- woensdag 25 november 2020
Nederland, NPO-vergadering, Facebook thema’s, de verkoop en lezersvragen
Zondag 22 november 2020. Zojuist maar weer achter de laptop gekropen na het vertrouwde zondagse ritueel. Dit betekent opstaan zonder wekker, gedurende een uur of twee internetsites afgrazen naar nieuws en andere informatie om vervolgens wat fruit te snijden als brunch. Na enige (kleine) huishoudelijke klusjes begin ik dan aan de hoofdactiviteit van de meeste zondagen, het opschrijven van mijn gedachtes over de gang van zaken in de duivenwereld en daarbuiten.
Deze week gingen mijn gedachten regelmatig uit naar Nederland, onder andere naar aanleiding van een bericht dat wellicht niet voor mijn ogen bestemd was, maar mij meer bezighield dan de schrijver zich realiseerde.
Iets anders wat mij bezighield (en houdt) zijn de corona-ontwikkelingen, maar vooral de gedragingen van de Nederlanders. Er schijnt op dit moment niets zo erg te zijn als het niet kunnen gebruikmaken van de horeca. Overal lees ik “ach en wee” hierover. Het is zoooooo verschrikkelijk voor zowel de exploitant als de consument dat het gebruikelijke drankje of de zo vurig gemiste maaltijd niet naar binnen geschoven kan worden. Onbegrijpelijk als ik een blik werp op de vertroebelde coronacijfers.
Vertroebeld ja, omdat een groot deel van de testen (30 procent of meer) nu wordt verricht door snelle commerciële rakkers die het melden van de cijfers niet zo nauwkeurig nemen. Om het mild te verwoorden. Snelle rakkers die in het gat sprongen dat de altijd weifelende overheid liet vallen. Na onvoldoende IC-bedden volgde onvoldoende teststraten. Zielig, triest zelfs voor zo’n welvarend land.
Nog triester zijn wellicht de mensen die en masse naar de pretparken en de bossen gaan. Ik zag een foto van de rij voor de kassa’s van ’s lands bekendste pretpark. Ellenlang. Bovendien veelal zonder mondmasker. Meer dan zielig. Om over degenen die het nodig vinden om feestjes te organiseren maar helemaal niet te spreken. Ze zouden de mensen die zich met dit soort zaken bezighouden een briefje moeten laten tekenen dat ze van de zorg afzien mocht de corona hun treffen. Ben benieuwd hoeveel helden dit dan zouden ondertekenen?
Genoeg gemopperd.
De verkoop – Het nieuws brengt ook andere opmerkelijk zaken. Zo was daar de verkoop van Hok van der Wouwer uit Berlaar. Als stukjesschrijver in Duivenland kan ik dit natuurlijk niet links laten liggen. Waar de landelijke media vooral de focus legden op die ene superdure duif gaat mijn aandacht vooral uit naar de overige 449 duiven. Deze brachten samen ook bijna 8 miljoen euro op. Ongeveer 3.5 miljoen euro hiervan werd door 15 duiven in het laadje gebracht (!) Resteert een gemiddelde van meer dan 10.000 euro voor de overige 433 duiven. Ongekende bedragen.
Veelal wordt de vraag gesteld of een verkoop als deze goed of slecht is voor de sport? Naar mijn bescheiden mening zitten er zowel goede als minder goede kanten aan een verkoop als deze.
Het brengt veel publiciteit en dat is zeker niet slecht voor een sport/hobby die weinig onder de aandacht komt. Ook zorgt de hoge opbrengst voor een boost bij de kleinere hokken die toevallig of niet hetzelfde soort onder de pannen hebben. Waar het bij de groten regent, druppelt het bij de kleine melkers. Dit ontvangen geld wordt vaak (deels) weer besteed om duiven te kopen. Zo profiteren andere melkers toch ook weer van dit succes.
Daarnaast wekt een verkoop als deze de indruk/illusie dat iedere duivenmelker uiteindelijk de hoofdprijs kan pakken. VDW begon immers ook als gewone melker en investeerde zelf nooit bijzonder grote bedragen (als ik de diverse geschriften mag geloven). Verkocht zelfs ooit op de markt van Lier om zijn sport te bekostigen. Wellicht inspireert een verkoop als deze de gewone melkers dan ook een beetje.
Al vraag ik mij af hoeveel van de daadwerkelijke opbrengst uiteindelijk naar de VDW-familie zal gaan. Vermoedelijk is deze verkoop behalve goed in de markt gezet, ook goed gepland en het aantal duiven aangedikt. De hokken op de foto moeten in ieder geval bomvol gezeten hebben of er is een reeds eerder gekweekte groep duiven onder de hamer gebracht.
