We zijn weer een weekje verder en de avondjes keuren zes weken lang in de pv de Blauwe doffer , Rotterdam zijn weer begonnen. Ik zal even het concept uitleggen, de eerste drie weken brengen elke vrijdagavond negen liefhebbers twee oude duivinnen en twee oude doffers dus komen er totaal 36 duiven. De drie weken daarna komen de jonge duiven aan de beurt. Een liefhebber  keurt deze duiven op zicht en wijst van alle hokken de mooiste duivin van de twee en de mooiste doffer van de twee aan en een schoonste doffer en duivin van het totaal. De liefhebbers gaan ook keuren en krijgen een punt per duif voor de duif waar ze het met de keurliefhebber eens zijn. De inzet voor als je mee keurt is een euro en de winnaar van de avond krijgt die pot en bij meerdere winnaars wordt de pot verdeeld en voor degene die de schoonste duivin of doffer hebben geraden wordt er een doos chocolade uitgereikt, daarnaast is er ook een verloting waarmee diverse prijzen te verdienen zijn en een bon voor een geschonken duif. Uiteraard staat de gezellige avond met onderlinge contacten voorop en Bas zorgt desnoods voor een lekker stukje frikandel of een bitterbal .

Deze week had ik zelf heel laag gekeurd maar troostte mezelf maar met het idee dat de keurliefhebber een slechte avond had, wat gebeurde er namelijk de duivin die de schoonste van de avond was  werd door slechts één liefhebber aangewezen en dat was de eigenaar zelf. Terwijl er misschien een andere duivin door een tiental liefhebbers  was aangewezen. Maar in wezen is dat juist de kracht van deze avonden dat meningen duidelijk kunnen verschillen. Hoop dat we nog vijf gezellige avonden kunnen tegemoet zien.

Wel schrok ik hoever de duiven die er stonden al glad waren terwijl ze hier bij mij nog met kale nekken en koppen lopen en ik er wel over twee weken moet staan , pfft. Mijn duiven gaan er dagelijks uit, stonden nu ook wel enkele echte grote fondspelers maar of dat nu het verschil is dat weet ik niet.

Ook kwam er nog een discussie op gang over het aanschaffen van een goede duif of het vragen erom. Uiteraard kan ik niet zeggen dat ik nooit om een duif gevraagd heb, twee jaar terug namelijk heb ik ee kaal jonkie gevraagd aan mijn mattie om onder te schuiven bij een duivin die naar Barcelona moest. Maar het jong  was  dus een  tijdelijk en die afspraak heb ik dus ook gedaan. Wel durf ik hier zwart op wit te stellen dat ik van mijn leven nog nooit aan iemand om een duif gevraagd heb en ik dat ook nooit zal gaan doen. Zo zit deze eigenwijze postduivencoach nu een maal in elkaar en ik blijf een raar mens.

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs de Rotterdamse postduivencoach.

• Volgende