Zondag 4 november 2018. Buiten schijnt de zon. Niet ongebruikelijk in Maleisië maar in deze tijd van het jaar is het wel iets dat gekoesterd moet worden. Het regent namelijk veel in deze tijd van het jaar. Veel betekent dan ook echt heel veel. In het Moesson seizoen is stapvoets rijden door 10 centimeter hoog regenwater bijna dagelijkse kost. Vooral ’s middags.

Buitenactiviteiten dienen dan ook bij voorkeur ’s morgens afgewerkt te worden. Of overdekt. Zo bezocht ik vrijdagavond de bruiloft van een van onze medewerksters. Na een rit van zo’n 80 minuten met de auto, die meer op een tripje met een onderzeeboot leek, arriveerde ik op de trouw locatie in het naburige Klang. De trouw locatie was een grote tentachtige hal, aan twee kanten open. Hierdoor bleef de overvloedige regen buiten en was de temperatuur binnen zeer aangenaam, mede door een groot aantal ventilatoren.

De enorme hal/tent/zaal was prachtig aangekleed. Veel (kunst)bloemen, kleden en draperieën. Gasten waren er ook in overvloed, evenals eten en drinken. Het was Maleisië op zijn best. Een moderne islamitische bruiloft met gasten uit alle etnische groepen. Als enige “Non-Malay” was ik het ruime uur dat ik aanwezig was een bijzondere verschijning die met alle egards behandeld werd.

Eenmaal weer thuis trof ik de nieuwsbrief van de NPO met hierin de agenda voor de Ledenraad in de mailbox. Al voor het openen van de mail/link bekroop mij de gedachte “wat zullen we nu weer voor verrassing aantreffen?”. Zoals vrijwel altijd werd ik op mijn wenken bediend. Voor een schrijver op afstand best aangenaam want de onderwerpen voor een weekstuk komen op deze wijze wel heel makkelijk binnen rollen.

Laat ik beginnen met de positieve verrassingen. Allereerst was daar het feit dat het Nationale Vliegprogramma ogenschijnlijk niet (of anders nauwelijks) afwijkt van de programma’s opgesteld in de secties. Niet meer dan logisch als je het mij vraagt want waarvoor heb je anders de secties in het leven geroepen. Echter tot recent waren er geluiden dat er ook een eigen programma van bestuur zijde zou komen. Gelukkig niet dus want anders zouden wel heel veel nieuwe sectiebestuurders direct in hun hemd gezet zijn. Nu maar hopen dat de afdelingen dit programma ook gaan overnemen. Aannemen van het programma op een NPO vergadering is namelijk de laatste jaren vaak een wassen neus gebleken.

Om het overnemen door de afdelingen te bespoedigen zouden de diverse competities (Nationale kampioenschappen, WHZB, Olympiade, etc.) het NPO bestuur en de secties best eens een zetje in de rug kunnen geven. Het is misschien wel een beetje drastisch maar als het uitgangspunt zou zijn dat je alleen aan die competities kan deelnemen als de afdeling waarin je vliegt het nationale vliegprogramma volgt, zou er misschien eens wat meer schot in de zaak kunnen komen.

Een tweede positieve verrassing was de aanmelding van twee nieuwe bestuursleden. Een echte verrassing was het weliswaar niet meer want de namen zongen al een tijdje rond. Dit maakt het echter niet minder positief want beiden zijn jong (of relatief jong) en beiden zijn nog relatieve nieuwkomers in de sport. Vooral dit laatste is goed want dit doet wellicht een nieuw licht schijnen op diverse verouderde zaken.

De grootste verrassing had echter een negatieve klank. Naar mijn smaak althans. Dit betrof het gedrocht van een voorstel van de afdeling Noord Holland. Of beter gezegd van enkele bestuurders van deze afdeling. Het voorstel om Noord Holland onderdeel te laten worden van sectie 4 kwam namelijk voor de leden van de afdeling Noord Holland als een donderslag bij heldere hemel. En zelfs voor een aantal (mede)bestuurders van mijn afdeling als de geruchten kloppen.

Hemeltergend als je het mij vraagt. Bestuurders die hun persoonlijke agenda of die van hun directe achterban willen doordrijven. Op landelijk niveau zonder de eigen leden te raadplegen. Want geloof het of niet, in de voorlopige agenda voor de komende afdelingsvergadering die zo’n tien dagen geleden verstuurd werd stond geen woord over dit voorstel.

Slechter kun je als bestuurder niet besturen als je het mij vraagt. Als bestuurder zit je er voor alle leden in de afdeling en die dien je ook te vertegenwoordigen. De volgorde is dan ook simpel als je als afdeling op landelijk niveau iets wilt wijzigen breng je het eerst in de afdelingsvergadering. Via de agenda welteverstaan zodat de achterban er op tijd op kan reageren.

