We zijn weer een weekje verder , hectisch? Dat valt wel mee, alles gaat zijn gangetje. Wel kreeg ik een telefoontje deze week van de kunsthal in Rotterdam waar momenteel de tentoonstelling over de duivensport plaats vind weergegeven door foto’s genomen door  Zak Waters die tien jaar lang diverse postduiven clubs bezocht en zijn camera het werk liet doen. De kunsthal bestaat op 4 November  25 jaar en willen deze dag natuurlijk vieren met wat extra activiteiten en benaderde mij om die dag de bezoekers wat uitleg bij de foto’s te geven en wat bij te praten over de duivensport, ik heb de uitnodiging met beide handen aanvaard omdat de duivensport wel wat promotie kan gebruiken en ook de NPO helpt mij hierbij. Ik hoop het er goed af te brengen.

Ook deze week weer wat duiven weg gebracht die niet aan de door mij gestelde eisen voldeden en geloof me er zaten duiven tussen die ook kopprijzen weg hadden maar ik wijk niet van het geplande systeem af waarin alleen duiven met Reeuwijks bloed in hun aderen voor het  werk tot 700 km mogen blijven, het is misschien een waanidee maar ik geloof in mijn eigen visie.

Nu zitten er dus nog 18 doffers en 18 duivinnen voor het vlieghok, wat nog moet worden terug gebracht naar 16 x 16.

Ook zijn deze week (omdat het duivinnenhokje leeg kwam ) de kweekkoppels gescheiden en dat zijn er negen. ( 8 met Reeuwijks bloed en 1 speciaal voor de grote fond)

Ook zitten er nog in het zijhokje 9 duiven waarvan er 7 voor de fond geschikt zijn maar er slechts 2 zijn afgericht en de rest moet dat nog gebeuren.

Uiteraard heb ik niet veel duiven maar ben er wel tevreden mee en tevens met het feit dat de lat om in het hok te mogen blijven dit jaar veel hoger ligt dan voorheen. Denk dat mijn wijze van duivenhouden vandaag dan ook de uitspraak bij een liefhebber ontlokte dat ik feitelijk een prof ben in de duivensport. ik wil dit toch afzwakken , ik benader de duivensport professioneel maar ben allereerst liefhebber maar wel eentje met veel passie en eigen visie. Ik lees en luister altijd naar de verhalen van anderen en pik daaruit de dingen die ik denk van toepassing te kunnen komen in mijn sportbeoefening.

Deze week ook de reportage die ik ooit maakte bij Willem de Bruijn weer op mijn site gezet, waarom ? Omdat ik het één van de fijnste ontmoetingen vond die ik in mijn reportage reeks had. Man tot man geen poespas geen nonsens en recht voor de raap , een reportage waar de passie voor het duivensport gebeuren af spatte, eerlijk en oprecht zonder geheimen (?). Maar nu na jaren kan ik het dan toch en mag ik het ook verklappen.

Willem gaf mij de spreuk mee , als je echt iets wilt bereiken dan kun je het altijd. En om iets te bereiken moet je allereerst de beste duiven op je hokken zien te krijgen die er zijn, duiven die sneller zijn dan die van een ander.  Een hok maken waarop ze veel zuurstof krijgen en wat altijd schone lucht bevat.

Het was een opgaaf en Willem kwam hier kijken , gaf gelijk de fouten aan in het jonge duivenhok en hielp me ook op het goede pad. En de resultaten mogen er zijn.

Hopelijk zet de ingeslagen weg zich in 2018 door en ik zal me er meer dan 100 % voor geven .

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs

Postduivencoach.