Doordat ik op verzoek van Gerrit Knol een nieuwe rubriek over de GPS-tracks in het Spoor der Kampioenen schrijf heb ik er vandaag al heel wat uitzoek- en schrijf uurtjes opzitten voordat ik aan mijn min of meer reguliere wekelijkse schrijfsel begin. De vaste, vroege lezers van mijn schrijfsels moesten dus even geduld hebben. Overigens zal ik mijn schrijfsel voor het Spoor met enige vertraging ook op mijn site plaatsen.

Zeeland – Deze week kreeg ik ook weer meerdere interessante mails en appjes uit of over het Zeeuwse. De veenbrand is duidelijk weer opgelaaid. Steen des aanstoots is het aantal oefenvluchten dat de stichting de Nishoek wenst te organiseren (57 als ik het wel heb) en het beperkte aantal extra lossingsvergunningen dat het nieuwe bestuur in Zeeland wenst te verstrekken (18 extra bovenop de 16 door de afdeling georganiseerde vluchten als ik het wel heb).

Opleervluchten of trainingsvuchten, hoeveel heb je er nodig? – In datzelfde kader bereikte mij een leuke lezersvraag of beter gezegd stelling. Niet toevallig uit Zeeland maar zeker leuk genoeg om hier eens even op in te gaan.

De stelling luidde: “Duivenliefhebbers die tijdens het duivenseizoen minder kansen hebben om hun duiven regelmatig op leervluchten mee te geven zijn in het nadeel op de “normale wedvluchten. Daarom moeten alle liefhebbers tijdens het duivenseizoen eenzelfde aanbod van leervluchten krijgen om concours vervalsing op “normale wedvluchten” te voorkomen”.

De stelling deed mij glimlachen omdat de link naar de opgelaaide veenbrand snel gelegd is/was.

Echter de wedervraag die bij deze stelling als eerste bij mij opborrelde is wat verstaat de lezer die met deze stelling kwam onder leervluchten? Er is namelijk in mijn ogen maar één soort leervluchten. Dit zijn naar mijn mening de leervluchten voor de jonge duiven. Op deze vluchten leren de jongen wat een vlucht met grotere deelname inhoudt na eerst veelal door de eigenaar zelf kleine stukjes te zijn weggebracht.

Van dit soort vluchten moeten er in mijn ogen een drietal zijn in iedere afdeling. Op een redelijke termijn voor aanvang van het jonge duiven seizoen. En met geringe verschillen in afstand zodat eenieder op een gewenst moment kan instappen. Of kan overslaan als het weer of de conditie van de jonge duiven niet goed is. Hierna zou er vervolgens een beperkt aantal (stuk of drie) korte jonge duiven wedvluchten met hetzelfde principe moeten worden georganiseerd. Dus met de klok maar niet meetellend voor wat dan ook. Met een wat grotere lossing maar nog niet massaal. Bijvoorbeeld met 2 kringen of samenspelen.

Alle overige vluchten zijn wat mij betreft geen leervluchten maar extra trainingsvuchten voor oude duiven. Veelal midweeks of in het weekend op een andere afstand dan de door de afdeling georganiseerde wedvlucht.

Het waarom achter deze vluchten is mij niet altijd even duidelijk. Zeker niet voor programmaspelers. Echte topliefhebbers heb ik zelden gebruik zien maken van deze mogelijkheden. Hoogstens bij superslechte weersvoorspellingen splitsen een aantal van hen hun ploeg en korft een deel in op de trainingsvlucht.

Vaak is dit niet, ik denk dat de gemiddelde topspeler dit niet vaker dan één keer per seizoen doet en dan is het al veel. Wellicht verandert het beeld dit seizoen een beetje omdat de oude duiven niet meer met de jonge duiven mogen worden meegespeeld.

Anders lijkt het te liggen voor de marathonspelers. Deze lijken er juist een genoegen in te scheppen om buiten de bestaande organisaties hun duiven op te trainen. Ze korven zelfs als er vluchten met één nacht mand op het programma van hun afdeling staan liever in bij één of andere gelegenheid buiten de afdeling. Het waarom hiervan, dus wanneer er afdelingsvluchten met één dag mand zijn, ontgaat mij. Zeker in het weekeinde.

