- donderdag 29 april 2021
Na een mooi vlucht weekeinde met goed verlopende vluchten (wellicht onder van wat frisse omstandigheden) keek ik deze zondagmorgen reikhalzend uit naar de GPS-tracks die gisteren op diverse hokken werden opgetekend.
Mijn interesse ging hierbij uit naar de verschillen in route tussen de duiven van de afdelingen Zuid en Noord-Holland. Echter ook naar de verschillen tussen de afdelingen Noordoost-Nederland en Friesland.
Allereerst een beschouwing over de situatie van de Westelijke afdelingen. Zuid-Holland loste reeds vroeg, om 8:30 uu,r in de beroemdste losplaats in duivenland, Quievrain. Een beroemde losplaats omdat het DE Vitesse losplaats van onze Zuiderburen is. Echter ook een beruchte losplaats omdat bij een beetje te veel Oost in een beetje te krachtige wind de duiven het risico lopen snel boven zee te komen. Hetgeen mij in het verleden deze losplaats wel eens tot duivenkerkhof deed omdopen.
Gelukkig was hier gisteren, door een zwakke Oostelijke wind, geen sprake van. Echter de kromming in de GPS-tracks en gezien de snelheden in de uitslagen ook in de route van vrijwel alle duiven wordt in mijn ogen wel duidelijk hoe dun het lijntje tussen een goed en een slecht verloop is bij een lossing op deze losplaats.
De onderstaande track van een liefhebber uit Leiden toont mijns inziens duidelijk aan dat het met een beetje meer wind het vragen is om moeilijkheden wanneer deze losplaats wordt aangedaan. Een beeld dat ook bevestigd wordt door een track van mijn vriend uit Capelle.
Hoe anders was dan het beeld in de afdeling Noord-Holland. Deze afdeling loopt qua afstanden ietsje minder hard van stapel en loste om 9:00 uur vanaf de “veilig gelegen” losplaats Duffel. Opvallend is dat de duiven van beide hokken die in Noord-Holland GPS-ringen dragen vrijwel kaarsrecht omhoogvliegen. Waar hun soortgenoten uit Zuid-Holland recht op de kust afstoven.
Dit ondanks een iets latere lossing (met meestal iets meer wind) en de windrichting met een beetje Oost blijven de duiven haarscherp op koers. Ze blijven op het eerste deel van hun route ver verwijderd van de Zeeuwse kust dus de gevarenzone.
Doordat de duiven duidelijk beter koers hielden is de snelheid daarnaast ook nog eens aanzienlijk hoger dan in Zuid-Holland. Deze snelheid lag zelfs in alle vijf de samenspelen hoger dan in Zuid-Holland hetgeen echt bijzonder is. Hetgeen natuurlijk wel simpel te verklaren is door de extra kilometers die duiven van de sterkste afdeling van Nederland maakten.
De liefhebbers aan de kust zullen het zonder twijfel niet met mij eens zijn maar de GPS-tracks lijken te bewijzen dat het bij een O in de wind het echt beter is om een losplaats in het binnenland te kiezen. Lees meer Zuidelijk tot iets Zuidoostelijk ten opzichte van het werkgebied van de afdeling.
Een beeld dat ook in het Hoge Noorden van duivenland Nederland werd bevestigd. Hier hadden de afdeling Noordoost-Nederland en Friesland een duidelijk andere strategie. Noordoost-Nederland koos ervoor om in het enigszins Zuidoostelijk gelegen Lüdenscheid (ten opzichte van het vlieggebied) te lossen terwijl Friesland ervoor koos om te lossen in Heusden-Zolder. Een losplaats een beetje Zuidzuidwestelijk gelegen ten opzichte van het werkgebied van deze afdeling.
Zoals hierboven reeds aangekondigd was de route die duiven uit Noordoost-Nederland vlogen duidelijk rechter, dus logischerwijs korter, dan die van hun Friese collega’s. Nu is de track van de Friese duif een beetje (te) extreem. Deze doffer zat duidelijk fout maar de track toont wel aan wat er kan gebeuren wanneer de Friese duiven aan de westelijke kant van het IJsselmeer terecht komen.
Echter ook de tweede duif van de Friese liefhebber die GPS-ringen gebruikt toonde aan dat er niet recht gevlogen wordt. Deze duif vloog westelijk langs Utrecht en dook vervolgens ter hoogte van Almere de Flevopolder in. Hij volgde vervolgens de kustlijn van het land en het IJsselmeer in plaats van de kortste weg te kiezen.
Hieronder de tracks. Allereerst die van de Drentse GPS-duiven en vervolgens die van de Friese duif.
Kijkend naar deze tracks rijst bij mij de vraag of het NPO-bestuur al eens voorzichtig zou moeten beginnen na te denken over de lossingsplaatsen en de bewuste scheidingslijn die bepaald waar Westelijke en Oostelijke afdelingen mogen lossen.
