Beste sportvriend(in)

Hierbij weer een update over de voortgang van de SBD. Er is over de afgelopen periode het volgende te melden:

1. Sinds 2 september bestaat het bestuur uit 4 personen. Hans van Veen uit Enkhuizen (geen familie) is toegetreden tot het bestuur. Hans heeft de functie van penningmeester overgenomen van Leon Eerenstein die vanwege zijn werkzaamheden onvoldoende tijd kon vrijmaken voor de functie van penningmeester.

2. Op de Helpdesk kan een ieder met vragen over de duivensport terecht. De eerste vragen en antwoorden zijn inmiddels op de website geplaatst. Het aantal dagelijkse bezoekers van de website is daardoor aanmerkelijk toegenomen. Het probleem dat nog opgelost moet worden voordat de vragen en antwoorden automatisch op de website kunnen worden geplaatst, zit in het anonimiseren wat verplicht is in het kader van de AVG. Vooralsnog worden de vragen en antwoorden daarom handmatig in een document gezet. https://stichtingbehoudduivensport.nl/vraag-en-antwoord-helpdesk/

3. De eerste negen boeken voor onze digitale bibliotheek zijn inmiddels gescand. Het eerste boek staat inmiddels online: Het Handboek voor de Duivensport, geschreven door Hans van der Sluis in samenwerking met Dr. Stam. Dit waardevolle en nog altijd actuele naslagwerk vormt het startpunt van onze groeiende collectie digitale duivenboeken. We zijn Hans dankbaar voor zijn toestemming om dit bijzondere werk op te mogen nemen in onze bibliotheek.

Wij richten ons op boeken die hun actualiteit behouden hebben én op werken die niet meer nieuw verkrijgbaar zijn en ook maar mondjesmaat tweedehands. Zo blijft unieke kennis bewaard en maken we deze weer toegankelijk voor iedereen.

 Het grote voordeel van onze digitale bibliotheek? Je vindt razendsnel wat je zoekt. Dankzij de ingebouwde zoekfunctie hoef je nooit meer eindeloos te bladeren. Typ een woord, naam of onderwerp in en je hebt direct het juiste hoofdstuk of de juiste passage voor je.

 Vanwege het copyright op de boeken kunnen wij onze collectie alleen exclusief beschikbaar stellen voor onze supporters, donateurs en vrijwilligers. Wil je ook toegang tot alle artikelen, achtergrondinformatie en andere waardevolle documenten? Steun ons dan als donateur of word supporter. Met elkaar maken we de SBD sterker!

4. Er komen inmiddels bijna dagelijks terugkoppelingen van mentoren binnen. De vragen die ze krijgen komen niet altijd uit hun eigen regio. Dat zijn dan vaak vragen van liefhebbers die al een paar jaar bezig zijn en liever een onbekende om raad vragen dan in hun eigen omgeving. Daarnaast heeft het landelijk netwerk van mentoren ook andere voordelen. Verschillende mentoren hebben reeds een collega mentor in een ander deel van het land succesvol ingeschakeld bij het ophalen van hun verdwaalde duif die bij een particulier zat.

De mentorenpool bestaat inmiddels uit 111 mentoren. Dit zullen er uiteindelijk 128 worden, zodat er in het hele land liefhebbers zijn die een beginner of herstarter kunnen adviseren en wegwijs willen maken. De afdelingen 1, 2, 4, 10 en 11 zijn volledig bezet. Voor afdeling 9 zoeken we nog iemand die naast Maarten Kamp cc 2 voor zijn of haar rekening wil nemen. Dan zijn we ook voor deze grote afdeling voorzien. Ziet u dat er in uw rayon of samenspel nog geen mentor is en u weet een geschikt iemand, of wellicht wilt u deze rol zelf op u nemen, hoor ik dat graag via onderstaand mailadres.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

5. Uitnodiging najaarsactiviteit SBD – 18 oktober 2025

Op zaterdag 18 oktober organiseert de SBD in samenwerking met Stefan Descheemaecker van Natural en het Descheemaecker Pigeon Center een najaarsactiviteit bij het Pigeon Center in Sint-Antonius-Zoersel (België).

