- maandag 23 september 2019
Geleerd of bevestigd
Wat was het enkele weekends koud in april. Met een snijdende tegenwind op de koop toe. Een weekend was het zo bar dat we zelfs niet mee durfden doen uit angst voor conditieverlies. Maar wat bleek? De duiven konden die koude heel goed aan en over conditie verlies na enkele uren vliegen in die koude hoorde ik niemand klagen.
OOK TOEN
Een ander weekend dat met zorg tegemoet werd gezien was met die ziedende zuidwester. Ook ik vreesde dat dat pluimen zou kosten. Zo hard waaide het dat de net gearriveerde duiven zo maar van het dak werden geblazen. Maar wat zou blijken? Van de 2.200 mpm schrok niemand, wel van het feit dat geen verliezen werden geleden. Dus niks duiven tot in Noord Nederland of zelfs Denemarken vanwege gejaagd door de wind. Zelf speelden we erg goed. Want ook met 2.200 mpm heb je goede nodig en vooral vorm!
EN VERVOLGENS
We hebben dit jaar werkelijk alles gehad. Vliegen bij slechts enkele graden boven nul, met een zuidwester storm en met zulk bloedheet weer dat de zwaluwen van het dak vielen. Mussen deden dat niet, zwaluwen wel, zo las ik ergens.
Nu heeft men in Nederland dat IWB. Dat zijn weerdeskundigen die adviseren over lossen. Het zullen best kundige mensen zijn maar ze worden door weinig goedspelende liefhebbers serieus genomen. Er is immers een wezenlijk verschil tussen goed weer en goed weer voor duiven. Enkele jaren terug werden in Nederland vluchten verboden vanwege te warm met 29 graden. Nu werd met warmer weer gespeeld en dat leverde geen problemen op. Wat ervaren liefhebbers al lang weten, bleek dus opnieuw. Duiven kunnen niet alleen goed tegen koude en veel wind, ook hoge temperaturen staan vlotte concoursen niet in de weg.
EN DE MANDEN DAN?
Wat mij bij grote hitte altijd zorgen baart is het verblijf in de manden. Je moet dan je hand maar eens steken in zo’n mand vol duiven. Die brandt er bijna af. Van de heenreis naar de losplaats had ik meer schrik dan van de thuis reis.
Daarom dat ik met de duiven te doen had die in Narbonne gelost zouden worden, uitgerekend op de heetste dag in die periode van hitte. Tot overmaat van ramp werd de lossing nog enkele dagen uitgesteld vanwege slecht weer in Frankrijk.
Dat kon amper goed aflopen, zo dacht ik althans. Maar ik had het gruwelijk mis. Gerard, die van fond veel meer verstand heeft dan ik, had ook duiven mee naar Narbonne, maar die was niet het minst ongerust. De ZLU weet wat ze doen, die duiven worden tot in de puntjes verzorgd, zo liet hij weten. En voorzag zeker niet de ramp die ik vreesde. Gelukkig voor duiven en liefhebbers had niet ik gelijk, maar hij. Het was op de dag dat ik me voornam nooit nog over grote fond te schrijven.
GELE DRUPPELS
Nederlanders zijn over het algemeen voorlopers. Denk met name aan verduisteren en totaal weduwschap. Maar ‘gele druppels’ is een ander verhaal. In Belgie worden die massaal gebruikt, maar dat kreeg nooit echt navolging in Nederland. En dat terwijl Nederlandse Koehoorn die toch als eerste (terug) in de handel bracht.
Die druppels kwamen ter sprake toen ik met enkele ‘groten’ aan het ‘melken’ was. Samen waren we van mening dat die mogelijk meer doen dan het geel weg houden. En dat in positieve zin. Wel, zo drukte Raf Herbots me eens op het hart, heeft toedienen in de bek veel meer effect dan over het voer of via het drinkwater.
VITAMINES
Een van de kampioenen was dit jaar van vitamines afgestapt en presteerde mogelijk nog beter dan voorheen. Mij verbaasde dat niets. Al vaker kon je lezen dat extra vitamines bij mensen volstrekt overbodig zijn. Daar zouden we voldoende van binnen krijgen met gezond voedsel. Ik ben er van overtuigd dat dat ook geldt voor duiven al willen sommigen anders doen geloven. Die ‘sommigen’ zijn dan mensen die vitamines verkopen. Een heeft het zelfs over ‘de beste vitamines van heel de wereld’. Wat een dwaas. Een zeer bekend dierenarts zei me eens: ‘Ik verkoop ook vitamines, maar dat is omdat liefhebbers er om vragen. Zelf geloof ik er niet in.’ Als U geld te veel hebt mag U gerust vitamines blijven geven, met mate toegediend zal je er niet veel kwaad mee doen. Maar of je er ook maar een prijs meer om wint?
Ook kwam One Eye Cold even ter sprake. Een van die mannen had er enorm veel last van, elk jaar weer opnieuw. Er was geen oogdruppel die hij niet had uit geprobeerd. Helaas, de dure hadden al even weinig effect als de goedkope. Daarmee bevestigde hij wat ik eerder schreef. Met oogdruppels duurt het twee weken voor duiven genezen zijn, zonder druppelen duurt het veertien dagen.
BIJ DE JONGEN
Het kratje wijn dat me bezorgd werd kwam van Peter, al jaren een groot kampioen. Verleden jaar had hij een bijzonder goede kweek gehad. De jongen hadden enorm gevlogen, vooral de duivinnen en daarmee had hij een luxe probleem: Meer ‘belovende’ duivinnen dan hij kon plaatsen. ‘Zet ze op het jonge duivenhok’, zo adviseerde ik hem. Zo gezegd zo gedaan en nu zit er onder die duivinnen toch wel een super zeker. Ik schrok daar niet van.
OOK ANDRE
Over Andre Roodhooft kon je in dit blad lezen dat hij zowat elk jaar hetzelfde doet. Dus enkele duivinnen tussen de jongen zetten en meestal houdt hij er een of meerdere goede aan over. Waarom ik niet schrok? Ik weet van Peter dat hij zijn jongen verduistert en neem aan dat het bij de kampioen uit Pulderbos niet anders is. En mijn vaste overtuiging is dat (oude) duivinnen gebaat zijn met verduisteren.
Zelf deed ik dat voor het eerst in 2006. De bedoeling was een boost in conditie te krijgen, een soort euforie kort nadat de verduistering werd opgeheven. Maar dat laatste is nooit gebeurd. Daarvoor presteerden ze te goed terwijl ze donker zaten.
NU NOG
Dit jaar moesten twaalf koppels, gespeeld op dubbel weduwschap, ‘de eer hoog houden’ in ZAV en dat ging ze goed af. Er waren maar weinig vluchten waarop geen 85% prijs werd gewonnen. Resultaat is vier Asduiven bij de oude en vijf bij de jaarlingen. Niet in een plaatselijk clubje maar in ZAV. Bij die negen Asduiven is welgeteld èèn doffer. ‘Wat een luxe als je onder de duivinnen meer Asduiven hebt dan gewone’ zo schreef Carl uit Berlaar. En weet je wat? Die zijn tot en met de laatste vlucht verduisterd.
En vooral die duivinnen gingen, naarmate het seizoen vorderde, steeds beter presteren. De allerlaatste vlucht was zelfs een van de beste. Als alle zeven duivinnen thuis zijn moest in Overkoepeling twee derde van de deelnemers nog beginnen. Gebr. Leytens Oostelbeers constateerden 15 jaar terug al dat het met doffers niet werkt. Waarom is een raadsel, maar vreemd is het wel.
.
