Zondag 14 maart 2021. Weer een week voorbij. Een week dit qua Nederlandse duivensport in het teken stond van twee in het oog springende zaken. Allereerst was daar de onverwachte herrijzenis van het roemruchte NPOrgaan en daarnaast was er afgelopen zaterdag (gisteren) de lang verwachte NPO-ledenraad. Op beide zaken zal ik hieronder terugkomen. Al zal het één wat korter qua tekst zijn dan het andere.

Het NPOrgaan – Allereerst was daar de voor mij totaal onverwachte herstart van de klassieker onder de Nederlandse duivenbladen. Het roemruchte NPOrgaan vormde voor mij als jonge liefhebber een baken in de duivensport. Een echt kwaliteitsblad gevuld door beroemde schrijvers. In jonge jaren uitgegeven door de aimabele broers Jos en Hans de Zeeuw. Een blad waarvoor ik in een vorig leven ook nog schreef overigens.

Jos de Zeeuw ontmoette ik ooit tijdens een trip naar de Olympiade van Porto (in 1985, inmiddels dus alweer 36 jaar geleden). Jos kwam al even bescheiden over als de toon van het blad dat hij uitgaf. Hierin stonden, voor zover ik mij kan herinneren, veel degelijke reportages over landelijke kampioenen en een aantal leerzame columns. Zelden was er sprake van kritische redactionele bijdragen of opiniërende columns. Ogenschijnlijk heel iets anders dan de vernieuwde kwartaal uitgave met dezelfde titel en de in de huidige tijd enigszins schurende ondertitel.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik slechts een aantal kritische en naar mijn persoonlijke smaak niet zo sterk geschreven columns toegestuurd kreeg. Overigens veelal geschreven door slippendragers van het vorige NPO-bestuur, maar dit terzijde.

Ik zal echter nog even wachten met het vellen van een finaal oordeel en dit pas te doen bij het zien/lezen van het hele blad. In dat kader zou ik het wel leuk vinden als iemand mij een PDF-uitgave van het blad zou kunnen doen toekomen. De mannen achter te schermen kennen mijn gegevens. Of ik zou mijn adres in het NPO-ledenbestand eens moeten laten veranderen naar mijn huidige adres in Sungai Buloh (nabij Kuala Lumpur). Kijken of dergelijke post aankomt.

NPO-Ledenraad. De belangrijkste gebeurtenis in duivenland was deze week natuurlijk de ledenraad. Door de nog immer geldende beperkingen werd het wederom een enigszins saaie eenakter van drie heren. Iets waar niemand iets aan kan doen, maar ik verlang wel een beetje naar de tijden waarbij Wim Jongh of Geert Schuurmans voor de achtennegenstigste keer de interruptiemicrofoon hanteren, of waarbij een Wiebren van Stralen zijn nuchtere Friese gezond boerenverstand weer kan laten horen. Nu was het meer een “groot Nederlands dictee”, zoals een opmerking in de live chat goed verwoordde.

Ook was het jammer dat de kwaliteit van de verbinding wel eens te wensen overliet. Aanvankelijk dacht ik dat ik er last van had doordat ik nu niet direct om de hoek woon. Het bleek echter ook in Nederland nu niet echt stabiel.

De toon van de vergadering was gelukkig positief. Nog altijd zijn de verhoudingen tussen dit bestuur en de afdelingen goed. Er wordt dan ook best veel tijd ingestoken. Voorafgaand aan de vergadering waren er twee eveneens digitale avonden waarin de punten werden besproken met en toegelicht aan de afdelingen. Op zich is het voor een nieuwsgierige buitenstaander als ik wel jammer dat deze niet via de livestream te zien waren.

Het gaat wat ver om de hele ledenraad in dit weekstuk samen te vatten. Ik zal mij beperken tot wat krenten uit de pap, de agenda was namelijk veel te lang om hier alles te bespreken.

Europese regelgeving. Betere aansluiting bij steakholders lijkt meer dan noodzakelijk. Vooral omdat de EU de regelgeving rond het vervoer van dieren wil aanscherpen ter voorkoming van de verspreiding van dierziektes en epidemieën. Het lijkt erop dat de postduiven een uitzondering zullen vormen in het beleid. Echter zien is geloven. Al bij al lijkt het een voor de duivensport positief resultaat maar er dienen wel enige lessen te worden geleerd. Er bleken te weinig goede relaties en contacten met LNV, de EU, etc. Het vorige bestuur heeft op dit gebied duidelijk steken laten vallen en het nieuwe bestuur probeert samen met andere belangenorganisaties sterker te komen te staan.

De NPO streeft er ook duidelijk na een betrouwbare partner voor de overheid te zijn. Bijvoorrbeeld door een sluitende centrale administratie met alle relevante gegevens van onze duiven. Hiervoor wordt de NPO-cloud ontwikkeld. De verwachting is dat de cloud getest kan worden in Q3/Q4 en daadwerkelijk gebruikt gaat worden in 2022.

De boodschap is duidelijk de duivensport is niet meer de sport van de eenvoudige melker met een hokje achter in de tuin. Als we willen blijven vliegen zullen we aan veel regels moeten voldoen.