Het definitieve programma wordt nog vastgesteld, maar ziet er globaal als volgt uit:

12.00 uur: Ontvangst en lunch, verzorgd door de firma Descheemaecker.

13.00 uur: Rondleiding door de expositie en het kweekcentrum (duur: ± 2 uur).

15.00 uur: Lezing over de selectie en keuring van postduiven op uiterlijke kenmerken.

Na de lezing krijgen deelnemers met voorbeelden uit het kweekcentrum inzicht in gewenste en ongewenste uiterlijke eigenschappen. Nadere invulling en spreker worden later bekendgemaakt.

± 17.00 uur: Afsluiting van de dag.

Deelname is gratis voor donateurs van de SBD. Wie zich voor deze activiteit aanmeldt, wordt voor 15 euro automatisch donateur. Er wordt een aantal mentoren gevraagd om als chauffeur te fungeren; zij ontvangen een reiskostenvergoeding. Bij veel aanmeldingen uit een bepaalde regio kan de SBD een busje huren.

Doelgroep en aantal plaatsen:

Er is plek voor 60 deelnemers: ongeveer 45 beginners/herstarters en 15 mentoren.

De activiteit is bedoeld voor:

• Jeugd tot 25 jaar
• Beginners of herstarters met minder dan 5 jaar ervaring met postduiven

Wil je meedoen? Meld je dan zo snel mogelijk aan via e-mail bij ondergetekende. Let op: vol = vol!

Met vriendelijke groet,

Namens het bestuur van de Stichting Behoud Duivensport

Nico van Veen

Secretaris

We hebben gisteren een prachtige vlucht mogen ervaren vanuit het Franse Toury.(455km). Ik heb even kort overlegd met Jochem en Pascal of we wel mee zouden doen, maar gezien het feit dat we ze als jonge duif zoveel mogelijk ervaring willen laten opdoen deed ons besluiten mee te doen.

Daar hebben we geen spijt van gehad. Wat kwamen onze duiven prachtig gemotiveerd uit de warme blauwe lucht vallen. En ondanks de vaak lastige Zuidoosten wind was het hele peloton zo thuis. We moesten er rond 6 uur nog 2 en dat waren precies 2 duiven die allebei één keer onze 1^e duif waren geweest.

De “799” was vanmorgen rond 10.00 uur thuis en de de “754” arriveerde precies om 10.30 uur. Ik heb sterk het gevoel dat die 2 Engeland hebben aangetikt. De hele club (47) is dus weer thuis en onze jongen hebben weer een prachtige ervaring op hun conduite staat bij geschreven gekregen.

Het was echt tot de puntjes van onze tenen genieten geblazen van de aankomsten. Buurman Arie had geen duiven mee, dus elke duif die in de verte aan kwam steken was voor hier. De uitslag vergeten we maar gewoon want dat was weer zoals we gewend zijn. In ons rayon wonen nu eenmaal alleen maar krabbers en duiven analfabeten.

We hebben deze week een kleine terug blik gedaan op het afgelopen seizoen en daar moeten we gewoon tevreden mee zijn. Het gaat nu eenmaal niet zo als in de Tour de France dat je als klimmer of sprinter gewoon een paar keer aan de bak komt. Mooie pittige vluchten rond de 600 km hebben we dit jaar niet gehad en voor die vluchten hebben we al jaren duiven gekweekt.

We hebben 6 dagfondvluchten ingekorfd en hebben in de club 4 x de 1^e en 2 keer de 2^e gevlogen. In ons samenspel zijn we over 6 vluchten 2^e kampioen dagfond geworden en dat ondanks dat alle onze duivinnen niet op de uitslag kwamen te staan op de 1^e dagfondvlucht vanuit Le Mans (door een constateur probleem). We zijn met een dikke 30 duiven gestart en we zijn er maar een paar verspeeld.

