Rotavirus en zo meer.

Ik weet niet of U het weet, maar artsen en dierenartsen mogen sinds 2006 geen meldingen meer maken omtrent de heilzame werking van vitamines en kruiden. Naar verluid zijn de boetes die uitgedeeld kunnen worden heel hoog. Ik censureer mezelf dan ook al jaren en beperk me daarom tot de spreekkamer, om de kennis hieromtrent met anderen te delen (dat mag nog wel).
Er mag wel melding gemaakt worden van wetenschappelijk werk. Een aantal weken geleden las ik een bijna ongelooflijke verslag van het werk dat de Amerikaanse arts Dr. Klenner in de jaren 40 en 50 en 60 van de vorige eeuw met vitamine C heeft verricht. Dat was in de tijd dat de propaganda dat vitamines overbodige stoffen zouden zijn, die er niet zoveel toe doen omdat we ze voldoende uit het eten zouden kunnen halen, nog niet gezorgd had ervoor dat (dieren)artsen en patiënten gehersenspoeld werden.
Deze Dr. Klenner had wonderbaarlijke resultaten bij de behandeling van diverse virusziekten door gebruik te maken van hoge dosis vitamine C. Zo wist hij patiënten met encefalitis, in korte tijd, helemaal te doen herstellen door ze hoge tot heel hoge doseringen vitamine C te geven. Soortgelijke resultaten bereikte hij tijdens een polio epidemie in 1956. Hij legt verslag van 60 kinderen die restloos genazen, waaronder een dat zelfs al beginnende verlammingsverschijnselen had, door ze te behandelen met vitamine C intraveneus in hoge dosis. Er zijn artsen geweest die de studies onderuit probeerden te halen door de dosis te gebruiken die door ‘deskundigen’ wordt geadviseerd, zo in de hoogte van 75 mg. Dat is zoiets alsof je met een hamer een paracetamoltabletje kapot slaat en dan met een korreltje de hoofdpijn wil genezen om vervolgens te roepen dat paracetamol dus niet werkt tegen hoofdpijn.
Maar goed, ik lees als dierenarts behept met het ‘duivenvirus’ alles ook met de duiven in mijn achterhoofd. Of het iets zou kunnen betekenen voor onze duiven.

De meeste liefhebbers zullen inmiddels wel gehoord hebben van de sterfte die momenteel optreedt onder met name de jonge duiven. Er is een dierenarts die zegt hij uit ervaring weet dat het een E.coli infectie betreft. Dit wordt dus door onderzoek tegegesproken. De sterfte zien we niet alleen in onze regio. Diverse liefhebbers uit België en Duitsland hebben me al geconsulteerd vanwege dit probleem. Helaas zijn er ook al meerdere gevallen bij jaarlingen en vastzitters te betreuren. Als we de lever insturen naar een gespecialiseerd laboratorium voor PCR onderzoek dan komt er steevast een Rotavirusinfectie uit. Ook bij de vastzittende oude duiven en jaarlingen. Afgelopen donderdag nog een geval gehad met een achtjarige vastzitter. Gisterenavond de uitslag: Rotavirus in de lever vastgesteld. Maar het treft vooral de jonge duiven.
Ik weet dat er weer een controverse wordt geschapen tussen de duivenartsen, doordat iemand zegt uit ervaring te weten dat het om E. Coli gaat, maar ik kan U verzekeren dat de meeste duivenartsen toch dezelfde mening zijn toegedaan, dat het hier om het Rotavirus handelt.
Een jonge collega, dierenarts Rubbenstroth, uit Duitsland komt de eer toe dat hij vorig jaar in samenwerking met de Universiteit van Hannover vastgesteld heeft, dat er zich een nieuw virus heeft gevormd uit de onschuldige stam die al jaren door Europa zwerft en nauwelijks klachten geeft en de veel agressievere stam die uit Australië, waarschijnlijk via de eenhoksraces, is komen overwaaien. In Duitsland waren vorig jaar dus al sterfgevallen, in de orde van grote zoals wij die hier nu ook zien.
De duivensport is veel meer gediend met samenwerking tussen dierenartsen dan met controverse. Gelukkig zijn de meeste duivenartsen zoals gezegd de mening toegedaan dat het hier om het Rotavirus handelt. Uitzonderingen, die er altijd zijn, bevestigen, zoals altijd, de regel.

