- vrijdag 01 januari 2021
Kerst en nog van alles
Zondag 26 december 2020. De zondag na kerst, in Nederland is dit een soort derde kerstdag maar hier in Zuidoost-Azië is het een doodgewone zondag. Evenals tweede kerstdag overigens. Deze dag viert men hier totaal niet. Het is letterlijk een dag als alle anderen. Dit jaar waren de meeste mensen vrij maar normaal gesproken moet men gewoon werken op 26 december.
Niet dat dit overigens niet geldt voor de eerste kerstdag. De kerstgedachte is hier door de multicultureel samenleving gewoon wat verder weg, ook al wordt deze dag wel aangemerkt als een “public holiday”. Desondanks neemt ook op eerste kerstdag het leven zijn gewone gang van zaken. Het straatbeeld bijvoorbeeld onderscheidt zich in niets van een normale dag. Velen gaan ook op eerste kerstdag gewoon naar hun werk omdat ze extra betaald krijgen wanneer ze werken op een feestdag. Als ze niet werken trekken ze richting familie op het platteland. Iets dat tot voor enkele weken terug onmogelijk was maar anders ieder lang weekend het geval is.
Wel is het op eerste kerstdag wat drukker in de winkels. De groep die kerst thuis viert koopt wat luxere boodschappen maar het is in het niets vergelijkbaar met kerst in andere delen van de wereld. Zo deed ik op eerste kerstdag gewoon de laatste inkopen voor onze zeer Nederlandse gourmetavond, maar werd bijvoorbeeld ook mijn dochters telefoon gewoon gerepareerd. Terwijl we deze “gewoon” op kerstavond ter reparatie inleverden.
Gek genoeg was juist kerstavond de avond waarop het kerstgevoel het sterkste voelbaar was. Het Italiaanse restaurant waaraan we bij feestelijke gelegenheden meestal een bezoek brengen was afgeladen. De hoofdzakelijke Chinese gasten hadden duidelijk een feestelijk avond gezien hun uitbundige en feestelijke kleding. Voor Aziatische begrippen dan, want evenals uw schrijver droeg negentig procent van de mannen gewoon een nette korte broek.
Klein minpuntje was dat de leverancier van het restaurant het rundvlees niet geleverd had. Iets dat in andere delen van de wereld volstrekt ondenkbaar is. Het leidde noodgedwongen tot een verrassende menukeuze. Een keuze die meer dan voortreffelijk uitpakte. Soms is het goed om door omstandigheden gedwongen eens een andere keuze te maken.
Een door omstandigheden gedwongen andere keuze is ook iets dat in de duivensport veel voorkomt. Iedere melker moet het op zijn hok doen. In uiteenlopende gevallen en om uiteenlopende redenen. Vaak loopt het net even anders dan gepland. Feitelijk het hele jaar door zijn de meeste melkers meesters in improvisatie. Ieder kent wel de voorbeelden.
Ook het nieuwe NPO-bestuur diende dit jaar te improviseren. Het hele seizoen door en recentelijk opnieuw bij het vaststellen van het beleid ten aanzien van de secties. Door het terugtreden van de diverse sectiebesturen ontstond er een nieuwe, al dan niet, onverwachte situatie. De vraag was doorgaan met de secties in de huidige vorm of niet?
Hoelang het debat over het antwoord op deze vraag geduurd heeft weet ik niet maar het bestuur nam in mijn ogen een dapper besluit. Weg met de huidige secties. Secties die zich in de meeste gevallen slechts als vliegprogrammacommissies hadden opgesteld.
Gezien de taakstelling die het nieuwe bestuur nu op papier heeft gezet voor de nieuwe sectie Sportbeleving kenden de oude secties In de ogen van de nieuwe mannen (en één vrouw) aan het roer ogenschijnlijk geen duidelijke toegevoegde waarde.
De vraag die bij mij rijst is wel hoeveel kandidaten men voor deze sectie weet te vinden. De taakomschrijving duidt duidelijk op “werken en doen” in plaats van plannen maken zonder verantwoording te nemen. Werkers en doeners zijn in de duivenwereld echter steeds lastiger te vinden, om het mild te verwoorden. Wellicht is het netwerk van de “nieuwe” bestuurders groot genoeg om de sectie te bemannen, al zou het beter zijn als er onafhankelijke leden in het nieuwe sectiebestuur zouden willen plaatsnemen.
De tijd zal het leren hoe één en ander afloopt. Het voorstel over het nieuwe bestuursmodel moet überhaupt nog worden aangenomen. Al twijfel ik niet aan de goede afloop hiervan. Ik vermoed dat de meeste afdelingen blij zijn met het verdwijnen van de secties in de oude vorm. Ook het feit dat het aantal kiesmannen per afdeling bepaald gaat worden op basis van een deelgetal van vijfhonderd leden in plaats van het aloude duizend zal zonder twijfel tot instemming leiden. Het leidt misschien ook tot wat broodnodig nieuw bloed in toekomstige ledenraden.
