Nick van Adrichem
- maandag 13 april 2020
Neem nou de mensen die geen tuin hebben.
Als je dan bijvoorbeeld op het balkon van een flat van het mooie weer moet genieten dan weet je het wel.
En met kinderen erbij krijg je bij de zon vaak ook nog gedonder.
Het is gewoonweg bizar te noemen wat dit coronavirus de mensen aanmaakt.
Het is niet onbegrijpelijk dat we over negen maanden te maken krijgen met een geboortegolf.
En misschien ook nog dat massa’s echtscheidingen door het plafond gaan.
Of gaat het jaar 2020 de boeken in als het jaar waarin de mensen zich elkaar weer echt leerden kennen?
Dat ze naar mekaar luisteren bijvoorbeeld of aandacht voor mekaar hebben.
Wat niet goed is voor het ene, is wel goed voor het andere.
Momenteel is het leven heel anders als het leven bij het begin van dit jaar.
Op nieuwjaarsdag hadden we zoveel goede wensen voor de mensen dat de liefde er vanaf spatte.
Veel geluk en voorspoed, weten jullie het nog?
Nu, een paar maanden later heeft de liefde een andere betekenis.
De liefde voor de mensen die je dicht om je heen hebt en de mensen die je juist nu niet in je omgeving kunt hebben die mis je het meest.
Ik loop de deur bij mijn kinderen niet plat maar nu ik er niet heen kan heb ik die behoefte meer dan ooit.
Onlangs heeft mijn kleindochter een zoon gebaard maar ik kan die nieuwe wereldburger niet gaan bewonderen.
Opa even niet hoor, nog efkes wachten!
De beschuiten met muisjes staan in de vriezer en bederven niet.
Het is ideaal dat we elkaar vinden via de computer en de mobile telefoon.
Ik heb mijn achterkleinzoon via de App en op facebook gezien en tegelijk het geluk geproefd wat dat knulletje in mijn familie teweeg brengt.
De digitale techniek maakte het mogelijk om toch contact te hebben met mekaar.
Want als nestor van de familie hoor ik graag dat het iedereen goed gaat.
Dat momenteel de sociale tekortkomingen ook creatief kan zijn dat is bewezen.
We hebben het gezien ! De geweldige beelden van artiesten die staan te zingen of muziek brengen voor de oudjes in de bejaarden tehuizen of voor de zieken in verpleeghuizen die gingen immers de wereld over.
Hoe ontroerend is het om te zien dat van achter de ramen, of anders op gepaste afstand, de oudjes en de zieken zich de handen warm klappen voor het gratis optreden van die artiesten.
Daardoor missen ze minder het dagelijks bezoek van hun dierbaren en maakt dit hun dag in enigermate weer goed.
De smeekbede van die mensen is immers: “ Vergeet ons alsjeblief niet “. In mijn familie is ook de sluipmoordenaar binnen gedrongen.
De schoonzoon (62 jaar) van mijn zus die is ook besmet geworden.
Hoe en waardoor?
Die het weet mag het zeggen.
Hij is timmerman en met zijn zoon heeft hij een bedrijf die veelal kozijnen en deuren fabriceert.
Wellicht heeft hij het virus bij een klant opgelopen.
Je moet de pech maar hebben.
Opeens raakte hij in lichte paniek omdat hij dreigde te stikken.
Met ademhalingsmoeilijkheden en lichte koorts sleepte hij zich naar de dokter die toen constateerde dat hij het plakken had. Gestrekt werd hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht..
Nu ligt hij op een kamer van de “intensief care” met koorts en een tekort aan zuurstof in zijn bloed.
De altijd sterke kerel is door de corona gevloerd. In het gehucht “ de Maasband” waar hij woont daar leven alle bewoners met hem mee.
De enkele honderd mensen die in dat rustieke plaatsje wonen hebben nu pijn en zijn geraakt door die gebeurtenis.
Mijn eigen leven in isolatievorm mag ik gelukkig in een fijne doen beleven.
Ik wordt zelfs erg verwend.
Gisteren bracht mijn zoon me kijkgenot in de vorm van films, mijn dochter stond vandaag op de stoep met een paar konijnenbouten in het zuur, de ene kleindochter bracht me een kommetje groentesoep en de andere kwam me een stapel leesvoer brengen.
En niet te vergeten de heerlijke wortelenstamppot met een paar dikke gehaktballen die de buren me brachten.
Echt waar, ik voel me bevoorrecht. Alsof ik een voorkeursbehandeling krijg ten opzichte van anderen.
Met een goed gevoel ga ik de paasdagen beleven.
Ik hoef niet na te denken waarmee ik dan begin.
Het wordt een ontbijt met paaseieren bij de boterham.
Een goed begin geeft moed en zin en dat is iets dat we nu hard nodig hebben.
Fijne paasdagen, en maak er wat van dit weekend.
Pie.
