Zondag 31 maart 2019. Buiten sombert het een beetje qua weer. Grijze Nederlandse luchten. Grijze luchten na 5 dagen met meer dan prima weer. Woensdag maar vooral vrijdag en zaterdag was het ronduit lenteachtig. Ideaal weer voor een rondje langs de velden. Letterlijk een toeristische trip door het mooie Westen van Nederland en figuurlijk door het bezoek aan een aantal tophokken. Een ouderwets druk programma echter met dien verstande dat ik tijdens vroegere tochten door Nederland er ook nog bij werkte. Deze dagen, een kleine week, stond echter niets mij in de weg.

Het begon natuurlijk minder vrolijk met de crematie op woensdag. Locatie was een van de mooiste begraafplaatsen van Nederland, de Nieuwe Ooster. Het was echter een mooie serene ceremonie met niet al te veel verdriet. Er heerste vooral opluchting omdat het lijden was afgelopen. Dit zorgde er ook voor dat de nazit eigenlijk bijzonder gezellig was. Een weerzien met de familie waarmee ik in mijn jonge jaren veel optrok. Velen had ik jaren niet gesproken maar hiervan was nauwelijks iets te merken. Meer rimpels en meer grijze haren zorgden echter niet voor een andere verstandhouding. Eens goed, altijd goed was duidelijk het devies.

Donderdag was dan weer een heel andere dag. Zoals al aangekondigd een “dagje Amsterdam”. Een beetje de toerist uithangen in eigen stad. Gek genoeg bracht ik al zeker een kleine 10 jaar geen echt bezoek aan het centrum dus het werd een beetje terug naar “memory lane”. Na een ritje met de nieuwe metrolijn volgde een voettocht van een aantal uur. Reguliersdwarsstraat, Kalverstraat, Heiligenweg, de Jordaan (9 straatjes), Elandsgracht, het Begijnhof, de warme buurt, Haarlemmerstraat, Brouwersgracht, Nieuwendijk. Noem een straat of een buurt en ik liep er doorheen. Her en der maakte ik een foto om later aan mijn collegae in Malaysia te kunnen tonen. Om te tonen hoe mooi Amsterdam is. Een levend open lucht museum feitelijk. Iets waarbij je niet direct bij stilstaat als je in de directe nabijheid woont maar wat eens temeer duidelijk wordt als de afstand groter wordt.

De vrijdag bracht mij aanvankelijk in Aalsmeer. Even checken hoe het huis en de hokken er bij stonden. Alles was in orde en dit was toch wel een beetje een opluchting. Zowel qua huis, want met huurders moet je het toch maar even zien, als qua hokken. Qua hokken was ik bang voor stormschade na de zware stormen van de afgelopen maanden. De pannen lagen gelukkig dus nog netjes op de hokken.

Hierna stak ik de “straat even over” om een kort bezoek te brengen aan voormalig concurrent en nog altijd goede vriend Cor Buis. Senior in dit geval want junior was natuurlijk aan het werk. Senior had ik tijdens mij vorige bezoek gemist en dit wilde ik nu niet weer laten gebeuren. Het was goed te zien dat zowel melker als duiven er goed voor stonden. De tijd zal het leren maar ik heb zo’n idee dat de concurrentie in 2019 weer rekening met deze mannen zal moeten houden na het op diverse fronten moeilijke seizoen 2018.

Na het bezoekje aan mijn dorp vervolgde ik mijn toeristische avonturen. Richting het strand van Zandvoort maar binnendoor via de bollenstreek. Oh wat is Nederland toch mooi in het voorjaar. Het frisse groen in combinatie met de frisse lucht mis ik af en toe wel een beetje in Kuala Lumpur. Om over de bollenvelden maar niet te spreken. Prachtig.

Overigens zag ik menig koppeltje duiven doortrekken. Het was immers uitgelezen weer voor een lapvluchtje.

Duiven die daar waar dat mogelijk was zaterdag ook konden deelnemen aan een oefenvlucht. Niet alle afdelingen kenden een vlucht maar degenen die een vlucht georganiseerd hadden zullen er zeker geen spijt van gehad hebben.

cof

Zelf zag ik de duiven arriveren in Reeuwijk. Zoals bijna gebruikelijk. Relaxt keuvelend en zittend met mijn rug naar de vlieglijn stonden er plotseling 3 duiven boven het hok. Merkwaardig genoeg zag ik ze nog als eerste ook. Ze zaten in een koppeltje van 7 duiven. Na een rondje teveel vielen ze best nog wel vlot. Het bleken 3 vroege duiven want in de Kring Gouwe en IJssel waren het de 3 snelsten. De rest van de duiven volgde spoedig en in hoog tempo. In iets minder dan 7 minuten stonden er 83 duiven op de teller (van de 119).

