- vrijdag 07 september 2018
Zondag 2 september 2018. Deze week een relatief rustige week in Maleisië. Gewoon veel werken omdat er diverse Duitse collegae ingevlogen zijn die ons van alles uitleggen over het SAP systeem en de werkwijze van ons zusterbedrijf in Leipzig. Het betekent lange dagen. Zoals altijd om 7:00 uur ’s morgens van huis maar nu thuis tussen 19:00 en 20:00 uur. Naast de vele besprekingen moeten de gewone dagelijkse werkzaamheden tussen de bedrijven door ook nog gewoon plaatsvinden. Kortom weinig resterende tijd voor andere activiteiten buiten het werk.
Gelukkig kon de wielerliefhebber in mij nog wel vrijwel alle dagen genieten van de Vuelta d’Espagna, al moet het echte grote werk nog beginnen. Vanmiddag, voor mij vanavond, staat de eerste serieuze bergetappe op het programma. Dat wordt dan dus schakelen tussen het hopelijk spectaculaire wielrennen en de vermoedelijk saaie Formule 1 race in “the temple of speed”. Dit is de bijnaam voor het circuit van Monza. Een terechte bijnaam want gisteren werd er het rondje met de hoogste gemiddelde snelheid ooit gereden (263,587 km/u).
Een ander onderwerp dat deze week tussen werk en sportkijken nog de nodige aandacht vroeg was de school van mijn dochter. Vrijwel alle dagen diende er iets te gebeuren. Zo werd de school tweemaal bezocht (op maandag voor een intake en op woensdag voor een introductiedag voor de ouders) en was er dagelijks meerdere malen mailcontact. Tot in het weekeinde aan toe want werken in het weekeinde is hier doodgewoon voor de lokale bevolking. Evenals mailen om 23:00 uur ’s avonds overigens.
Door de late toelating tot de school diende alles op het laatste moment geregeld te worden. Schoolbus, kantine “eettegoed”, schooluniform, etc. Bij het schooluniform dienen bijzonder lastig te verkrijgen merkloze zwarte schoenen te worden gedragen en het vinden hiervan is zeker voor een puber van veertien geen sinecure. Ze moeten er namelijk volgens onze jonge dame naast zwart ook nog hip en liefst zo grof mogelijk uitzien. Of voorzien zijn van een flinke hak. Dit resulteerde in de nodige drama’s maar uiteindelijk is het gelukt. Al waren de dames die dag pas tegen negen uur ’s avonds thuis ….
Een niet onbelangrijk detail vormde de betaling. De school inclusief alles kost zo’n 15.000 Euro per jaar. In Ringgits komt dit neer op zo’n kleine 75.000 Ringgit. Een bedrag dat gelukkig in termijnen betaald mag worden. Echter de dag limiet voor een “non-resident” staat op 10.000 Ringgit en als de rekening dan pas op donderdag morgen beschikbaar is en de banken vrijdag gesloten zijn door een nationale feestdag levert dit wel een kleine beetje stress op. Gelukkig is het door enige coulance van de school toch nog goed gekomen.
Ondanks de weinige tijd keek ik in de pauzes op mijn werk en vooral in de avonduren bij vlagen nog naar hetgeen er gebeurde in duivenland. Het was immers de week voor de voormalige derbyvlucht. Voor velen was dit altijd één van de hoogtepunten per jaar. Er is echter door de jaren heen veel veranderd. Op het hoogtepunt midden jaren tachtig gingen er in Orleans zo’n 200.000 tegelijk op de vleugels. Hiervan zijn anno 2018 nog slechts 59.100 duiven “over”. Waarbij iedereen natuurlijk weet dat dit nu niet één maar vier lossingen betreft.
Van eenheid is geen sprake meer al doet de nieuwe Sector Jonge duiven een manmoedige poging om oude tijden te doen herleven. In hun concept staat Orleans weer geagendeerd. De vraag is of dit programma het gaat halen gezien de grote verschillen in afstand en in niet mindere mate cultuur. Hierover wellicht in de stille tijd meer als ook de voorstellen van de overige secties, Marathon en Vitesse & Midfond bekend en definitief zijn.
Zo was er een schot voor de boeg van de sectie V&M. Men wil iedere week een vrijdaginkorving gedurende het hele seizoen. Dus tussen begin april en het einde van het seizoen medio september. Loffelijk en het zou mij als deelnemer prachtig hebben geleken maar anno 2018/2019 lijkt mij dit een moeilijke opgave. Niet alleen qua belasting voor de vrijwilligers maar ook simpelweg om voldoende deelname te hebben. Naar mijn bescheiden mening zou het alleen mogelijk zijn als er doordeweeks geen trainingsvluchten meer zouden worden mogen georganiseerd maar ik vermoed dat niemand die geest weer terug in de fles krijgt.