Doordeweeks kan ik mij de hang naar een extra trainingsvlucht nog wel voorstellen. Zeker als er op nest gespeeld wordt omdat dan in het weekeinde bijvoorbeeld de doffers kunnen worden ingekorfd en zeg op dinsdagavond de duivinnen. Alhoewel ik mij afvraag wie in deze tijd nu nog de ingewikkelde methode van invliegen op het nest volgt. Makkelijker, en zeker als werkende, lijkt het mij om in deze periode van het seizoen de duiven op weduwschap in te spelen. Maar goed ieder zijn meug.

Weer anders wordt het wellicht voor de marathonspelers in de laatste weken naar de marathonvluchten toe. Alhoewel de laatste Vitessevluchten in afdelingsverband ook nog gebruikt zouden kunnen worden is het hebben van een extra vlucht gelegenheid misschien wel makkelijk. Zeker voor degenen die zelf niet de wil of de middelen hebben om zelf met de duiven te gaan rijden. De duiven die dan op nest zitten kunnen dan ingekorfd worden voor een vlucht op woensdag. Een vlucht per week waarop alles meegaat. De eieren kunnen worden ondergeschoven bij een paar thuisblijvers of worden geplaatst in een broedmachine.

In de weken dat de marathonvluchten aan de gang zijn zou er door het ontbreken van de mogelijkheden om op de jonge duivenvluchten in te korven en het ontbreken van vluchten met één nacht mand nog steeds trainingsvluchten kunnen worden aangeboden. Een keer in de week gedurende een week of zes met een maximale afstand van 300 tot 350 kilometer. Het is immers slechts onderhouden van de opgebouwde conditie.

Al bij al kom ik dan maximaal tot een stuk of twaalf extra trainingsvluchten voor de oude duiven. Grofweg van half april tot half juli.

Na juli zou ik als afdeling geen lossingsvergunningen meer afgeven voor extra trainingsvluchten want voor de jonge duiven zijn er genoeg mogelijkheden indien het door mij hierboven geschetste programma zou worden aangeboden. Waar vervolgens nog de opleervluchten voor en de navluchten zelf bijkomen, alsmede in menig regio ook nog eens een aantal taartvluchten.

U begrijpt dus wel dat ik het met de stelling niet eens ben. Ook omdat simpelweg nooit is aangetoond dat deelname aan meer trainingsvluchten leidt tot betere resultaten.

U begrijpt vermoedelijk eveneens wel dat ik niet begrijpt waarom de Stichting de Nishoek zoveel oefenvluchten zou moeten aanbieden. Totale overkill als je het mij vraagt en uitholling van de financiële positie van de sport in het algemeen. Ook duiven van buiten de provincie Zeeland zouden naar mijn mening zo veel mogelijk binnen de eigen, bestaande, afdelingsvluchten moeten worden ingekorfd zodat de middelen binnen de sport blijven en niet wegvloeien naar derden.

Alleen op de momenten dat er geen mogelijkheden zijn is er ruimte voor ander (commercieel) initiatief. Vergelijkbaar met vroeger overigens. Toen moesten alle initiatieven, tot het kleinste karretje op zondag aan toe, ook gewoon toestemming aan de afdeling vragen.

Wordt zonder twijfel vervolgd en ik zal mij zonder twijfel niet populair maken met dit standpunt.

Smaakmakers en andere opvallende zaken:

Allereerst wil ik even terug naar het weekeinde van vorige week (V15). Omdat de afdelingen Oost-Brabant en Limburg hun Vitessevluchten op zondag afwerken komen zij niet in mijn lijstje betreffende de smaakmakers. Althans niet in dezelfde week want natuurlijk wordt daar ook keihard gespeeld.

