- dinsdag 25 december 2018
Prachtig als je koppels gewent zijn aan de bakken, nu maar wachten op de eierenregen. Die van mij zijn nooit zo haastig, waar het bij anderen altijd volle bak gaat. De ware winterkampioenen met 10 dagen alles op eieren en 100% bevruchting. Lijkt mij wel mooi, ben al tevreden met een bovengemiddeld percentage. Hou wel mijn eigen ritueel aan als het op koppelen aankomt, zullen de meeste wel doen denk ik. Een 14 dagen vooraf worden de dagen verlengd met de lichten die alleen in de avonduren een tweetal uurtjes aangaan. Koppelen normaal op vrijdag, zodat de zaterdag en zondag gebruikt kunnen worden om het uitwennen in goede banen te leiden. Hier vier afdelingen met ieder 12 bakken waar maximaal 9 gebruikt worden. De doffers blijven op dezelfde bak, al kan de afdeling wel eens verschillen. Duivinnen wordt mee geschoven, praktisch in alle gevallen wordt er jaarlijks omgekoppeld. Koppels moeten elkaar direct aanstaan, is dat niet het geval, haal ze gerust uit elkaar, al dat gepruts om een koppeling te forceren, bespaar je de moeite. De natuur heeft haar eigen regels, gewoon volgen. Op de zaterdag gaan ze per twee of drie koppels tegelijk los, om aan de nieuwe bak te wennen, gevoerd wordt er in de bakken met de lepel. Zo denk ik meer gebondenheid aan de bak te krijgen, meer rust in het koppie. Ze krijgen tot en met het uitkomen van de eieren nog steeds de Rust mengeling, kunnen ze ook niet aanvetten, ideaal wintervoer met veel harde vezels en nog altijd genoeg energie om de dag goed door te komen. Dat voeren in de bakken blijf ik doen tot alle koppels op de bakken uitgewend zijn. De zaterdag en de zondag om de zoveel uur steeds andere combinatie van bakken openen, en sluiten. Zijn er koppels die wat lastig doen, nieuwe inbrengen bijvoorbeeld, dat zij als laatste los, de rest van de bakken sluiten en volgende dag is het meest voor elkaar. Andere zaak van belang in mijn belevingswereld, is het voorzien van gritsoorten, in mijn geval onze Ocean Gold gritmengeling, om de dag in de broedbakken. De duivinnen worden vaak zo opgejaagd door hun ega, waardoor ze amper tijd hebben om grit naar binnen te werken. Dus dan de berg maar naar Jozef brengen. Een hand van deze gevarieerde mengeling per bak, en het hok wordt stil, prachtig om te zien. Alle koppeltjes netjes pikken in hun bak, als kinderen aan de patat, onverstoorbaar. Zo krijg je meer binding aan de bak, betaald zich uit. Pas na een dag of vijf zet ik de broedschalen in de bakken, nog een motivatiepunt, ze weten precies wat er aan de hand is. Op dag zeven worden de korte tabaksstengels in de pannen gelegd, en alweer een reden tot opleving en feest in de hokken. Dag daarna de baden weer in de hokken en het zelfvertrouwen gaat zienderogen groeien. Doe jij het anders, prima hoor, dit is mijn gestructureerde methodiek, voor mij werkt het al zullen er vele wegen naar prachtige steden leiden, over Leiden gesproken. Deze week geen slachtoffers hoeven te noteren bij de laatjes brigade. Sterker nog de eerste behoorlijk gewonde ging gister alweer mee naar buiten, drang boven pijn zie ik graag. Een spion wist te melden dat ze gistermiddag nog op de vleugels waren, terwijl ze behoorlijk vroeg in de ochtend al naar buiten waren onder zwaar bewolkte luchten. Vandaag maar weer op de rust dan, krijg nog steeds volle bak Superkweek op het menu. Ze beginnen al echt op volwassen duiven te lijken, gaat snel, al is dat natuurlijk imaginaire. Gistermiddag de prijsuitreiking van de Generaal Grootmeesters in Apeldoorn gedaan, als sponsor van dit nieuwe initiatief. Was gezellig vooral de nazit, voor mij voor het eerst, ja niet een prijsuitreiking voor het eerst, wel in deze setting. Een steeds belangrijkere competitie, open voor iedereen die duiven inzet, geen excuses gewoon vlammen met die handel. Met de eenhoksraces met een wintereditie is het nu ook volle bak. Bij de Derby Arona Tenerife zijn de eerste 5 kwalificatie trainingen achter de rug, en kunnen de eigenaren hun eigen nog aanwezige reserveduiven activeren. In januari gaat het dan verder met de trainingen op Tenerife, vervolgens de open zee op en in februari gaat het grote spel op de wagen met de races over open zee. Bibberen en beven om vleugelaars in de finale te krijgen. De Corabia Winter editie gaat juist voor de kerst starten met de eerste trainingen, wennen aan de lossingen door de bergen. Voor beide races geldt een flinke selectie methode, en een finale in het eindstuk van maart, het wordt weer spannend. Alweer een vracht aanmeldingen voor de Algarve Golden race 2019 mogen ontvangen, je kunt plaatsten reserveren tot 1 januari, daarna moet je maar afwachten of je nog kan deelnemen, vol is vol. Afgelopen drie seizoenen steeds rond de 5000 deelnemende duiven, met de aanpassing van 3 duiven per team naar 4 duiven per team kan het zomaar eens sneller vol zijn. Wacht dus niet te lang, ga je meedoen, geef je dan op via de mail. Prachtige belevenis, het mooist als je zelf naar de finale gaat, zon, zee strand en gegarandeerd dat je er het jaar daarna weer naartoe gaat. Waar anders kun je met 4000 toeschouwers duiven zien thuiskomen? Geweldige sfeer en als het weer is zoals het hoort te zijn, een geweldige belevenis. Wat houdt je nog tegen? Moderne duivensport, de toekomst, de belevenis.
