Zondag 18 April 2021. Vandaag is het handig dat ik mijn zakelijke laptop tegenwoordig altijd mee naar huis neem. Op deze wijze kan ik namelijk en een weekstukje tikken en op de tweede laptop naar de AGR voor vrouwen kijken. Het wordt overigens een druk dagje voor een (wieler)sportfanaat als ik. Naast de manneneditie wordt ook nog de rondes van Turkije en Valencia afgesloten. Terwijl tussendoor ook nog de Grand prix van Imola afgewerkt wordt. Kortom er is niet al te veel tijd om iets de digitale ether in te slingeren.

Heel veel “groot” duivennieuws was er deze week ook niet. Ja natuurlijk met een weekje vertraging is de kop van het seizoen eraf. Na het vorige weekeinde met erbarmelijk weer was het gisteren (en ook vandaag) stukken beter. Wel zorgde de wind uit Noordelijke richtingen voor frisse omstandigheden.

Nu was deze Noordelijke wind op de eerste Vitessevlucht op zich wel een beetje een cadeautje. Het zorgde naast voor het frisse weer namelijk wel voor de meest eerlijke omstandigheden op één van de potentieel minst eerlijke vluchten van het jaar. Door de Noorden winf ligt de snelheid iets lager en lukt het de goede duiven zich een beetje af te scheiden van het peloton. Ook zorgt een Noorden wind er voor dat de voorhand iets meer kans houdt op een goede klassering ten opzichte van de achterhand. Tenslotte is de kans op tijdsverlies door massale aankomsten iets minder.  Kortom de meeste liefhebbers troffen het.

Een andere in het oog springende zaak is de grote hoeveelheid duiven die worden ingekorfd. Het lijkt er bijna op dat er bijna geen kleine liefhebbers meer zijn. Het aantal deelnemers daalt maar het aantal duiven daalt niet in hetzelfde tempo. Wel vraag ik mij af waar de meeste liefhebbers het geld vandaan halen om dit te kunnen betalen. Zelf was ik ook geen kleine speler dus niemand hoeft mij uit te leggen hoeveel het kost om zo’n zestig duiven te spelen. Bovendien is het de laatste jaren zeker ook niet goedkoper geworden.

Een ander zaak die opvalt is het hoge prijspercentage dat door sommige hokken behaald wordt. Natuurlijk komt die voor een deel doordat er in een aantal afdelingen (Noord-Holland, Noordoost-Nederland en Friesland) nog slechts “één op drie” wordt gespeeld en doordat er door een aantal marathonspelers niet (of deels) geklokt wordt maar toch. Zo klokte good-old Bert Braspenning al zijn duiven (tweeëntwintig) in de prijzen. Ook zijn zoon Marco draaide naaste een eerste en een prachtige serie maar liefst negenentwintig van de drieëndertig duiven in de uitslag. Uitslagen die ook in anderen afdelingen voorkwamen.

Nadeel van dergelijke series is natuurlijk wel dat de zwakkere liefhebbers gelijk het deksel op hun neus kregen. Met een spel van één op drie is er natuurlijk wel weer wat meer kans om toch in de prijzen te blijven. Prettig voelt het echter allesbehalve wanneer een sportgenoot zo ongeveer zijn hele hok voor je klokt.

Overigens kan ik mij de jaren dat er “één op vijf” werkt geklokt nog goed herinneren. Toen ik als kleine jongen de uitslagen van mijn vader uitploos was dit doodgewoon. Wanneer de omslag naar “één op vier” plaatsvond kan ik mij niet goed meer herinneren. Maar goed inmiddels spelen er dus drie van de negen afdelingen die op zaterdag vlogen “één op drie”. Ik zal morgen nog eens kijken hoe de Zuidoostelijke afdelingen spelen.

Een laatste nouveauté was het behoorlijke aantal GPS-tracks dat ik gisteren en vanmorgen op Facebook mocht ontwaren. Hoe meer tracks hoe beter het inzicht in het verloop van de vlucht. De tracks die de Noord-Hollandse liefhebbers plaatsten waren vrijwel identiek aan de ideale vliegroute.

