Laten we ziektezorg hier definiëren als de zorg voor zieke dieren, dieren met klinische verschijnselen. In het geval van duiven, dus dieren met een dik vleugelgewricht, of ernstige benauwdheid. Het is helder en duidelijk dat we deze dieren dan veelal dienen te behandelen met medicatie. In veel gevallen met antibiotica. In een aantal gevallen is het nodig om verder onderzoek te doen op het hok waar de dieren verblijven om zo te voorkomen dat de problemen zich blijven voor kunnen doen. Ook bij hokgenoten. In dat geval kan er sprake zijn van een latente infectie op een ogenschijnlijk gezond hok.
 

Diagnostiek is in deze gevallen van belang. Het is van belang om vast te stellen hoe hoog de infectiedruk is. De infectiedruk is weer van belang om te bepalen wat de juiste aanpak is. Zo is helder dat indien er bijvoorbeeld een Salmonella typhimurium-infectie wordt vastgesteld op het hok er andere maatregelen genomen dienen te worden, dan in het geval er bij één duif een longontsteking wordt vastgesteld. Het is van belang om te zorgen dat de reactie van de liefhebber op een ziekte effectief en efficiënt is. Zo kan een behandeling van een enkele duif met een longontsteking wel degelijk zinvol zijn zonder dat men gelijk alle duiven hoeft te gaan kuren. Wordt er op een hok bijvoorbeeld paratyfus vastgesteld? Dan kan naast een hokbehandeling, desinfectie, vaccinatie, ondersteuning van de weerstand enzovoort, enzovoort nodig zijn. Kortom, de behandeling dient in verhouding te staan tot de ernst van de kwaal.
 
In de duivensport wordt dit besef langzaamaan ook duidelijk. Toch zijn er nog steeds genoeg lieden die doen wat ze altijd hebben gedaan, namelijk preventief de duiven vol stoppen met antibiotica onder het mom van "Baadt het niet, dan schaadt het niet. Want hebben we dat met zijn allen niet altijd zo gedaan? Waarom nu dan niet meer zo handelen?" Het probleem is echter dat de wereld door is blijven draaien. Het is de vraag of deze duivenmelkers zich van hun opvattingen af kunnen laten brengen. Dit type liefhebber wil in januari een aspirine nemen voor de hoofdpijn die al dan niet in mei gaat optreden. Het wordt steeds duidelijker dat de resistentie van bacteriën aan het toenemen is. Mede door eigen laboratoriumonderzoek kunnen we dat vaststellen. Ook bij routineonderzoek bij liefhebbers die niet of nauwelijks gebruik maken van antibiotica. Best een zorgelijke ontwikkeling. Deze liefhebbers kijken me vaak verbaasd en ongelovig aan alsof dit niet mogelijk kan zijn, omdat ze zelf immers niet of nauwelijks antibiotica inzetten. Ik moet dan vaak uitleggen dat bacteriën, zodra ze met andere bacteriën in aanraking komen, deze resistentie-informatie heel snel beginnen uit te wisselen. Ze zorgen er als het ware voor dat de hele flora (bijvoorbeeld in de darm) kan profiteren van hun kennis wat betreft de resistentie tegen een of meer antibiotica. Lange tijd is dit een onderschat fenomeen geweest. Sinds meerdere jaren is men zich er van bewust dat resistentie sneller spreidt dan men denkt. Aan de andere kant gaat deze informatie weer 'de kast in', zodra de bacteriën niet meer opnieuw met deze antibiotica te maken krijgen. Na langere tijd verdwijnt de resistentie dan weer, zo wordt nu hierover gedacht. Regelmatig (kortstondig) antibiotica geven is dan ook een garantie om de resistentie in stand te houden en zich verder te laten uitbreiden. Op die manier ontstaan langzaamaan een soort van super bacteriën die nergens meer gevoelig voor zijn.
 
