Meer Corona

Zondag 15 maart 2020. Buiten schijnt de zon uitbundig. Het is hier de laatste dagen verschroeiend heet. Temperaturen tussen rond de 38 graden zijn meer regel dan uitzondering. Gek genoeg heb ik er een beetje meer last van dan vorige jaren. Misschien komt het doordat ik minder buiten kom. Waar ik de vorige twee jaar in deze tijd in het weekeinde veel tijd bij het zwembad doorbracht blijf ik nu binnen. Waarom weet ik eigenlijk niet.

Binnen bij mij thuis is het door een combinatie van ventilatoren en airconditioning relatief koel. Ditzelfde is natuurlijk ook het geval op kantoor, in de drukkerij en in de meeste winkelcentra. Ook in de auto en in veel restaurants buldert de airconditioning dus het contact met de hoge temperaturen is relatief gering. Slechts om op mijn werk te komen moet ik door werkzaamheden op de parkeerplaatsen tegenwoordig zo’n 800 meter lopen naar mijn auto. Vooral aan het eind van de middag is dit een soort van uitdaging. Of het zweet breek je uit of het stort uit de lucht.

De hoge temperaturen zijn misschien wel goed voor het niet zo snel verspreiden van het Corona-virus. Al hoewel het nergens officieel bevestigd wordt lijkt het erop dat het virus niet zo goed gedijt bij deze temperaturen. Het aantal officieel vastgestelde besmettingen in Maleisië en de overige buurlanden stijgt wel maar niet met zo’n duizelingwekkende vaart als in Europa en de Noord-Amerika.

Zo’n kleine drie maanden na het uitbreken van de ziekte in China in de provincie Hubei is vooral de Westerse wereld nu in de ban van het Corona. Hier in Zuisoost-Azië wordt het ook wel groter maar in het straatbeeld zie je weinig verandering. Ook bij de lokale Chinees waar ik gisteren voor de eerste keer het eten afhaalde zat de hut vol. Geen spoor van vrees voor het COVID-19 virus. Ik was bovendien de enige die een gezichtsmasker droeg.

In een restaurant is dit natuurlijk wel te begrijpen want het eet wat moeilijk met een masker op. Echter ook de middag ervoor en in de morgen tijdens mijn wekelijkse massage was ik zo ongeveer de enige met een masker. Wel heeft de regering allerlei samenscholingsverboden ingesteld. Ook de kerkdiensten van alle gezindten vallen hieronder. Tevens raad de regering aan niet te reizen omdat luchthavens gezien worden als gevaarlijke plekken.

Wonderbaarlijk genoeg is het nog niet gekomen tot een inreisverbod vanuit de meeste Europese landen. Slechts Italië staat nu nog op de lijst. Gezien de horrorbeelden die zelfs deze kant van de wereld bereiken is dat niet gek. Echter het zal niet lang duren of de lijst zal worden uitgebreid. Volgens het WHO-rapport van 14 maart zijn er in Spanje, Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Nederland, Engeland, Denemarken, Zweden en Noorwegen nu al meer gevallen dan in Japan. Een land waarvoor al in een inreisverbod bestond. Ook omdat bovendien diezelfde WHO Europa als de nieuwe brandhaard van het virus betiteld heeft.

In China waar alle ellende begon lijkt er nu een vorm van controle. Na een pakket van draconische maatregelen lijkt de verdere verspreiding van het virus daar tot stilstand te komen. Al is het natuurlijk wel de vraag hoe betrouwbaar deze cijfers zijn. Gezien de impact op de economie zou het mij niet verbazen als de Chinese cijfers niet helemaal de waarheid tonen. Dit neemt niet weg dat de maatregelen die men daar trof (wellicht een beetje te laat) echt ingrijpend waren. Zo zit een van mijn collega’s al sinds eind Januari samen met haar familie opgesloten in een appartementencomplex. Ze mogen er niet in of uit. De levensbehoeften worden via internet besteld en afgeleverd in de centrale hal van het complex. Zonder direct contact. Dit voorkomt ook hamsterpartijen zoals die nu in West-Europa plaatsvinden. De beelden hiervan bereikten mij natuurlijk ook. Begrijpelijk maar wel schokkend om te zien.

Ook het vaststellen van de ziekte en de zogenaamde triage van de patiënten gebeurt in China op een veel drastischere wijze dan nu in Europa plaats vindt. Wie hierover meer wil weten moet maar even op de volgende link klikken. Hierin vertelt een journalist van de New York Times hoe het er in China aan toegaat. https://twitter.com/MichelBeekman1/status/1238407817855250432

In een weekstuk over duiven is alleen schrijven over de Corona zonder dit te betrekken op de duivensport natuurlijk een beetje onlogisch. Al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat het belang van de duivensport in deze crisistijden natuurlijk zeer marginaal is. Crisis is het namelijk niet alleen op het gezondheidsgebied maar ook economisch. Alle Westerse economieën leiden en zullen gaan leiden onder de uitbraak. Veel kleinere bedrijven zullen grote moeite hebben deze crisis te overleven. Grote bedrijven zoals de KLM en andere multinationals zullen zonder twijfel gesteund worden maar bijvoorbeeld de kleine restauranthouder die zijn bezoek ziet halveren moet vermoedelijk zelf zijn hoofd boven water houden. Om over mensen met tijdelijke contacten die direct de straat op kunnen worden gegooid maar niet te spreken.