Terug naar dit weekeinde en het gebrek aan eenheid dat helaas afgelopen week schrijnend duidelijk werd. De afdeling Limburg kondigde afgelopen donderdag (of was het al eerder) aan niet gezamenlijk te lossen met de ander afdelingen uit Sector 1 (Zeeland, Brabant 2000 en Oost-Brabant). Ondanks een sommerende brief van de secretaris van de NPO losten de Limburgers doodgemoedereerd vijftien minuten later dan de rest. Hierbij alle afspraken die afgelopen winter en voorjaar gemaakt werden aan hun laars lappend. Bovenstaande is als we niet oppassen natuurlijk het begin van het einde en komt alleen voor in een bananenrepubliek.
Misschien is de duivenwereld wel een bananenrepubliek want een bananenrepubliek is volgens Wikipedia een populaire benaming voor een politiek instabiel, corrupt land dat vaak rijk is aan grondstoffen en waar staatsgrepen en revoluties aan de orde van de dag zijn. Niet alles is letterlijk van toepassing maar veel gaat wel op voor de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie.
Vooral het gebrek aan echte beslissingsbevoegdheid blijkt jaar in jaar uit een steeds groter struikelblok. De afdelingen hebben simpelweg teveel autonomie om goed centraal bestuur mogelijk te maken (wat hier onder ook verstaan moge worden). De actie van Limburg is hier een simpel voorbeeld van. De NPO kan alleen maar dreigen met sancties die ze uiteindelijk niet zelf kan opleggen want deze rol is volgens mij toebedeeld aan het Instituut Sportrechtspraak. Aangezien men daar niet al teveel ervaring heeft met onze sport ben ik zeer benieuwd hoe het afloopt. Vermoedelijk met een sisser omdat de gewone leden niet getroffen “mogen” worden.
Wat één en ander in deze zaak nog gekker maakt is het feit dat ik nergens een fatsoenlijke motivatie kan vinden voor het gedrag van het bestuur van de afdeling Limburg. Wellicht kan ik niet goed zoeken, maar ook de website van deze afdeling kan ik geen woord over deze zaak vinden. Iemand schreef dat de windrichting een rol in de besluitvorming heeft gespeeld. Dit is misschien zo, maar dit zou een bijzonder trieste zaak zijn. De losplaats lag al ten Zuidoosten van Parijs dus vrij neutraal. Bovendien toen men in het uiterste Zuidoosten van ons land op Nationaal Chateauroux voordeel had van de wind heb ik niemand (op voorhand) gehoord. Misschien kan iemand uit de afdeling Limburg mij het hoe en waarom nog eens precies uitleggen.
Overigens had ik dit weekstuk oorspronkelijk een andere titel meegegeven, namelijk “door uitslagenland”. In de vroege Maleisische ochtend bekeek ik veel uitslagen en zo ongeveer alle afdelingsuitslagen. Wat mij in het oog sprong was het verschil in wat ik voor het gemak maar spelintensiteit zal noemen. Dat wil zeggen het (grote) verschil hoe snel de duiven vallen bij vergelijkbare vluchten en dientengevolge ook het grote verschil in concoursduur.
Als je bijvoorbeeld Zuid Holland vergelijkt met Oost Nederland kom je tot opmerkelijke misschien wel schrikbarende verschillen. Om precies te zijn vergelijk ik lossingsgroep Blauw met Kring 2. Beiden vlogen een vlucht rond de 200 kilometer. In Blauw vallen er 100 duiven in minder dan 3,5 minuut met dominant spel van een liefhebber (52 duiven van de 319 bij de 1e 100). In Kring 2 van afdeling 9 doen deze 100 duiven er ongeveer 15 minuten (!) over om te vallen, terwijl ook hier een liefhebber dominant speelt met 28 van de 50 bij de eerste 100. Wanneer ik corrigeer voor de deelname (6900 versus 4564 duiven) is het verschil nog aanzienlijk. Wanneer ik abstraheer van de Gouda/Reeuwijk factor en kijk naar de andere losgroepen van Zuid Holland dan is de conclusies nog immer dezelfde. De duiven in Zuid Holland vallen ongeveer twee keer zo snel.
Een ander voorbeeld van grote verschillen is de concoursduur. Hierbij vergelijk ik Kring 4 van de afdeling Noord Holland met District 1 van de afdeling Limburg. Beide Spelverbanden vliegen een Natourvlucht. Het District in Limburg is iets langer dan de Kring in Noord Holland maar veel verschil is er niet (ruim 30 kilometer diep versus ongeveer 40 km diep). De deelname in Limburg is veel groter 4748 duiven versus 2008 duiven. De eerste 100 duiven vallen in Limburg in iets meer dan 10 minuten! In Noord Holland Kring 4 duurt dit iets meer dan 4 minuten met een deelname qua duiven die 58% lager is!!!
