- woensdag 29 mei 2019
Maandag 27 mei - Wil & Max .. -
Ken je die frisse boslucht na een bui? Heerlijke gewaarwording als je door de Gaasterlandse bossen op een vroege maandagochtend mag rondtrappen. Eindelijk weer eens wat regen voor de om water schreeuwende natuur om mij heen, het was al aardig geel voor de hokken geworden de afgelopen week, weken. En hoe mooi dat het op het eind van het weekend is gebeurt, hulde voor Piet. De wind wakkert nog steeds, vlagen fris vanaf zee, kan het nog geen zomer noemen, nachten nog koud. Ondanks dat we hier de hele zaterdagmiddag vol in de zon gelegen hebben, de radars lieten grote gebieden met regen zien waardoor onze vleugelaars van de dagfond best eens flink wat extra kilometers hebben gemaakt, vooral die trekezels uit mijn stal. Achteraf weinig te klagen, ze kwamen tot diep op de avond nog naar Nijemirdum en wonderwel op één na alle late jongen terug op de basis. Ze komen wel niet op tijd, of je moet de regionale uitslag per drietal er al bij pakken waar ik precies mijn deel pak, maar ze komen wel en steeds wat stabieler. Hoe anders nu ineens een paar toch veel ervarener jaarling doffers die nog onderweg zijn, toch niet geschikt blijkbaar. Een jaarling duivin is wel heel diep gegaan, maar eens afwachten of ik die er nog bij krijg. Vorige week op de zondag rond de middag melden zich twee laten, op deze veel zwaardere en verdere dagfond waren ze gewoon niet al te ver na de prijzen. Laat ze maar leren dan toch? Badje op de zondag en de ploeg weer gescheiden, op naar de volgende dagfond en dan rust en een nog veel grotere sprong de diepte van Frankrijk in. Vorige week zaterdagavond de oude duivinnen op weduwschap gezet tot mijn grote opluchting, de doffers mogen de jongen in alle rust grootbrengen, zij hoefden zaterdag ook niet mee. De weduwen al wat meer laten trainen, ze moesten nog wat afleren en dat was op dag twee gelukkig alweer voor elkaar. Lang uit beeld zijn ze nog niet, zal ook in stappen gaan. Samen trainen met de jaarling duivinnen is eerst ook wennen. Normaal laat ik ze op dag van inkorven niet meer buiten, zeker niet op de verre drachten. Nu op vrijdagmiddag toch de oude duivinnen nog een keer los en potverdikkie al twintig minuten volledig uit beeld, de eerste stapjes, het weer was ook ideaal. Dan nog vol gevoerd en met een kropje vol richting tweehonderd kilometer gestuurd. Zaterdag was een stuk leuker wachten en een paar keer met de ogen knipperen en het hok zat vol, oké een kwam wat later. Natuurlijk tien minuten achter de rappe mannen, en wel een groot deel op de lijst om maar aan te geven dat ze beter aan het worden zijn. Heb nog even tijd om ze voor het grote werk op de rechte rails te krijgen, het is zomaar zo ver. Mocht je mijn naam overigens komende zaterdag op de meldlijst voor de eerste middaglossing zoeken, doe geen moeite, staat niet op de planning. Moet zeggen wel een andere gewaarwording met de start zo laat in het seizoen, voor mij dan. Nieuwe doelen, nieuwe beleving, de kop wat fris houden. En ja ik weet wel dat het podium niet zomaar even bestegen gaat worden en dat de organisaties over elkaar heen rollen met regels veranderen en aanpassen, zal wel zo blijven ook, dus maar nemen zoals het gaat. Zat dit voorjaar met Peet in een forum en die relativeerde al dat gerommel naar de eenvoud met een 'je moet eerst maar eens een vroege pakken'. Het gerommel heeft mij tijden weerhouden om toch die stap te maken, deze opmerking landde precies goed. Heb al een paar planken misgeslagen, heb nachtvliegers gehad die in de nieuwe regels overwinningen hadden gepakt en ik had ze niet op het moment dat de nieuwe regelgeving er was, noem het pech. Ze kregen niet waar ze recht op hadden, wie weet werkt het in de toekomst nog eens een keer mee, eerst maar eens flink mijn best doen, begin toch met een flinke achterstand toch? Beetje underdoggen en dan niet geheel verbaasd kijken als het wel lukt, zie je wel, ik zag het al aankomen, jongensboekscenario's zijn voor anderen. Na de race in Monaco gistermiddag gelijk doorgeschakeld naar de volgende grote race, de Indy500. Je moet er van houden natuurlijk, al dat traditionele gedoe vooraf, vlaggen, vliegtuigen en groots machtsvertoon. Kijk er ieder jaar toch naar, vaak de echte spanning aan het eind, zo ook nu, na achthonderd kilometer met twee tiende verschil de overwinning. Namen die een keer per jaar op het scherm komen, dit vier bochten circuit al meer dan honderd jaar een belevenis op zich met bijna een half miljoen mensen op de tribunes is dat wat. Naam die er boven uitsteekt is toch echt wel Will Power, wat moeten zijn ouders een vooruitziende blik gehad hebben? Denk niet dat mijn kids er blij van zouden zijn geworden..