Meer bijzonder waren de tracks van twee liefhebbers uit het hoge Noorden. Een Friese liefhebber toonde twee zaken aan. Ten eerste dat de Friese duiven vaak Noord Holland (of directe omgeving) passeren (zelfs met Noorden wind), maar ook dat ze niet bevreesd zijn om het IJsselmeer over te steken. De duif die in Noord-Holland terecht kwam stak netjes via de Streek het water weer over. In een vrijwel kaarsrechte lijn. Na overigens eerst al het Markermeer te hebben overgestoken. Bang voor het vliegen over open water is deze duif dus zeker niet.

Een andere interessante track was afkomstig van een liefhebber uit het Noorden van Drenthe. Deze doffer miste ogenschijnlijk het peloton bij de start en maakte een grote lus rond de losplaats. Om vervolgens het hele traject zo ongeveer in de meest mogelijke rechte lijn af te werken.

Een laatste groep interessante tracks was afkomstig van mijn sportvriend Gert Jan. Wekelijks dragen duiven van een aantal verschillende hokken uit de Gelders Overijsselse Unie zijn GPS-ringen. Het beeld van de vlieglijn dat dit overlevert is tot op heden zeer opvallend. De duiven volgen eenmaal boven Amersfoort aangekomen vrijwel allemaal de route langs het Veluwemeer. Ik ben benieuwd of dit op langere vluchten ook zo blijft want anders is het duidelijk waar je moet zitten om in de vlieglijn te wonen.

Ook tonen de tracks van deze week mijns inziens aan dat de afdeling GOU een beetje te Westelijk lost. Zeker bij een wind uit Noordelijke richtingen komen de duiven van deze afdelingen in het vlieggebied van de kustprovincies. Bij oude duiven geen probleem maar bij jonge duiven lijkt mij dit niet verstandig, maar misschien is het na één vlucht nog een beetje te vroeg om conclusies te trekken.

Voor het overige valt er over de eerste vluchtzaterdag niet veel te melden. Dit jaar zal ik overigens afzien van het plaatsen van de winnaars van de afdeling Noord-Holland. Sinds mijn emigratie zijn mijn schrijfsels steeds meer “landelijk” geworden en in dat kader zal ik geen verslag meer doen van het vlucht verloop in Noord-Holland.

Indien er zich opvallende uitslagen voordoen zal ik hierover schrijven. Waar in den lande dit ook mag zijn. Overigens is er door het gebrek aan afdelingsuitslagen en het aanzienlijk aantal samenspelen nauwelijks een touw aan vast te knopen wie er sterk speelde en wie niet.

Als ik al een opvallende uitslag zag was het de uitslag van de voor mij totaal onbekende Steffan Willems uit Epse (gelegen ten Zuiden van Deventer). Hij speelde er maar liefst vijfentachtig maar klokte ze op de vlucht vanuit Budel in vlieggebied Noordoost van Afdeling 8 wel prachtig, 1, 2, 3, 5, 6, 11, 26, enz. tegen 5.613 duiven.

Een bijna vergelijkbare uitslag maakte Peter Janssen uit Kleve-Lobith. De Duitser met de oer-Nederlandse naam klokte op de vlucht vanuit Tienen in afdeling Zuid van de Afdeling 9 ze als vanouds: 1, 2, 5, 7, 8, 12, 14, enzovoort (70 mee).

OP EIGEN HONK

Ging ik gisteren uit lunchen in het naburige Kuala Selangor. Een vissersplaatsje gelegen op zo’n vijftig kilometer van mijn woonplaats. Het werd een prettige verrassing. Het Chinese “seafood” was meer dan aangenaam, wellicht mede door de locatie. Het restaurant lag direct aan de rivier en hierdoor bries er een prettig bijna fris briesje door het restaurant. Ook het gezelschap was plezierig dus het werd een prettige onderbreking van een voor de rest beetje monotoon bestaan.

Voor het overige valt er evenals de voorafgaande weken weinig tot niets te melden.

Wellicht volgende week meer nieuws,

Groet,

Michel

• Vorige
• Volgende