Zondag 23 februari 2020. Hier in Maleisië schijnt de zon weer uitbundig. De natte(re) periode loopt duidelijk op zijn einde. Vrijwel iedere dag is het prachtig weer en zeer warm. Aan het einde van de dag wil het in de regel nog wel eens stevig onweren maar zelfs dat gebeurt de laatste tijd minder frequent. Wel waait er regelmatig een pittig windje (voor lokale begrippen). Het voelt dan aan als een warme luchtstroom uit een föhn. Een beetje vreemd maar toch wel lekker.

Heel anders dan de stormen in Nederland. Door diverse weers- en nieuwssites, de contacten met naasten en vooral door het volgen van het veldrijden is het mij duidelijk geworden het de laatste weken en vooral de weekenden erg onstuimig is qua wind. Na storm Ciara twee weekenden geleden en storm Dennis afgelopen weekend stond er gisteren wederom een meer dan stevige bries bij het veldrijden in Leuven/Heverlee. Hopelijk doorstaan mijn hokken deze omstandigheden een beetje.

Figuurlijk stormt het ook nog steeds in Duivenland. Al lijkt de eerste storm na de leden vergadering te zijn doorgetrokken. Het is echter een stilte voor de volgende storm want 14 maart nadert met rasse schreden. Voor degenen die het vergeten zijn op 14 maart dient de NPO-voorzitter te komen met zijn weerwoord op de motie van wantrouwen. Voor diezelfde vergadering staat inmiddels ook het, of beter gezegd, zijn voorstel tot ontslag geagendeerd.

De vraag is echter of het zover komt. Er is nog veel onduidelijk en er wordt weinig gecommuniceerd over deze vergadering. Om het mild te verwoorden, want wanneer ik de zoekterm “14 maart” invoer op de NPO-site krijg ik slechts een enkele hit. Een document met de data van de vergaderingen in 2020. Wanneer ik zoek op “Agenda ledenraad” krijg ik geen enkele hit die verwijst naar deze zo belangrijke vergadering. Ook onder het kopje “Nieuws” geen enkele verwijzing naar deze vergadering.

Aangezien de Postduiven-Pravda deze week niet verscheen vanwege de voorjaarsvakantie (van vermoedelijk de voorzitter annex hoofdredacteur?) biedt deze ook geen soelaas. Best jammer want drie weken voor de geplande datum zou er best wel eens wat gepubliceerd kunnen  en mogen worden.

Merkwaardig, maar misschien is ook dit stilte voor de storm en staat de voorlopige agenda binnenkort op de NPO-site en in de Duiven-Pravda? Eerlijk gezegd hoop ik dit wel want de geruchten dat de voorzitter wenst af te zien van deze vergadering worden met de dag sterker ….

Overigens werd/wordt de tijd door de gemeenschappelijke afdelingen goed gebruikt om te komen tot een zogenaamde bestuursagenda. Afgelopen zaterdag zaten alle afdelingen, secties en platvormen samen (op afdeling 1, 10 en 11 plus de Sectie Dagfond na) bij elkaar om te spreken hoe men de duivensport in het heden en in de niet zo verre toekomst ziet.

Ik was al van het initiatief op de hoogte, maar het verslag dat ik van deze bijeenkomst las was ronduit indrukwekkend. Pragmatisch, realistisch en zonder luchtfietserij. Van een totaal ander kaliber dan we de laatste tijd vanuit Papendal voorgeschoteld kregen.

Opgesteld door praktijkmensen onder leiding van een dagvoorzitter die ook in het maatschappelijk leven van wanten weet. Ook van een heel ander kaliber dan degenen die nu de duivenbond trachten te leiden.

Inhoudelijk kan ik mij voor 95% vinden in het document dat uiteindelijk werd opgesteld. Natuurlijk heel moeilijk is dit voor mij niet want ongeveer 90% van hetgeen er op papier is gezet is eigenlijk gezond-boeren-duivensport-verstand. Met beide poten op moederaarde in plaats van zwevend ver daarboven. Thema’s en oplossingen die door mij in vele jaren weekstukken schrijven al werden aangehaald en beschreven.

Ook logisch zijn de keuze die gemaakt worden. Ik zal niet iedere keuze uit het document hier bespreken want de lezers die hierin geïnteresseerd zijn kunnen een en ander op diverse sites wel lezen. De belangrijkste keuze is in mijn ogen dat onze duivensport een breedtesport en geen topsport is.

Het gaat om de grote groep hobbymatige spelers die gewoon wedstrijden willen vliegen met hun duiven. Dus keuzes ten nadele van Olympiades of andere commerciële evenementen zijn meer dan te billijken. De absolute top die hier structureel voor in aanmerking wil komen is namelijk zeer beperkt. Wellicht niet meer dan 1% van het totale ledenbestand.