Corona/Covid en de seizoenstart: Kort gezegd, “het ziet er goed uit”. De wedvluchten lijken mogelijk indien de avondklok wordt opgeheven en de buitenlandse lossingsvergunningen worden verleend, Belgie heeft hierin een positief signaal afgegeven. Veilige omstandigheden blijven echter noodzakelijk en voorwaardelijk.

Losplaatsenbeleid: Dit beleidsstuk heeft veel tongen losgemaakt. Goede losplaatsen zijn nodig maar zijn alleen mogelijk door goede afspraken met de buitenlandse bonden. Dit om overlast en andere problemen te vermijden. Problemen die worden veroorzaakt door illegale, onaangekondigde of verplaatste lossingen. Het betekent dat er een lossingsvergunning moet worden aangevraagd wanneer bijvoorbeeld een vereniging een vlucht wil organiseren. Lossingen door individuele leden of met een paar maten blijven mogelijk zonder vergunning. Het inkorven in Hank op vrijdagmiddag is overigens veiliggesteld door Afdeling 2.

Eerlijk spel. Ten aanzien van het eerlijke spel staan er veel acties uit. Zo is er nu eindelijk echte duidelijkheid over de invliegduiven. Ook hier faalde het vorige bestuur door het destijds aangenomen voorstel niet duidelijk te verwoorden. Deze duidelijkheid is er nu wel. Op verengingsniveau moeten alle ingekorfde duiven in concours staan. Vanaf het niveau daarboven mag een gedeelte van de duiven als invliegduif buiten het concours gehouden worden.

Vrachtduiven, die niet over de antenne gaan, zijn ten alle tijden verboden op wedvluchten. Een beetje opmerkelijk was de speciale oproep aan de marathonspelers om zich hieraan te houden.

Ten aanzien van het spelplezier hoopt het bestuur binnenkort weer brainstormsessies met de leden te kunnen houden. Om een beter beeld te krijgen van mogelijke veranderingen qua uitslagen is er in het nieuwe contract met de Compuclub afgesproken een keuzemenu voor de uitslagen te ontwikkelen. Dit wordt een “landelijke praktijktest”, met niet alleen traditionele uitslag maar ook uitslagen van de beste hokprestatie 1:10, de beste hokprestatie gemiddeld aantal punten en beste hokprestatie aangewezen. Eind 2021 dient vervolgens de balans opgemaakt te worden. Het adagium van het bestuur hierbij: “Wat moet, dat moet. Knopen doorhakken, want doormodderen is geen optie. Iedereen tevreden houden lukt niet”.

Pensioendossier: Hier werd de verbazing uitgesproken dat het vorige bestuur er de afgelopen drie jaar niet in geslaagd was geen duidelijkheid te krijgen. Ook betreurt het NPO-bestuur het feit dat enkele voormalige bestuurders niet wensten mee te werken aan het onderzoek. De uitkomsten waren natuurlijk al bekend (extra kosten 300.000 Euro) maar de onzekerheid is nog groot. Ook staan nog gesprekken tussen de NPO-advocaat en de toenmalige pensioenadviseur gepland maar ook deze uitkomst is ongewis.

Hitteprotocol en Nieuw IWB. Het verantwoord vervoeren en lossen van duiven bij moeilijke omstandigheden is cruciaal voor de duiven, voor de liefhebber en maar ook maatschappelijk, aldus het bestuur. Ook ligt er een beleid van de overheid inzake het vervoeren van de dieren bij hoge temperaturen. Als de overheid dit beleid van toepassing verklaart op de duivensport zijn de gevolgen groot. Dit zou een flinke beperking met zich mee kunnen brengen voor het vliegen met duiven bij hogere temperaturen.

Daarom is het van belang dat de zelfregulering gehandhaafd kan blijven. Men ziet hiervoor drie pijlers: een geactualiseerd Hitteprotocol, NPO en de afdelingen volgen het Hitteprotocol en de vernieuwing van het IWB. Het hitteprotocol vormt een belangrijk signaal richting overheden en belangengroeperingen. Belangrijk is eenduidige uitvoering en goede uitleg over de te nemen besluiten indien het Hitteprotocol wordt toegepast. De genomen besluiten zijn bindend voor alle afdelingen en concoursen. Bij code rood afgekondigd door het IWB mag er niet gelost worden!

Het beleid werd unaniem aangenomen. Ik ben wel benieuwd hoe de gewone liefhebber hierop in de praktijk reageert.

Daarnaast toonde men het nieuwe portaal wedvluchtbegeleiding. Er lijkt meer informatie beschikbaar voor de afdelingen (en liefhebbers). Ook worden alle vluchtdata opslagen door Zimoa. De getoonde demo van het nieuwe vlucht begeleidingssysteem werkte niet helemaal zoals gepland. Beeld en geluid liepen niet gelijk maar het gaf toch een indruk welke informatie beschikbaar is.

