Evelien’s Journaal
- woensdag 30 mei 2018
Alblasserdam 27 mei 2018
'PERONNE 247 Km en GIEN 359 Km.'
'Het kon mij even gestolen worden.'
Heel de week kijk je naar de zaterdag uit, elke week ben je toch weer benieuwd of hoopvol, hoe zullen we het noemen, maar na de nacht van vrijdag op zaterdagmorgen konden voor wat mij betreft de vluchten die op het programma stonden even gestolen worden...
Wat is er gebeurd?
Gero kwam vrijdag uit zijn werk waarbij hij niet wist hoe hij thuis gekomen was. Donderdag al klaagde hij erg over nekpijn en hij is van nature geen klager. Nee, dan moet er echt de spreekwoordelijke "poep aan de knikker" zijn...
Vrijdagnacht waren we heel de nacht in de weer. Hij had hoge koorts en zag de wereld min of meer voor komijnekaas aan... Hij zegt me dat hij naar de wc moet omdat hij zich echt niet goed voelt. Neemt de trap naar beneden en is bij de afdaling daarbij volledig black-out gegaan... De klap van het vallen en mijn gegil daarop was zo hard dat onze buurtjes Piet en Helene het zelfs hoorden en eveneens snel ter plaatse waren... Onze beide jongens renden naar beneden en ik zou 112 bellen maar ik belde 69112 of weet ik veel welk nummer... Ik was van de zenuwen totaal de kluts kwijt... Onze oudste zoon Bradley heeft vervolgens 112 gebeld en de centralist te woord gestaan en kon op alles antwoord geven en doen wat er gevraagd werd. Hij krijgt van mij dan ook een 10 plus voor zijn optreden. Hij bleef zo kalm en zei me steeds: mam ik moet rustig blijven. Nadien zei hij wel: ik krijg het toch wel benauwd als ik het filmpje weer afdraait...
Gero deed op dat moment niks meer, er zat geen leven meer in en liet zelfs zijn plas en ontlasting lopen... Bij deze kan ik vertellen dat ik nog nooit zo bang geweest ben als op dat moment... Echt waar, we dachten werkelijk dat het met hem gebeurd was...
Ook komende dagen: verdere uitleg overbodig...
Eindconclusie: Gero kwam gelukkig weer bij zijn positieven waarna het medisch team van de ambulancedienst hem goed hebben onderzocht. Zijn vitale functies waren God zij dank in orde... Ze denken aan een zware griep c.q. ernstige buikgriep... Op het moment van schrijven (zondagmiddag) gaat het vrij redelijk met hem, maar echt goed is het ook niet...
Bij deze wil ik toch ook nog even kwijt dat ik er geen reet van snap dat er mensen zijn die ambulance personeel aanvalt, iets wat je nog wel eens hoort... Onbegrijpelijk. Deze mensen weten precies wat en waar ze mee bezig zijn en houden alles in de gaten, niet alleen de patiënt maar ook de mensen er om heen. Terwijl zij nog druk met Gero bezig waren maakte ik aanstalten om stront te gaan ruimen... Een ambulancebroeder zag dat en vroeg aan me: mevrouw Dijk, mevrouw Dijk gaat het wel helemaal goed met u? Rustig aan hé...
TOPPIE voor de snelle hulp van de ambulancedienst...!!
Het mag duidelijk zijn dat na dit vervelende voorval de vluchten voor de zaterdag voor mij totaal geen enkele prioriteit meer hadden... Zelfs heb ik nog even met de gedachten lopen spelen: ik donder alles bij de duiven dicht, ze zoeken het maar uit. Maar ja, uiteindelijk ben ik 's morgens toch de hokken gaan schrappen en alles gaan doen wat er gewoonlijk te doen is...
Het is voor de zoveelste keer op rij weer het afgelopen weekend zwaar voor de duiven geweest. En ik denk dat er onder vele melkers vooraf lichte paniek is uitgebroken met de vooruitzichten voor de afgelopen zaterdag... Dat was ook wel te zien aan het aantal ingekorfde duiven met name van de 'grotere hokken', die waren aanzienlijk naar beneden bijgesteld. Mogelijk hebben ze zich door angst laten leiden maar daar doe ik persoonlijk niet aan mee... Nee, het is bij mij vliegen en anders kippen gaan houden... Ik zet altijd wel mijn vraagtekens waarom een aantal, niet met name genoemde hokken, zo angstig doen...
Ook Gero zat met de gedachten te spelen: zal ik wel, zal ik niet! Maar op aandringen van ondergetekende gingen ze gewoon de mand in. Zowel voor PERONNE 247 Km als voor GIEN 486 Km. Ik ga ervan uit: wat weg is van de vlucht is weg en was het aanhouden niet waard, toch?
Van PERONNE was het hier niet bepaald wild te noemen en op GIEN (486 Km) viel het mee.
We hebben er zelfs nog 2 bij de eerste 10 in de club! De doffers doen het hier gewoon niet. Niet zoals andere jaren... Ze komen perfect thuis, zwaar of niet zwaar. Ook van GIEN niks aan het handje... Ze mankeren geen fluit. Ze zijn uiteraard wel dorstig dus wat er fout gaat weet ik niet...
Nogmaals: ik verdom het om de drinkpotten vol te gooien met rotzooi als ze niks mankeren. Al denk ik stiekem wel eens: ik pleur wél wat in de potten... Maar waarom? Nee, dat zal het niet zijn...
We gaan ons beraden "hoe en wat" en zien wel hoe het loopt...
Aan alle winnaars proficiat, fijne zondag verder en tot volgende week.
Groetjes van Evelien
website: http://www.gerodijk.nl