Het is overigens niet de eerste keer dat het bestuur van de afdeling NH (of een deel ervan) de plank volledig mist slaat. Vorig jaar verkondigde men op de NPO vergaderingen ook diverse standpunten die door de achterban niet gesteund werden. Ook het voor gestelde vliegprogramma in een latere afdelingsvergadering raakte kant nog wal en werd met veel pijn en moeite door de leden teruggebracht tot een enigszins normaal programma. Al bij al heeft een aantal bestuurders hierdoor inmiddels aardig wat krediet verspeeld bij hun achterban.

Wat bovenstaande overigens nog gekker maakt is dat het bestuur NPO serieus ingaat op dit voorstel. Men checkt kennelijk geen afdelingsagenda’s of besluitenlijsten. Een voorstel wordt gewoon overgenomen en op de agenda geplaatst. Zelfs als dit een voorstel is dat niet eens op officieel “briefpapier” wordt ingediend. Normaal gesproken gebruikt de afdeling NH namelijk in al haar uitingen een logo, etc.

Door bovenstaande gang van zaken en de reactie van het NPO bestuur bekruipt mij het gevoel dat het voorstel van afdeling 6 wellicht een één tweetje is. Het NPO bestuur wil misschien wel de weg vrij maken voor deze potentiele sector indeling en vroeg een bevriend bestuurslid uit een van de betrokken afdelingen een voorzetje te geven. Deze voorzet wordt misschien nu nog over gekopt maar de kiem voor de nieuwe indeling is dan wel alvast gezaaid.

Immers als afdeling 6 bij de afdelingen 10 en 11 komt is er ruimte om de afdelingen 1 en 5 samen te voegen. Door het loskoppelen van Zeeland van de huidige sector 1 ontstaan er veel nieuwe mogelijkheden voor de sectoren in het Zuiden, Midden en Oosten van het land. Diverse combinaties zijn hierin mogelijk maar de meest eenvoudige is dat de afdelingen 2, 3 en 4, nu ze verlost zijn van afdeling 1, een nieuwe sector vormen. Minder breed en dat lost het “probleempje Limburg” misschien op.

NPO besturen is namelijk schaken op een groot bord. Schaken betekent soms het offeren van een stuk. In dit spel is het ogenschijnlijk de pion Noord Holland die geofferd wordt. Dat dit ten koste gaat van de programma’s spelers in deze relatief kleine afdeling zal vrijwel alle niet Noord Hollanders een worst zijn. De duiven van deze spelers komen namelijk bij aansluiting bij sector 4 met grote regelmaat aan de verkeerde kant van het IJsselmeer terecht. Niet alleen de Dagfond duiven maar ook de Midfond- en vooral de Jonge duiven.  Vooral als er een matige Westelijke wind staat heb je dan de poppen aan het dansen. Noord Hollandse duiven die aan de verkeerde kant van het IJsselmeer zitten komen namelijk zeer moeilijk terug.

De enige groepering die garen spint bij deze mogelijke ontwikkeling zijn de overnachtfond-spelers binnen afdeling 6. Natuurlijk alleen zij die op de middaglossing spelen. In plaats van de ijzersterke concurrentie uit Zuid Holland krijgen ze dan te maken met de collegae uit het hoge Noorden. Degenen die de uitslagen een beetje gevolgd hebben zullen hebben gezien dat die op 99 van de 100 vluchten geen partij vormen. Wellicht niet helemaal toevallig komt de schrijver van het voorstel, de voorzitter van afdeling 6, uit een regio waar laatst genoemde discipline zeer populair is.

Eerlijk spel.

Op mijn weekstuk van vorige week mocht ik zeer veel reacties ontvangen. De meeste sportvrienden die reageerden steunden mijn gedachtegang. Een enkeling deed dit niet maar dat mag natuurlijk in een vrij land.

Met één sportvriend communiceerde ik wat uitgebreider want hij had zelf een interessant voorstel voor de commissie “Eerlijk Spel”. Een voorstel gebaseerd op vliegklassen gebaseerd op het aantal ingekorfde duiven. Een beetje analoog aan de diverse Fondspiegels. Het weekstuk wordt dit keer te lang om er nu verder op in te gaan maar m.i. bood het voorstel interessante aanknopingspunten. In een week met minder actualiteit zal ik er dan ook nog een keer op terug komen.

OP EIGEN HO(N)K

Is het gezin na een drietal weken weer compleet. Mijn vrouw was zoals bekend in Nederland door de gezondheidstoestand van haar moeder. Na een tweetal dagen een beetje puinruimen kon ze direct aan de slag met een groot project. De container met onze spullen arriveerde namelijk afgelopen donderdag. Na bijna 3 maanden onderweg geweest te zijn!

Al bij al een intensieve klus maar inmiddels is zo’n 75% van de dozen geleegd. Nu nog een plekje vinden voor de laatste 25%. Ik vrees dat er binnenkort weer een bezoekje zal moeten worden gebracht aan de grootste woonwinkel ter wereld. Afwachten maar weer.

Tot volgende week,

Michel