De Olympiade. Deze zal zoveel mogelijk ter promotie van de duivensport in Nederland dienen. Dus ook gericht op niet duivenmelkers. Het definitieve besluit werd ruim gesteund ondanks de kritische column in het Neerlands Postduivenorgaan.

De drie leervluchten in het jonge duivenprogramma kennen geen verplichtend karakter en tellen nergens voor mee. Er kan een uitslag gemaakt worden maar ze blijven buiten de verschillende competities. Ook gelden ze dus niet voor de Olympiade.

Dopingbeleid – De controle start reeds dit komend vliegseizoen na enkele jaren zonder controles. Natuurlijk is een dopingbeleid noodzakelijk voor een eerlijke competitie maar vooral voor het welzijn van de duiven. Echter ook om aan de Olympiades te kunnen blijven deelnemen. Dit laatste was een dubbeltje op zijn kant. Echter weer een voorbeeld van het opzichtige falen van het vorige bestuur.

Mijn indruk is dat het bestuur tracht zo zorgvuldig mogelijk te werken, door pas tot vervolging over te gaan indien diverse experts de indruk hebben dat er daadwerkelijk sprake is van dopinggebruik.

Zeer interessant was dat het amendement van Afdeling 3 werd aangenomen. Hierdoor volgt publicatie en het ingaan van eventuele maatregelen pas nadat in de B-staal ook het gebruik van oneigenlijke stoffen is aangetoond heeft (of op het moment dat de liefhebber afziet van een contra-expertise). Het NPO-bestuur moet dus terug naar het laboratorium om te zien hoe te komen tot een kortere periode tussen de uitkomst van de A- en de B-staal.

Jammer was dat men de naam van het bedrijf dat de monsters gaat onderzoeken niet noemde. Het vullen van een database met de gevonden waarden en onderzoek naar de dopingachtige substanties in natuurlijke stoffen lijkt mij daarentegen wel weer een goede zaak.

Financien, secties en bestuursmodel. Deze onderwerpen NPO vormden feitelijk hamerstukken. Qua stemming blijft het verwonderlijk dat de Afdelingen bij punt 11a in grote getalen voor stemden. Door aanname van dit punt wordt namelijk behoorlijk getornd aan de autonomie van de afdelingen. Hetgeen tot voor kort een heilig huisje was. Door aanname van dit voorstel dienen de in de ledenraad genomen besluiten te worden opgevolgd door alle geledingen. In gewoon Nederlands, uitvoeren wat wordt afgesproken. Iets dat normaal klinkt maar in de duivensport niet normaal was.

Statuten en reglementen. Opvallend was dat deze door het vorige bestuur nog niet waren aangepast aan de eerder genomen besluiten. Ook hier bleek maar weer eens dat het vorige bestuur misschien wel een hoop lawaai maakte maar dat men essentiële zaken achterwege liet.

Neutralisatietijd en aanpassing 800 metergrens ZLU vluchten. Het punt over de neutralisatietijd kende mijns inziens een verrassende uitkomst. Ondanks dat slechts een klein deel van de deelnemers echt kans maakt op internationaal succes werd de wens van de ZLU om de neutralisatietijd aan te passen aan de internationale neutralisatie tijd aangenomen.

Een duidelijk nadeel voor de liefhebbers boven de rivieren als je het mij vraagt. Niet toevalligerwijs stemden de afdelingen beneden de rivieren allen voor dit voorstel. Waarom afdeling 8 dit voorstel steunde ontgaat mij even.

De impact van het niet handhaven van de 800 metergrens volgens de internationale rekenmethode is mij niet duidelijk.

De vraag die nu resteert is of de ZLU nu wel binnen de lijntjes gaat kleuren of dat men die toch wel enigszins eigenwijze Zuid Limburgse Unie blijft. De intenties van het huidige NPO-bestuur zijn duidelijk meer gericht op samenwerking dus de bal ligt nu bij de ZLU.

Gedragscode. Zoals mocht worden verwacht werd ook dit met bijna unanieme meerderheid aangenomen. De enige tegenstem kwam van afdeling 10, waar men een meer bottom up benadering wilde.

Het aannemen van de gedragscode betekent dat bij overtreding door alle geledingen binnen de duivensport hiervan melding gemaakt kan worden bij het Instituut Sportrechtspraak. De vragen die bij mij direct opkomen zijn: hoe zal dit in de praktijk worden uitgewerkt en hoe strikt zal de handhaving zijn?

Aan het eind van de verandering behandelde de secretaris ad interim nog een soort tussenbalans van behandelde zaken. Ook toonde hij een “to-do-list” voor de naaste toekomst. Er ligt duidelijk nog een behoorlijk pakket op het bordje van het bestuur. Gezien de voortvarendheid waarmee men tot op heden te werk gegaan is zal dit wel goed komen. Echter eenvoudig zal dit niet zijn gezien het hoge “hoofdpijn-gehalte” van de meeste onderwerpen.

Al bij al was het dus voor het bestuur en voor de duivensport een zeer productieve vergadering met veel steun voor het beleid van het bestuur.

OP EIGEN HONK

Is er werkelijk niets te melden.

Tot een volgend weekstuk,

Michel

• Vorige
• Volgende