Zondag 19 april 2020. Buiten is het vandaag minder zonnig dan gebruikelijk. Veel maakt dit niet uit want van publiek leven is hier al weken geen sprake meer. Inmiddels bevinden we ons in Maleisië al viereneenhalve week ik in de zogenaamde Lock down periode en sinds die tijd komt iedereen slechts buiten om de noodzakelijke levensbehoeften aan te schaffen. Dit mag alleen binnen een maximale afstand van 10 kilometer van huis plaatsvinden. Hetgeen overigens geen probleem is.

Slechts degenen die werken bij een bedrijf dat een essentiële dienst verricht mogen een grotere afstand afleggen om naar het werk te komen. Hiertoe heeft iedere werknemer via de werkgever een vergunning/vrijstelling van het ministerie van transport gekregen. Vervolgens wordt door middel van wegversperringen bij de tolstations en diverse opritten gecontroleerd of de persoon in kwestie daadwerkelijk op weg mag zijn. Zonder vergunning moet je kunnen aantonen waarom je de weg op moet. Zonder goede reden (bezoek ziekenhuis, ouders of zieke) wordt geen toegang tot de weg verleend.

Best streng dus, al zorgt de lokale routeplanner er dan wel weer voor dat je deze zogenaamde roadblocks kunt vermijden. Typisch Maleisië zou ik zo zeggen. Qua laksheid hebben Nederland en Maleisië overigens veel overeenkomsten. Ook hier heerst normaal gesproken een gedoogcultuur en neemt men het niet zo nauw met de regels.

Vermoedelijk is de bevolking hier op dit moment toch net even gedisciplineerder dan in bijvoorbeeld Nederland. De vraag is wel hoe dit binnenkort verder gaat want eind van de week start de Islamitische vastenmaand. Normaal gesproken een toonbeeld van familiezin en andere bijeenkomsten.

Al met al lijkt de aanpak wel succesvol gezien het totaalaantal besmettingen (5305), het aantal patiënten op de IC (49) en het aantal overleden patiënten (88). Of de cijfers kloppen valt te bezien maar zelfs bij een vermenigvuldiging met een factor tien is de score op een bevolking van 30 miljoen nog niet zo slecht. Zeker als je het afzet tegen veel Europese landen of bijvoorbeeld Nederland.

Ondertussen zorgt de zogenaamde Movement Control Order er wel voor dat ik al viereneenhalve week letterlijk binnen zit. Slechts het wekelijkse bezoek aan de supermarkt en een ritje naar het werk (afgelopen donderdag voor de tweede maal) onderbreken dit patroon.

Hierdoor heb ik behalve veel tijd om te werken ook veel tijd om na te denken. Ik denk na over veel zaken maar soms dwalen mijn gedachten af naar Duivenland Nederland, hoe relatief Duivensport in deze tijd ook is en blijft.

Soms worden mijn gedachten er ook heen geleid zoals afgelopen zondag toen ik weer eens interessante informatie toegestuurd kreeg. Heel soms wind ik mijzelf zelfs een beetje op over de gang van zaken in Duivenland Nederland. Meestal is dit gelieerd aan het in de digitale bus vallen van de Duivensport-Pravda.

Gisteren gebeurde dit laatste weer en gelijk had ik weer motivatie om hier eens wat over “op papier te zetten”. In de Duivensport-Pravda stond namelijk voor de zoveelste achtereenvolgende week weer eens uitsluitend prietpraat. Waar de Belgische bond misschien wel iets te hard van stapel loopt met concept instructies hoe te handelen bij het weer opstarten van de vluchten, houdt het bestuur NPO de kaarten nog stijf tegen de borst. In plaats van te komen met informatie komt men met enkel gemeenplaatsingen.

Het demissionair zijn van het bestuur wreekt zich ogenschijnlijk meer dan op het eerste gezicht lijkt. Ook lijkt het niet hebben van een vaste aanspreekpartner binnen het NPO-bestuur geen goede zaak om het mild te verwoorden. Gek genoeg wordt de aangeboden hulp vanuit de afdelingen en/of toekomstige bestuurders met uitstekende contacten in het Haagse ogenschijnlijk niet geapprecieerd.

Gelukkig las ik dat de WOWD wel wordt ingeschakeld. Veel melkers zijn niet voor dit instituut maar ik denk daar anders over. Het zijn veelal wetenschappers en in tijden van veel emoties kan het maar beter om feiten draaien.

Waar ik vooral minder gelukkig van wordt is de traagheid in de besluitvorming rond het nieuwe bestuur. Het lijkt er bijna op of het oude bestuur geen plaats wenst te maken. Men verschuilt zich ogenschijnlijk achter het niet kunnen houden van een video conference of een andere vorm van een digitale vergadering. Totale kul in deze tijden van bijna onbeperkte digitale mogelijkheden. Het is natuurlijk wel een beetje anders vergaderen maar het gaat wel. Dagelijks doe ik momenteel bijna niet anders en zelfs met grote groepen. Het vereist wel wat “ether discipline” zoals een deelneemster uit “Wie is de Mol” ooit haar mededeelnemers toeriep.

