- zondag 19 november 2017
In de kunsthal in Rotterdam is momenteel een tentoonstelling van een prachtige collectie duivenfoto’s gemaakt door de fotograaf Zak Waters, ongeveer 15 jaar volgde hij de duivensport in diverse duivenclubs en ook de duivenmelkers op hun locatie om de verhouding van de duivenmelker met de liefde voor hun duiven vast te leggen. De serie werd gemaakt in Engeland en is zeker het bekijken waard.
Voor de opening werd ik al benaderd door de Kunsthal om de tentoonstelling via de radio te promoten en toen ik in de kunsthal kwam werd ik door de tentoonstelling overrompeld en dacht ongeveer 50 jaar terug in de tijd te gaan maar niets was minder waar. De kunsthal kwam als een warm bad over mij heen en ik stond dan ook direct open voor meer, en dat kwam enkele weken terug op mijn pad. Vandaag zaterdag vierde de kunsthal Rotterdam haar vijf en twintigste verjaardag en kwam bij
mij het verzoek om op deze dag enkele groepen tekst en uitleg over de duivensport te geven nav deze tentoonstelling en uiteraard was ik direct bereid.
Even contact met het NPO en direct wat promotiemateriaal ontvangen daarna via Jurgen Menkhorst nog wat antwoorden op door mij gestelde vragen en dus kon ik met een gerust hart naar de Kunsthal toe, duivenmand mee met daar in al het promotiemateriaal, oude koperen busjes, plastic busjes, oude houten Benzing en een moderne M1, busje met voer, mooie foto’s van de Mister Bolt en Slappe Sharon, map stamboomkaarten en map uitslaglijsten.
In de kunsthal werden Ienepien en ik verwelkomt met een heerlijk kopje thee en een kop koffie ,toen naar boven en de boel gereed zetten en al snel arriveerde de groep genodigde maar tijdens mijn uiteenzetting werd de groep steeds groter.
Ik pakte mijn busje en rammelde volop kijkend naar het plafond, en al snel kwamen er reacties van herkenbaarheid , ik had ze pakken de ban was gebroken. Mijn betoog begon dat ik feitelijk van het romantische beeld duivenmelker en liefde tot zijn duiven af wilde daar onze duivensport gewoon een harde wedstrijdsport is waarin de verzorging van de duiven super moet zijn om prestaties met hun te kunnen behalen. Wel speelt uiteraard de hechting melker duif in mee , maar we ook afstand doen van slecht presterende duiven. Ik kreeg mee en bijval men vond zoiets logisch en begrijpelijk. Ik stond daar ik wilde niet romantiseren, ik wilde een eerlijk verhaal. Mijn verhaal begon zoals ik bvegon in de duivensport, de houten klok, de koperen busjes later werd dat plastic en ik liet het display van de M1 zien en vertelde dat de duiven nu een chipring om kregen en dan net als de boodschappen in de supermarkt over de band bij de kassa nu over een antenne onder de valplank gingen. Ik vertelde over de terugloop in de duivensport , in Rotterdam nog maar 199 duivenmelkers terwijl toen ik startte in 1968 we deze al in vier verenigingen in ons wijk hadden , in de jaren 80 nog op 172 km 6000 jongen in concours hadden in de stad nu nog slechts dik 1000. Ik vertelde dat de duiven in container duivenwagens naar Frankijk gaan met 6000 duiven erin , wat direct de vragen ontlokte van voer en water onderweg en zuurstof en schone lucht bij warm weer. Ik vertelde dat dit perfect geregeld werd met onder en boven geen manden plaatsen in de container en minder duiven in de manden en dat daar gecontroleerd toezicht op werd gehouden.
Ik deed mijn verhaal over mijn mooiste wedvluchten enkele jaren terug vanuit Limoges en dit jaar jonge duiven Pont ste Maxence. Dat Ienepien boven op het balkon staat te kijken mijn telefoon met compuclub live naast me op de stoel en zodra er een duif komt meestal in Middelharnis gaat de adrialine werken, we hebben dan ongeveer nog een kwartier te gaan en toen opeens twee duiven tegelijk binnen dat kwartier en na even bloedstollende tijd zitten liepen ze binnen twee seconden na elkaar binnen 1 en 2 in rayon midden van afdeling C, denk dat ik dat nooit meer zal evenaren maar binnen is binnen. Ik had het publiek ze hadden de vlucht mee beleefd. Er kwamen vragen over de te vliegen afstanden , over de snelheid , over verliezen, over invloeden wind en roofvogels. Ik kon antwoorden vanuit mijn visie dat de wind veel invloed heeft op de uitslagen betreffende het uit de rechte vluchtlijn drukken van de duiven , maar dat geen melker daar bewust invloed op kan uitoefenen , het is de natuur.
Betreffende de verliezen wordt door de afdelingen en NPO gezocht naar verbetering omdat de meeste verliezen optreden tijdens grote tennis en wieler evenementen dus vermoedelijk de draaggolven grote invloed op de oriëntatie van onze jonge en oude duiven kunnen hebben en in de maanden augustus /september deze evenementen minder zijn.
Ook vertelt dat de duivensport veel economische waarde voor het land hebben omdat er in het weekeind meer dan 100 duivencontainers onderweg zijn met personeel van Nederland naar Frankrijk. Deze gevoerd en verzorgd worden. De vraag over hoeveel duiven een liefhebber nodig heeft kon niet uitblijven en mijn antwoord was dat de duivensport de enigste sport is waarin met niet met dezelfde aantal spelers binnen het speelveld de strijd met elkaar aanbind. Dat er zijn die er twee of drie duiven inkorven maar er ook met 200 of 300 duiven komen aanzetten. Maar dat mijn kick juist is om die mannen van 100 of meer duiven te verslaan .
Ook had een bezoeker een duif in zijn tuin gehad en via internet het telefoon nummer van de eigenaar opgezocht en gebeld en toen…. Ik deed mijn vingers in mij oren en zei ,,ik wil het niet horen ,, maar het verhaal kwam. Draai hem enz enz. Ik vertelde eerlijk dat idd een duif die ergens binnen loopt en te diep is gegaan in zijn reserves weinig waarde meer heeft voor de sportliefhebber maar hij hem als deze bij niet begrijpende en geen duiven houdende opgevers zit hem zeker moet ophalen of laten halen. En dat je met een duivenhouder wel afspraken kunt maken in het welzijn van de duif.
Mijn uiteenzetting werd begrepen en een applaus volgde en de curator van de kunsthal was zeer tevreden, kreeg twee flessen wijn aangeboden en nog een lunch in het restaurant, mijn dag was heerlijk, alle moeilijke punten aangekaart en uitgelegd, duivensport echt gepromoot op een heldere en eerlijke wijze , spelsystemen uitgelegd mensen inzicht gegeven in de duivenkeuken, mijn passie uitgedragen.
Kees Commijs postduivencoach.