Het wordt nog moeilijk om een ploeg van 16 koppels voor volgend jaar samen te stellen. Heel veel aanbod van jong talent en heel weinig oude duiven die niet naar wens hebben gepresteerd. We gaan nog even nadenken over de laatste jonge duivenvlucht. De jonge duiven zijn er nog steeds klaar voor maar de weersomstandigheden zullen bepalen of ze nog een vluchtje krijgen volgende week.

Vluchtjes met een snelheid van rond en boven de honderd km per uur op de vitesse/midfond zijn niet echt mijn vluchtjes. Daar hadden we er dit weekend dus twee van. Geen probleem ieder zijn ding maar wij hebben gekozen voor een hele andere discipline, dus is het dan maar afwachten hoe het loopt als deze situatie zich toch voordoet.

Verleden week was het andere koek en moest elke duif op eigen kracht zien thuis te komen en dan kunnen echte dagfond duiven ook op de kortere afstanden uitstekend aan de kop meekomen. We hadden 9 duivinnen mee op de nalijn. Eentje hadden we ingelast (na weken niet te zijn mee geweest) en de andere 8 waren verleden week wel mee geweest en die vlogen deze week ook alle 8 in de prijzen en we werden 3^e grootmeester in de kring.

Onze 1^e jonge duif was verleden week niet mee geweest, deze jonge doffer had ik toen net voor het inkorven in een ander hok gezet omdat hij een infectie aan zijn oog had. Toen ik uit het ziekenhuis kwam heb ik hem dinsdag weer teruggezet op zijn eigen hok en hij heeft één keer uitgevlogen deze week. Zijn oog was nog lichtelijk verkleurd!

Ik heb hem gekorfd met de gedachten dat hij zo weer een beetje in het vliegritme kon komen. Ik had hem als laatste verwacht maar hij arriveerde als 1^e jonge duif in Krimpen ad Lek. Zo bijzonder kan het gaan, de jonge duiven kwamen goed. We kregen jammer genoeg één van onze beste jonge duivinnen aangevlogen en met een gebroken poot terug. We hadden er 49 mee en speelden in groot verband 27 prijzen.

Volgend week zal het dubben worden of we meedoen met de jonge duiven of de nalijn. Met noorden wind gaan onze duiven naar de nalijn en met zuidwesten wind naar de jonge duivenvlucht. Ik denk dat ik enige uitleg verschuldigd ben.

September is de maand waar in alle departementen de jacht weer open gaat in Frankrijk en waar grote groepen Parijzenaren ( 1,5 miljoen vergunningen) op Zaterdagmorgen weer het veld in trekken met hun automatische jachtgeweren. En geloof me als de duiven laag vliegen lopen ze een groot risico ( en zeker de kop duiven) om te worden neergeknald.

Er is heel weinig te schieten in de Franse bossen dus overvliegende postduiven is een welkome doelgroep voor gelegenheid jagers om hun jacht driften op bot te vieren. Heb van een ooggetuigen gehoord dat de jagers een kwartiertje voordat onze eerste duiven overkomen vliegen met hun geweren opgesteld gaan staan. Ze weten precies hoe laat ze gelost worden en overkomen vliegen. Als duiven dan laag aankomen vliegen zijn ze een prachtig jachtobject.

Dus in September met Noordenwind weg blijven uit Frankrijk. Althans zo denk ik er over maar ik weet dat duivenmelkers hardleers zijn en dat duiven vaak ondergeschikt zijn aan de prestatiedrang van de liefhebbers. Maar ik zal nog een klein voorbeeldje geven wat mij geïnspireerd heeft om wat onder zoek te doen.

Buurman Arie (v d Berg) kan op zijn kleine donkere hokje aan de waterkant uitstekend met zijn jonge duiven uit de voeten. Een jaar of 10 terug had hij een geweldig jong top doffertje wat niet gemist had en met duivenweer wekelijks vroeg vloog. Toevallig had ik ook zo’n witte raaf op het hok en die 2 jonge doffertjes waren aan elkaar gewaagd.