Volgens mij zijn er ook geen reglementaire beperkingen om een ledenraad digitaal te houden. Ik kon er in de Statuten en Reglementen niets over vinden. Het wordt simpelweg niet omschreven waar of hoe een vergadering gehouden moet worden.
Slechts het “openbare karakter” van de ledenraad zou onder druk kunnen komen te staan. Ik weet niet of daar een oplossing is maar in het ergste geval zou de ledenraad als besloten kunnen worden aangemerkt. Niet helemaal ideaal in een precaire situatie maar als er geen andere oplossing is ….

Over reglementen gesproken. Ik vraag mij ook af of er voor de selectiecommissie die zich nu bezighoudt met de “selectie” van de kandidaat-bestuurders wel een reglementaire dekking bestaat? In een vrij uurtje heb ik eens een beetje zitten grasduinen in de Statuten en in het Huishoudelijk reglement maar ik kon over een dergelijke commissie niets vinden. Ook kan ik mij niet herinneren dat dit in een ledenraad aan de orde is geweest maar misschien heb ik letterlijk even zitten slapen tijdens de ellenlange vergadering.

Misschien staat één en ander in een nooit gepubliceerd Bestuursreglement. Dit reglement op basis waarvan NPO-Bestuur zijn werkzaamheden uitoefent had direct na het aantreden opgesteld moeten worden. Hetgeen ogenschijnlijk nooit gebeurd is (of het is nooit gepubliceerd).

Echter reglementair kunnen kandidaten door een selectiecommissie niet worden afgewezen als ze door de diverse geledingen op de juiste wijze zijn voorgedragen. Dus naar mijn mening kan de echte toegevoegde waarde van een door het huidige NPO-bestuur geïnstalleerde Selectiecommissie er enkel zijn voor het huidige NPO-bestuur. En alleen liggen in het feit dat deze commissie voorsorteert op kandidaten met een voorkeur voor het huidige beleid.

Dit verklaart vermoedelijk ook de schimmige gang van zaken rond de selectiecommissie. Tot aan de publicatie in Het Spoor wisten alleen de ingewijden uit wie deze commissie bestond.

Overigens heeft naar het verluidt de voorzitter geprobeerd deze publicatie te voorkomen. Hetgeen gezien de publicatie niet gelukt is. Echter als dit waar is versterkt dit nogmaals het gevoel dat het huidige bestuur de regie wil hebben/houden over de benoeming van hun opvolgers en dus grip wil houden op de koers van de duivensport in Nederland in de toekomst. Dit zijn dan echt bijna Russische praktijken.

Maar goed de selectiecommissie heeft dus vijftien kandidaten (inclusief) de drie resterende NPO-bestuurders die mits allen goed voorgedragen allen gewoon in stemming dienen te worden gebracht op de ledenraad. Ongeacht welk oordeel van welke selectiecommissie dan ook is het aan de ledenraad om te bepalen welke kandidaten uiteindelijk in het bestuur gaan plaatsnemen. Het is dus zaak dat de kiesmannen scherp zijn en de afdelingen die van het huidige beleid af wilden/willen het front gesloten houden.

Wat mij echter nog meer irriteert is het totale gebrek aan openheid over negen kandidaten. Van drie door de afdelingen voorgedragen kandidaten zijn de namen bekend (Van de Aast, de Rijke en Geitenbeek). De namen van de huidige NPO-bestuurders zijn natuurlijk ook bekend maar wie zijn in vredesnaam de anderen? Waarom houdt het NPO-bestuur ook in deze de kaarten nog steeds tegen de borst?

De geheimzinnigheid en het feit dat de namen niet voor medio april naar buiten zijn gebracht (zoals was afgesproken) beloven in mijn ogen niet veel goeds. Ik hoop wederom dat ik het mis heb maar ik kan niet anders denken dan dat deze onbekende kandidaten “vriendjes” en/of “vazallen” zijn van de huidige voorzitter. Wellicht een aantal “anoniemen” die in een eerder stadium ook al een dubieuze rol speelden. Of ex-kiesmannen? Of ex-projectleiders?

Hoe het ook zij er moet ergens een addertje onder het gras zitten want anders waren de namen wel al naar buiten gekomen. Vermoedelijk wil men Duivenland Nederland met een soort overrompelingstactiek overvallen. Hetgeen wederom een trieste zaak zou zijn. En zoals gezegd hopelijk heb ik het mis!

OP EIGEN HONK

Hieraan valt naar mijn uitgebreide inleiding niet veel meer aan toe te voegen.

De enige vrees die ik heb is dat de zogenaamde Lock down periode nog een keer verlengd wordt. De muren komen inmiddels wel een beetje op mij (ons) af om over het gebrek aan sociale contacten maar niet te spreken. Aan de andere kant is de opoffering natuurlijk veel minder groot dan de opofferingen die degenen die het virus opliepen/oplopen zich moeten getroosten.

Vrijdag 24 april weet ik vermoedelijk meer want dan zal de minister-president weer een toespraak houden. Gezien de verlenging van de maatregelen in West-Europa zou het mij niet verbazen als het alhier ook weer verlengd wordt.

De tijd zal het leren, afwachten maar weer.

Tot een volgende keer,

Michel

• Vorige
• Volgende