Zondag 3 januari 2021. Na het wegwerken van de laatste oliebollen wil  ik als eerste mijn lezers al het goede voor 2021 wensen. Hopelijk wordt het een leefbaarder jaar dan het afgelopen jaar. Met een goede gezondheid en op het sportieve vlak een beetje succes. Op ieder gewenst niveau want niet iedereen kan hoge toppen scheren.

Het is dus alweer 2021. Ik herinner mij nog goed de eerste jaarwisseling van deze eeuw. Veel zaken waren destijds letterlijk rond de jaarwisseling onzeker. Doordat het niet zeker was hoe de computers en andere apparatuur van die tijd de datum 010100 zouden verwerken. Veel van dergelijke apparatuur was destijds ingericht op een einddatum van 311299. En er werd letterlijk gevreesd voor het uitvallen van bijvoorbeeld de stroom of het niet meer beschikbaar hebben van water.

Destijds viel het allemaal reuze mee, sterker nog er ging bijna niets fout, maar vanwaar deze lange inleiding? Nu de jaarwisseling van 2020 naar 2021 stond en staat ook vooral in het teken van de onzekerheid over de toekomst. Er zijn veel vragen rond het virus waarop op dit moment nog geen antwoord is. Hoe gaat het virus zich verder ontwikkelen? Is de Britse variant echt zoveel besmettelijker en wat gaat dit betekenen? Hoe snel kan er gevaccineerd worden, hoe snel gaat het verlopen en hoe goed gaat het werken? En natuurlijk hoe snel kunnen we weer terug naar een normale gang van zaken?

Of wordt/blijkt alles niet zo vanzelfsprekend als het ooit was? Want ook na “een terugkeer naar normaal” zijn er nog veel zaken onzeker. Zijn er bijeffecten van de vaccinatie op lange termijn? Hoe gaat de economie zich herstellen? Hoe worden de hoge kosten die de overheid maakte verder gefinancierd en wat gaat de “man in de straat hiervan merken”?

Veel vragen dus. Vragen waarop niet zo snel als in het jaar 2000 een antwoord zal komen. Een antwoord zal er echter uiteindelijk zeker komen en uiteindelijk zal ook deze pagina in de geschiedenis gewoon omgeslagen worden. Vermoedelijk zal het misschien minder meevallen dan in 2000 maar de geschiedenis bewijst dat de mensheid de zwaarste tegenslagen altijd nog heeft weten te overwinnen. Ik wil het jaar 2021 dan ook optimistisch ingaan. Het kan normaal gesproken alleen maar beter worden.

Natuurlijk niet voor iedereen, op microniveau zal het verlies van een dierbare en/of de consequenties van een ernstige besmetting nog lang voelbaar zijn. Hen wens ik allen veel sterkte. Alle anderen wens ik dus een beetje optimisme en realisme. Om uit deze crisis te komen zullen we het met zijn allen moeten doen  Eerst qua gezondheid en dan qua economie en financiën.

Ook in de duivenwereld zal het komende jaar weer een beroep moeten worden gedaan op de flexibiliteit en zal enige lenigheid van geest nodig zijn. Veel zal nog net even anders blijken als gewoonlijk. Eventuele huldigingen en andere winterse activiteiten zullen vermoedelijk nog op een laag pitje blijven/komen te staan. Bijvoorbeeld voor de Gouden Duif en/of de voorjaarsbeurs zie ik het somber in. Beide grandioze evenementen staat grofweg binnen twee maanden gepland. Gezien de stand van de besmettingen in Nederland en België kan ik mij bijna niet voorstellen dat deze klassiekers in de vertrouwde opzet door kunnen gaan. Erg jammer maar er zijn natuurlijk grotere problemen waaraan het hoofd geboden dient te worden.

Meer dan waarschijnlijk zal het Covid19-virus ook het seizoen 2021 nog beïnvloeden. Het is nog slechts drie maanden tot de eerste inkorving en het lijkt mij dan ook wederom onwaarschijnlijk dat het inkorven en dergelijke zonder enig protocol zal kunnen plaatsvinden. Ik vermoed dat zeker tot de zomer maanden er nog met veel beperkingen rekening zal moeten worden gehouden.

Normaal vergaderen zal er dus zeer waarschijnlijk de komende tijd ook nog niet bij zijn. Voor de meeste verenigingen en afdelingen is dit niet zo’n drama. De situatie is er min of meer stabiel en er kan best een jaartje niet of nauwelijks vergaderd worden. Echter sommige afdelingen meenden juist in deze moeilijk vergadertijd ingrijpende beslissingen te moeten nemen (bijvoorbeeld een nieuwe rayon/kring/cc-indeling). Iets dat mij niet echt verstandig lijkt. Maar wie ben ik.

In één afdeling is het wel bijzonder lastig dat er op dit moment niet echt vergaderd kan worden. De vaste lezers van mijn schrijfsels kunnen wel raden over welke afdeling ik spreek. In Zeeland nadert de discussie over GPS 2021 nu wel zo ongeveer zijn climax. De puinhoop lijkt nog groter dan ik vorige week al beschreef. Ik zag namelijk zwart op wit de uitslag van de stemming (een foto van het formulier) en hierop was klip en klaar zichtbaar dat er 19 stemmen voor en 20 stemmen tegen waren. Ook de liefhebber die het stembureau bemande heeft dit nogmaals bevestigd.