Veel nieuwkomers zal een verkoop als deze niet opleveren. In het meest positieve geval wekt het de nieuwsgierigheid van buitenstaanders. Nieuwsgierigheid naar wat er nu gaande is in een sport waarvan de vaandeldragers zoveel geld opbrengen. Wellicht brengt dit enkelen tot een hokbezoek en vermits goed begeleid zou dit kunnen leiden tot een overdracht van het virus. De duivenbacil welteverstaan.
Negatief is wellicht het aspect dat veel buitenstaanders weer zullen denken dat iedere duif een fortuin waard is. Dat iedere duivenmelker een kapitaal onder de pannen heeft zitten en dat men daarom denkt dat een duivenmelker iedere duif graag terug heeft. Dit laatste zou natuurlijk ook zonder het “grote geld” zo moeten zijn.
De NPO ledenraad – Komende zaterdag vindt de eerste ledenraad onder leiding van de nieuwe voorzitter/het nieuwe bestuur plaats. Mijn nieuwsgierigheid is hierdoor op voorhand al gewekt. Een bijzondere vergadering zal het zeker worden. Niet in het minst doordat het de eerste digitale ledenraad uit de geschiedenis zal zijn.
Op voorhand heb ik hierover wel enkele twijfels. Niet zozeer over het digitaal vergaderen maar over het digitaal stemmen. Het voorstel van het bestuur komt mij nogal gekunsteld over, echter men zal hierover wel goed nagedacht hebben.
Inhoudelijk zijn er veel interessante agendapunten. Het gaat te ver om ze allemaal te benoemen want de agenda is bepaald niet kort. Echter één punt springt er wat mij betreft zeker uit. Het betreft agenda punt 12 “kampioenschappen en eerlijk spel”. Het bestuur probeert duidelijk een trendbreuk te creëren. Het klassieke onaangewezen spel van “vroegste uit de klok” of hoe je het ook noemt, wordt aan de kant geschoven. Men poogt dit althans te realiseren door de aandacht te verschuiven naar de prestaties in de breedte en het aangewezen spel.
Spel dat voor de kleinere hokken in theorie beter te behappen zou moeten zijn. De vraag die bij mij echter rijst is of dit wel de oplossing is? Hokprestaties leidend maken leidt uiteindelijk weer tot andere excessen. Sterke hokken, selecteren harder en zullen de lat nog iets hoger leggen. Hierdoor zullen ze minder missers hebben dan de zwakkere hokken. Ook zullen een aantal wat grotere hokken na een aantal weken de vliegploeg indikken waardoor ze een hogere prestatiedichtheid realiseren. Een beeld dat je bijvoorbeeld op de vluchten tellend voor de nationale kampioenschappen al zag. Hierop korfden de slimme melkers slechts een veelvoud van tien duiven in. Het “één op drie” vliegen zal dit m.i. maar ten dele oplossen.
De vraag blijft daarnaast of de echte commerciële hokken wel op de kampioenschappen zitten te wachten. Het antwoord hierop is “nee”. Om het goed te doen in de internationale handel hoef je geen kampioen te zijn. Topuitslagen op de aansprekende vluchten, winnaars en asduiven (bij voorkeur met een toppedigree) daar draait het om. Vaak zie je daarom dat de nationale tophokken de kampioenschappen gewoon laten lopen.
Het veranderen van kampioenschap stelsels zal daarom naar mijn mening niet veel veranderen aan het inkorfbeleid van de topspelers. Er zal een (internationale) cultuuromslag moeten volgen om echt iets te veranderen. Het veranderen van deze cultuur is als je het mij vraagt echter onbegonnen werk.
Facebook thema’s – Op het vaak bekritiseerde Facebook wordt in tegenstelling tot hetgeen velen beweren niet alleen maar geraasd en getierd. Het is ook een forum voor vragen en er worden tevens regelmatig interessante stellingen geponeerd. Waarbij degene die stelling neemt vraagt om reacties van zijn “vrienden”.
Vorige week was er de interessante vraag over de behandeling tegen paratyfus, deze week vroeg iemand naar de mening over grote bonnenverkopen. Dit naar aanleiding van het feit dat een vereniging negentig bonnen had weten te scoren. Hetgeen in deze tijd op zich al een prestatie is, omdat de bereidheid tot het schenken van bonnen behoorlijk is teruggelopen.
De reacties waren zoals altijd zeer wisselend. Van uiterst positief tot uiterst negatief. In de regel wel keurig verwoord. Ook legden een aantal “vrienden” de noodzaak uit van het houden van een bonnenverkoop, terwijl weer een aantal anderen aangaven dat het een mooie manier was om voor een redelijke prijs nog aan een duif van een topspeler te komen.
