Zondag 27 oktober 2019. Het is vandaag exact vier weken geleden sinds het verschijnen van mijn laatste weekstuk. Ik was namelijk “eventjes” weg. Zoals aangekondigd diende ik voor mijn werk af te reizen naar Duitsland. Een lange trip dit keer. Achttien dagen van huis inclusief drie weekenden. Driemaal dus geen weekstuk. Voor sommige van mijn trouwe volgers moet het afzien geweest zijn .

Ik mij overigens af of er ook de komende weken überhaupt wel genoeg nieuws is om een weekstuk over de actualiteit te schrijven. Het is best “stil” in Duivenland. Misschien schrijf ik dan ook wel één of meerdere stukken over hoe ik mijn duivinnen speelde. Iets dat enkele lezers mij de laatste weken vroegen.

De hoeveelheid “groot” nieuws viel ook de achterliggende weken een beetje tegen. De sectievergaderingen liepen naar mijn bescheiden mening met een sisser af. Omdat ik met mijn laptop geen verbinding kon krijgen met het hotelnetwerk keek ik de vergaderingen pas deze week terug. Het werd een lange zit, verspreid over twee avonden.

Geen van de ingrijpende voorstellen haalde het. Het voorstel over de nieuwe sectorindeling kreeg in geen enkele sector spreektijd behalve in de sectie Dagfond alwaar het ook geen voet aan de grond kreeg. Het eenzijdige voorstel van de commissie “Eerlijk spel” om te komen tot een inkorfbeperking werd wel in alle secties behandeld maar overal met een duidelijke meerderheid van tafel geveegd. Voor de rest stelde het naar mijn bescheiden mening allemaal weinig voor. Een beetje gerommel in de marge, met veel voorstellen zonder niveau en met het ontbreken van kennis over de regelgeving bij veel sectiebestuurders.

De vraag is überhaupt of de secties iets toevoegen behalve acht en zelfs twaalf stemmen in de ledenraad als je de vier stemmen van de platforms Transport en Jong ook meetelt. Stemmen die door het NPO-bestuur handig gebruikt (kunnen) worden om de invloed van de kiesmannen te omzeilen / te beperken. Binnen niet al te lange tijd zal de meerderheid in de ledenraad zelfs bestaan uit vertegenwoordigers uit deze nieuwe gremia.

De volgende vraag die dan bij mij naar bovenkomt is “hoe is het dan gesteld met het democratisch gehalte van onze duivensport”? Of “wie controleert het bestuur op een zorgvuldige wijze”?. De sectorbestuurders en hun collegae in de platforms worden namelijk benoemd door het NPO-bestuur. Iets dat pijnlijk duidelijk werd toen de sectiejong een nieuwe bestuurder wilde kiezen.

Qua democratisch gehalte zet ik overigens ook grote vraagtekens bij het sectie-gebeuren zelf. Is deze opzet wel democratisch en vormen deze gremia wel een goede afspiegeling van de duivensport? Bij het bekijken van de beelden zag ik veel dezelfde, bekende gezichten. Een bonte mix van (ex-) afdelingsbestuurders of ex-NPO en/of sectie-bestuurders, pure (vaak idealistische) verenigingsbestuurders, topspelers en een enkele verdwaalde “gewone” liefhebber. Al bij al niet meer dan een ruime honderd leden, misschien honderdvijftig. Maar zeker niet meer want de meeste gezichten zag ik bij twee verschillende secties. Hetgeen weer logisch is omdat je lid kunt zijn van twee secties.

In het totaal was dus slechts ongeveer één procent van het totale ledenbestand vertegenwoordigd. Dus die ene procent bepaalde wat er namens de leden op de agenda van de ledenraad komt. Mager, anders kan ik het niet verwoorden.

Overigens had ik in de week voorafgaand aan de bijeenkomsten op Papendal een prima gesprek met Jan Westen (voorzitter sectie Dagfond) naar aanleiding van het voorstel nieuwe sector-indeling en het weekstuk dat ik hierover schreef. Ondanks de haperende Whatsapp verbinding spraken we een flinke poos in goede harmonie over de sectorindeling en de problemen/issues in de duivensport in het algemeen. Op verzoek van Jan en ook omdat het al “achterhaald” nieuws is wil ik er niet meer over zeggen dan dat het gesprek goed was in het kader van hoor en wederhoor. Ook heeft het bij mij veel onduidelijkheden weggenomen.

Was er dan helemaal geen nieuws de afgelopen weken?

Natuurlijk was er nieuws. HABRU hield haar altijd weer succesvolle Duivendag en ook de veiling ten bate van het goede doel bleek weer bijzonder succesvol met een opbrengst van maar liefst €19.700.

In het Zeeuwse was er een interessante presentatie van de firma Unikon. Hierin toonde Unikon aan klaar te zijn om mee te doen in de pilot. Als de geruchten kloppen schitterde het afdelingsbestuurder van de afdeling Zeeland en het NPO bestuur door afwezigheid. Als de geruchten kloppen (dit deden de geruchten niet, inmiddels is mij gemeld dat er een NPO bestuurder aanwezig was).

Ditzelfde geldt voor het gerucht dat de NPO voorzitter zich persoonlijk heeft terug getrokken uit de pilot. Is het waar of niet? Ook hier zou ik graag aan hoor en wederhoor doen dus als u mij van meer informatie kan voorzien hoor ik het graag.

