- vrijdag 13 augustus 2021
Bijzondere prestaties, presteren als het moet, geen GPS-tracks en de neutralisatietijd.
Zondag 8 augustus 2021. Vandaag is een beetje een “jour sans”, oftewel een dag zonder, sport. Of bijna geen sport. De Olympische spelen waar ik de laatste twee weken veel naar keek zitten er op het moment dat ik deze woorden intyp bijna op. Het voordeel van spelen in Japan was dat het tijdsverschil voor mij slechts één uur bedroeg. Hierdoor kon ik de onderdelen vaak live bekijken zonder mij op onmogelijke tijdstippen voor de TV/Laptop te hoeven zetten. Iets dat bij leven en welzijn volgend jaar bij de komende winterspelen in Peking weer het geval zal zijn. Over drie jaar in Parijs is dit natuurlijk omgedraaid maar dat is nog ver weg.
Ik genoot van veel goede Nederlandse prestaties en wist zelfs dochterlief enthousiast te maken voor bepaalde onderdelen. Wel kon ik mij vooral de eerste paar dagen ergeren aan de klungeligheid in de begeleiding. Vooral bij het dames wielrennen en bij het mountainbiken, waardoor tenminste een gouden medaille verloren ging. Knap daarentegen was dat mejuffrouw Hassan en de stoere baansprinters bestand bleken tegen de druk. Er staan als je er moet staan of de kansen zich voordoen is niet veel sporters gegeven.
Iets dat je ook ziet in de duivensport. Daar is het ook de kunst om de kansen te grijpen als deze zich voordoen. Zo bleek ook gisteren bijvoorbeeld in Noord-Holland. Door de draaiende wind gingen de duiven voor het eerst echt langs de kust en dan zag je gelijk de mannen uit Zandvoort weer helemaal vooraan in de uitslag staan. Logisch maar je moet ze op dat moment wel goed hebben want anders draai je met goede wind ook geen vroege duiven. Ze moeten dan bovendien ook nog eens voldoende scherp zijn om niet door te knallen.
Op Facebook las ik over dit laatste weer veel berichten van teleurgestelde liefhebbers. Vooral uit de voorhand waar het risico op doorschieten natuurlijk het grootst is. De kunst blijft echter om de fout bij jezelf te zoeken en deze niet bij een ander neer te leggen. Ik maakte mij hier zelf ook regelmatig schuldig aan maar zal in een volgend duivenleven deze fout niet meer maken (als dit er ooit komt). Als anderen in de voorhand kunnen draaien heeft het geen zin om te klagen want dan had je het zelf ook kunnen doen. Dit neemt natuurlijk niet weg dat het met een Zuidelijke wind op de staart in de Zuidoostelijke voorhand niet fijn duiven wachten was. Duiven, en zeker jonge duiven, schieten namelijk wel vaak door.
Echter in de duivensport is het vooral zaak met “ongunstige” wind de schade te beperken. Voor veel liefhebbers die de laatste weken goed pakten was het deze week zaak de “broek heel te houden”. Dat lukte niet iedereen zoals ik in de uitslagen zag.
In het kader van het verloop van vluchten als gisteren is het wel vreselijk jammer dat op dit moment zo ongeveer niemand een GPS-ring om de poot van één van zijn of haar junioren durft te schuiven. Het had op vluchten als die van gisteren veel inzicht kunnen geven. Of en hoever de duiven te ver vliegen. De vele enthousiastelingen die aan het begin van het oude duivenseizoen hun duiven voorzagen van een tracker laten deze helaas nu ongebruikt in het laadje liggen. Ogenschijnlijk uit angst voor het verlies van de ring of uit angst voor enige prestatiederving.
De kans op het eerste zou echter nu toch zo langzamerhand wel beperkter moeten worden met het toenemen van de ervaring van de jonge duiven. En over het prestatieverlies kun je je afvragen of het nu zo erg is dat één van de vele ingekorfde duiven een grotere kans heeft om zich niet of wat later te klasseren. Als dit überhaupt al zo is want zeker op korte vluchten ondervindt een duif nauwelijks nadeel van de GPS-ring. Zoals onder andere uit de tracks van de Victoria Falls Race is gebleken.
Maar goed wellicht zijn er enkele vermetele liefhebbers die volgende week hun junioren durven te voorzien van een tracker.