Persoonlijk stond en sta ik een beetje ambivalent tegenover de vele bonnenverkopen. Vooral omdat ik met grote regelmaat benaderd werd en “nee” verkopen niet mijn natuurlijke reactie was. Natuurlijk was het een soort streling van het ego. Het voelde toch als een soort erkenning van de betere prestaties. Echter de overvloed aan aanvragen en de druk die een fatsoenlijke afwikkeling oplegde, voelde bepaald onprettig.
Ik kan mij dan ook goed voorstellen dat een aantal grote kampioenen niet of slechts beperkt meewerkt. Naar mijn mening zouden verenigingen een beetje het walletje bij het schuurtje moeten houden. Ze zouden zich moeten richten op de kampioenen uit de eigen club en eigen regio. Deze brengen in de regel ook meer op dan de bonnen van de kleinere kampioenen uit andere afdelingen. Vooral als er nog een zaalverkoop volgt (zoals andere jaren). Uitzonderingen daargelaten.
De kleinere afdelingskampioenen uit andere afdelingen hebben landelijk namelijk nauwelijks bekendheid. Met lage biedingen tot gevolgd en deze lage biedingen op internet voelen toch als een soort “wall of shame”. Vooral als een bon helemaal niet wordt ingezet.
Alleen bij zeer bijzondere gebeurtenissen of noden zouden een vereniging zich mijns inziens moeten richten op landelijke kampioenen en/of kampioenen uit andere afdelingen.
Lezersvragen – Het is altijd leuk om naar aanleiding van mijn schrijfsels lezersvragen te ontvangen. Zo vroeg een lezer uit de regio Amsterdam of ik verschil zag in het ruitempo tussen duiven die de hele stille tijd twaalf uur kunstlicht op de hokken hadden en de duiven die dit niet hadden? Ter lering en vermaak voor andere lezers hierbij mijn antwoord:
“Ik heb nooit verschil gezien omdat ik geen verschil kon zien. Alle hokken kregen dezelfde behandeling. Qua rui waren ze altijd vrij laat klaar, denk ik. Zo eind december. Vroeg genoeg om ze (de vliegers) begin februari te koppelen. Omdat ik aanvankelijk dubbel weduwschap speelde en later alleen met de duivinnen hield ik ze relatief lang bij elkaar. Zo ongeveer tot half november. Ik liet dit (het scheiden) een beetje van het ruitempo afhangen. Ruiden ze langzaam dan scheidde ik eerder. Ik vond het nooit erg dat ze laat klaar waren want dan begonnen ze ook weer later aan de volgende rui. Ook liet ik mijn vliegers slechts één rondje broeden. Tussen de 3 en 10 dagen afhankelijk hoe vlot of laat ze gelegd hadden. Hierna tot half september op weduwschap. Nooit problemen met de rui gekend, alleen op de laatste 2 vluchten werd het voor sommige duiven wat lastig. Om het een beetje te rekken knipte ik de topjes van de pennen. Kortom, het 12 uur licht hebben per dag was geen enkel probleem”.
Een andere lezer, uit België ditmaal, vroeg van wie ik mijn Allicine betrok. Dit antwoord was korter en makkelijker. Zoals hij zelf in zijn blog al schreef was ik een groot verbruiker van de Allicine van Jos Nijman uit Heemskerk. Hij betrok het van een bedrijf uit Vaassen.
Nadeel van de Allicine was overigens wel de sterke geur. Niet zozeer op de hokken maar wel in de bijkeuken waarin ik een speciale duivenkoelkast had staan. Als ik het weer zou gaan gebruiken (hetgeen ik zeker zou doen) zou ik een klein koelkastje in mijn duivenhok plaatsen want de geur van Allicine is door niets te sluiten en/of te neutraliseren.
OP EIGEN HONK
Blijft het qua Corona stabiel op een voor Maleisische begrippen (te) hoog niveau. De regering heeft even overwogen om de maatregelen verder aan te scherpen maar heeft op economische gronden daarvan tot op heden afgezien. Het huidige pakket van maatregelen blijft dus nog van kracht.
Gezien het feit dat de cijfers nauwelijks dalen vraag ik mij wel af wat hier de ommekeer moet gaan brengen. Klimaat technisch zijn hier geen grote veranderingen te verwachten dus vermoedelijk is het wachten op vaccinaties. De media berichten dat het vaccin door de regering is ingekocht in China. Ben benieuwd hoe snel dit beschikbaar komt. Zoals heel vaak, afwachten dus maar weer.
Tot een volgende keer,
Michel
