We zijn weer een weekje verder en omdat we redelijk ons aan de regels houden en thuisblijven zijn er weinig contacten. Via de telefoon, facebook en messinger blijf ik redelijk op de hoogte en komen berichten waar of niet waar bij mij terecht. Eerst een mail dat het vluchtseizoen pas in september gaat starten en vervolgens een messinger berichtje  dat we redelijk snel toch gaan vliegen maar vanuit de oostlijn dus Duitsland in. Al met al leuk maar feitelijk boert het me niet echt. Ben lekker in de duivenhokken en rond huis bezig , geniet van de duiven en vraag me af als ik ze bezig zie wat voor prijs er afgelopen zaterdag in het vat zou hebben gezeten. Heb leuke spoetnikken aan het hok gemaakt en deze vandaag ook nog een likje verf gegeven. Bij eentje doet de antenne het nog niet maar eerlijk gezegd boert me dat ook niet komen ze maar allemaal over die andere binnen. Zo sta ik er momenteel voor , gewoon gelaten zoals je dat noemt. Verschrikkelijk veel energie  erin gestoken in het winterseizoen en dan wordt je opeens met je neus op de feiten gedrukt dat er meer is in het leven dan duivensport, namelijk je gezondheid.

En ook dat beangstigd mij, begin van de week ging ik voor mijn rijbewijsverlenging naar het stadhuis en was er echt geen mens op straat  en nu vijf dagen later is het weer een drukte van belang en heeft iedereen weer lak aan de opgestelde regeltjes. En geloof me binnen blijven is echt beter dan die  anderhalve meter regel , die is maar om een maximale kans op besmetting te voorkomen en ik schreef al eerder heb je een duif met een dikke poot of opeens een knobbel op zijn vleugel je verwijder hem direct uit het hok of ruim deze duif gelijk op. waarmee ik bedoel te schrijven dat de ons door de regering opgelegde regels echt minimaal zijn tov wat andere landen instellen.

De jongen van de vliegduiven beginnen nu ook het luchtruim te kiezen en sommige zijn zo brutaal om al met de winterjongen mee weg te trekken terwijl andere ook mee opvliegen maar dan als een raket naar beneden komen en niet weten hoe ze moeten vallen en een herstart inzetten en het opnieuw proberen en dan zijn golfplaten ondingen om je pootjes opeens op de goede plek te zetten , ik vind de capriolen die ze uithalen geweldig en zit er volop van te genieten . Ook als de winterjongen terug komen en over het hok heen jagen op grote hoogte en dan lijkt het net of ze in een luchtzak terecht komen ( een stewardess zou tegen ze eggen er is wat turbulentie ) ze klappen opeens zo’n vijftien meter naar beneden om vervolgens lager keihard door te vliegen. Ik hou mijn hart vast dat ze niet tegen de andere huizen klappen maar gelijktijdig zit ik er vol van te genieten. Ook van een domme pieper die al dagen weigert door de trengels te gaan en gewoon gaat zitten wachten tot ik hem in zijn nekvel pakt om hem in het hok te zetten , ook van die eigenwijsheid kan ik genieten.

Inmiddels lopen zowel de jongen ,piepers als de oude duiven goed over de nieuwe planken binnen en ben ik best tevreden.

Op bestuurlijk niveau hoor je weinig zowel van de afdelingen als van het NPO , zo voortvarend ze de liefhebbers in het computertijdperk wilde betrekken en op kosten wilde jagen, zo weldenkend zitten ze nu bestuurlijke janboel of anders gezegd mauriceboel op de lange baan te schuiven en is de koffie van de koffiejuffrouw inmiddels niet meer te zuipen. Nee , allemaal mooie verhalen in ,,op de Hoogte,, maar we kopen er niets of anders gezegd ze raken kant nog wal. Er moet doorgepakt worden en voor het licht op groen staat voor het nieuwe seizoen moet dit geregeld zijn door een nieuw NPO bestuur zodat ze alles met een nieuwe frisse wind in werking kunnen zetten. Ik wens ze succes en tot de volgende rondom.

Kees Commijs

Postduivencoach.