Microbioom
Een goede gezondheid begint bij een optimale darmwerking. De uitspraak dat ‘de dood in de darmen schuilt’ is geen loze kreet. U wilt niet weten hoeveel op het oog volstrekt gezonde duiven toch virussen en bacteriën bij zich dragen die voor grote problemen en zelfs sterfte kunnen zorgen, zodra de omstandigheden veranderen ten gunste van deze ziekteverwekkers.
 In de diergeneeskunde is door de jaren heen tijdens de opleiding vooral uitgebreid aandacht besteed aan de ziekteverwekkende bacteriën en virussen. Het is natuurlijk een goede zaak als dierenartsen goed worden opgeleid in de ziektekunde. Maar als zo vaak wordt er niet of nauwelijks aandacht besteed aan de gezonde darmbacteriën. De aanwezigheid van het geheel aan (goede) darmbewoners wordt tegenwoordig het Microbioom genoemd. Vroeger werd gesproken van darmflora. De mate waarin de goede darm-bacteriën vertegenwoordigd zijn, speelt een zeer belangrijke rol in de gezondheid van het dier. Ook al zijn er in het Microbioom van de darm ook ziekteverwekkende bacteriën terug te vinden, dan wil dat niet zeggen dat de dieren er ook daadwerkelijk ziek door worden. Daar is veelal meer voor nodig.
Inmiddels weten we dat een aantal van deze ziekteverwekkers zich niet of nauwelijks met antibiotica laten uitroeien. Met een gedegen kennis over dit Microbioom is nog een wereld te winnen met betrekking tot de gezondheid van dieren. Dierenartsen en in hun kielzog de liefhebbers, zijn door de jaren heen vooral geïnteresseerd geweest in het bestrijden van ziekteverwekkers middels antibiotica. Er wordt soms gekuurd met antibiotica, terwijl vaak vastgesteld wordt dat er na korte tijd toch weer (soortgelijke) problemen ontstaan. Zo hebben wij in de kliniek dit jaar al enkele gevallen gezien van paratyfus, nog geen maand nadat deze (Duitse) liefhebbers met Baytril een 14 daagse kuur hadden gegeven. Eén van deze liefhebbers had zelfs nog nooit tegen paratyfus gekuurd, omdat hij nooit problemen ermee gehad had. Hij had zich echter door een collega melker laten overtuigen dit toch zeker wel te doen. De liefhebber had, zoals gezegd nog nooit problemen met paratyfus gehad, speelde zeer goed en had op het oog duiven met een zeer goede gezondheid. Hij werd compleet radeloos toen na een goede maand de duiven niet alleen klinische paratyfus kregen, maar ook vol bleken te zitten met de Pestkop.
Hoe kan dat, zult U zich waarschijnlijk afvragen. Hoogstwaarschijnlijk had de liefhebber een optimaal functionerend Microbioom waar de aanwezige paratyfusbacil geen schijn van kans maakte, omdat de omstandigheden voor deze ziekteverwekker heel ongunstig waren. De duiven verkeerden in goede gezondheid.
 Door het kuren met de Baytril werden echter niet uitsluitend de paratyfusbacillen teruggedrongen, maar ook de goede darmbacteriën moesten het door het geven van dit antibioticum ontgelden. Nu werkte Baytril vroeger goed tegen de Pestkop. Het is meer dan waarschijnlijk dat de goede naam die dit product vroeger had, deels hierdoor kwam. Alleen wisten we toen niets af van het bestaan van deze bacterie als een probleem voor duiven. Inmiddels werkt de Baytril niet of nauwelijks meer tegen deze verwekker, waardoor het geven van Baytril juist averechts lijkt te werken.
Bij deze liefhebber herstelden de paratyfus bacteriën sneller van de antibiotica dan de goede darmbacteriën, waardoor ze in het Microbioom de overhand kregen over de goede darmbacteriën, die zich in dit geval veel trager herstelden. Hierdoor werd het milieu voor deze paratyfusbacteriën juist gunstiger, waardoor klinische symptomen konden ontstaan. In plaats van vooruit boerde deze liefhebber dus achteruit. Immers, hij had nog nooit paratyfusproblemen gehad. Het betrof dus ook hier weer een geval waarbij de dood in de darm schuilde. Nu zijn er altijd infecties die de duiven zo ziek maken dat ze het geven van antibiotica noodzakelijk maakt. We dienen hierbij meer dan ooit wel degelijk rekening te houden met de effecten die deze middelen op het Microbioom hebben.