Ook de profilering naar buiten toe zou zich naar mijn mening vooral op de breedtesport moeten richten moeten richten. Bijzonder mooi omschreven vond ik daarom de passage over de diversiteit. Dit is de kracht van de duivensport ten voeten uit. De notaris naast de stratenmaker, de bestuursvoorzitter die aan de bar praat met de timmerman. Man of vrouw, oud versus jong. Iedereen is in de Duivensport gelijk. Of in ieder geval bijna gelijk. Dit is uniek en komt in vrijwel geen enkele sport of hobby voor. Dit zou dan ook, naast het element van de intensieve omgang en verzorging van dieren, in de promotie van onze sport veel aandacht moeten krijgen.

Omdat ik deze passage over de diversiteit zo mooi vond, herhaal ik deze nog maar eens hieronder: “Diversiteit, aansluitend bij de begrippen “Liefhebberij/wedstrijdsport”. Wij creëren strijdperken waarbinnen schoolmeisjes van 8 jaar, bejaarde en gepensioneerde mannen van 85 jaar, mannen en vrouwen van 45 jaar die beroepsduivensporters zijn, jeugdigen werkzaam op zorgboerderijgen en begeleid wonenden elkaar treffen. En ook allemaal nog kans maken om topprestaties te leveren”.

Overigens las ik in de Sociale Media alweer de nodige kritiek. Uit de verwachte hoek overigens. Liefhebbers met een commercieel belang komen in het beleidsstuk namelijk niet geheel aan hun trekken. Volledig logisch naar mijn mening. Zij moeten naar mijn mening hun commerciële ambities maar vormgeven binnen de kaders die er voor de breedtesport geschapen worden in plaats de eerste viool te willen spelen bij de vormgeving van de sport. Naar mijn bescheiden mening kan dit overigens nog steeds prima.

De grote commerciële hokken binnen onze sport waren namelijk ook al voor het aantreden van het huidige bestuur aantrekkelijk voor de duivenexport. Dus ik zie niet in waarom er veel ten faveure van deze groep geregeld zou moeten worden. Ik heb echter nooit commerciële of zakelijke belangen gehad dus wellicht zie ik iets over het hoofd.

Vermoedelijk zijn het echter de juist iets kleine commerçanten die alles naar hun hand willen zetten. Zij die juist nu net niet de mega opbrengsten realiseren/genereren wanneer hun duiven verkocht worden. Veel van deze melkers stonden te trappelen toen de secties het licht zagen. Velen van hen zijn overigens alweer afgehaakt. Eigen belang prevaleerde al snel weer bij velen boven het algemeen belang.

Voor alle duidelijkheid, ik heb niets tegen commercie in de sport. Mensen mogen duiven en producten verkopen zoveel ze willen en tegen elke prijs. Ik geloof niet dat dit de sport kapot maakt. Wat niet prima is, is dat de sport wordt ingericht op het bedrijfsmatig houden van duiven. Wie dit wil, prima ga je gang maar binnen de kaders geschapen voor de breedtesport,

Het is namelijk naar mijn mening zeer slecht voor de sport/hobby wanneer de belangen van deze kleine groep beroepsmatige melkers gaan prevaleren boven het belang van de grote groep die met duiven speelt voor de aardigheid. En wellicht de opbrengst van een laat jong dat hier en daar aan de man gebracht wordt. Dit laatste is meer prima zelfs, want het houdt de sport betaalbaar.

Ik ben wel benieuwd hoe het een en ander afloopt en hoe de afdelingen de positieve spirit vasthouden. Een grote rol is hierin natuurlijk ook weggelegd voor de nieuwe voorzitter. Als de oude voorzitter tenminste wenst te vertrekken want deze lijkt bijna met geen tien paarden weg te krijgen.

Dat het niet makkelijk is om de moed en de positieve spirit erin te houden bleek deze week uit een ander bericht dat een (voormalig) dorpsgenoot mij stuurde. Het district Amsterdam is ter ziele. De opvolger van de voormalige afdeling Amsterdam kende onvoldoende leden, deelname aan de wedvluchten, de activiteiten en de feestavond. Triest want de afdeling Amsterdam was ooit één de parels van de Nederlandse Duivensport met een ongelooflijk grote hoeveelheid liefhebbers per vierkante kilometer. Weer een uniek stukje Duivensport verloren. Hopelijk legt de heer Arie van Dam dit uniek stukje duivensport nog eens op schrift voor het nageslacht vast.

OP EIGEN HONK:

Is er niet veel te melden. Het leven kent hier zo zijn ups en zijn downs evenals in ieder gezin in elk land of plaats ter wereld. Kortom het leven gaat zo zijn gangetje.

Tot een volgende keer,

Michel

• Vorige
• Volgende