Het is zoals we weten bonton en populair om plannen te maken voor onze tanende sport. Alleen, hoe we het ook wenden of keren, ergens zit wel een klein of groot lek in de plannen. In andere woorden, waar de ene groep een prima oplossing inziet, zal de ander zich met hand en tand hiertegen verdedigen. Ook dat is inmiddels een populair fenomeen. In natuurkunde termen zitten we met de diverse speldisciplines bijeen (marathon, vitesse-midfond, dagfond en jonge duivenspecialisten). In een soort van onmogelijk vacuüm waar het door goedwillende bestuurders trekken is als aan Maagdenburger halve bollen.
Tja, het elkaar blijvend bestoken van goedbedoelde vernieuwingsplannen is zo oud als de mensheid. Maar nergens in de geschiedenis is het iemand nog gelukt om een honderd procent nauwkeurig en democratisch plan te bedenken. Puur en alleen, omdat elk plan wel ergens en bij iemand pijn doet. Wat wel kan is de dekkingsgraad van te voren proberen zo hoog en veilig mogelijk te maken. Bijvoorbeeld, door ook de nadelen van een plan hardop erbij te vertellen. Maar schijnbaar is dat voor de meeste plannenmakers een brug te ver. Kijk, elk nadeel, heeft zijn voordeel, zei JC. Maar hiermee heeft hij de mondiale manier van plannen maken op een – volgens mij – totaal verkeerd been gezet. Oké, het klinkt leuk, prettig en zelf filosofisch. Alleen, het is een spel met woorden waarmee we in de praktijk elkaar zand in de ogen strooien.
Hoe moet het dan wel. Nou, ik zei al: Het is nog niemand gelukt in de wereld om een volledig dekkend plan te ontwikkelen. Dus ik ben hierop uiteraard geen uitzondering. Dat gezegd hebbende is het mij wel toegestaan om van dit nadeel een voordeel te maken. In andere woorden, laten we van de winter gewoon weer met elkaar steggelen over het aantal vluchten, vroeger of later beginnen met de jonge duivenvluchten enz. Geeft niks, wat de uitkomst zal zijn want de oplossing ligt in de aanname, dat elke verandering ergens wel blijde gezichten zal geven. Kortom, plannen maken voor de toekomst en ze achteraf weer opnieuw tegen het licht houden is nu eenmaal een vast ritueel. Dat zie je niet alleen bij ons in de duivensport, maar feitelijk bij elke tak van sport. Of het nu de konijnen of formule 1 sport is. Het is en blijft kijken naar nadelen, waar ze ooit misschien voor een of meerdere partijen veranderen in een voordeel.