Eens te meer bleek dat de opleiding voor duiven cruciaal is. De jaarlingen op het gekende top hok zijn als jonge duif meer dan opgeleid en dat betaalt zich uit op de eerste vluchten als oude duif. Bij vertrek naar de vereniging ontbraken er nog slechts enkelen terwijl bij het andere tophok uit Reeuwijk nog een ruime 30 procent op het appel ontbrak. Logisch want 6 vluchten versus 14 vluchten in het geboortejaar zorgt aan het begin van het seizoen natuurlijk voor een groot verschil. Wellicht niet qua klassering in de uitslag maar wel in het prijspercentage.

De tijd zal het leren maar het was in ieder geval weer even leuk om duiven te zien thuiskomen. Ook bijpraten met Willem en Wiebren plus in de club nog even met Bas is altijd onderhoudend. Een extraatje waarop ik op voorhand niet gerekend had.

Via een toeristische route door het prachtige Groene Hart koerste ik vervolgens naar Badhoevedorp. Een bezoekje aan Nederland is niet af zonder een bezoekje aan de gebroeders Fanger. Even bijpraten in de winkel die nu de naam Lasterieshop draagt. Het viel me op hoe breed het assortiment onder de nieuwe eigenaar is geworden. Zonder meer interessant was ook het gesprek met de grote man achter het Neerlands Postduiven Orgaan.

Na het bezoek aan de winkel toog ik nog even naar achter. Daar waar de duiven zitten. Ook qua duiven lijken de mannen uit Badhoevedorp er weer bij te gaan horen. De oude duiven trainden naar behoren en de 3^e ronde jonge duiven die op het dak zat straalde mij tegemoet. Nu maar hopen dat spoken als Coli, Adeno of het Rota virus ver weg blijven.

Al bij al was het weer “even leuk” om bij wat hokken/melkers langs te gaan. Duivensport zien en voelen is toch wel wat anders dan er over lezen op diverse sites, apps, mails, etc. Ondanks de perikelen op bestuurlijk vlak (in diverse gradaties) waren alle liefhebbers die ik sprak optimistisch voor wat betreft het komende seizoen.

Qua resultaat kan niemand in de toekomst kijken maar bij alle drie de hokken stonden de duiven er goed op en waren de melkers vol goede moed. Bij mijn volgende bezoek in juli weten we zonder twijfel meer.

Overigens bereikte mij bij het scheiden van de markt van een ander veld nog een interessant nieuwtje. Afgelopen week is er weer overleg geweest tussen delegaties van de besturen van Noord Holland en Zuid Holland. In aanwezigheid van de overigens wel zeer actieve Maurice van der Kruk. Er dreigt witte rook te komen over het te vervliegen Dagfond- en Jonge duiven programma. Een enkele bestuurder moet ogenschijnlijk alleen nog even over zijn eigen schaduw heen stappen. De tijd zal het leren maar het zou een goede en logische zaak zijn. Wordt zonder twijfel vervolgd.

OP EIGEN HO(N)K

Had het thuisfront het nog even druk met wat water overlast door een gesprongen waterslang. Gelukkig in de badkamer zodat het water direct in het putje wegliep. De klusjesman van de huisbaas heeft een en ander de dag er na verholpen.

Overigens is dit dezelfde klusjesman die binnenkort de schilder- en reparatiewerkzaamheden zal verrichten.

Deze werkzaamheden zal ik min of meer met eigen ogen aanschouwen want vanavond stap ik weer in de grote vogel die mij naar Kuala Lumpur zal brengen. Bruto reistijd 24 uur. Met in en uitstappen en transfer tijd van en naar de luchthavens zelfs 28 uur. Inclusief het tijdverschil van 6 uur.

Maar goed ik ben er inmiddels een beetje aan gewend hopelijk tref ik net zoveel lege plaatsen als op de heenreis. Toen kon ik namelijk de gehele reis in horizontale positie doorbrengen. Afwachten maar weer.

Vermoedelijk tot volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende