We zijn weer een weekje verder en kon me niet enkele dagen bedwingen dus vanmiddag de kweekduiven bij elkaar gelaten rond 16.00 uur . Enkele koppels zijn over gekoppeld t.o.v vorig kweekseizoen om later makkelijker de jongen te kunnen inkruisen. Maar alles ging naar wens en toen ik vanavond om 22.10 uur keek lagen de koppels heerlijk in de schotels samen dus wasprima net voor het licht uitgaat. Waarom ik me geen twee dagen kon bedwingen is uit te leggen. Sinds anderhalve week werd er bijgelicht in de ochtend 3,5 uur en in de avond 5,5 uur. De doffers werden met de dag steeds gekker en sommige knokken en maken er in het hok echt een zooitje van. Nu ik ze bij elkaar zette was het een leven van belang in het hok maar na enkele uurtjes was de rust weergekeerd en vanavond lag alles er dus rustig bij. Uitgaande op medewerking en dat de ringen op 1 januari 2019 gehaald kunnen worden moet het dus lukken en heb ik er alle vertrouwen in.

In de vereniging was er dit weekendde de tentoonstelling van de RMO, zelf heb ik niet meegedaan om diverse redenen (a) Ik ben niet zo’n gezelligheid mens (b) ik zet geen duiven dagen in een kooitje met alle risico’s die er zijn en (c) tentoonstelling is meestal teleurstelling. Wel ben ik zaterdagmiddag wel even wezen kijken en ja hoor direkt bij binnenkomst hoorde ik al , dat kan niet , dat mocht niet , die heeft een platte kop , die een kromme snavel, die een slappe rug , die oude pennen enz enz. e laat ik eerlijk zijn dat gaat al 52 jaar zo , ik hoor altijd hetzelfde. Nu moet mij wel van het hart dat de keurmeester zich het extra moeilijk had gemaakt door bij de oude doffers er 12 van de 26– 92,5 punten te geven en dan moet hij de schoonste ervan kiezen , ga er maar aanstaan, wat is dan nog het uiterlijke verschil waardoor de liefhebbers kunnen stellen ,,ja dat klopt,, Geef er eentje tijden het keuren 93 en je bent van al het gepraat af , dat is de schoonste klaar. ook keurmeesters worden nooit te oud om te leren. Toen ik met mijn maat nog keurde keken we eerst langs alle kooien en meestal wis je dan al waar de duiven zaten waar nooit commentaar op kon komen en was de keuring door de handen vaak een formaliteit, het gros dan 91,5 en echt de beste in de hand wat hoger , gewoon zuinig houden , vaak hoorde we er is laag gekeurd maar dat was dan wel in de breedte. Meestal was iedereen tevreden. Ik vond dat op de RMO tentoonstelling goed gekeurd was maar nogmaals de keurmeester had het zichzelf moeilijk gemaakt. Ook kon ik niet nalaten om aan één van de grootste melkers waarom hij deze keuze uit zijn hok had gemaakt omdat ik weet dat hij een hok vol heeft met echte giganten die als blinkende diamanten in het kooitje hadden gestaan , hij lachte alleen maar geheimzinnig dus zal het voor mij altijd een vraag blijven. maar ik blijf altijd geloven in het goede van de mens, hoewel ????

Deze week opeens een bericht op facebook van het NPO over het eventueel gaan organiseren van een Ladies League in de duivensport en de haren rezen me gelijk omhoog en ik zag al het gesjoemel en problemen al voor me, ik herinnerde mij de tijd dat een huidige bestuurder zijn zoon als jeugdlid liet spelen met soms wel 56 weduwnaar terwijl het knulletje zelfs met een trapleer de doffer niet uit het bovenste broedhok kon pakken , en maar prijzen afpakken van de jeugdleden die het echt alleen deden van een zakcent of een krantenwijk. ook nu zie ik weer afdwalingen van mannen die hun ega of grotere dochter lid gaan maken om dan wel een stuk glas of plastic of een baal voer te winnen, ik ben tegen en zag geen winst en ventileerde dat ook direct. ( is te volgen op facebook NPO pagina) Maar er kwam snel een verrassend antwoord, het NPO ziet in uitdagingen en niet in problemen zoals ik en Ienepien  (hoe de hel kennen ze haar?) kan langskomen op de tentoonstelling om te even te babbelen en een Goodie bag op te halen, mooi en pracht gebaar toch, maar… geregeld wordt er nog gestruikeld over fraudegevallen of gebruik van oneigenlijke middelen maar waarom eigenlijk dat zijn problemen en daar mag je nooit vooraf aan denken dus zullen we de uitdaging maar aangaan in de duivensport om altijd de ontstane problemen op te gaan lossen als het kalf al verdronken is. Gelukkig zit ik anders in elkaar en ga er altijd van uit dat voorkomen beter is dan genezen.

Nu ik heb weer genoeg gezeurd tot de volgende rondom.

Kees Commijs 

Racing Pigeon Whisperer,