De laatste jonge duiven vlucht (ook in September) was een prachtige vlucht met Noordoostenwind en duivenweer. Onze duiven kwamen geweldig maar we waren allebei één duif kwijt, onze 1^e getekende. Ik schreef er destijds een column over in een duivenkrant en kreeg toen reacties waar ik stil van werd. Maar de verantwoordelijken organisatoren voor de Nederlandse vliegprogramma’s trekken zich hier niets van aan en voldoen gewoon aan de vraag van de liefhebbers om te kunnen spelen met duiven in September. Ik blijf weg met mijn duiven uit Frankrijk in September met Noordenwind!!

Ik had donderdagmiddag een afspraak bij de tandarts, omdat er een stukje kies was afgebroken. Nadat ik 20 minuten (achterover liggend en alleen door mijn neus adem halend) overeind kwam bleken mijn longen knap vol te zitten met vocht. Toen dat niet overging werd er een ambulance gebeld en na een kort onderzoek kreeg ik zuurstof, een infuus en werd ik op een brancard met loeiende sirenes naar Rotterdam gebracht.

Ik heb al veel in mijn leven mogen beleven maar dit nog nooit. In het ziekenhuis werd er een middel ingebracht om het vocht af te voeren en kreeg ik zuurstof en een cardioloog aan mijn bed. Binnen een half uur wilde ik weer naar huis om de jonge duiven in te korven maar dat ging even niet door.

Na een uitgebreid onderzoek mocht ik gelukkig maandag weer naar huis (met een zak vol medicatie).Ik ben blij en dankbaar dat dit heeft mogen gebeuren.

Een kleine toelichting: Zo rond mijn 20^e bleek ik een te hoge bloeddruk te hebben. Ik was op en top fit deed 3 keer per aan krachttraining, kickboksen etc. Ik vond toen het middel om de bloeddruk te laten zakken erger dan de kwaal. Rond mijn 50^e bleek ik bij een routine onderzoek dat mijn bloeddruk veel te hoog was en moest er wat gaan gebeuren.

Ik besloot in overleg met een arts om aan de medicatie te gaan. Ik veranderde toen in iemand die ik niet wilde zijn (er zat geen leven meer in mij ) en besloot weer te stoppen. Ging wat meer op onderzoek uit en na een gesprek met een homeopathische arts bleek dat mijn hoge bloeddruk eigenlijk aangestuurd wordt door mijn eigen geest. Ik sta altijd voor 200 % aan zullen we maar zeggen.

Ik kreeg van haar valeriaan en dat hielp wel een poosje maar daar ga je lijf aan wennen en dan is het effect weer veel minder. Ook voorspelde zij toen al dat als ik er niets aan zou doen, ik rond mijn 75^e levensjaar in de problemen zou komen. Ik had geen trek meer in medicatie en besloot door gezonde voeding en training volop te blijven leven.

Toen ik rond mijn 75e verjaardag voor mijn rijbewijs gekeurd moest worden wist ik dat het onvermijdelijke plaats zou gaan vinden en mijn bloeddruk gemeten zou worden. De keuring arts snapte er niets van en bleef maar opnieuw meten. Bovendruk was echt dik boven de 200 en onderdruk echt dik boven de 100. Ik moest met spoed naar mijn huis arts en die wilde me direct naar het ziekenhuis sturen.

Toen ik haar vertelde dat dit al meer dan 50 jaar speelde bedaarde ze wat en kreeg ik weer medicatie om de bloeddruk naar beneden te krijgen. Ook deze medicatie was erger dan de kwaal en ik stopte weer na een maand en kreeg ik met voedingssupplementen mijn bloeddruk (voor mij) acceptabel. Mijn rijbewijs werd toen gelukkig wel verlengd.

Het laatste jaar had ik wel wat onduidelijke klachten maar geen hartklachten of iets wat daar maar bij in de buurt komt. Ik doe nog steeds aan krachttraining en hoe zwaar ik ook ga, mijn hart reageert er niet op. Ook kan ik nog volop fietsen zonder enige beperking. Na een uitgebreid onderzoek bleek mijn kwaal waar ik mee binnengebracht werd “acuut hartfalen”te heten .

