Of het nu de NPO of het verzorgen, spelen van onze duiven aangaat. Je ziet in vrij veel gevallen, dat visies sterk met elkaar botsen.

In mijn theorie is het meestal een kwestie van lange adem om bij elkaar te komen. Te minste, zodra we bereid zijn om met elkaar in gesprek te blijven. Bijvoorbeeld, tijdens het moment dat minimaal twee strijdende visies compleet dreigen vast te lopen. Dus of het nu gaat om straks een nieuw, ander NPO beleid. Of het op je eigen hok, wel/niet te verduisteren enz. In elk van deze gevallen, zal het aankomen op het volgen van de volgende stappen:
1. Hoe staan we in elkaars vaarwater. Ofwel, ben ik niet degene die een ander moedwillig voor de voeten loopt als het gaat om zaken als zijn eigen plezier in de duivensport. En voel ik me wel geroepen om duiven in hun natuurlijke ruigedrag te hinderen. Dus in het kort is deze 1e stap bedoeld om jezelf te spiegelen.
2. Stel dat ikzelf hier niet uitkom; dat ik blijf steken in de bekende welles/nietes situatie. Is het dan niet veel wijzer om een ander voor mij te laten beslissen. Of in elk geval mij te laten adviseren; een ander ziet meestal beter waaraan het bij mij schort. Niet om dat ik dom ben maar iedereen heeft nu eenmaal zo zijn eigen blinde vlek. En wanneer we dat weten is het absoluut geen schande om een ander zijn visie te volgen.
3. We hebben achteraf onze eigen persoonlijk visie of die van een ander gevolgd en lang alle kanten beoordeeld. Misschien is dan de tijd rijp om hier lering uit te trekken; opdat we in de toekomst met minder conflictstof kunnen meebeslissen.