Wellicht is het nog wat te vroeg maar de tracks van deze week geven ogenschijnlijk aanleiding tot het vormen van nieuw beleid. Zeker bij een iets krachtigere wind met een O erin. Echter ook lijkt de vlucht eerlijker te verlopen wanneer een losplaats gekozen wordt die Zuidelijk of iets Zuidoostelijker ligt ten opzichte van het werkgebied van een afdeling. Bij deze omstandigheden komen de duiven dan ogenschijnlijk rechter op de afdeling aangevlogen.
Smaakmakers en andere opvallende zaken.
Zeeland – Roye: De combinatie Beekman & zoon uit Middelburg (overigens geen familie) speelde voor de tweede achtereenvolgende week knalvroeg. Ditmaal de snelste van de lossing van ruim 11.000 duiven, na vorige week de 1e en 2e van Samenspel west. (28/22). Ook Danny de Voogd uit Yerseke is weer aan het bouwen aan een sterke programmaploeg hetgeen bleek uit de eerste tot en met vierde prijs (84/59) tegen 2617 duiven.
Brabant 2000 – Peronne: Hier speelt de alom gekende Peter Theunis de eerste drie tegen bijna 19.000 duiven. 50 prijzen van de 59 is ook indrukwekkend.
Zuid-Holland – Quievrain: De Combinatie Grinwis uit Ouddorp bevestigt de route van de GPS-duiven. Op de eilanden kan alleen vroeg gepakt worden als de duiven langs de kust gaan en deze toch best wel bekende combinatie klokt als ik het goed gezien heb de twee snelste duiven van de lossing.
Noord-Holland – Duffel: Hier viel alleen op dat de snelste duif viel aan de westkant in het midden van de afdeling. Individueel sterk spel sprong niet in het oog.
Midden-Nederland – Lessines: In rayon Noord wordt huisgehouden door de combinatie Calis uit Bussum, ze klokken 1, 2, 4, etc. met 57 prijzen van de 62 gezette duiven tegen ruim acht duizend duiven.
Gelders Overijsselse Unie – Bierges en Chimay: Hier valt het snelheidsverschil tussen de duiven van NW en de rest van de vlieggebieden op. Hier kan wat mij betreft wederom de vraag gesteld worden of de losgroepen NW en NO niet te Westelijk lossen. Zeker met een O in de wind.
Oost-Nederland – Burdinne: Voor de tweede week op een rij is Peter Janssen de uitblinker met 1, 3, 7, 8, 10, 11, etc. en 38/69 tegen 8791 duiven. Wellicht is de oude meester niet helemaal tevreden over zijn prijspercentage maar dat zal dan ook wel het enige zijn.
Noordoost – Nederland – Lüdenscheid: Hier springen de gekende gebroeders Leideman in het oog. De eerste plaats moeten ze laten aan Thomas Hullegie uit Dedemsvaart maar hierna is het één grote show van de mannen uit Collendoorn:. Ze draaien er 16 bij de eerste 21 duiven tegen ruim 19.000 duiven in concours en beginnen met 2, 3, 4, etc. (133/82). Wel zijn de snelheidsverschillen tussen de Zuidelijke en Noordelijk regio’s. Noord komt er eigenlijk niet aan te pas.
Friesland – Heusden Zolder: In het sterke samenspel D1 vallen de goede prestaties op van S. & K. Broos uit Drogeham. Na ook vorige week opvallend goed gespeeld te hebben was het nu 1, 3, 13, etc. tegen 2191 duiven (31/20).
OP EIGEN HONK
Werd deze week een klein uitstapje gemaakt. We verbleven wederom een nachtje aan de Westkust. Omdat we de staat nog steeds niet uit mogen. Een nachtje dus in een mooi Covid-proef resort, genaamd Goldcoast Avani. Een resort nabij de plaats Sepang en gebouwd op een soort pieren in zee. Pieren in de vorm van een palmolie boom.
Omdat onze overnachtingsplaats zeer dichtbij het internationale racecircuit van Sepang lag boekten we in de ochtenduren een rondleiding op het circuit. Een circuit waar Max Verstappen voorlopig de laatste F1-winnaar was. Het werd een unieke ervaring.
We hadden namelijk een gids voor ons alleen en deze gids had duidelijk lol in zijn werk. Hij toonde ons alle ins en outs van het circuit. Het was ronduit indrukwekkend om eens een kijkje achter de schermen te nemen en een rondje over het circuit te rijden.
Voor de rest bestond het uitje uit het gebruikelijke patroon. In Maleisië zijn uitjes namelijk altijd gebouwd op lekker eten. Hetgeen natuurlijk ook bij ons dit keer weer het geval was. De Chinese keuken blijft mij toch steeds opnieuw verrassen.
Al bij al een leuke onderbreking van de sleur van de laatste maanden. Een uitje dat binnenkort nog een vervolg zal krijgen. Hierover volgende week meer.
Tot een volgend weekstuk,
Groet,
Michel
