- woensdag 31 januari 2024
We zijn weer een weekje verder en op internet s facebook lees ik dat veel mensen de olympiade voor postduiven in Maastricht prachtig vinden. Via mijn telefoon komen andere berichten binnen en dat het matig georganiseerd was. Duiven op afstand konden worden bekeken en ze dus beter allemaal foto’s van de duiven op de muur hadden kunnen plakken want die duiven met oog op de foto’s waren wel duidelijk te zien. Catering was matig enz enz. Zelf was ik al toen ik de prijzen van toegang en parkeren hoorde en las afgehaakt en dan ook nog die stomme fouten in het Olympiade boek, laat ik het zo stellen het kwam allemaal een beetje amateuristisch op mij over. En dan nog twee en een half uur autorijden doe ik ook niet meer op mijn leeftijd met het nodige plezier. Neem daarbij het vooraf al beïnvloeden van de punten door vluchten en kampioenschappen te manipuleren en dan ik haak ik al snel af, uiteraard besef ook ik dat de uitgangspunten in de duivensport, als kracht en evenwicht in afdelingen nooit hetzelfde zijn of ooit zullen gaan worden. Mede daardoor zal de nationale duivensport nooit eerlijk kunnen zijn.
Nee zaterdag kwamen hier gezellig de bonnenkopers en liefhebbers die ik een jong beloofd had deze ophalen en was was het heerlijk toeven in mijn tuinduivenhuis, Mischa en Henk Klos hadden een gigantische appeltaart meegenomen en dat was smullen met de pruttelkoffie erbij. De gespeende jonge duiven zaten in het jonge duiven duivenhok en slechts vier hadden een geel kippenringetje om , 2 die ik zelf prachtig vond en 2 die uit een koppel met maar 1 jong kwamen, dus van die eerste twee zat de nestmaat nog gewoon in het keuzemenu. Melkers wisten niet waar de jongen uitkwamen en kregen direct na keuze de stamkaart die al met het eigendom bewijs in een map op tafel lagen. Sportiever en eerlijker kon en kan ik het niet maken. Liefhebbers waren ook zeer tevreden en het gevoel van geluk wat ik dan zelf heb als iedereen weer naar huis is ,weet ik dat alleen mijn mattie dat kan evenaren, zo zijn wij nu nu eenmaal. Al zeg ik hier ook gelijk bij dat ik ook wel mijn grenzen heb.
Doffers zijn weer lekker naar buiten geweest en vlogen als gekken met het prachtige weer vandaag en ik dacht aan de liefhebbers op de olympiade , de prijzen worden immers op je hok gemaakt en dromen maak je onder een grote pint aan de bar. De eerste gespeende jongen zaten al in de zithokjes , geen deksel op de drinkpot en dan met wat water uit de gieter deze spetterend vullen zet de piepers gelijk aan het drinken al was er eentje die het schijnbaar niet helemaal had gesnapt en gewoon in het water was gaan zitten , de dombo.
Nu nog wat kabeltjes van de antennes vernieuwen want ik heb een hekel aan veel te lange kabels tussen antennes en nog een paar latjes veranderen, of ik het houtwerk van de gemaakte rennen nog in de beits ga zetten weet ik niet want als ik ergens een hekel aan heb is het aan schilderen, nooit mijn hobby geweest , deed Ienepien altijd.
En zo rommel ik maar door in de hoop dat ik een mooi seizoen ga beleven, aan de inzet zal het niet liggen.
Tot de volgende rondom.
Kees Commijs Postduivencoach,