Nu geldt in de echte wetenschap: ‘meten is weten’. Je kunt wel door ervaring zeggen te weten wat het is en onderzoek niet nodig te hebben maar dat is wetenschap van de koude grond. Je zou ook kunnen zeggen roeptoeteren. Toen de eerste gevallen zich voordeden van sterfte hebben we dan ook duivenmateriaal ingezonden voor virulogisch onderzoek. We kregen in vrijwel alle gevallen als uitslag dat er Rotavirus in de lever gevonden was, al dan niet vergezeld door het Circovirus. Slechts in één enkel geval werd het Adenovirus gevonden. Maar tijdens het bacteriologische onderzoek werd nergens en ik herhaal, NERGENS E. Coli gevonden in de lever bij het bacteriologische onderzoek. Bij histologisch onderzoek werd ‘necrotiserende hepatitis’ vastgesteld in een aantal gevallen. Dit duidt op een sterk verval van de lever. Dit op zijn beurt kan dan mogelijk verklaren waarom de duiven zo snel sterven, vaak zonder diarree. Als ze al zo lang leven dat ze diarree krijgen is de ontlasting vaker een beetje groen plakkerig.
Zoals gezegd hebben we inmiddels ook diverse oudere duiven waarbij na de dood het Rotavirus in de lever is vastgesteld.
Er is een vaccin dat, indien toegepast als noodenting, inmiddels in heel veel gevallen de uitbraak een halt toe roepen kan. Dit is heel bemoedigend. Het betreft een combinatie met het paramyxovirus. Antibiotica werken immers niet tegen dit virus, ook al willen sommigen anders doen geloven.
Symptomen: ’s morgens mogelijk nog als puntjes vliegend aan de hemel. ’s Middags een beetje dik zitten en ’s avonds dood. Ik had donderdag een jong duifje dat in het samenspel nog de eerste vloog afgelopen weekend, maar dat dus een paar dagen later aangeboden werd voor sectie. Ze was razendsnel gestorven. Gisteravond de bevestiging dat er middels een PCR-test Rotavirus in de lever gevonden was.
Voor de duidelijkheid er is ook een vrij onschuldige variant die al jaren rondwaart. Deze kan in de darm gevonden worden bij duiven zonder klachten. Maar het Rotavirus hoort niet in de lever gevonden te worden samen met aantasting van het leverweefsel.
We hebben in de praktijk het idee dat indien de duiven de besmetting met het onschuldige virus hebben meegemaakt ze min of meer beschermd zijn tegen het agressievere virus. Nader onderzoek hieromtrent is nog nodig. Duiven die dit virus nog nooit hebben meegemaakt kunnen dus zeer snel sterven. Dat kan ook het geval zijn bij oudere duiven die het milde virus nooit tegen het lijf zijn gelopen. Zo kunnen vastzitters dus de klos zijn.
Helderheid is wat nu geboden is, geen rookgordijnen. De duivensport heeft het al moeilijk genoeg. Aan roeptoeterij hebben we niets. Op die manier sterven onnodig veel duiven. Ik heb mijn kwekers drie weken geleden gevaccineerd. Ik wil het risico niet lopen dat ze aan dit virus ten prooi vallen.
Een liefhebber uit een plaats 100 km achter Stuttgart kwam deze week met zijn duiven naar de kliniek. Hij was ten einde raad. Ook zijn oude duiven gingen dood. Hij bracht er enkele voor sectie mee. Weer werd het Rotavirus middels een PCR test bevestigd. Het andere duifje was, zoals we beiden konden zien ‘stervende’. De liefhebber vroeg me het maar te helpen anders was het immers toch dood als hij thuiskwam.
Ik vroeg of ik iets anders mocht proberen.
Wat ik nu ga opschrijven is heel prematuur en experimenteel, maar ik wil het U niet onthouden. Ongetwijfeld zal er wel weer een bekende collega zijn die met gestrekt been erin gaat om kritiek te leveren hierop. Dat is bijna folklore geworden. Mijn huid is inmiddels zo dik dat het me niet boeit. Dat is een Boskamp waarschijnlijk eigen, denk ik soms, als ik mijn neef, Johan ‘Bamihap’ Boskamp bij van der Gijp en die andere roeptoeter Derksen aan tafel zie zitten. Lachen om zulk dom geroeptoeter is de beste remedie.
Ik kan het overigens begrijpen als dit relaas in eerste instantie met een korreltje zout wordt genomen. Vitamine C is immers inmiddels zo verketterd dat we er allemaal lacherig over willen doen. Ik in eerste instantie ook, toen ik het las. Zoiets kon toch niet dacht ik…… Is het niet zo dat alle dieren behalve de mens, de aap, de cavia en een bepaalde vleermuis zelf vitamine C aanmaken? Maar wat blijkt nu? Bij ernstige virusinfecties kan de productie van de vitamine C door de patiënt zelf ernstig te kort schieten, waardoor er toch een gebrek ontstaan kan.
Doordat ik dat boekwerk over de wonderbaarlijke toepassing van vitamine C gelezen had, kwam ik op het idee om het eens uit te willen proberen op doodzieke duiven. Het eerste geval was een duifje van een liefhebber uit de buurt van Heilbron. Binnen 24 uur was het genezen nadat ik hem een Vitamine C tabletje van 70 mg had gegeven een paar keer binnen die 24 uur. ‘Toeval’ dacht ik toen nog. Laten we wel zijn het kan in alle gevallen nog steeds toeval zijn. Maar twee weken terug was een liefhebber hier uit de buurt bij me. Twee duifjes waren er slecht aan toe. Toch redde een van de twee het door het iedere drie uur een vitamine C tabletje te geven. Aangemoedigd door dit succes hebben we inmiddels een 30 tal duiven zo behandeld. Laat ze er nu nagenoeg allemaal doorkomen, terwijl de hokgenoten waar we niets doen meestal sterven. Gisteren kwam iemand met een duif met een duidelijk Herpesbesmetting. U kent ze wel die duifjes met de beslagen in de bek, waarvan je weet dat ze morgen dood zullen zijn, omdat er geen redden aan is. Welnu, gisteren iedere twee uur zo’n tabletje opgestoken en verdomd vanmorgen was het er nog. Sterker nog het zat zich weer tussen de veren te poetsen. Mogelijk dat het morgen alsnog dood ligt. Eén zwaluw brengt immers geen lente. Maar ik wilde het toch even met U delen. Het is een advies dat niets kost. Het proberen kost haast niets. Wellicht heeft U een duifje waarvan U instinctmatig weet dat het normaal gesproken niet zal redden. Wellicht heeft U geluk. Niet geschoten is altijd mis. Bij de rotapatiëntjes is de kans op succes inmiddels toch al groter hebben we kunnen vaststellen. Wie weet wordt het ooit nog een iets om aan te bevelen. Oh nee dat mocht niet! Bijna vergeten. We mogen immers niet vertellen dat er heilzame werking uit kan gaan van vitamines en kruiden bij een juiste toepassing.

Succes.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.