De eerste pannenkoeken zijn voor de kinderen

Zondag 17 april 2022. Er waren tijden dat ik wekelijks achter de laptop kroop om mijn zielenroerselen aangaande de duivensport aan het digitale papier toe te vertrouwen. Ik wrong mij in allerlei bochten om elke week iets te schrijven. Ik schreef zo ongeveer op alle tijden van de zondag, maandag of in een enkel geval zelfs dinsdag. Tijd was altijd het probleem, onderwerpen had ik meer dan genoeg.

Gek genoeg is het tegenwoordig totaal omgedraaid. Tijd is geen enkel probleem meer, maar het vinden van onderwerpen is tegenwoordig geen sinecure. Waar ik mij als actieve liefhebber kon opwinden over het minste of geringste, glijden nu de meeste polemieken van mij af.

Als buitenstaander kan ik mij nu echt niet meer opwinden over hetgeen er in de duivensport speelt. Hetgeen betekent dat als ik al een onderwerp zie waarover ik vroeger geschreven zou hebben, ik nu wel drie keer bij mijzelf ten raden ga of het wel zin heeft om er iets over te schrijven. Het maakt mij de pis niet lauw, om eens een uitdrukking uit het hoge Noorden te gebruiken. Ook vraag ik mij vaak af of er nog wel mensen op mijn mening zitten te wachten. Als ze dat eerder al wel deden.

Ik maak mij dus totaal niet meer druk om wat er in de sport speelt, in tegenstelling tot vroeger. Zo zou ik in het verleden gefulmineerd hebben tegen een start vanuit Roosendaal, zoals mijn afdeling, Noord-Holland, gisteren deed. Tekort qua kilometers en zeker met een zwakke Zuidoostenwind op de staart, dus totaal oneerlijk voor de voorhand. Niet toevallig wordt de uitslag over de hele afdeling gedomineerd door liefhebbers uit Den Helder, de achterhand dus. Een beeld dat je ook binnen de kringen ziet.

Ook niet zonder risico bovendien, gezien de windrichting en de locatie van de losplaats. Al lijkt dit qua verliezen toch wel te zijn losgelopen. Echter de concoursduurverschillen tussen voor- en achterhand zeggen voldoende over de oneerlijkheid van de vlucht en het risico van doorschieten van de nog niet ingevlogen duiven.

Ter illustratie, bij de Telegraaf Aalsmeer staat het concours ruim 15 minuten open, terwijl bij P.V. Den Helder de prijzen binnen 9 minuten eruit zijn. Om over het verschil in snelheid van de eerste en laatste duiven maar niet te spreken. Telegraaf, eerste duif 1385 mpm, laatste duif 1093 mpm. Den Helder, eerste duif 1440 mpm, laatste duif 1325 mpm. Sterker nog de laatste Helderse duif zou in Aalsmeer als 15^e zijn afgevlagd (en dat was dus de 289^e duif in Den Helder). Need I say more. Overigens viel de eerste duif van de afdeling in Heemskerk bij Simon Durge (1450 mpm).

Tevens zou ik uit mijn stekker gegaan zijn over het aanvangstijdstip van het seizoen. Waar vrijwel heel Nederland volgende week pas om de punten speelt, is de kop er in Noord-Holland nu al vanaf. Weg NPO-beleid gericht op een verbetering van de positie van de werkenden (en met als bijeffect de roofvogelproblematiek). Ik vraag mij oprecht af wat de Noord-Hollandse liefhebbers heeft bewogen eerder te starten dan de rest van het land? Was het om beter gewapend te zijn tegen het Zuid-Hollandse geweld in het sectorspel? Geen idee, maar de tijd zal het leren.

Overigens was ik geen grote fan van de eerste vlucht van het seizoen. Het wilde bij mij eigenlijk nooit helemaal lukken om echt goed uit de startblokken te komen. In mijn jaren in Diemen was ik ronduit een trage starter. Ik kan mij uit die achttien jaren slechts een enkele eerste plaats herinneren.  Ergens in het begin van de jaren negentig vloog de 90-138 de eerste in de club en de tweede in het toenmalige rayon. Ik weet nog dat hij ook een volle poule pakte. De enige in mijn gehele loopbaan overigens. Ik poulde alleen deze vlucht en de week er op. Daarna nooit meer.