Mijn cardioloog vertelde dat er een paar oorzaken kunnen zijn die dit veroorzaken en hij begon met nummer 1, langdurige hoge – bloeddruk!! Mijn hartkleppen hebben 50 jaar gigantisch hard moeten werken om het bloed rond te pompen. Gelukkig waren mijn longen na 60 jaar duivensport helemaal in orde. We hebben nu medicatie gekregen om de bloeddruk zo te verlagen dat het hart weer wat rust krijgt en misschien kan herstellen. We zitten nu op 109/72 en volgens mij had ik zelfs bij mijn geboorte nog niet zo’n mooie bloeddruk. We lopen op dit moment nog heel onzeker en regelmatig te slingeren want aan zo’n lage bloeddruk is mijn lijf echt nog niet gewend. Dit was even een korte uitleg over mijn lichamelijke situatie op dit moment.

Pascal zou donderdag helpen om in te korven, maar dat ging uiteraard niet door. Jochem kwam donderdag nacht thuis van vakantie en samen hebben ze vrijdagavond een dikke 50 jonge duiven en 11 oude ingekorfd voor een vlucht van 200 km.

Het werd een moeilijke vlucht met her en der nogal wat achterblijvers, een jonge duif kwam voorop en vloog in de club de 1^e prijs tegen 585 duiven, maar ook hadden we de eerste 3 oude duiven in de club. Het waren 3 duivinnen die dit jaar al 6 dagfondvluchten achter hun kiezen hebben zitten. Het werd dus een prachtige uitslag waar ik in het ziekenhuis heel blij van werd. Vitry en Artois Doua 208 km 585 duiven 1-2-3-4-7-8-9-10-11-12-14 enz. 63/25 Op naar volgend weekend de duiven zijn er weer helemaal klaar voor!!

Titel: De kunst van het ruien: de stille sleutel tot succes
Serie: Ultieme tips en adviezen voor ruiperiode, voorbereiding winter- en kweekseizoen

Inleiding

Wie denkt dat de duivensport uitsluitend beslist wordt in de lucht, vergist zich. De basis van prestaties wordt gelegd in de periode dat de duiven níet vliegen om bekers of roem: de ruiperiode. Veel liefhebbers zien deze fase als een vervelende pauze, maar grote namen in de sport — van Belgische grootheden als Jos Thoné en Gust Jansen tot Nederlandse iconen als Willem de Bruijn en Co Verbree — benadrukken juist het tegenovergestelde. “De rui is de periode waarin je het komende jaar wint of verliest,” zo wordt vaak gezegd.

Dit artikel gaat diep in op de aanpak van die rui, met praktische tips, medische inzichten en de nodige polemiek, want er bestaan vele meningen. Is medicatie nodig, of juist zo weinig mogelijk ingrijpen? Hoe stimuleer je natuurlijke weerstand? Hoe belangrijk is voeding? We nemen u mee in de keukens van de besten, aangevuld met persoonlijke noten en observaties.

Het wonder van de rui

De rui is biologisch gezien een prestatie op zich. Een duif moet in een periode van enkele maanden een volledig nieuw verenkleed opbouwen — duizenden veren die elk microscopisch precies in elkaar passen. Het kost enorm veel energie, mineralen en eiwitten. Wie hier slordig in is, krijgt duiven die in de winter “op slot” zitten en in het voorjaar niet fris starten.

De Belgische schrijver en kenner Georges Carteus noemde de rui ooit “het groot onderhoud van de kampioensmachine.” Een treffend beeld: wie zijn auto verwaarloost, komt vroeg of laat stil te staan.

Voeding: eiwit en vet in balans

Tijdens de rui is voeding cruciaal. Klassiek werd er altijd gezegd: “veel gerst, weinig mais, geen vetten.” Moderne inzichten spreken dat tegen. Willem de Bruijn schrijft regelmatig dat juist voldoende vetrijke zaden (lijnzaad, hennep, raapzaad) essentieel zijn voor de glans en elasticiteit van het nieuwe verenpak.