De mooiste uitslag van het vorige weekeinde werd namelijk behaald door de combinatie Hoezen-Steinhage uit het Noord-Limburgse Belfeld (nabij Venlo). In het samenspel Grensstreek-Roerstreek scoorden zijn namelijk tegen bijna drieduizend duiven de volgende uitslag: 1, 2, 3, 5, 6, 13, 27, 157, etc. Uiteindelijk 17 prijzen op 18 gezette duiven (94%). Simpelweg een uitslag van ongelooflijke klasse. Een uitslag die nog maar weinig zal worden nagedaan omdat ook de getekenden nog eens vroeg gedraaid werden en ze ook nog eens de snelste duiven van de lossing klokten.

Ook dit weekeinde (V16) waren er natuurlijk weer smaakmakers en opvallende zaken. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat de uitslagen in de afdelingen Zeeland, Brabant2000, Noord-Holland en Noordoost-Nederland niet bijzonder spectaculair waren (zonder de prestaties van de liefhebbers aldaar tekort te willen doen).

Zuid-Holland: Hier was maestro Willem de Bruijn weer eens ouderwets goed op dreef met een eerste in het samenspel Gouwe & IJssel en een resem vroege duiven in combinatie met een prijspercentage van bijna 72 procent. Willem wist nog juist de snelste van de lossing te klokken, enkele denkbeeldige centimeters per minuut voor de familie van der Merwe uit Dordrecht die ze nog duizelingwekkender wisten te pakken. Tegen 3.603 duiven in het samenspel Drechtsteden klokken ze bij de eerste 24 duiven, 23 prijzen verdeeld over drie hokken. Bijna ongekend en eerlijk gezegd prachtig voor deze liefhebbers maar niet goed voor de sport. Van de 146 duiven die door Natalie, Gwen en Peter werden in gekorfd klasseerden er zich bovendien 123 in de prijzen. Oftewel een percentage van 84 procent. Wederom ongezien goed maar frustrerend om tegen te spelen.

Midden-Nederland: Ook hier vallen twee grote namen op. Christian van de Wetering (Team Hooymans NL) uit Wijk en Aalburg scoort met de eerste twee plaatsen tegen 19.001 duiven plus een daverend prijspercentage van 75 procent. Ook Ruud Bakker uit Veenendaal laat van zich spreken met een reeks aan vroege duiven (die vooral in ZUID goed zichtbaar is).

GOU: In vlieggebied Zuidoost staat er geen maat op de familie Eijerkamp. De duiven van Hans en Evert Jan domineren tegen 5.573 duiven met 1, 2, 3, 8, 17, etc. 55 prijzen op 67 duiven betekent bovendien een prijspercentage van 82 procent.

In afdeling Oost-Nederland zijn vader en zoon Meijers uit Ootmarsum deze week de grote namen die domineren. Tegen 25.525 duiven werd het: 1, 2, 8, 10, 15, 17, etc. Prijspercentage 75%. In afdeling Zuid was Arnold Paalman uit Hengevelde de grote man. Tegen 8.449 duiven, 1, 4, 5, 6, 9, etc. 40/63.

In Friesland was de meest in het oog springende uitslag voor Klaas Hoekstra uit Urk. Met slechts 16 duiven mee klokte hij tegen 1.932 duiven: 1, 2, 4, 11, 13, etc. 13 prijzen op 16 duiven betekent een prijspercentage van 81 procent.

Overigens pretendeer ik in deze opsomming niet volledig te zijn. Er zijn simpelweg te veel samenspelen om aandacht aan te schenken. Nu al en zeker in de toekomst met alle dubbelvluchten.

OP EIGEN HONK

Heb ik het weekend tripje dat dit weekeinde zou plaatsvinden gecanceld. Op het kleine eiland voor de kust bij de haven van Klang, waar we naar toe zouden gaan, begon men plotseling de boel te desinfecteren. Op best wel grote schaal. Het waarom werd al spoedig duidelijk. De kleine gemeenschap op krabbeneiland was getroffen door Covid-19 (vijf gevallen). Met een dochter die binnenkort haar examen moet doen en dit niet mag missen was de keuze snel gemaakt.

Voor het overige blijft het aantal positieve gevallen stijgen. Het wachten is dus dan ook weer op aanscherping van de maatregelen.

Afwachten maar weer.

Tot een volgend weekstuk,

Groet,

Michel

• Vorige
• Volgende