Ook in Aalsmeer wilde het nooit zo erg vlotten op de eerste vlucht. Het ging stukken beter dan in Diemen, en zeker in groot verband. Echter om over naar huis te schrijven was het nooit. Het was meestal een kwestie van “de broek heel houden”, om later in het seizoen dan de punten weer in te halen.

Niet dat ik het niet probeerde, maar het lukte simpelweg vaak niet. Meestal waren de duiven nog wel redelijk op tijd boven het hok. Echter het vallen was op de eerste vluchten wel een dingetje, evenals het feit dat er vaak meerdere duiven tegelijk arriveerden.  Het resultaat was meerdere rondjes voor de landing, iets dat ik mij gezien de directe concurrentie niet kon permitteren. Niet in de club, maar ook niet in de kring of samenspel.

Meestal was ik na de eerste vlucht dan ook niet super vrolijk. Iets dat in de meeste seizoenen nog wel een paar vluchten aanhield, mede omdat er clubgenoten als Cor Buis, Kees van der Ven en Jaap Könst waren die wel knalhard uit de startblokken schoten. Pas vanaf de eerste midfondvlucht kwam het meestal goed en vaak stond ik reeds na de eerste dubbelvlucht bij de beteren in de klassementen. Iets dat vaak zo bleef. Een enkel seizoen wist ik zelfs nog de Vitessetitel binnen te slepen, al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat de puntenachterstand op dit kampioenschap vaak te hoog was opgelopen.

Wellicht is bovenstaande iets om u de komende weken te realiseren en aan vast te houden, indien de start van het seizoen niet helemaal loopt zoals gepland. Raak niet in paniek en grijp niet te snel naar de medicijnpot. Het seizoen duurt namelijk iets van 26 weekenden of zo. De eerste punten zijn niet onbelangrijk maar de prijzen/kampioenschappen worden pas aan de meet verdeeld.

Niet toevallig sprak een groot kampioen uit mijn Diemense jaren (Rens Schrijver van de destijds roemruchte combinatie Grigoleit-Schrijver) de volgende woorden die mijn altijd zijn bijgebleven, “de eerste pannenkoeken zijn voor de kinderen”.  Overigens sprak hij deze woorden vaak nadat hij zelf onbedaarlijk hard had gespeeld op de eerste vlucht van het seizoen.

De pannenkoekjes op de foto zijn overigens vandaag gebakken door mijn dochter Floor in het kader van onze paasbrunch.

OP EIGEN HONK

Is en blijft het bijzonder rustig de laatste tijd. Een bezoekje/overnachting aan/in het centrum van Kuala Lumpur was één van de schaarse noemenswaardige activiteiten. Iets wat veel leuker bleek dan gedacht, want het was nu niet direct iets dat als eerste bij mij zou zijn opgekomen. Iemand uit Aalsmeer boekt namelijk zo goed als nooit een overnachting in Amsterdam Centrum en hiermee is het feitelijk wel te vergelijken.

Echter in Maleisië is alles anders. Slapen in KL betekende dineren op het dak van een wolkenkrabber met een machtig uitzicht over de stad en ontbijten in het aanpalende China Town. Iets dat ik beide bepaald niet iedere dag doe. Dit alles zonder de auto aan te raken en op een denkbeeldige steenworp van huis. Kortom, toerist in eigen stad. Iets dat we wel vaker zullen doen.

Echter over toerist gesproken, binnen iets minder dan twee maanden zullen we naar Nederland afreizen voor een vakantie van ruim twee weken. Iets waar echt naar wordt uitgekeken want het is van Augustus 2019 geleden dat er nog een voet op vaderlandse bodem gezet werd.

We zullen voornamelijk toerist in eigen land spelen, met een verblijf in Weesp, Sondel, Partij en Reeuwijk. Heel veel tijd voor duiven is er in ons schema niet ingeruimd, maar her en der zal er wel een uurtje gevonden worden.

Afwachten maar weer.

Tot een volgende keer,

Groet,

Michel

• Vorige
• Volgende