Kijken we vervolgens zoals aangekondigd naar de concoursduur dan vallen er helemaal een paar schellen van de ogen. In Limburg duurt het bijna een uur om de prijzen vol te maken. In Noord Holland is hiervoor iets minder dan 11 minuten nodig. Het is heel simpel in District 1 krijgen de liefhebbers die om de punten spelen de prijzen gewoon niet dicht omdat een grote groep niet of nauwelijks klokt. Hun uitzonderlijk hoge prijspercentages ten spijt zijn er gewoon te weinig liefhebbers die voor de punten spelen. Een indicator hiervoor is bijvoorbeeld het aantal liefhebbers bij de eerste honderd duiven in Limburg District 1 zijn dit er 11 van de 156, d.w.z. 7% van degene die deelnamen! Bizar weinig. In Nood Holland Kring 4 zijn dit er ook relatief weinig maar nog altijd 23 van de 79. Oftewel 29 procent.
Kortom in deze tijd van het jaar kom je in sommige afdelingen/spelverbanden wel erg makkelijk aan mooie uitslagen en eventuele punten of klasseringen in competities. Overigens wil ik hierbij wel opmerken dat de liefhebbers die wel om “het echie” spelen niet veel te verwijten valt. Zij pakken hun duiven in de regel vlot tot zeer vlot achter elkaar. Ze hebben enkel niet voldoende tegenstand om van competitie te kunnen spreken.
Omdat er in mijn afdeling zoals uit bovenstaande al blijkt gewoon gevlogen werd nog even de hoogtepunten.
De Natour werd gevlogen vanuit Asse Zellik en ondanks de wind uit Noordelijke richtingen, met een vleugje Oost, werd het een snelle vlucht. De mannen aan de kust hadden voor de zoveelste keer dit seizoen geen klagen en domineerden de kopposities in de voorlopige afdelingsuitslag. Deze uitslag heeft echter geen officiële status maar dit maakt het voor de betrokkenen (in dit geval de combinatie Paap en Paap uit Zandvoort) niet minder leuk.
De winnaars per cc/kring:
Kring 1:
- CC1A: Hoffman & Regtop, Den Helder – 1480 mpm
- CC1B: Eric Kruijt, Alkmaar – 1471 mpm
Kring 2:
- CC2A: Ton van de Gulik, Onderdijk – 1426 mpm
- CC2B: Gerard Timmer, Purmerend – 1446 mpm
Kring 3:
- CC3A: Henk Zoontjes, Beverwijk – 1479 mpm
- CC3B: Paap & Paap, Zandvoort – 1488 mpm
Kring 4: Marcel Kroon, Assendelft – 1471 mpm
Kring 5:
- CC5A: Henny La Grouw, Amsterdam – 1444 mpm
- CC5B: Herman Wouters, Amstelveen – 1423 mpm (slechts 4 mee en 100% prijs, 1, 8, 307 en 315 tegen 1275 duiven)
In het tweede deel van de middag arriveerden de jonge duiven die gelost werden in Fontenay Sur Eure. Gezien de overvlucht (langste afstand 556 km) en de geringe deelname ( slechts 2074 duiven) vormden de Noord-Hollandse deelname in de sector bijna geen partij voor het geweld uit Zuid Holland. De eerste duif boven de provincies grens, die valt op de hokken van Martijn en Marit Kramer (met hun Chinese vriend HSU), wordt als 73e afgevlagd. Ruim achter sectorwinnaar Willem de Bruijn (1301 mpm vs 1269 mpm). Dit neemt niet weg dat Martijn en zijn vrouw een prima seizoen draaien en nu voor het vierde jaar op rij een eerste pakken op een NPO vlucht. De overige ereplaatsen op het virtuele podium zijn voor Ruud Moes uit Zaandam en Ton Rijkers uit Uithoorn die beiden nipt geklopt worden door de man vrouw combinatie uit Wormer.
De duiven vielen uiteindelijk nog best vlot wanneer je de afstand in ogenschouw neemt want het concours sluit bij een snelheid van 1123 mpm. Dit is geheel in lijn met het concours van Zuid Holland (1158 mpm), tenminste wanneer je het verschil in snelheid van de eerste duiven in meeneemt.
In Noord Holland telde de vlucht voor het eerst sinds mensenheugenis voor het afdelingskampioenschap. Daarom maar de winnaars per kring (ondanks dat ik niet weet in welke spelvorm de punten behaald worden).
Kring 1: Hoffman & Regtop, Den Helder – 1253 mpm
Kring 2: Combinatie Geutskens, Purmerend – 1236 mpm
Kring 3: Bas Thiele, Velserbroek – 1253 mpm .
Kring 4: Kramer – HSU, Wormer – 1269 mpm
Kring 5: Ton Rijkers, Uithoorn – 1268 mpm
OP EIGEN HO(N)K
Hierover valt niets anders te melden dan dat ik aanstaande vrijdag als alles verloopt zo als het zou moeten om 20:00 uur weer landt op Schiphol. Een kleine 10 dagen business and pleasure.
Tot volgende week,
Michel