De nieuwste inzichten maken dus duidelijk dat we veel ziekten niet kunnen uitroeien. Het versterken van het Microbioom kan in dat soort gevallen wel veel effectiever blijken te zijn dan het trachten, middels antibiotica, ziekten de baas te worden. De resistentieproblematiek is ook aan de duivensport niet voorbij gegaan. Menige liefhebber die zelf niet of nauwelijks gebruik maakt van antibiotica, kan geconfronteerd worden met een resistentiepatroon bij bacteriën in het Microbioom van zijn duiven, die zorgwekkend is. Als er dan sprake is van een uitgebreide resistentie, kost het me vaak veel moeite de betreffende liefhebbers er van te overtuigen van het versterken van het Microbioom in plaats van het Microbioom verder onder druk te zetten, door de weinige middelen die nog wel werken te gaan gebruiken.
De resistentie van bacteriën tegen bepaalde middelen wordt heel snel door de bewoners van het Microbioom gedeeld onder het mom van samen staan we sterker.
Op zich is een Microbioom met een hoog resistentie patroon an sich nog geen drama. Bezwaarlijk wordt het pas als de duiven te maken krijgen met een mandinfectie met een sterk ziekmakende variant van een ziekteverwekkende bacterie. Juist omdat de resistentie zo snel wordt verder geleid tussen de bewoners van het Microbioom, komt deze resistentie ook in het bezit van de bacteriën die we juist niet willen hebben in de darm. We worden op die manier onnodig geconfronteerd met de toenemende problematiek van moeilijk te bestrijden ziekmakende bacteriën. Iedereen die bovenstaande goed leest, zal het duidelijk zijn geworden dat het zeker buiten het speelseizoen meer dan een must is om met de handen van de medicatie af te blijven, indien dit niet strikt noodzakelijk is. De praktijk leert namelijk en wetenschappelijk is dit ook onderzocht, dat de resistentie problematiek snel kan afnemen door de bacteriën niet langer met antibiotica te confronteren, maar juist het tegenovergestelde te doen, namelijk door het Microbioom te versterken met goede darmbacteriën.
Dit nieuwe inzicht versterkte onze wens de gezondheid van de darm verder te ondersteunen. Door de jaren heen hadden we hiertoe al meerdere producten op de markt gebracht waaronder de Bony SGR en de Bony Sambucca. Deze producten versterken de goede darmbacteriën in het Microbioom. Maar in het geval van hoge resistentie in de darm bij de bewoners tegen antibiotica is het versterken van het Microbioom met goede bacteriën van nog groter belang gebleken.
Daartoe hebben we met gefermenteerde kruiden-dranken sinds medio 2016 getracht dit doel te bereiken. De resultaten bleken nog veel beter dan we van te voren hadden durven dromen.
De liefhebbers die de Bony Bio Compleet bij hun duiven geprobeerd hebben, zijn dan ook vrijwel unaniem zeer tevreden over de resultaten. Waar we in het begin adviseerden de drank 7-10 dagen achtereen te verstrekken, bleek al snel dat al na een dag of vier de karakteristieke verbeteringen duidelijk zichtbaar te worden. Het valt op dat de donsrui sterk toeneemt, de mest doorgaans verbetert en de duiven tieriger worden en in veel gevallen zeer zacht van veerwerk. Het is juist de combinatie van de uitgekozen goede bacteriën die dit mogelijk blijkt te maken, meer nog dan andere probiotica dat kunnen. Zeker in de rui periode is het een waardevolle ondersteuning van de darmgezondheid en de rui in zijn algemeen.
Moraal van dit verhaal? Overweeg eens serieus het idee los te laten dat met antibiotica alle problemen op te lossen zijn. Niet alleen in het belang van Uw duiven maar ook in Uw eigen belang. Uit de varkenshouderij en de pluimveewereld is bekend dat de veehouders vaak ook de multiresistentie stammen van de bacteriën bij zich droegen die hun dieren ziek konden maken. Bij duivenmelkers zal dit mogelijk niet veel anders zijn. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen.
Op veler verzoek is het boek “Duiven gezond houden” nu ook verkrijgbaar in het Engels, Duits en Frans. Deze zal te verkrijgen zijn op de Voorjaarbeurs in Houten (3 en 4 maart) en via de website www.bonyfarma.com, tegen de speciale aanbiedingsprijs van € 34,95, normaal € 44,95.
Succes,
Peter Boskamp |
|