Neutralisatietijd – Waar ik dit weekeinde toch ook nog even mijn aandacht naar uitging was de laatste ZLU-vlucht vanuit Perpignan van dit jaar. In tegenstelling tot wat velen denken vind ik de ochtendlossing een fascinerend spelletje. Duiven die 14 uur of soms nog langer op dezelfde dag onderweg zijn hebben voor mij iets magisch. En er is niets meer bijzonder dan een duif van een dergelijke afstand ’s avonds te zien thuiskomen. Op eigen hok had ik er nooit voldoende zitvlees en aanwezige kwaliteit voor maar bij sportvrienden mocht ik er graag naar kijken.
Wat ik echter niet begrijp en ook wel nooit zal begrijpen is de Neutralisatietijd berekening. Het schijnt veel deelnemers niet te deren maar als ik deelnemer was zou ik wel wat moeite hebben met die Neutralisatietijd berekening. Vooral wetende dat inmiddels best wel veel duiven ’s nachts gewoon doorvliegen. Of in ieder geval een deel van de nacht.
Hoe de berekening dan in de nacht gaat is mij echter niet precies duidelijk (en velen met mij vrees ik). In het verleden heeft Marten van Urk mij het nog wel eens proberen uit te leggen maar dat was verspilde moeite.
Echter wanneer ik naar de uitslag kijk kan ik sommige klasseringen niet begrijpen. Neem nu de twee (of feitelijke drie) Friese duiven die zich vroeg klasseren op Perpignan. In tijd arriveert de vroegste om 4:49:47 uur bij Coen Brugman uit Luttelgeest op een afstand van 1149 kilometer. Hierna arriveerden twee duiven van de gekende topspeler Bennie Homma uit Balk, respectievelijk om 5:45:01 uur en 5:50:46 uur op een afstand 1160 kilometer.
De duif van Brugman diende dus 11 kilometer minder te vliegen maar had een voorsprong van ruim 55 minuten maar wordt/werd uiteindelijk toch achter de duiven van Homma geklasseerd (17e tegen 9e en 11e). De berekening zal ongetwijfeld kloppen maar toch.
Nog schrijnender wordt het wanneer gekeken wordt naar de nummers één en twee in de uitslag. De duif van de uiteindelijke nummer twee, Lissenberg uit Utrecht, arriveerde ruim 9 uur eerder dan die van de nummer één Rudger Jan Rittersma uit het verre Zuidlaren. Rittersma woont weliswaar 129 kilometer verder en het is een meer dan prima prestatie van zijn vijfde getekende maar toch zou het bij mij knagen als ik nummer twee zou zijn geweest. De laatste 129 kilometer in 9 uur afleggen en toch nog sneller zijn ……
Overigens ken ik geen van bovenstaande liefhebbers persoonlijk. Ik heb dan ook geen enkele voorkeur of belang bij de uitslagen. Het viel mij echter gewoon weer eens een keertje op.
Voor het overige was Perpignan een vlotte vlucht met vermoedelijk niet veel verliezen gezien de berichten die ik op Facebook las.
OP EIGEN HONK
Was het een rustige week en ziet het er naar uit dat het een rustige week zal worden. In ieder geval voor mijn kleine microkosmos. De situatie in Maleisië verandert namelijk niet veel. Het aantal positieve gevallen blijft zo tussen de 18.000 en 21.000 liggen. Heel veel voor de Maleisische begrippen.
We blijven dus maar maximale voorzichtigheid betrachten ondanks dat ik nu drie weken geleden mijn tweede vaccinatie kreeg. Echter bij ons op het werk zijn er inmiddels best wel veel collegae positief ondanks dat ze op ditzelfde tijdstip hun tweede vaccinatie kregen.
Kortom minimaal bezoek aan het werk en maximale voorzichtigheid blijven het devies. In dit kader hebben we zelf maar een spray-gun aangeschaft zodat we onszelf en de bijvoorbeeld de boodschappen goed kunnen desinfecteren.
Gek genoeg ziet het er naar uit dat de regering vanaf komende dinsdag de boel weer een beetje gaat opengooien voor mensen die gevaccineerd zijn. Restaurantbezoek en het reizen tussen de staten lijk weer mogelijk. Het ziet er zelfs nu naar uit dat de verplichte quarantaine in een hotel voor degenen die vanuit het buitenland reizen vervangen wordt door een thuisquarantaine.
Heel bijzonder gezien het grote aantal positieve gevallen. Voorlopig kijken wij daarom eerst nog maar even de kat uit de boom.
Tot een volgende keer,
Groet,
Michel
