Zondag 22 maart 2020. Bij aanvang een waarschuwing vooraf. Dit wordt geen vrolijk weekstuk maar een stichtelijke versie. Wie de realiteit niet onder ogen wil zien kan maar beter niet verder lezen.

Zojuist las in een interessant artikel in het Algemeen Dagblad. De digitale versie wel te verstaan. Het artikel ging over het feit dat we best wel even zonder de klassieker (Feyenoord – Ajax) konden. Zoals de korte samenvatting al aangeeft ging het artikel over de relativiteit van een dergelijk sportevenement in deze extreem moeilijke tijd. Zelfs als het de meest beladen voetbalwedstrijd uit de Nederlandse competitie betreft.

Direct ging de analogie met de Duivensport door mij hoofd. De duivensport kan in deze tijd van voor velen zelfs letterlijk overleven best wel even een pas op de plaats maken. Niets is zo onbelangrijk op dit moment als een wedvlucht met duiven. Zelfs de noodzakelijke samenstelling van het nieuwe NPO-bestuur verdwijnt in het niets vergeleken met de problemen waar de wereld en dus ook Nederland en geheel Europa tegen op moeten boksen.

Allereerst is er de verspreiding van het virus zelf. Het stoppen hiervan is bijna een mission impossible en lijkt in een vrije democratie een bijna ondoenlijke zaak. Wat men hier in Maleisië de “movement control order” noemt is in een land als Nederland en zelfs in Italië, tot aan vandaag, een ondoenlijke zaak.

Hier in Maleisië heeft men sinds afgelopen woensdag alle niet essentiële bedrijven gesloten, plus scholen, restaurants, etc. De straten zijn leeg. De bevolking mag alleen nog het huis verlaten om de essentiële levensbehoeften te kopen. Supermarkt, apotheek, ziekenhuizen en gezondheidscentra zijn open en mogen bezocht worden. De rest is gesloten. Bij restaurants kan er alleen afgehaald of besteld worden terwijl buiten de deur eten echt de bezigheid van de gemiddelde Maleisiër is.

Ook is het zich verplaatsen beperkt tot één persoon per voertuig en alleen als het strikt noodzakelijk is. Er wordt zelfs gesproken van roadblocks waarbij hierop gecontroleerd wordt. Zelf heb ik deze nog niet gesignaleerd. Vermoedelijk door de kleine cirkel waarin ik mij beweeg.

Al bij al heel iets anders dus dan nu in Nederland waar een beroep wordt gedaan op het gezond verstand. Een Nederland waar menigeen dit weekeinde nog even met het gezin een bezoekje aan het strand of bos bracht. Om ter plaatse op te gaan in de kudde onnozele medelanders die op hetzelfde weinig intelligente idee gekomen waren. Sommige kwamen zelfs met de trein. Hoe dom kun je zijn. En hoe weinig besef je dan de impact van hetgeen er gaande is.

Ook in de duivenwereld zag ik nogal wat onnozel of in ieder geval totaal overbodig gedrag. Het lappen van duiven is op dit moment echt een onzinnige bezigheid. De meeste sportevenementen zijn of worden al afgelast tot eind mei. De duivensport zal zonder twijfel dit voorbeeld (dienen te) volgen. Gezien het geringe maatschappelijke belang zal niemand in Den Haag zitten te wachten op een eerdere vrijgave. Toen het nog over epidemische ziekten in de dierenwereld ging was het al bijna ondoenlijk om de vluchten weer op te starten, laat staan wanneer we nu spreken over een pandemie met honderdduizenden zieken en tienduizenden doden (binnen enkele weken) wereldwijd. Om dan in maart reeds je duiven te lappen kan ik helaas niet anders betitelen als een vlaag van verstandsverbijstering. Tenzij je je natuurlijk helemaal afsluit van het nieuws uit de boze buitenwereld.

Wellicht is het filmpje dat ik heden morgen zag een wake-up call. Het is helaas in het Engels want afkomstig van SKY-news maar de beelden spreken voor zich. Het gaat over een ziekenhuis in Bergamo, de zwaarste getroffen stad in Noord-Italië en het voorland voor vele andere steden en regio’s als de mensen zich niet verstandiger gaan gedragen. https://news.sky.com/story/coronavirus-they-call-it-the-apocalypse-inside-italys-hardest-hit-hospital-11960597

Wie aan deze beelden nog niet genoeg heeft om de relativiteit der dingen te zien en om zich aan de regels te houden, kan vervolgens ook nog eens nadenken over het volgende.

Het virus heeft naast een enorme impact op de wereldgezondheid ook een enorme impact op de wereldeconomie. Als het zo doorgaat zit de hele wereld inclusief Nederland binnenkort in een zogenaamde lock down. D.w.z. binnen blijven en fabrieken sluiten. Iets waartoe men in Italië bijvoorbeeld te laat toe overgegaan is.

Te laat is overigens te makkelijk geconcludeerd want het nemen van een besluit tot lock down is niet eenvoudig. De consequentie van een algehele sluiting is dat veel bedrijven de poort eerst tijdelijk maar uiteindelijk definitief zullen moeten sluiten. Welk bedrijf kan het zich namelijk veroorloven wekenlang niet te produceren (of te verkopen) terwijl de kosten doorgaan. Het beetje staatsteun gaat dit probleem echt niet oplossen. Ook de deeltijd werkeloosheid zal dit niet oplossen.

