Roger Casier
- zondag 09 januari 2022
DERDE KEER , GOEDE KEER ?
Ik heb in mijn leven het voorrecht gehad van enkele uitzonderlijke duiven te kweken of gekregen te hebben .
Ik heb er ook aan het werk gezien in mijn familie van duivenmelkers en zodoende besmet geraakt met het virus dat " PASSIE " heet .
Passie voor de duiven .
Het is iets dat heel uw leven bepaalt en uiteindelijk een levensstijl wordt .
Je staat op met duiven en je gaat er mee slapen . En...je ligt er van wakker .
En als je dan in het donker ligt te staren komen ze in een lange stoet aan je ogen voorbij ....
De kampioenen van weleer en hun baasjes .
" De Impanis " en " De Ocker " van vaders oudste broer , Firmin Casier .
Zo genoemd naar twee wielergloriën uit die tijd . Raymond Impanis en Stan Ockers .
" Het Witslag van 61 " van mijn vader .
60 prijzen op 4 jaar , bijna allemaal per 10-tal en 14 eerste !!
Op eigen hok " de dynastie van " De Asduif 306 " , zijn zoon " De 19 " en zijn kleinzoon ROCCO ....
Ik schrijf dit met welbehagen omdat werken en winnen met zulke duiven nu eenmaal kleur aan je leven geeft .
En toch zit er in een klein hoekje van mijn bovenkamer een tikkeltje spijt dat nooit helemaal weg is .
Ik ga het verhaal vertellen .
Misschien gaan jullie mij een ouwe zeur vinden omdat ik eens mijn gemoed wil luchten over gemiste kansen en misschien gaan jullie vinden dat ik overdrijf omdat eigenlijk niets bewezen is .
Maar eigenlijk gaat het daar niet om .
Het gaat om iets dat je nooit meer loslaat .
Naast de kampioenen hierboven beschreven heb ik ook een paar duiven gehad die een onuitwisbare indruk na lieten maar ze kregen nooit de kans om iets te bewijzen .
Het verhaal van de eerste heb ik ooit beschreven in een artikel van jaren terug .
Ik knip en plak er hier een stukje uit . Het bespaart mij wat werk ....
En toen kwam 1965 en ik was 18 ! ……..een ongelofelijke tijd .
En bij de Leuvense stoof las ik o.a. “ De Duivenpost “ , een roddelkrantje in handen van een zekere Raymond Matthijs , die een krantenwinkeltje uitbaatte in Oedelem ( ongeveer 15 km van onze deur) en daarnaast nog duivennieuwtjes sprokkelde.
Hij speelde ook nog met de duiven en lang niet slecht !
Raymond dweepte met de legendarische mannen uit Moere ” Catrysse & Devriendt “ en om dat kracht bij te zetten drukte hij regelmatig het palmares af van zijn “ Schone Blauwen “ die hij gekweekt had uit dat ras .
Die " Schone Blauwen " was geen gewone en ik trok mijn stoute schoenen aan en schreef een schone brief naar meneer Matthijs of het soms niet mogelijk was om eens een koppel eitjes te krijgen uit zijn crack , bijvoorbeeld als hij “ wepel “ getrokken werd , na 10 dagen broeden , en die eieren toch weggegooid zouden worden .
En het ongelooflijke gebeurde ! Ik kreeg een mooie brief terug dat ik rond half april mocht komen en dat ik moest zorgen dat ik een koppel voedsterouders achter de hand had .
Ik was in de zevende hemel .
En ik dus rond die tijd met MIJN FIETS naar Oedelem ,
(spijtig dat ik tegen papa niet meer kan zeggen …” weet je ’t nog ? “ )
om die eitjes van de SCHONE BLAUWEN .
Ik was dan nog mijn weg verloren . Ik zat in Knesselare , meer dan 5 km te ver !
Toen ik bij Raymond belandde schudde die het hoofd , maar schreef toch de volgende week in zijn krantje dat hij mij bewonderde om mijn doorzettingsvermogen .
Volgens hem zou ik een heel groot kampioen worden !
Enfin , ik terug naar Dudzele , met die eitjes in mijn linkerhand , in de zak van mijn regenmantel , en met mijn andere hand mijn stuur vasthoudend (of wat dacht je ? )
Ik weet nog altijd niet hoe die eieren de tocht overleefd hebben !
Maar er kwam toch één jong uit ! Een prachtige blauwe witpen , een duiver .
En omdat ik het aan meneer Matthijs beloofd had , vroeg ik aan vader om die blauwe witpen niet te spelen .
Hij zou als kweekduif voorbestemd worden en nooit geen mand zien….
Maar pa kon het niet laten en mijn favoriet werd , in een onbewaakt moment , toch meegegeven .
Resultaat : Een rampvlucht in juni en mijn droom was foetsie , samen met nog een paar anderen ....
En toen heb ik mij , godverdomme , heel erg kwaad gemaakt .
Zo ’n kans zou ik nooit meer krijgen !
Ik zie mezelf nog staan met die blauwe witpen in mijn handen . Daar ergens midden in de sixties . Met een hart als een koekebrood !
Het verlies van die sublieme duif was mijn eerste grote ontgoocheling in de duivensport .
Er zouden er nog volgen . Je wordt er harder in maar eigenlijk went het nooit !
In 1967 zouden wij verhuizen en er was geen plaats meer om zelfstandig te spelen en de tandem CASIER & ZOON werd geboren .
Dat gebeurde niet zonder slag of stoot want ik had enkele voorwaarden gesteld .