Terug naar die liefhebbers die vast willen blijven houden aan hun gewoontes om op geregelde tijden antibiotica te blijven verstrekken. (Ik hoor vaak niet alleen als argument dat ze dat altijd toch zo gedaan hebben zonder problemen, maar ook dat men het wil proberen, omdat volgens hen de grote mannen dat toch ook moeten doen want anders waren ze nooit zo goed...). Jarenlange ervaring met liefhebbers die zo te werk gaan, maakt duidelijk dat ze op enig moment niet meer zonder antibiotica kunnen. De microflora op het hok is zo verpest door het geregeld geven van antibiotica dat het evenwicht op deze hokken totaal weg is. Men dient te beseffen dat antibiotica (wat eigenlijk vertaald gewoon betekent: tegen leven) niet alleen werken tegen de ziekteverwekkers onder de bacteriën. Ook (en vooral) de goede darmbacteriën sneuvelen massaal. Als men zich voorstelt dat enkel het uiterste puntje van de ijsberg schadelijke bacteriën bevat en de rest uit goede bacteriën bestaat, dan kan men zich voorstellen welke schade een antibioticum aanricht op de darmflora. We zien dus dat de resistentie door het antibioticumgebruik toeneemt en daarnaast zien we dat met name de goede darmbacteriën te lijden hebben onder het antibioticumgebruik. Wat verder van belang is om te weten en wat ook vaak te zeer gebagatelliseerd wordt, is dat er een competitie bestaat in de darmflora. Competitie is misschien zelfs een verkeerd term in dit verband. Het is meer een vreedzaam samenleven van de diverse bacteriën in de darm, maar ook in de omgeving. Door het wegvallen van een soort kan een andere soort van de micro-organismen in de darm deze plaats inpikken. De balans kan hierdoor verstoord worden. Het is volstrekt mogelijk dat ziektewekkende bacteriën door een goede darmbalans in toom worden gehouden. Onderzoek heeft aangetoond dat het verstoren van die balans in de darm de kans dat ziekmakende bacteriën juist meer gelegenheid krijgen, vergroten kan. Dit is onder andere bij de paratyfusbacil aangetoond.

Liefhebbers die ook eens gingen kuren tegen paratyfus kwamen zo van een koude kermis thuis, omdat ze juist problemen kregen enkele maanden na het kuren. De goede balans in de darm die er op het hok van deze liefhebbers zowel binnen als buiten de darm bestond, ging onwetend verloren. Ze zetten zelf het paard achter de wagen door het een keer extra goed te willen doen. Beter was het geweest als ze hun oren niet naar andere liefhebbers hadden laten hangen en van de antibiotica waren afgebleven.
 

Ik hoop dat dit schrijven een beetje duidelijk maakt dat het preventief kuren met antibiotica de duiven op termijn alleen maar afhankelijk maakt van nog meer en nog sterkere antibiotica. Doe u zelf in 2017 eens een plezier en probeer het gebruik van deze middelen te beperken tot die momenten dat het evident nodig is. Ja maar..... ik hoor U dat nu al denken....als.... ja,ja ik weet. Er loeren allerlei infecties op uw duiven in de komende maanden et cetera. U moet ook niet stil blijven zitten en niets doen. Besteed meer tijd en energie aan het optimaliseren van de bacteriële balans op het hok. Zowel in de darm als ook op het hok zelf. Nee, dit keer niet met desinfecteermiddelen. Kies eens voor mengsels goede darmbacteriën die in symbiose leven en spray daar het hok eens mee. Ga eindelijk eens terug naar de basis en help u zelf en uw duiven aan een uitmuntende darmflora en zacht veerwerk. Er zijn hiervoor diverse varianten beschikbaar. Wij hebben varianten die getrokken zijn op gezondheid bevorderende kruiden (Bony Bio Compleet voor in het drinkwater). Maar er bestaan ook varianten die uitsluitend uit deze basisflora bestaan. Deze zijn meer geschikt om op het hok te sprayen of in het badwater te doen.
 
Maak eens een verstandige keus. Dit soort producten werkt natuurlijk niet als U  tegelijkertijd antibiotica blijft gebruiken. Het gebruik van producten als Bony Bio Compleet moet u bezien in het licht van een preventieve gezondheidszorg. Dat is totaal iets anders als het bedrijven van ziektezorg of het preventieve gebruik van antibiotica omdat men dan nu eenmaal zo gewend is of was.
 
Succes.

• Vorige