• Eiwitten zijn de bouwstenen van veren. Gebruik gerichte mengelingen met extra peulvruchten en overweeg wekelijks eiwitrijke bijproducten (biergist, soja-eiwit, whey).
• Vetten zorgen voor glans en waterafstotendheid. Niet overdrijven, maar dagelijks een scheutje lijnzaadolie kan wonderen doen.
• Mineralen: grit en roodsteen blijven basis. Vergeet ook geen mineralenmengsels met extra zwavel, koper en zink. Dierenarts De Weerd wees er herhaaldelijk op dat zink onmisbaar is bij de opbouw van keratine in veren.

Licht en donker, rust en regelmaat

De omgeving waarin de duif ruikt, is vaak onderschat. Een te stressvolle omgeving of te wisselend lichtpatroon kan de rui verstoren. Sommige liefhebbers zweren bij het “donkerzetten” van hokken om de rui sneller en gelijkmatiger te laten verlopen. Anderen, zoals Nanne Wolff, beklemtonen dat de natuur beter haar gang kan gaan.

Het compromis: zorg voor rust. Geen wisselende hokken, geen overvolle volières. Een hok waar de duiven hun veren in alle rust kunnen laten vallen is goud waard.

Medische begeleiding: waar ligt de grens?

Dit is vaak het heetste hangijzer. In de klassieke literatuur vind je dat men in de rui “zo min mogelijk” medicijnen geeft. Het lichaam moet zichzelf herstellen. Toch benadrukken moderne dierenartsen dat bepaalde kuren zinvol kunnen zijn: een lichte kuur tegen trichomoniasis kan nuttig zijn, omdat de weerstand juist in de rui wat lager ligt.

Maurice Laban schreef in een blog dat sommige liefhebbers hun duiven bijna overladen met kuren in deze periode — een praktijk die zelden voordelen biedt. Dierenarts Norbert Peeters stelt het scherp: “Een duif die niet door de rui komt zonder medicatie, moet je je afvragen of die genetisch sterk genoeg is.” Een prikkelende stelling, maar eentje die stof tot nadenken geeft.

Anekdote: de stille winter van Verbree

Co Verbree vertelde ooit in een interview dat hij in de rui zijn duiven “bijna vergeet.” Geen hokken vol lampen, geen zware schema’s, gewoon rust en goede voeding. Het jaar erop stond hij opnieuw bovenaan de uitslagen. Het bewijst dat eenvoud soms de sleutel is.

Veelgemaakte fouten

1. Te weinig eiwit → doffe, breekbare veren.
2. Te veel stress → duiven blijven “hangen” in halve rui.
3. Te fanatiek kuurschema → duiven bouwen geen natuurlijke weerstand op.
4. Te weinig mineralen → veren worden broos en verliezen hun elasticiteit.

Vooruitblik: waarom dit alles ertoe doet

De ruiperiode is geen lastige fase tussen twee seizoenen in. Het ís de fundering van succes. Wie hier zijn huiswerk doet, krijgt duiven die in februari al blinken, die in maart trainingsrondjes maken alsof het zomer is, en die vanaf april klaar zijn om prijzen te winnen.

Of zoals de Belgische kampioen Dirk Van Dyck het zei: “Een duif met slechte rui is een paard met kromme benen.”

Conclusie

Het ruiseizoen is de onzichtbare basis van alle prestaties. Het vraagt kennis, geduld, aandacht en discipline. En misschien wel het belangrijkste: een liefhebber die het geduld heeft om ook in deze stille maanden de lat hoog te leggen.

In deel 2 kijken we naar het winterseizoen: hoe hou je je duiven fit en gezond zonder ze op te branden? En hoe bereiden we hen voor op de kweek? Verwacht inzichten, stellingen en verrassende anekdotes uit binnen- en buitenland.

