Weer een weekje verder, de goede Sint heeft het land inmiddels verlaten met zijn zwarte pieten en de surrogaat roetveegpieten hebben zich weer gewassen. Ook in de duivensport zijn we weer een week verder en de vesting van dhr van de Kruk in Papendal begint te wankelen . Penningmeester en secretaris NPO hebben het zinkende schip al verlaten en zijn cellen beginnen te exploderen , kortom het is eindeverhaal  voorzitter NPO met zijn GPS 2021. Grote vraag is op dit moment wat voor puinhoop laat hij achter en wat voor lijken komen er uit de kast in zijn voor medewerker tot nu toe gesloten kamertje. Hopelijk zijn de afdelingen het met elkaar eens (op ééntje na die nog twijfelt) en gaan we weer gewoon verder met de duivensport waarin iedereen het momenteel gewoon naar zijn zin heeft zonder teveel poespas.

Hier gaat het op de hokken gewoon zijn gangetje , van de acht kweekkoppels zitten er inmiddels zes op twee eieren en koppel zeven volgt morgen . Koppel acht het koppel van de lady bolt geeft meer moeite daar deze duivin absoluut haar doffer niet wenst te nemen, maar wie mij kent weet dat ze geen keuze heeft, klaar.

In de vlieghokken gaat alles naar wens en zijn er geen problemen hoewel ? Deze week nam ik een duivinnetje mee , opoe genaamd van 2013, opoe is mijn lievelingsduif en geen trutje want ze heeft al meer dan 70 prijzen bij elkaar gevlogen. Opoe mocht mee naar het landje waar we meestal met wat liefhebbers bij elkaar komen en soms wat duiven van elkaar keuren en onze mening geven ,op de man af. Slecht is slecht  en geweldig is geweldig al vind Jantje of Pietje het soms net andersom.  Met 5 liefhebbers heb je meestal 5 verschillende meningen denk ik dan altijd maar . Bij opoe was het anders, unaniem werd besloten dat ze een geweldige duivin was en in een geweldige conditie was. Ik wist dat al maar was ook blij om het eens van andere te horen en ging huiswaarts . Opoe ging het hok weer in en sleepte nog met haar staart en was duidelijk blij geweest met haar uitje. Toen ik drie uur later in het hok kwam zat opoe doodziek in een hoekje, ik schrok me rot, wat heb ik nu weer aan mijn staart hangen ? Duivin gelijk in een leeg hok geplaatst met wat Baytril in het water en de volgende ochtend vroeg ernaar toe er van uitgaande die heeft het niet gered. In het hok lag Opoe plat op haar buik en de lust was er uit, een penicilline tablet in de duif en in de middag een tablet met antibiotica. De dag later in de ochtend weer een halve antibiotica en in de middag ook en dit heeft zich dagen herhaald, inmiddels gestopt ermee maar Opoe sleept weer met haar staart als ik binnen kom, inmiddels vitaminen in haar water en geen antibiotica meer , alle goede en kwade bacteriën in haar lijf zullen het onder deze keiharde aanpak niet overleeft hebben als ik naar haar mest als graadmeter kijk , maar ook dit zal met een tweetal dagen hersteld wezen. Waarom vertel ik u dit verhaal ? Ik moest het even kwijt en weet absoluut niet wat het geweest is. Uw weet inmiddels dat ik alle dierenartsen fijne mensen vind die mijn duiven mogen enten maar verder zoek ik altijd oplossingen op eigen gevoel en ingeving. Opoe red het wel maar zowel zij als ik zijn door dit toedoen echt enkele dagen van slag geweest.

Zaterdag voor het eerst sinds maanden weer eens in een duivenclub geweest, uiteraard met een doel. Eerst wil ik de duiven bekijken , kijken hoe er gekeurd is  en kijken of er nog in mijn oog uitzonderlijke duiven tussen staan. In mijn gedachte was de keurmeester niet één van de jongste geweest wat later ook beaamd werd, 18 1/4 was over het algemeen het hoogste wat hij in de categorie de rug en lendenen gaf. Oude keurmeesters zoeken nog naar de ruggen die vroeger de delbar duiven hadden, breed als een landingsbaan van een vliegveld. De moderne postduif heeft inmiddels een andere rug uitlopend van iets breed naar de smal bij de staart en rond maar stevig. Denk dan aan poorten, deuropeningen en viaducten dan weet je wat rond is ook sterker dan iets vlak is en dus beter de kracht van de aangehechte spieren en peesjes kan weerstaan. Mijn visie en volgens sommige misschien grote nonsens maar ieder zijn meug zei de boer en hij ging vissen. Maar het doel waarvoor ik naar die duivenclub ging heb ik niet bereikt ,,het bonnetje,, ging naar een ander dus …. veel geluk ermee.

Eergisteren viel de stamboomkaart van de opgevangen duivin op de deurmat . Keurig netjes met de kaarten van pa en ma duif erbij. Ze is een goede afkomst en ik hoop dat ze de naam ,, Tilly,, naar Comb van Tilburg eer aan gaat doen, ik gun haar de kans.

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs RPW

Racing Pigeon Wishperer