De presentatie van Unikon toonde behalve het feit dat zij er klaar voor zijn ook aan dat het allemaal nog niet zo eenvoudig is. Het gaat wat ver om alles te beschrijven maar ook voor de gemiddelde liefhebber/vereniging moet er nog wel wat (heel veel) veranderen om GPS2021 mogelijk te maken. De vraag is of het voor deze grote groep niet te snel 2021 is? De vraag stellen is hem eigenlijk al beantwoorden …. Voor geïnteresseerden, ik kan u de documenten toesturen als u mij een mailtje stuurt (via de site).

In de provincies die mij wat meer aan het hart gaan, Noord- en Zuid-Holland was er ook nieuws.

In Zuid Holland kwam men met een nieuwe samenspelindeling. Van negen samenspelen terug naar vijf. Een flinke stap. Op papier zien de twee voorstellen er niet onlogisch uit. De kern is dat de afdeling in Noord en Zuid gesplitst wordt waarna vervolgens Noord en Zuid onderverdeeld worden in samenspelen. Voordeel hiervan is dat men beter kan inspelen op de afstanden door vanaf twee stations te lossen op de korte afstanden. Hierdoor kan men langer per samenspel lossen omdat er per losplaats drie lossingen per afdeling zijn toegestaan. Door een mindere ledendichtheid in het Noordwesten kent Noord twee samenspelen tegenover Zuid drie.

Doordat ik mijn vrienden recentelijk niet gesproken heb, heb ik geen idee hoe er in Zuid Holland gedacht wordt over deze nieuwe indeling. Vermoedelijk gaat echter in het Zuidoostelijke deel de vlag uit omdat men daar in een bepaalde omgeving “verlost is” van Gouda en omstreken. In het uiterste Noordoosten zal men daarentegen vermoedelijk minder blij zijn.

In Noord Holland was er ook nieuws. Er is een extra afdelingsvergadering ingelast. Op de agenda staan drie dringende zaken die afgerond moeten worden of zijn geïnitieerd moeten zijn voordat (een deel) van het huidige bestuur aftreedt. Het gaat hier om de punten: aanstelling nieuwe bestuursleden, transport 2020 en de agenda ALV NPO.

Ondanks de geringe informatie kan er een aantal zaken geconcludeerd worden:

• de lijmpoging om een aantal bestuurders te behouden niet of beperkt gewerkt heeft.
• de grote problemen met het transport die er in het seizoen al waren en waarbij Zuid Holland de helpende hand heeft geboden nog steeds niet zijn opgelost. Naar verluid heeft de coördinerende vervoerder zelf de pijp aan Maarten gegeven.

Persoonlijk heb ik zo’n vermoeden dat aan de leden gevraagd zal worden de transporttaken in zijn geheel aan Zuid Holland over te dragen? Hopelijk de opmaat voor een volledige integratie van alle activiteiten.

Uit Noord Holland is/was er ook nog positief nieuws. De manifestatie waarop alle kampioenen (afdeling en kringen) gehuldigd zullen worden zal worden gehouden op 16 November in de Cultuurkoepel in Heiloo. Het middag en avondprogramma bevat voor een ieder wat wils. Een duivenkeuring voor de heren, bloemschikken voor de dames, activiteiten voor de kinderen, etc. met daarnaast het gebruikelijk feestprogramma. De commissie heeft er echt veel werk van gemaakt dit jaar dus hopelijk komen de leden in grote getalen!

OP EIGEN HO(N)K

Was ik dus het merendeel van de tijd “eventjes weg”. Achtereenvolgens München, Leipzig en vervolgens weer naar München. Ik leerde dat de Duitsers het woord service uit hun woordenboek geschrapt hebben. Vooral met het openbaar vervoer was het een drama. Niet als het reed maar wel als er iets uitviel (zoals de ICE trein van Leipzig naar München). Als de regels het niet voorschrijven weten de medewerkers van het openbaar vervoer het niet meer. Erg vriendelijk zijn ze dan ook niet overigens.

Gelukkig was het, op de eerste zaterdag na, meer dan prima weer en kon er veel tijd in de buitenlucht door gebracht worden. Zowel Leipzig en München zijn prachtige steden, waarbij vooral in de hoofdstad van de deelstaat Beieren veel tijd als toerist kon worden doorgebracht.

Zo bezocht ik in de drie (tweeënhalf) weekenden aldaar behalve zo ongeveer alle parken, ook het Oktoberfest, het centrum, het enorme Schloss Nymphenburg, het Olympia Stadion, de Alliance Arena, Kamp Dachau, de Starnbergersee en de omgeving van de Tegernsee. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat we dit laatste deden tijdens werkuren omdat het bezoek aan de papierfabriek in dezelfde omgeving maar een halve dag duurde.

Meestal deed ik dit te voet. Goed als tijdverdrijf en voor de kilo’s maar slecht voor de voetjes (blaren).

Eenmaal terug in Maleisië bleek dat het Moessonseizoen duidelijk is losgebarsten. Iedere dag stortregens na 14:00 uur ’s middags. De ene dag iets eerder de andere dag iets later maar zeker is het dat het gaat regenen. De intensiteit verschilt maar op sommige dagen betekent dit regenen zoals het alleen in de tropen kan doen. Je moet het gezien hebben/meemaken om het verschil te kennen. Zelfs de zwaarste stortbui in Nederland is dan een miezerbuitje bij dit geweld ….

Voor het overige is er niet veel te melden uit het verre Oosten. Wellicht tot volgende week,

Groet,

Michel

• Vorige
• Volgende