Afgelopen weekend hadden we onze jonge duiven ingekorfd voor Pont Max (322km). Enkele van onze jonge duiven kwamen verleden week terug met een lichte dip. Een paar duiven hadden geen honger en waren niet vitaal (levenslustig). Ze hadden allen zo’n beetje dezelfde symptomen en de rest mankeerde niets en trainde behoorlijk. We hebben niet naar de medicijn pot gegrepen maar met natuurlijke medicatie geprobeerd om de boel weer in het gareel te krijgen.

Donderdag waren ze er weer boven op maar we besloten toch om er enkele niet te korven deze week. We hadden 54 jonge duiven mee op Pont Max en 10 oude duivinnen op de nalijn vlucht Quievrain.

Zaterdag was het gewoon niet goed in de lucht en we hoopten dan ook dat ze niet gelost zouden worden. En dat gebeurde gelukkig ook niet. Alles werd uitgesteld naar zondag. Ik schrijf gelukkig om dat afd. 8 wel hun duiven loste op zaterdag en dat werd natuurlijk een regelrecht drama.

Ik kan er echt met mijn pet niet bij waarom. Ze zijn daar al ik weet niet hoeveel jonge duiven kwijt en dan doen ze dit gewoon nog een keertje over. Gelukkig was het zondagochtend redelijk goed weer dus ik hoop voor alle afd. 8 liefhebbers dat er toen nog veel thuis zijn gekomen.

De NPO is van plan om veel geld uit te geven voor een onderzoek naar de verliezen van jonge duiven. Ik zeg al jaren hetzelfde: Ga dan eens kijken bij de afdelingen die praktisch geen verliezen met de jonge duiven hebben. Het kan toch niet zo zijn dat de ene afdeling jaarlijks meer dan de helft van zijn jonge duiven verliest en de ander afdeling amper 10 %. Ik weet geen exacte getallen dus hang me daar niet aan op.

Overal zitten goede en slechte duiven dus het vervoer of de opbouw van de vluchten is de oorzaak. Wij in Zuid-Holland kennen die grote verliezen met de jonge duiven niet. Natuurlijk kweek je allemaal geen toppers en een paar jonge duiven verspelen is normaal maar wat er bijvoorbeeld alleen al dit jaar in afd. 8 is gebeurd lijkt me heel ongezond. Ongezond voor de duiven, ongezond voor de liefhebbers (de moed zakt toch in je schoenen) en ook heel ongezond voor de sport.

Dan is het zondagmorgen en worden de duiven gelost in Quievrain en Pont Max. We hadden 10 duivinnen mee die het hele dagfond programma hebben afgewerkt. De duivinnen hadden donderdag en vrijdag hun 2^e eitje gelegd en werden dus weer opnieuw ingespeeld nu op nest.

Toen de duivinnen moesten arriveren begon het net een beet je dicht te trekken. We zagen weinig duiven in de betrokken lucht en dan zien we een duif aan komen en enkele meters rechts ervan nog een duif en enkele meters er achter weer een duif.

De 3 duivinnen vielen met 2 en 10 seconden verschil op de antenne dus 3 van de 10 praktisch gelijk. De andere 7 volgden snel en het klepje kon dicht.

De dames konden echter niet tegen het vitesse geweld op van de oude en jonge duiven en zaten niet vroeg, maar we zijn tevreden. Ze zitten weer in het ritme zullen we maar zeggen. Dan wordt het wachten op de jonge duiven en de lucht begon nu serieuzer te betrekken.

We hebben 100 % vertrouwen in de kwaliteit van onze jonge duiven maar deze keer was het vertrouwen in een topconditie er dus niet. We keken meer uit naar een goede vliegervaring dan naar een goed uitslag.

Onze jonge duiven kwamen goed en regelmatig naar huis. Maar we hadden toch het idee dat ze in de regen hadden gezeten. Normaal zie je niets aan onze duiven, nu zaten er verschillende na het drinken met hun hoofd opgetrokken tussen de schouders.

Ook de 3 nachten mand kan natuurlijk een rol hebben gespeeld. We zijn tevreden 28 in de prijzen van de 54 en nog 2 achter. Hopelijk krijgen onze jonge duiven deze week weer een betere conditie en kunnen ze volgende week weer laten zien wat ze in huis hebben.