Wat het bestuur van de afdeling Zeeland dreef om een andere uitslag te communiceren zal wel nooit duidelijk worden. Dat dit het laatste beetje vertrouwen in dit bestuur bij de tegenstanders van het GPS-project heeft weggenomen laat zich raden. Echter in een dusdanig verdeelde afdeling is het überhaupt (bijna) onmogelijk om nog normaal te besturen.

Inmiddels hebben de tegenstanders van het project middels een schrijven aan alle verenigingen gepoogd een opening te creëren. Of de toon van de brief hiertoe de juiste is waag ik te betwijfelen, echter het is een voorzichtige handreiking om samen verder te gaan. Als er verenigingen van gedachten veranderen biedt dit misschien een opening om uit de impasse te komen.

Wellicht wel met een ander bestuur want het lijkt erop dat men achter de bestuurstafel ogenschijnlijk halsstarrig aan hun mijn mening blijft vasthouden (waar zagen we dit eerder?). Op 22 december verstuurden ze namelijk, alsof er niets gebeurd was, het derde concepteindrapport “Zeeuwse Pilot”. Hierin werd onder andere voorgesteld om alsnog in te stemmen met het maken van een Einddocument. Met de al dan niet verhulde mededeling dat het bestuur zal opstappen als de Pilot niet wordt voortgezet. Een onbegrijpelijk standpunt als je het mij vraagt. Vooral als uit de vergadering van begin december reeds gebleken is dat de meerderheid “tegen” was. Deze soap wordt zonder twijfel vervolgd.

Een andere geleding waar men m.i. zit te springen om een echte vergadering (al dan niet via Teams, Skype of welk platvorm dan ook) is het NPO-bestuur. Er zijn namelijk wel wat discussies over diverse beleidszaken te voeren.

Ook bereikte mij nog een nogal verontrustend bericht. Een bericht over een mogelijk pijnlijke erfenis van het vorige bestuur. Ik heb het bericht nog niet kunnen verifiëren en zal er dus niet verder over uitweiden. Wordt ook zonder twijfel vervolgd.

Aangezien ik het eerste deel van dit weekstuk graag positief wil afsluiten. Wil ik u nog even wijzen op het ongekende succes van de verkoop van mijn vriend Willem. Tot zijn grote spijt kon de zaalverkoop in Thorn en dan vooral de beroemde nazit niet doorgaan. Echter de opbrengst van de internet verkoop zal de pijn hierover wel een beetje verzacht hebben. Zijn 73 jonge duiven kregen (internationaal) de waardering die dit tophok al vele jaren verdiend.

De opbrengst was sensationeel hoog evenals het aantal bieders. En juist voor de bieders had Willem zijn gebruikelijke extraatje. Evenals bij de zaalverkoop werden onder de bieders  twee jongen verloot.  Gezien de eerdere opbrengst een kostbaar geschenk.

Toevallig of niet beide duiven bleven in België. En wederom toeval of niet, één van de gelukkigen was een liefhebber die in mijn laatste jaar wat jonge duiven bij mij kocht en ook op mijn zaalverkoop nog een bijzonder nuttige aankoop deed. Hij kan zijn materiaal met reeds wat de Bruijn-bloed op deze wijze mooi versterken.

OP EIGEN HONK

Werd dus ook de jaarwisseling gevierd. In kleine kring zoals vrijwel altijd. Zoals ik vorige week schreef wilde ik dit graag doen met typisch Hollandse oliebollen (en bij voorkeur ook appelflappen). Het vinden hiervan bleek geen sinecure.

Echter een videootje van Robert van Beckhoven op de site van het AD deed mij beseffen dat ik ze ook zelf zou kunnen bakken. Bijkomend probleempje, ik zag dit videootje op woensdagavond. Dus op oudejaarsdag nog snel op zoek naar de ingrediënten. Geen probleem want ze hebben hier gewoon “alles”. Ware het niet dat ik de oliebollen op het terras wilde bakken, om de typische oliebollen lucht door het hele huis te vermijden.

Na het bezoeken van drie winkels had ik echter nog steeds geen geschikte friteuse. Na een vlaagje van paniek kreeg ik een ingeving. Een elektrisch kookplaatje en een pan zouden ook een oplossing kunnen bieden.

Zogezegd, zo gedaan. Uiteindelijk stond uw schrijver voor het eerst in zijn leven op oudejaarsavond oliebollen te bakken. Het lukte buitengewoon goed, al zeg ik het zelf. Zelfs de appelflappen kwamen nog “redelijk” uit de pan. Al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat dit een zwaardere bevalling was. Omdat dochterlief ook nog eens appelflappen van bladerdeeg bereidde vierden we Oud en Nieuw op geheel Hollandse wijze.

De moraal van dit verhaal: waar een wil is, is een weg en laat u niet door de eerste de beste tegenslag uit het veld slaan.

Tot een volgend weekstuk,

Michel

• Vorige
• Volgende