Natuurlijk wordt ook de duivensport geraakt. Op korte termijn door het afgelasten van diverse evenementen op verenigingsniveau en de niet onbelangrijke ledenraad van gisteren. Niet onverstandig gezien het feit dat de verspreiding van de ziekte een halt moet worden toegeroepen en dat bovendien de meeste aanwezigen (en de meeste duivenmelkers in het algemeen) in de risicogroep vallen.

Ik ben vooral voor wat betreft het uitstellen van de ledenraad benieuwd hoe dit nu verder gaat. Wanneer de ledenraad gehouden kan worden valt namelijk nog te bezien. Dit uitstel kan gezien de impact van het virus en de fase waarin Nederland zich nu bevindt (slechts de eerste twee weken) nog wel eens een langdurige geschiedenis worden. Het zou zo maar eens eind mei kunnen worden voordat deze belangrijke vergadering binnen de microkosmos die Duivensport Nederland heet zou kunnen plaatsvinden.

Hetgeen betekent dat de voorzitter niet eerder afstand kan doen van zijn functie. Dat hij dit van plan was bleek deze week uit een schrijven van een van de voormalige “ongeruste anoniemen”. Een enigszins vreemde wijze van communiceren als je het mij vraagt. Maar goed de duidelijkheid is er ogenschijnlijk. Al weet je dit nooit helemaal zeker. Over het lot van de rest van de bestuurders overigens geen woord in dit schrijven.

Het is wel een uiterst ongelukkige samenloop van omstandigheden want vermoedelijk komt er de komende weken wel het een en ander af op onze duivensportorganisatie. In België is de aanvang van het vluchtseizoen al uitgesteld en het zou mij niets verbazen als de start van het seizoen nog wat verder verlaat wordt. Ook en vooral in Nederland. Een en ander betekent dan overleg met autoriteiten en allerlei instanties. Iets dat met een vleugellamme voorzitter/bestuur natuurlijk verre van ideaal is.

Een tussentijdse oplossing zie ik niet direct al zou het met de moderne communicatiemiddelen ook mogelijk moeten zijn om telefonisch/per skype te vergaderen. In het bedrijfsleven is dit doodgewoon maar in een conservatieve wereld als de duivenwereld is het wellicht een brug te ver. Ook voldoet een en ander vermoedelijk niet aan de statuten en reglementen.

Gezien de impact van de crisis is het bovenstaande natuurlijk allemaal klein bier. Het is niet zo erg dat de duivensport wat later start of dat het bestuur wat later in een nieuwe samenstelling zal opereren. In dit kader deed de bekende wielrenner Nikki Terpstra een interessante uitspraak, die ook van toepassing kan zijn op de duivensport, toen hem gevraagd werd wat hij vond van het mogelijk afgelasten van alle koersen die voor hem zo belangrijk zijn. Je hoeft alleen het woordje koers te vervangen door het woordje “vluchten”: “Geen koers zou vervelend zijn, maar het zou mooi zijn mocht het normale leven kunnen doorgaan”.  Inmiddels zijn alle koersen zo ongeveer afgelast.

OP EIGEN HONK

Is de impact van het COVID-19 virus tot op heden gelukkig slechts indirect zichtbaar. De duidelijkste consequentie is dat de F1 race van Vietnam die we zouden bezoeken vooralsnog is uitgesteld. Vandaag zal ik proberen de vluchten en het hotel te annuleren/verplaatsen.

Daarnaast wordt ook mijn voornaamste (avond)vermaak geraakt door het feit dat vrijwel alle sportevenementen zijn afgelast. Gisteren zag ik voorlopig de laatste wielerkoers, nadat eerder de F1 en het live voetbal al van de buis (het internet) verdwenen waren.

Zolang het hierbij blijft is het echter niet erg. Gezondheid is de allerbelangrijkste zaak in het leven. Netflix, Twitter, YouTube, etc. bieden daarnaast ook nog mogelijkheden tot vermaak.

De aandacht voor de gezondheid is op dit moment echter wel een dingetje want bij iedere vorm van lichamelijk ongemak denk je nu gelijk aan het ergste. Zo gingen we afgelopen week op woensdagavond laat nog naar het medisch centrum in de naburige wijk. Dochterlief hoestte en proestte dat het een aard had en had bovendien ook koorts. Gelukkig (b)lijkt het een normale griep want de koorts is inmiddels voorbij maar toch voelde (en voelt) het in de huidige situatie allesbehalve fijn.

Hopelijk verbetert de situatie in dat op zich snel maar eerlijk gezegd vrees ik er een beetje voor dat we het gedoe met het Corona virus nog wel even houden. Afwachten maar,

Tot een volgende keer,

Michel