Gerard Dekker

Feestje,
Ja, we mochten weer afgelopen week, de eerste keer dat de duiven werden in gemand in 2018. Weliswaar voor de eerste en enige oefenvlucht maar toch iedereen had er weer vol zin aan deze Paasvlucht.
De afgelopen weken had het al gezoemd in het inkorflokaal, alle constateersystemen waren geladen met de juiste gegevens en in het inkorfgedeelte waren de manden allemaal nagekeken en klaar gezet voor dit eerste treffen.
Een treffen ? ja dat was het. Natuurlijk niet om de puntjes, maar voor elke deelnemer een doos eieren en de winnaars elk 2 dozen. Gewoon fun.
Natuurlijk niet helemaal fun want voor de vitesse mannen en programmaspelers was het zaak om er te staan, nog 7 dagen tot de eerste confrontatie en dan is een bevestiging op zo een oefenvlucht best wel prettig.
Natuurlijk hebben deze mannen ze goed en intensief op geleerd maar alleen je eigen duiven trainen die altijd naar hetzelfde hok moeten is toch heel wat anders dan dat je favorieten zich los moeten maken uit een groot deelnemersveld en veel meer hun eigen plan moeten trekken.
Ondanks de kou, die inmiddels een beetje uit de lucht is, niet helemaal want er wordt nog het een en ander aan koude nachten voorspeld, hebben de duiven van de mannen die veel op geleerd hebben blijkbaar weinig te leiden gehad van het koude weer, want dit oefenfeestje werd weer overweldigend afgesloten door onze beste vitessespeler.
De mannen van het langere werk, de dagfondspelers beginnen een beetje te ontwaken, maar de overnachtfondspelers slapen nog, tenminste hier in de contreien. Zo beleefd iedereen onze mooie sport op z’n eigen manier.
Wat gaat een jaar toch ontzettend snel, zo is het einde seizoen en zo begin je weer en ja weer met volle moed. Elke start is een nieuw begin en dat kan het begin zijn van iets moois, om op het vlak van onze liefhebberij te blijven, een goed seizoen waarin je gevleugelde vrienden Laten zien waar ze echt toe in staat zijn. Je dromen realiseren. Dat is een van de mooiste onderdelen van onze sport, altijd weer hoop, altijd weer nieuwe kansen, week in week uit.
Natuurlijk de geheide kampioenen blijven de geheide kampioenen, daar werken ze ook hard voor, maar in de regio daaronder wordt misschien nog wel harder gestreden en misschien ook wel plezieriger, soms een beetje ingegeven door afgunst staat de echte winnaar zo nu en dan weleens met lege handen, dan is het hij tegen zij he, menselijk trekje
Toch gaan we met z’n allen weer knokken in 2018 om onze plaats in de vereniging/cc/rayon/afdeling/sector of nationaal te verdedigen of als dat nog niet zo was, op te eisen, want naast die geheide kampioenen zijn er ieder jaar weer liefhebbers die doorstoten naar de top voor korte of langere tijd. Niets is zeker in onze sport, je vliegt tenslotte zelf niet, niet iedereen is bij machte om te onderkennen hoe zijn of haar kolonie er aan toe is, net iedereen is even fanatiek, gelukkig maar. En ook gelukkig het mag allemaal. Je moet niet mee doen, je mag meedoen, je hoeft geen kampioen te worden, je mag wel, maar je moet zeker genieten, volop genieten van het plezier dat je duiven je schenken in het hok, bij de trainingen rond het hok, bij de aankomsten van de vluchten, het genieten van dat schouwspel van hoog uit de lucht met geknepen vleugels, zo op de klep en dan dubbel genieten als bij melding het een vroege blijkt of een beetje balen als het die week wat minder is. Maar ons spel van de hoop, morgen wordt het beter en zeker volgende week staan we er weer.
Iedereen veel succes in 2018

• Vorige
• Volgende