Nieuw bloed gaat er ook komen in het bestuur van de afdeling Zeeland. Tenminste als ik de diverse geschriften, die ik heb mogen ontvangen/lezen, goed heb begrepen. Op een tumultueuze ledenvergadering hebben de voorzitter en de penningmeester aangegeven dat men vanaf maart niet meer achter de bestuurstafel wil plaatsnemen. In een schrijven van het bestuur van na deze tumultueuze vergadering wordt de verenigingen zelfs de vertrouwensvraag gesteld voor het hele bestuur.
En dit allemaal naar aanleiding van de stemming over de voortgang van de pilot of niet. Tijdens de vergadering (b)leek de uitkomst van deze stemming een nipte meerderheid voor het voortzetten van de pilot. Echter naar afloop begon het gekrakeel pas echt.
Het lijkt erop dat een aantal verenigingskiesmannen tegen hun mandaat gestemd heeft en dat bovenal de uitkomst van de stemming niet juist is medegedeeld. Zelfs de persoon die tijdens de vergadering het stembureau bemande, heeft/had hierover gerede twijfels (?).
Naar aanleiding van het gekrakeel dat over de stemming ontstond volgde een mailwisseling. Een mailwisseling die de zaak nog verwarrender maakte. Uit een mail met de afdelingssecretaris bleek namelijk dat er niet gestemd is over de pilot maar “slechts” over een notitie m.b.t. het einddocument (???). Volgens de secretaris hadden zowel de voor- als tegenstanders van de pilot geen voorstel tot voortzetting of stoppen ingediend (???).
Ook meldde de secretaris nog het volgende: “Mocht blijken dat de uitkomst van de stemming niet juist is meegedeeld tijdens de vergadering, dan zal de uitkomst ongeldig worden verklaard en zal het onderwerp opnieuw worden geagendeerd op de volgende afdelingsvergadering”.
Als buitenstaander, die van zowel de voor- als tegenstanders informatie ontvangt, lijkt mij de situatie zo langzamerhand totaal onhoudbaar. Volgens mij vertrouwt niemand elkaar meer. Daarnaast communiceren de voor- en tegenstanders ogenschijnlijk alleen nog via de sociale media in plaats van met elkaar. Communiceren is hierbij nog een te groot woord want het is niets anders dan het spuien van informatie.
Men probeert op het eerste gezicht simpelweg zieltjes te winnen. Veelal door al dan niet anonieme publicaties op Facebook of via prominente sites met al dan niet volledige en betrouwbare informatie.
Mijns inziens schiet één en ander niet echt op om het zachtjes uit te drukken en is het hoog tijd dat er eens duidelijkheid gecreëerd wordt. Vooral voor de gewone leden want die zullen de draad zo langzamerhand wel een beetje kwijt zullen zijn.
Misschien kan er een neutrale bemiddelaar uit eigen gelederen aangesteld worden of kan bijvoorbeeld een NPO-bestuurder fungeren als mediator. Voortgaan op de huidige weg lijkt heilloos, mede gezien de totale verdeeldheid binnen de toch al zo kleine afdeling.
Aan de vooravond van 2021 wens ik beide kampen daarom veel wijsheid. Men lijkt namelijk voor de korte termijn toch tot elkaar veroordeeld te zijn. Aansluiting bij één van de aanpalende zusterafdelingen lijkt namelijk nog niet zo eenvoudig. Mede omdat hierover ook de meningen van het bestuur en die van vele leden weer uiteenlopen. Wordt zonder twijfel vervolgd.
OP EIGEN HONK:
Werden de kerstdagen in ultrakleine kring doorgebracht. Niet veel nieuws onder de zon want behalve in 2018 was het in Maleisië nooit anders. Het doet mij wel realiseren dat kerst in Nederland zo vervelend nog niet was. Simpelweg samen met naaste familieof vrienden dit soort dagen doorbrengen lijkt zo gewoon en soms zelfs een beetje saai tot het moment dat het niet mogelijk is. Dan realiseer je je pas wat je mist.
Desalniettemin hadden we een bijzonder fijne vader dochter kerstavond. Ook was eerste kerstdag met pakjes onder de boom en een gourmetmaaltijd met lokale invloeden bijzonder gezellig. Heel veel reden tot klagen heb ik dus niet. Er zijn dit jaar veel mensen die kerst in veel moeilijkere omstandigheden hebben moeten doorbrengen.
Op naar Oudjaar. Eens kijken of we ze hier naast kerstbrood ook ergens oliebollen verkopen.
Tot volgende week. Wellicht.
Michel
P.S. twee weekstukken geleden schreef ik iets over het stemgedrag van de Noord-Hollandse kiesman. Het was niet kritisch bedoeld maar het kwam wel kritisch over. Hiermee deed ik de kiesman onbewust een beetje onrecht want hij stemde volgens zijn mandaat.
