Roger Casier

Ik moet mij in de eerste plaats verontschuldigen bij de groep van mijn trouwe lezers .
Ik ben een beetje uit de circulatie geweest . Eigenlijk wilde ik dat niet .Maar het overkomt je . 
De gebeurtenissen van de laatste  2 jaar hebben zijn sporen na gelaten .
De hoedanigheid van een gezonde geest in een gezond lichaam draaide echt op een laag pitje .
Ik heb meermaals met de gedachte gespeeld om ermee te stoppen . 
Gewoon omdat het allemaal niet leuk meer was . Ook fysiek wordt het stilletjes aan een pak moeilijker .
Een mens vecht daar tegen maar als je de leeftijd tegen hebt is het gevecht op voorhand verloren . Ik word binnenkort 76 .  50 jaar geleden kon ik bergen verzetten .
Nu ga ik er in een grote boog omheen .
Maar ik , zou ik  niet zijn , als ik niet terug vocht .
En dat heb ik gedaan . Alles op een rijtje gezet en beslissingen genomen .
Stressfactoren uitgeschakeld . Beetje stress is goed , is nodig , maar voortdurend onder stress staan is moordend . 
En schrijven heb ik nodig . Het is brood voor het hart en zuurstof voor de hersenen .
Maar het schrijven vlotte niet zo goed , precies omwille van hetgeen voorafgaat en vooraf ging . 
Bovendien was er echt niet veel te vertellen . Een troosteloze winter die maar duurde en duurde en nog altijd duurt .
Ik ben een zoogdier en dan heb ik de neiging om in mijn hol te kruipen . 
Ik heb het trouwens zo'n beetje allemaal gezien, want als ik uit mijn hol kom zie ik niets dan ellende . 
Ik ben dus eigenlijk bezig geweest met recht te kruipen en mij te reorganiseren .
Een van de pijnpunten in mijn geliefde hobby was het te veel willen . Op te veel niveaus willen mee strijden .
Daarom wordt het spel met de oude duiven beperkt tot de zware fond .
Ik had een hok in twee verdeeld met aan de ene kant tot 600 km en aan de andere kant boven de 600 .
Het trok op niets . Op een hok moet het aangenaam vertoeven zijn , ook voor de liefhebber . Onthoud dat  ! 
Ik voelde me er niet goed in mijn vel bij en ik heb er aan gesleuteld totdat het  wel het geval was . 
Nu is het een ruim , gezellig en zonnig hok , voor zo'n 20 koppels , met een smalle afdeling waar de duivinnen op kapelletjes kunnen uitrusten van hun amoureuze escapades !
Tot een paar dagen geleden nog  heb ik bijkomende werkzaamheden uitgevoerd .
Het front van het hok bestaat grotendeels uit draad en in deze tijd van extremen en klimaatopwarming , waar hier te Lissewege eigenlijk niet veel van te merken is .Waar de temperatuur 's morgens in heel de maand mei met moeite boven het vriespunt klom , moest ik iets uitvinden .
De zware fondduiven hadden een goeie basisconditie en  dat was het .
Ze werden als logisch gevolg , met mondjesmaat geleerd , kwamen wedstrijdritme te kort  en kwamen slecht naar huis . Vechtend tegen een kille noordenwind  .
Will Tura overdreef niet als hij zong van ..." De noordenwind snijdt mij door merg en been "....Man man Miserie !!
Ik moest iets uitvinden om die kille nachten te counteren . Ze zaten , echt waar , zo goed als buiten  . Ga daar maar eens mee naar de oorlog . 
Ik had geen tijd . Het is dramatisch , maar in mei komt altijd alles samen , vooral als een en ander vertraging oploopt . Er is de hof , de bloemetjes , de plantjes , de lentekriebels van moeder, de vrouw. en ....de duiven . Een nieuw seizoen .
Het is elk jaar erg, maar nu was het fenomenaal erg . 
Waar was ik nu gebleven ? Ahja ....ik had geen tijd , maar ik maakte tijd .
En op het hok kwam er een voorgang  die kon afgesloten worden compleet met schuifdeur en al . 
Hier , een paar honderd meter verder is er een renovatiebedrijf gevestigd . Er staat regelmatig een container waar het afbraakmateriaal in gegooid wordt . U wilt niet weten wat er daar allemaal in terecht komt .
Moest dat kunnen verhuisd , gevlogen  worden naar ergens een sloppenwijk in het verre oosten , ze zouden huilen van contentement !
Ik kon er een schitterende PVC deur bemachtigen met dubbel  glas .
Zo goed als nieuw . Het glas er uit en windbreekgaas er in . Zo eenvoudig kan het leven zijn !