Een en ander zal leiden tot een wereldwijde economische crisis die nog eens versterkt zal worden door de totaal verstoorde goederen stromen. Ook de essentiële bedrijven die mogen blijven produceren zullen grote moeite hebben om op de langere termijn up en running te blijven. Al bij al zal de werkeloosheid gaan stijgen en dus de kosten voor de overheid.

Het samenstellen van een nieuw bestuur in Duivenland is dan ook wel bijzonder relatief. De vraag is überhaupt hoeveel duivenmelkers er na deze gezondheidscrisis en de uiteindelijke onvermijdelijke financieel-economische crisis nog overblijven? Niet alleen behoren de meeste duivenmelkers tot de absolute risicogroep, ook is het de vraag hoeveel duivenmelkers de sport nog zullen kunnen betalen. De enorme uitgaven die nu door de overheden gedaan worden om de gezondheidscrisis het hoofd te bieden zullen uiteindelijk toch weer terug moeten komen. Bezuinigen en hogere belastingen lijken onvermijdelijk, dus de beurs van velen, inclusief duivenmelkers, zal (veel) krapper gevuld zijn de komende jaren.

Naast het gezondheidsleed op wereldschaal en het financieel economische leed is er daarnaast natuurlijk ook nog het persoonlijk leed dat deze Covid-19 crisis losmaakt. De mensen die getroffen worden, worden direct in diepe ellende gestort. Als ze echt ziek zijn natuurlijk helemaal, maar ook het simpel in quarantaine zitten is minder makkelijk dan het lijkt.

Zelf heb ik dit laatste een beetje ondervonden toen mijn dochter deze week ziekteverschijnselen begon te vertonen die leken op het Corona ziektebeeld. Uiteindelijk diende er getest te worden. Dit duurde even en vervolgens duurde het nog even totdat de uitslag bekend was. Ik koos ervoor om zelf in quarantaine te gaan tot de uitkomst van de test. Gelukkig was de uitkomst “negative”, dus geen besmetting, maar het deed mij wel met de neus op de feiten drukken. Hoe machteloos en afhankelijk je plotseling bent. Hoe vervelend het is om niet te kunnen gaan en staan waar je wil en alle consequenties die dit met zich mee brengt.

Ook deed het mijn respect groeien voor de mensen in de zorg. Zo kreeg ik gisteren de uitkomst te horen om 21:00uur ’s avonds. De arts die mij goede tijding bracht was al vanaf ’s morgens vroeg in touw. En dat al dagen- zo niet wekenlang.

Natuurlijk stelt wat wij zelf doormaakten niets voor vergeleken bij de werkelijke slachtoffers. Veel zieken lijden echt verschrikkelijk en veel ouderen zitten in een sociaal isolement omdat ze hun kinderen niet kunnen zien. Erger nog de ergste slachtoffers sterven vaak alleen omdat er niemand bij ze mag komen in verband met het besmettingsgevaar. Mensonwaardiger kan bijna niet.

Daarom kan ik mij dan ook behoorlijk ergeren aan duivenmelkers die nu nog klagen over een slachtoffer van de roofvogel. Wordt wakker er zijn ergere dingen aan de hand!
Houd je aan de regels die de overheid nu aan je oplegt. Het zijn kleine opofferingen voor een veel groter algemeen belang. En in het kader van opofferingen kan de duivensport ook best even een klein offer brengen door een pas op de plaats maken.

OP EIGEN HONK
Zaten we zoals hierboven al beschreven deze week behoorlijk in de piepzak door de ziekte van dochterlief. Gelukkig behoorden de verschijnselen die ze vertoonde (flinke koorts, hoesten, overgeven en diarree) ook tot die van de gewone griep.

Deze ziekteverschijnselen zorgden er wel voor dat mijn “kantoor aan huis” situatie een dag eerder begon dan de algemene lock down. Ons bedrijf diende aanvankelijk ook te sluiten maar is inmiddels aangemerkt als een essentiële service waardoor de productie komende week weer opgestart kan worden (want de samenleving kan moeilijk zonder cash geld). Met een heel pakket aan extra regels om de gezondheid van onze mensen niet in gevaar te brengen. Een van die maatregelen is dat het kantoorpersoneel vanuit huis dient te blijven werken.

Dit klinkt leuk maar is het uiteindelijk niet. Het is niet prettig om alles via de computer te doen. Skype staat bijna de hele dag aan en de apps plus mails vliegen je om de oren. ’s Avonds heb ik gewoon pijn aan mijn ogen van het naar het te kleine scherm kijken.

Ook voelt het best eenzaam om de laatste 5 dagen letterlijk alleen je eigen dochter te zien. Natuurlijk is het slechts een kleine opoffering voor de goede zaak. Vergeleken met wat de direct getroffenen door maken stelt ook dit werkelijk niets voor.

Dit laatste wil ik toch nog even benadrukken. De opofferingen die in deze tijd van eenieder gevraagd worden stellen niets voor in vergelijking tot de offers die de mensen in de Medische Zorg brengen. Ook zij die besmet zijn brengen vaak veel grotere offers, inclusief het grootste offer dat er is. Houd dat in uw achterhoofd wanneer u een onnodige  (duiven)activiteit onderneemt of niet kan ondernemen.

Tot een volgende keer,

Michel

• Vorige
• Volgende