Zo zou ik baas worden op het kweekhok ( 12 koppels ) en op het vlieghok der oude duiven ( 12 weduwnaars ) .
Wij hadden een schitterend kweekkoppel ....
DE OUDE GESCHELPTEN x DE BLAUWE PERSYN .
Maar de oude geschelpten werd nog ouder en verdween van het toneel .
Ik besloot om de BLAUWE PERSYN aan het WITSLAG 61 te koppelen .
Zoals wel meer gebeurd gaf hij niets bruikbaars in de kweek .
Ik kweekte er een schone duivin uit die gewoon , zonder veel fantasie en originaliteit DOCHTER WITSLAG gedoopt werd .
Zij zou later moeder worden van de 1° provinciaal Angoulème voor jonge duiven in 1970 .
De vader van dat duifje was een zoon van DE DIKKE WINSTON van Romain Haelterman uit Voorde .
Uit de tweede ronde van dit koppel kweekte ik een licht geschelpte duiver .
En opnieuw was daar de ontroering als ik die duif in handen nam en bezig zag , in en rond het hok .
Hij had een extreem zachte pluim en karbonkels van ogen . Ze keken je om ver !
Ik doopte hem de SCHONE GESCHELPTEN .
En vliegen dat die duif deed .
Op zijn eentje minstens een halfuur langer dan de andere jonge duiven .
Vader had de jonge duiven onder zijn hoede en stond steeds te vloeken op die duif die maar niet in de pas wilde lopen ( vliegen ....)
Het gebeurde meermaals dat hij woedend de aanwezige jonge duiven eten gaf en de ingang dicht deed en de SCHONE GESCHEPLTEN kon op zijn kin kloppen .
Dan stond ik te koekeloeren om hem uiteindelijk toch binnen te laten en dan kreeg hij van mij nog een beetje eten in een nestbak .
En ik zei tegen vader ....: " Ge moogt dat godverdomme niet meer doen want we gaan hem kwijt raken ! Zo'n duif gaan we nooit meer kweken "
Maar vader haalde de schouders op en volhardde in de boosheid ....
En op een dag was het zover . DE SCHONE GESCHELPTEN had er ook schoon genoeg van en verdween . Ik heb hem nooit terug gezien en ik was 14 dagen niet om aan te spreken !
Dat was dus ontgoocheling nummer 2 .
En de jaren gingen voorbij . Ik kweekte en speelde en veel duiven gingen door mijn handen . Goeie en slechte . Lelijke en mooie , maar geen een die kon tippen aan die jonge Adonis van weleer .
En op 1 september 2021 gebeurde het mirakel . Nummer 3 werd geboren .
Drie maanden later keek ik met ontzag naar een duif zoals je er zelden een kweekt .
Deze keer een schimmel . Ook wel GRIZZLY genaamd . 3070854/21 .
Zijn vader is DE KLEINEN , broer van CRAZY LOVE .
De topduivin met 4° internationaal AGEN 2018 .
Zij bereikte haar hok bij het invallen van de duisternis na 15 uur vliegen op boksend tegen een harde noordenwind !
Zijn moeder is DOLORES die er in slaagde om in 2017 op 5 weken tijd 2500 km prijs te vliegen .
Zij is op haar beurt een dochter van SILVER PRINCESS 3000662/11 . Een geschenk van een liefhebber die mij heel onheus behandeld heeft omdat ik duiven van zijn soort onder de marktwaarde ( ? ) verkocht . Ik deed , volgens hem , zijn commerce kapot .
Edelmoedig als ik ben , heb ik steeds verkondigd dat zijn duiven een grote rol gespeeld hebben in de uitbouw van mijn kolonie .
Onlangs zag ik nog dat de man het vertikt om mijn naam te vermelden bij de liefhebbers die goed spelen met zijn duiven . Zielig !!
Ik wordt wel meer gekloot maar ik ga een beetje weerwerk bieden .
En zodoende vertik ik het op mijn beurt om de naam van de man nog te vermelden .
Ik ga het hier bij laten en ik vertel verder .
Dus kreeg " de derde man " de naam van SILVER KING .
Hieronder krijg je wat mooie plaatjes die een licht werpen op zijn uitzonderlijke afstamming . Van zijn overgrootmoeder SILVER SHADOW vond ik een gedeeltelijke afstamming in de stamboom van een andere duif . Ik heb dat uitgesneden .
Dus ja ....na al die jaren heb ik weer een uitzonderlijke duif op het hok .
Wordt dit derde keer , goeie keer ? We gaan het moeten afwachten .
SILVER KING viel steeds meer en meer op en toen hij 3 maand oud was had hij een uitstraling zoals men zelden ziet . HOOP DOET LEVEN !
Spijtig ...maar een foto kan je niet voelen en alleen heel goeie vrienden gaan hem eens in handen mogen nemen ( Als ik hem kan houden ) .....
Het grappige is dat SILVER KING eigenlijk bedoeld was om weg te schenken aan een vriend die mij zwaar ontgoocheld heeft .
Dat is allemaal niet zo erg . Het verleden heeft bewezen dat er uiteindelijk nog goede dingen uit voortkomen . Tot spijt van wie t benijdt .
Bemerk dat de mooie schimmelkleur na een generatie opnieuw te voorschijn komt uit 2 geschelpte duiven .
Ook dat is een teken aan de wand .
Dit was het voor vandaag .
Tot de volgende . Bij leven en welzijn .
Roger Casier
