?

In plaats van dus nu te werken aan “details” zou het mijns inziens zinvoller zijn te werken aan het oplossen van bovenstaande probleem. Op dit vlak echte spijkers met koppen slaan. Zonder oplossing hiervan zijn het NPO bestuur en de ledenraad tandeloze tijgers ondanks kreten als “wij zijn het hoogste besluitvormende orgaan”.

Naar mijn bescheiden mening is het dus tijd om de rituele dans die nu al vele jaren wordt uitgevoerd tussen diverse NPO-besturen en de afdelingen te beëindigen. Deze dans zorgt alleen maar voor postzegelpoetsers, brengt ons uiteindelijk letterlijk nergens en schenk wellicht alleen enkele fervente vergadertijgers genoegen. Zaak is eens te gaan praten over de zaken waarover het echt zou moeten gaan. Afstemming/uniformering van statuten en reglementen zodat een landelijk genomen besluit dan ook daadwerkelijk landelijk kan worden uitgevoerd.

OP EIGEN HO(N)K

Valt deze week echt niets te melden.

Tot volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende