Terrein
Al in de 19de eeuw vond een fel dispuut plaats in de bacteriologie. Aan de ene kant stond Louis Pasteur, die van mening was dat iedere ziekteverwekker uitgeroeid diende te worden, om ziekte te voorkomen.
Aan de andere kant stond Antoine Béchamp, die stelde dat ziekteverwekkende bacteriën pas kunnen toeslaan als de omstandigheden gunstig worden voor de ziekteverwekker. Hij stelde dus dat het ‘Terrein’ waarin de bacteriën leefden bepaalden of er ziekte zou ontstaan. Louis Pasteur won de discussie en sedertdien is er een narratief ontstaan dat iedere ziekteverwekkende bacterie dient te worden afgedood.
Waarheid
Ook ik ben met die wetenschap groot geworden. Net als vele generaties dierenartsen en artsen na mij. We pasteuriseren de melk, steriliseren instrumentarium etc etc. Daar is allemaal niets mis mee. Maar als zo vaak ligt de waarheid in het midden.
Als je, zoals bij de melk potentiële ziekteverwekkers kunt afdoden door de melk te verwarmen dan kan dat zeker winst zijn als er besmettelijke ziekten op de loer liggen. En het steriliseren van instrumentarium, daar zal ook niemand problemen mee hebben. Maar in het lichaam van mens en dier ligt het toch genuanceerder.
Ik ben dus ook groot gebracht met het voorschrijven van antibiotica bij iedere infectie. Maar mijn praktijkervaring met de duiven deed me hier langzaam toch iets genuanceerder naar kijken. Door gebruik te maken van afweer-ondersteunende kruiden en andere middelen, zag ik dat duiven vaak niet ziek werden ook al droegen ze ziekteverwekkende bacteriën met zich mee. Regelmatig zag ik duiven met een paratyfus besmetting die nergens last van hadden.
De aanpak
Zo had ik onlangs contact met een melker die op vrijwel al zijn afdelingen paratyfus gediagnosticeerd kreeg. Echter hij draaide heel goed met zijn duiven. Het advies van de dierenarts was een kuur van 14 dagen met Baytril ®. Nu werkt dit middel doorgaans wel tegen deze bacterie, maar midden in het seizoen gaan lopen kuren gedurende 14 dagen kan wel eens heel verkeerd uitpakken.
De melker vroeg mij om een second opinion, omdat hij heel goed aan het spelen was. Ik heb dat vaker aan de hand gehad en zie dan vaak dat liefhebbers na zo’n kuur juist klinische problemen krijgen, die veroorzaakt worden door paratyfus. Ik adviseerde de liefhebber dan ook om de Bony PreviSal te gebruiken. Dit natuurlijke middel is een product, laten we zo zeggen, de paratyfus bacil een hekel heeft. Klinisch ontstaan dan meestal geen problemen. Deze aanpak bevalt me uitstekend, omdat de paratyfusbacil zich toch niet met medicamenten alleen laat uitroeien.
De duiven scheiden na een kuur meestal circa een maand geen bacteriën met de mest uit en daarna gaat het dan toch vrolijk verder. Ik pleeg de duiven die in de problemen komen individueel te behandelen, maar zet geen antibiotica meer in bij duiven die geen klachten vertonen tenzij alle duiven ziek zijn. Legio zijn de voorbeelden van liefhebbers die na een kuur van veertien dagen toch nog in de problemen draaien een maand later.
De duivensport
Dat juist is de situatie die Antoine Béchamp voor probeerde te blijven door het Terrein te verbeteren. Zijn stelling was immers dat zolang de omgeving van de bacterie optimaal is voor de gezondheid er niet gauw ziekte zal ontstaan. Ik haal in dit verband graag nog wel eens de vergelijking aan van de uitbraak van Cholera of Tyfus na bijvoorbeeld een overstroming. De omgevingsfactoren verslechteren dan doorgaans heel snel waardoor de infectie zijn kans grijpt. Massaal antibiotica kan dan wel gewenst zijn maar het probleem vermindert pas als de omstandigheden verbeteren. Dus als de overstroming o.i.d. weg is.
Ook in de duivensport zien we dus deze tweedracht. Enerzijds zijn er de liefhebbers die regelmatig antibiotica verstrekken en anderzijds zijn er de liefhebbers die het Terrein willen optimaliseren met weerstand verhogende dranken en poeders. Bereiken de duiven een topvorm dan hebben ze ook geen medicatie nodig. Maar als de stress door de omgevingsfactoren toeneemt, dan zal er zeker een risico ontstaan dat er problemen zullen gaan optreden. Zo’n stressfactor kunnen de vluchten zijn, maar ook de manden waar de duiven geconfronteerd worden met allerhande infecties.
Worden de omstandigheden dan nog slechter dan kunnen de duiven ziek of subklinische infecties krijgen die een optimale prestatie in de weg kan staan. Zo’n verslechterende omstandigheid is dit jaar de geregelde noordoostenwind geweest, waardoor de duiven uitstaande oortjes kregen en oogdruppels die niet doorliepen zodra ze in het oog werden gedaan.
Wat nu
Er zijn dan wel eens liefhebbers die me vragen om de middelen die ik de ‘goede liefhebbers’ meegeef. Het kost me dan vaak veel te veel moeite om de mensen te overtuigen dat het om observatie gaat en het willen en kunnen zien. Johan Cruyff zei het al: ‘Je ziet het pas als je het doorhebt’. En daar zit bij diverse liefhebbers de clou waarom het niet loopt. Ze nemen die subtiele dingen die topliefhebbers wel zien, niet waar. Het verschil is dat deze topliefhebbers oog hebben voor het ‘Terrein’ en niet gelijk naar allerlei medicatie grijpen indien het niet nodig is. Te veel medicatie kan zelfs averechts werken. Zaak is dus de vinger aan de pols te houden en oog te krijgen voor de kleien dingen.
E-Coli Bacterie
Een andere bacterie waar de aanhangers van de theorie van Pasteur graag tegen kuren is de E-Coli. Er zijn echter zeer veel E. Coli’s die goed werk verrichten in de darm en niet met antibiotica te lijf hoeven te worden gegaan.
Van oudsher is er een gewoonte bij dierenartsen om de duiven met deze infectie gelijk te gaan behandelen. Ik zie dit ook bij de melkers zelf. Er was vrijwel niemand die niet kuurde zodra deze bacterie werd vastgesteld. N.B. veel van deze liefhebbers hebben helemaal geen problemen. E. Coli is voor veel duivenmelkers een teken dat er gekuurd moet worden. Deze bacterie is echter een secundaire kiem bij een andere infectie.
Momenteel kuren veel liefhebbers tegen de ‘Coli’ die ze menen vast te stellen, maar zien dan geen werking. Helaas is het geen Coli, maar gaat er in de regio een Rota infectie rond. De duiven kunnen hierdoor zelfs snel sterven. Een paar keer per dag een tabletje vitamine C van 70 mg ingeven kan dan veel sterfgevallen voorkomen. Ik zie vaak besmuikt lachen als ik dit vertel maar ik krijg ook vaak na een paar dagen reacties dat het inderdaad geholpen heeft en geen duiven meer dood gegaan zijn. Een noodenting kan daarbij ook veel goeds doen. In het drinkwater laat ik dan graag Sambucca Plus verstrekken. Maar het beste werkt nog op tijd enten tegen zowel Rota als Paramyxo.
De nadruk leggen op het Terrein is bij menige melker doorgaans nog tegen dovemans oren gericht. In het gunstigste geval gaat er niets fout door een kuurtje. Maar het darm microbioom kan zwaar op de proef gesteld worden. Immers de goede bacteriën worden ook aangevallen in de darm bij deze duiven. En juist deze verstoring verzwakt de duiven. Een gezonde darm zorgt voor gezonde duiven.
Sinds jaar en dag benadruk ik dan ook de natuurlijke aanpak om het Terrein te optimaliseren. Daarvoor gebruiken we de Bony SGR of de Bony Sambucca Plus, al dan niet afgewisseld met Bony PreviSal.
De meeste liefhebbers zien al na korte tijd duidelijk verbetering bij de duiven. Door de omstandigheden te optimaliseren kan men al veel infecties uitsluiten om als oorzaak van de problemen te dienen.
Toch wordt de stem om het Terrein zo veel mogelijk te verbeteren en te ondersteunen steeds luider. Veel liefhebbers en instanties zien dat het te vaak verstrekken van antibiotica niet ideaal is op de middellange en lange termijn.
Daar komt nog bij dat als het microbioom van de darm optimaal is het gebruik van medicijnen sterk gereduceerd kan worden. Preventief hele hokken duiven op de antibiotica te zetten omdat er een paar niet helemaal fris erbij zitten is in wezen een ‘No Go’. Duiven die ziek zijn, kunnen nood hebben aan antibiotica.
Maar het is niet meer van deze tijd om duiven te gaan behandelen met medicijn terwijl er helemaal geen problemen zijn. Duiven die ziek om die dient men te behandelen, maar de gezonde duiven kan men preventief een natuurproduct geven om het Terrein te optimaliseren en zo de kans op ziekte uitbraak te minimaliseren.
Succes Peter Boskamp
|
